ฉันรักนาย เพลย์บอยตัวแสบ !!! Baby boy

วันเวลาอาจเปลี่ยนความรู้สึกและความคิดได้... เปลี่ยนแปลงให้เรากลายเป็นคนละคน... หรือบางทีเราอาจจะไม่
 
 เปลี่ยนแปลง  แต่สำหรับฉันเวลาทำให้ฉันเปลี่ยนไป จาก ไม่รัก กลายเป็น รักมาก 
 
 
ฉันนั่งเขียนอะไรเพ้อเจ้าใส่ลงในสมุดไดอารี่ของฉัน เนื่องจากไม่มีอะไรทำ
 
 
" แก้ว " เสียงแม่ฉันเองแหละ แม่ฉันมักจะเรียกฉันเมื่อถึงเวลาทานอาหาร...
 
 
" ค๊า แม่แก้วกำลังลงไปแล้วค่ะ " ฉันเบื่อที่จะต้องพูดคำพวกนี้แล้วนะ แต่ฉันก็ต้องพูด - - ถ้าฉันไม่มีแม่อยู่ข้างๆ
 
ฉันคงไม่เหลือใคร อ่อเหลือสิ ยัยพี่กิ่งตัวแสบ - - แล้วฉันก็วิ่งลงไปข้างล่างเพื่อไปทานอาหาร
 
 
" ตึก ๆ ๆ ๆ " เสียงเท้าฉันวิ่งลงบันไดดังล่ะสิ 
 
 
" แม่ค่ะ แล้วพี่กิ่งล่ะ ปกติจะมานั่งรอน้ำลายเยิ้มแล้วหนิ " ฉันถามแม่ ก็มันจิงหนิ - -
 
 
" แก้วหนิว่าพี่เค้าได้ไง พี่เค้าไปต่างจังหวัดกับแฟนน่ะลูก " แม่บอกฉันแล้วยกกับข้าว มาตั้งบนโต๊ะ แล้วตักข้าว
 
ฉันคิดงงพักหนึ่ง เพราะปกติพี่กิ่ง จะเปิดเพลงซะดังลั้นบ้าน จนแม่ขึ้นไปว่าประจำ ส่วนฉันได้แต่ซื้อที่อุดหู - -
 
นี่แหละคือชีวิตประจำวัน มีทั้งทุกขื สุข น่าเบื่อ สนุก แต่บางครั้งพี่กิ่งก็ทำให้ฉันหัวเราะจน น้ำตา กระเด็น
 
 
" อ่อค่ะ งั้นเรามาทานข้าวกัน 2 คนนะค่ะ " ฉันยิ้มให้แม่ แล้วเริ่มฉีกเนื้ออาหาร - -
 
 
" แก้ว แม่มีอะไรจะสารภาพ " แม่ของฉันทำหน้าหนักใจ แล้วพูดกับฉัน
 
 
" สารภาพ อะไรหรอค่ะ " ฉันวางช้อนลงแล้วตั้งใจฟังที่แม่ของฉันพูด
 
 
" คือแม่เป็นโรคมะเร็ง ระยะ ที่ 2 แล้วนะ " แม่ของฉันเริ่มน้ำตาไหล ทำให้ฉันน้ำตาไหลตามแม่ 0.0
 
 
" ห๊ะ ทำไมแม่ไม่บอกพี่กิ่งล่ะค่ะ พี่กิ่งจะได้รีบหาเงินมารักษาแม่ " ฉันรีบพูด ไม่รู้ว่าแม่จะฟังทันอ่ะเปล่า
 
 
" แต่... มะเร็งรักษาไม่หายนะ ยังไงแม่ก็ต้อง... " เมื่อแม่พูดคำนี้ ฉันเจ็บลึกมากๆๆๆๆๆ T_T แล้วก็พูดแทรกแม่
 
 
" มหัศจรรย์มีจริงน่ะแม่ " ฉันเถียงแม่ต่อไป เพราะยังไงต้องให้แม่ยอมรักษาให้ได้ !!!
 
 
" ถ้าลูกอยากช่วยแม่จริง แม่ขอเสนอข้อคิดก็คือ..... " ฉันตั้งใจฟังที่แม่พูดมาก แล้วคืออะไรอ่ะ ฉัน ยอม 
 
ได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะให้ทำอะไรก็ตาม....
 
 

เค้าขอค้างไว้ตรงนี้แหละ อัพแล้วเม้นด้วยนะ อยากรู้ป่ะว่าแม่แก้วจะขออะไร ? ติดตามนะค่ะ