[Saint Omega]For you or me ?
7.0
เขียนโดย MeiaR
วันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.59 น.
15 บท
2 วิจารณ์
22.19K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) บทส่งท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เสียงสายลมทะเลพัดผ่านไปรอบกายยามเมื่อเด็กหนุ่มยืนนิ่งอยู่ที่ชายหาดบนเกาะที่เติบโตขึ้นมา ใบหน้าหวานดูเคร่งเครียดเพราะยังไม่อาจขบคิดหรือแก้ไขสิ่งที่อยู่ในใจได้
หลังจากเหตุการณ์นั้นร่างกายของโคกะก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วทำให้เด็กหนุ่มขอกลับมาที่เกาะเพื่อพักฟื้นซึ่งคิโดะ ซาโอริก็อนุญาตแม้ว่าความจริงแล้วโคกะจะทำไปเพื่อหลบหน้าคนอื่นและพยายามสงบจิตใจตนเองก็ตาม เพราะว่าแม้แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มยังคงนึกถึงเรื่องที่อาพุสเคยสิงร่างของเขา
ถึงจะกำจัดอาพุสไปอีกครั้งแล้วแต่ความไม่สบายใจก็ยังมีอยู่เต็มหัวใจ โคกะไม่รู้ว่าวันใดอาพุสจะฟื้นคืนกลับมาเพื่อทำร้ายเขากับคนอื่นอีกหรือไม่จึงลังเลที่จะอยู่ข้างๆคนสำคัญและยังไม่มีเหตุผลที่ทำให้ลุกขึ้นสู้อีกด้วย ในเวลานี้โคกะถึงได้เริ่มเข้าใจความรู้สึกของเอเดนขึ้นมา
ยามเมื่อไร้สิ่งให้ยึดเหนี่ยวความรู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่าช่างเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ยากจะต่อกรเหลือเกิน เพราะฉะนั้นชายหนุ่มถึงได้โหยหาใครสักคนที่ทำให้ชีวิตของตัวเองมีความหมายขึ้นมา โคกะไม่ได้นึกรังเกียจซ้ำยังดีใจที่สามารถเป็นเหตุผลนั้นให้กับเอเดนได้
“ตอนนี้นายกำลังทำอะไรอยู่นะ”หลังจากที่แยกกันไปแล้วก็ไม่มีข่าวคราวใดๆมาถึงตัวเขาเลยนอกจากเพียงว่าเอเดนกลับไปอาศัยที่บ้านเกิดเท่านั้นเอง
“ถ้าหากฉันเป็นเหตุผลที่ทำให้ชีวิตของนายมีความหมายแล้วเหตุผลของฉันอยู่ที่ไหนกันนะ”ไมได้หมายความว่าเอเดนไม่สำคัญแต่ตัวเขาเองต่างหากที่ยังลังเลว่าจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้หรือไม่
ตอนที่กำลังสับสนอยู่นั้นกลับพลันปรากฏร่างของเด็กหนุ่มคนซึ่งซึ่งดูอายุน้อยกว่าโคกะ เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาสีแดงอันร้อนแรงและประกาศตนอย่างไม่เกรงกลัวใคร
“ฉันจะจัดการนายซะแล้วกลายเทพเจ้า!”เจ้าของนามนั้นคือสตีลเซนต์นามว่าซึบารุและการปรากฏตัวของผู้มาใหม่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวการต่อสู้กับเหล่าเทพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากโคกะกลับมาที่แซงค์ทัวรี่อาเธน่าก็มอบหน้าที่ให้โคกะไปตามหาเพื่อนพ้องทุกคนเพื่อแจ้งข่าวการเตรียมต่อสู้กับกองทัพของเทพธิดาพัลลัสแล้วค่อยกลับมารวมตัวกันอีกครั้งหนึ่ง โดยที่ในคราวนี้การเดินทางของเขามีซึบารุติดตามไปด้วย
“นี่ โคกะเพื่อนของนายแต่ละคนเป็นคนแบบไหนกันบ้างล่ะ”ซึบารุถามด้วยความสนใจขณะที่กำลังนั่งเรือไปพาเลสทรา
“นั่นสินะ คนแรกก็ไลโอเน็ต โซมะเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง นิสัยเป็นกันเองมากแล้วยังเป็นคนแรกที่เราจะไปเจอเลยล่ะ คนอื่นๆก็มีอคิวล่า ยูนะเป็นเซนต์หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่สวมหน้ากาก”ฟังแล้วซึบารุก็อุทานด้วยความสนใจก่อนฟังต่อ
