ที่รัก...มาเป็นบอดี้การ์ดผมสิ

ตึก ตึกๆๆๆๆ

ร่างบางร่างหนึ่งย่ำเท้าบนพื้นอย่างเร่งร้อน ขณะที่วิ่งอยุ่เธอก็คอยหันกลับไปมองด้านหลัง ชายร่างใหญ่สามคนที่วิ่งตามเธอมากว่าสองชั่วโมงบัดนี้ก็ยังคงวิ่งตามมาอย่างไม่รุ้จักเหน็ดเหนื่อย

ต่างจากคนร่างเล็กที่ตอนนี้เริ่มเหนื่อยหอบแล้ว

แต่มันก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อเธอวิ่งหนีพวกนั้นมากว่าสองชั่วโมงโดยไม่ได้หยุดพัก แถมยังจัดการพวกมันไปแล้วเกือบยี่สิบคนอีกต่างหาก เพราะงี้มันก็เลยเผาผลานพลังงานไปเยอะน่าดู

"บ้าชะมัด จะตามถึงไหนกันเนี่ย แฮ่กๆ" เธอบ่นเสียงแผ่ว

"หยุดซักทีสิวะ เอาเงินคืนมานะโว้ย!!" หนึ่งในสามคนตะโกนดังมาจากด้านหลัง ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเร่งสปีดขึ้นอีก

"ให้ตาย เราไม่น่าขโมยเงินพวกมันเลยสิน่า ดวงซวยชะมัด ไม่คิดว่าพวกมันจะตื้อขนาดนี้" ร่างบางบ่นเสียงเบา แต่มันเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ที่ตัวเองคิดผิดไปล้วงกระเป๋าพวกนั้น เอ๊ะ! จะว่าพวกนั้นก็ไม่ถูกเพราะเงินในกระเป๋านี้มันเป็นของผู้ชายหน้าหล่ออีกคนต่างหาก ฮึ สงสัยจะเป็นเจ้านายของพวกมันแน่ๆ ถึงจะไม่น่าเชื่อเท่าไหร่ว่าคนที่หน้าตาหยิ๋มๆ นั่นจะเป็นบอสคอยคุมพวกเถื่อนๆ นี่น่ะนะ

"เงินในกระเป๋านี้มันมีเยอะนักรึไงนะ ผับผ่าสิ" เธอบ่นอีกละลอกก่อนจะหันกลับไปมองอีกหน ปรากฏว่าด้านหลังตอนนี้ไม่ได้มีแค่สามคนเหมือนเคย แต่มันมีเพิ่มมาอีกเกือบๆ สิบคน 

พอเห็นแบบนี้แล้วเธอก็รุ้สึกร้อนใจขึ้นมา เพราะด้วยแรงในตอนนี้ของเธอคงไม่สามารถล้มพวกนั้นหมดแน่ และคงวิ่งได้อีกไม่ไกล

"จริงสิ!" เธอครางออกมาเหมือนคิดอะไรออก ก่อนจะเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปในซอยหนึ่ง 

ถ้าจำไม่ผิดต้องเป็นซอยนี้แน่ๆ

ร่างบางคิดในใจ มุมปากกระตุกยิ้มพอใจกับความคิดตัวเอง ไม่นานเธอก็เห็นเห็นเป้าหมาย มันคือกำแพงที่สูงมากกั้นขวางซอยเล็กๆ นี่อยู่ ถูกแล้ว นี่คือทางตัน !!