ตราบาปแห่งรัก

 
ห้องนอนของโทโมะ
 
    โทโมะลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นแก้วและตัวเองในสภาพเปลือยเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้นก็ตกใจมาก เขาผลักหญิงสาวตรงหน้าจนกลิงกระเด็นออกไปก่อนจะใส่เสื้อผ้าพร้อมวิ่งออกมาข้างนอกก็พบกุญแจรถของกอหญ้าวางอย่างอยู่ ชายหนุ่มหน้าซีดเผือก ตอนนี้กอหญ้าต้องเข้าใจผิดคิดว่าแก้วกับเขามีอะไรกันแน่ ๆ สิ่งที่เขารักมากที่สุดตอนนี้ คือ กอหญ้าและลูก เขาจึงออกตามหาหญิงสาวไปทั่วทั้งเกาะ จนมาถึงชายหาด และพบรองเท้าคู่สวยของกอหญ้า พร้อมร่องรอยเท้าตามทรายที่เดินลงไปสู่ทะเล
 
โทโมะ // : กอหญ้า ๆ อย่าบอกนะว่าเธอคิดจะพรากชีวิตตัวเองกับลูกไปจากฉัน
 
( วิ่งลงทะเลแล้วว่ายน้ำงมหากอหญ้า ไม่มีวี่แววจะขึ้นมาจากน้ำเมื่อแน่ใจแล้วว่า )
 
( ไม่เจอหญิงสาวก็ขึ้นมานอนนทรุดลงบนกองทราย พร้อมกอดรองเท้าคู่สวยไว้แนบอกแน่น และร้องไห้อย่างหนัก )
 
 
~ แก้วเดินลงมาจนถึงชายหาด ~ 
 
แก้ว // : พี่โทโมะ !! คะ ฮือ ๆ พี่ต้องรับผิดชอบแก้วนะคะ แก้วเป็นเมียของพี่ ถึงพี่จะรักยัยกอหญ้า แต่ยัยกอหญ้าก็ไม่มีทางกลับมาหาพี่ 
 
โทโมะ //  : รับผิดชอบงั้นหรอ ผู้หญิงโสโครก ใจสกปรก คิดชั่วอย่างเธอจะให้ฉันรับผิดชอบงั้นหรอ ได้ !! แต่มันไม่ใช่เพราะรักหรอกนะ 
 
แก้ว // : พี่อย่าบอกนะคะ ว่าพี่รักคนที่เลือกเดินลงทะเลตายลงไปอย่างกอหญ้า ทั้งที่พี่ย่ำยี้ร่างกายแก้ว (แสร้งบีบน้ำตา )
 
โทโมะ // : เธอรู้ไหม !! ห๊ะ ยัยผู้หญิงโสมม เธอทำให้เมียกับลูกฉันต้องตาย รู้ไหมห๊ะ (เขย่าตัวแก้วแรง ๆ )
 
แก้ว // : ฮือ !!! แก้วเจ็บนะคะพี่โมะ ฮือ ๆ ยังไงพี่ก็ต้องเห็นแก่คนที่มีชีวิตมากกว่าคนที่ตายไปแล้วอย่างกอหญ้า
 
โทโมะ // : อยากให้ฉันรับผิดชอบนักใช่ไหมได้ คนสกปรกอย่างเธอจะไม่ได้รับการกระทำที่ดีจากฉัน เหมือนที่กอหญ้าได้รับ จะไม่มีการแต่งงาน 
จดทะเบียน หรือหมั้นหมายระหว่างเธอกับฉัน ฉันจะไม่นอนห้องเดียวกับเธอ แตะต้องร่างโสมมของเธอ แต่ถ้าฉันเห็นหน้าเธอเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่าเธอ
แบบนี้ ( ดึงแก้วมาบีบคอ จนสำลักก่อนจะปล่อยไป )
 
แก้ว // : แก้วจะไปบอกเรื่องนี้ให้คุณหญ้าทราบฮือ ๆ ( ดวงตาของกอหญ้าแดงกล่ำ พร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลัง )
 
~ นอนทรุดกับทรายอยู่แบบนั้นและละเมอชื่อกอหญ้าอย่างนั้น ~ 
 
โทโมะ // : กอหญ้า กอหญ้า กลับมาหาพี่ กอหญ้า ( แก้วเดินมาประครองขึ้นไปบนห้องก่อนจะเช็ดตัวให้แต่โทโมะก็สะบัดออก )
 
แก้ว // : คุณย่าทราบเรื่องของเราและนะคะ การแต่งงานจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้
 
โทโมะ // : ถ้าเธออยากแต่งนัก เชิญแต่งกับต้นมะพร้าวหรือลิงไปและกัน ผู้หญิงอย่างเธอที่ผ่านการมีสามีมาอย่างชำชอญและชำนาญฉันกระเดือด
 
ไม่ลง ( เดินลงไปที่ชายหาดพร้อมกอดรองเท้ากอหญ้าไว้แน่น )
 
แก้ว // : กรี๊ดดดดดด !!!! นังกอหญ้าขอให้แกตายไปลงนรก อย่าเกิดมาเป็นมารขัดฉันอีกเลย กรี๊ดดด 
 
    โทโมะทรุดตัวนั่งกับชายหาดอีกครั้ง ก่อนจะมีมือของสองชายหนุ่มอย่างมินทร์ที่กลับใจได้แล้ว กับ เขื่อนสะกิดอยู่ที่บ่าของโทโมะ ทั้งคู่พูดกับ
 
 
โทโมะว่า 
 
 
 
เขื่อน -มินทร์ // : นายเห็นศพของกอหญ้าแล้วหรอ
 
 
 
โทโมะ // : ยังว่ะ !!! 
 
 
เขื่อน - มินทร์  // : ตราบใดที่แกยังไม่เห็นศพของกอหญ้า นั้นแปลว่าอาจจะมีคนช่วยชีวิตกอหญ้าเอาไว้ และถ้าพวกเราสองคนคาดไม่ผิด
 
คนที่ช่วยชีวิตกอหญ้าเมียแกก็คงจะอยู่แถวนี้
 
 
โทโมะ // : ขอบใจมากนะเฟ๊ย ไอ้เขื่อน มินทร์