Black Kiss!!

             จำได้ว่าตอนนั้นฉันวิ่งไล่จับพวกเด็กม.4 ที่แอบเข้าไปจดโพยในห้องน้ำชายเพื่อเอาไปใช้ในการสอบวิชาฟิสิกส์ แต่ปรากฏว่าอีตาธามไทดันช่วยให้เด็กม.4 พวกนั้นหนีรอดไปได้ด้วยการเอาตัวเองมาขวางเพื่อถ่วงเวลาฉัน ซ้ำยังกล่าวหาว่าฉันเป็นพวกโรคจิตมาถ้ำมองในห้องน้ำชายอีกต่างหากและด้วยความที่ฉันไม่มีหลักฐานอะไรในมือ เด็กม.4 จอมขี้โกงพวกนั้นเลยลอยนวลไปได้อย่างไม่น่าให้อภัย!!! คิดแล้วก็ยังแค้นไม่หาย
            “ก่อนจะพบอาจารย์โทโมะ เอาเสื้อเข้าในกางเกงให้เรียบร้อยด้วย อยู่มาจนจะจบอยู่แล้ว รักษาระเบียบซักวันคงไม่ทำให้เธอต้องอึดอัดจนหายใจไม่ออกหรอกนะ!” น้ำเสียงเฮี้ยบๆของอาจารย์ จริญญา(หนึ่งในทีมอาจารย์ฝ่ายปกครอง)
              “...”
              “แล้วนั่นเนกไทของเธอทำไมไม่ผูกให้เรียบร้อย”
               “...”
               เขาแสร้งทำหูทวนลมพร้อมกับค้อมหัวลงทำความเคารพด้วยกิริยาอาการที่กวนประสาทสุดๆ ก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋าเดินทอดน่องแล้วส่งเสียงผิวปากหวิวๆผ่านหน้าอาจารย์จริญญาไปราวกับท่านเป็นอากาศธาตุ  จากนั้นก็ทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้หน้าห้องอาจารย์โทโมะ ซึ่งอยู่ถัดจากฉันไปสองตัว
                เขาหันมามองหน้าฉันและลากสายตาลงมาหยุดที่ปลอกแขนกรรมการนักเรียนของฉันด้วยแววตาท้าทายไร้จิตสำนึก
                 ในสายตาของแก๊งค์พวกเขา กรรมการมีค่าเปรียบได้แค่แมวที่ไล่จับหนูไปวันๆ เท่านั้น
                  ฉันทำทีเป็นไม่สนใจเขาทั้งๆที่รู้ว่าเขากำลังมองมาที่ฉันอยู่...
                 นี่คงจะไปก่อเรื่องวุ่นวายจนถูกเรียกตัวมาสอบสวนอีกเป็นแน่แท้(ว่าเขาแต่ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองก็ไปก่อเรื่องมาเหมือนกัน - _ - + )
                 “อ้าว มากันแล้วเหรอ รอนานมั้ย” อาจารย์โทโมะเปิดประตูเข้ามาพอดี และนั่นทำให้ฉันโล่งใจเป็นอย่างมาก เพราะฉันไม่อยากนั่งรออยู่หน้าห้องกับหมอนี่เลยแม้สักวินาทีเดียว มันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดจนแทบบ้าเลยแหละ -*-
                “ไม่ค่ะอาจารย์ หนูเพิ่งมามาถึงไม่นานนี้เองค่ะ” จริงๆรอมาครึ่งชั่วโมงแล้วและถ้าเป็นไปได้อยากรอไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเข้าไปพบอาจารย์เลยจะเป็นดีที่สุดสำหรับฉัน T^T
         ธามไทลุกขึ้นยืน ค้อมหัวให้อาจารย์โทโมะเล็กน้อย แล้วทำท่าจะเดินตามเข้าไปในห้องหน้าตาเฉย เป็เหตุให้ฉันต้องรีบลุกและขวางทางเขาเอาไว้ แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดและพยายามจะเดินอ้อมฉันไปด้านหลังจนฉันต้องเอื้อมมือไปคว้าแขนเขาเอาไว้เพื่อให้เขาหยุด!
“นายสะกดคำว่ากฎกติกามารยาทไม่เป็นหรือไง! ฉันมาถึงก่อนก็ต้องได้เข้าพบอาจารย์ก่อน!” จริงๆแล้วก็ไม่ได้อยากเข้าไปนักหรอก เพียงแต่มันเสียเกียรติที่จะปล่อยให้คนเลวๆอย่างเขามาแซงคิวอย่างไร้มารยาทแบบนี้
“...” เขาลดสายตาลงมองมือของฉันที่คว้าแขนของเขาไว้เต็มๆโดยไม่พูดอะไร แววตากรุ้มกริ่มติดจะหลงตัวเองอยู่ในทีของเขาทำเอาฉันต้องรีบปล่อยมือออกจากแขนเขาเหมือนถูกของร้อน
“อยากคิดว่าฉันจะอยากให้มือตัวเองต้องแปดเปื้อนเพราะนาย แต่เป็นเพราะนายมันไม่รู้จักเคารพกฎกติกามารยาท!>_<!” ฉันรีบอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางเหมือนสำคัญตนผิดคิดว่าฉันแอบเนียนหาเรื่องถูกเนื้อต้องตัวเขา พร้อมกับเช็ดมือตัวเองกับเสื้อนักเรียนเป็นการยืนยันว่าฉันไม่ได้อยากถูกตัวเขาเลยสักนิด
           #อยากรู้จะเป็นยังไงต่อไป ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ^_^#