“แล้วก็ยังมีดราก้อน ริวโฮลูกชายของดราก้อน ชิริวบรอนซ์เซนต์ในตำนาน วูลฟ์ ฮารุโตะเป็นเซนต์ที่มีวิชานินจาล่ะ คนสุดท้ายก็.....”พอไล่มาถึงคนสุดท้ายโคกะกลับเงียบไปเสียดื้อๆแบบนั้นส่งผลให้ซึบารุขมวดคิ้วด้วยท่าทางไม่พอใจที่มาพูดให้ค้างคาใจ
“คนสุดท้ายใครล่ะ”พอโดนถามโคกะจึงรู้สึกว่าตัวเองจะอ่อนไหวง่ายไปหน่อยแล้วจึงได้พูดต่อโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คนสุดท้ายคือโอไรอ้อน เอเดน เซนต์ผู้แข็งแกร่งและโดดเดี่ยวยิ่งกว่าใคร”โคกะพูดทิ้งไว้เพียงแค่นั้นซึ่งครางนี้ซึบารุก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อเพราะเริ่มรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอเหล่าคนที่น่าสนใจแบบนั้นทุกคน
“ทุกคนแข็งแกร่งมากเลยสินะ”คราวนี้โคกะหัวเราะออกมาก่อนตอบง่ายๆได้ใจความ
“ไว้เจอเมื่อไหร่ก็รู้เองแหละ”จากนั้นเด็กหนุ่มก็แสร้งเมินเฉยเสียงโวยวายของซึบารุที่หาว่าเขาตอบห้วนๆไม่ใส่ใจ เสียงของซึบารุเริ่มเบาลงเรื่อยๆขณะที่เสียงของเอเดนในห้วงความคิดเขาเริ่มดังขึ้น
ผมสัญญา โคกะ....
“หวังว่านายคงจะรักษาสัญญานะ”เพกาซัสเซยต์เอ่ยกับตนเองโดยไม่สนใจท่าทางงุนงงของสตีลเซนต์ข้างๆแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่คิดว่าอีกไม่นานเขากับเอเดนจะได้พบกันอีกครั้งหัวใจก็พลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาแล้ว
“อีกเดี๋ยวเราก็จะได้พบกันแล้วนะ....”
------------------------------
Fin...
แต่ยังมีตอนพิเศษอีก 2 ตอนนะคะ
ส่วนใครที่สนใจรวมเล่มรบกวนโพสท์ทิ้งไว้ที่นี่หรือส่งอีเมลล์มาที่ meiar.darian@gmail.com ค่ะ
แต่ตอนนี้เราแค่กำลังดูยอดว่ามีคนสนใจเยอะหรือไม่เท่านั้นนะคะ ถ้ามีคนสนใจเยอะก็จะเปิดเป็นพรีออเดอร์ค่ะ
หลังจากเหตุการณ์นั้นร่างกายของโคกะก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วทำให้เด็กหนุ่มขอกลับมาที่เกาะเพื่อพักฟื้นซึ่งคิโดะ ซาโอริก็อนุญาตแม้ว่าความจริงแล้วโคกะจะทำไปเพื่อหลบหน้าคนอื่นและพยายามสงบจิตใจตนเองก็ตาม เพราะว่าแม้แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มยังคงนึกถึงเรื่องที่อาพุสเคยสิงร่างของเขา
ถึงจะกำจัดอาพุสไปอีกครั้งแล้วแต่ความไม่สบายใจก็ยังมีอยู่เต็มหัวใจ โคกะไม่รู้ว่าวันใดอาพุสจะฟื้นคืนกลับมาเพื่อทำร้ายเขากับคนอื่นอีกหรือไม่จึงลังเลที่จะอยู่ข้างๆคนสำคัญและยังไม่มีเหตุผลที่ทำให้ลุกขึ้นสู้อีกด้วย ในเวลานี้โคกะถึงได้เริ่มเข้าใจความรู้สึกของเอเดนขึ้นมา
ยามเมื่อไร้สิ่งให้ยึดเหนี่ยวความรู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่าช่างเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ยากจะต่อกรเหลือเกิน เพราะฉะนั้นชายหนุ่มถึงได้โหยหาใครสักคนที่ทำให้ชีวิตของตัวเองมีความหมายขึ้นมา โคกะไม่ได้นึกรังเกียจซ้ำยังดีใจที่สามารถเป็นเหตุผลนั้นให้กับเอเดนได้
“ตอนนี้นายกำลังทำอะไรอยู่นะ”หลังจากที่แยกกันไปแล้วก็ไม่มีข่าวคราวใดๆมาถึงตัวเขาเลยนอกจากเพียงว่าเอเดนกลับไปอาศัยที่บ้านเกิดเท่านั้นเอง
“ถ้าหากฉันเป็นเหตุผลที่ทำให้ชีวิตของนายมีความหมายแล้วเหตุผลของฉันอยู่ที่ไหนกันนะ”ไมได้หมายความว่าเอเดนไม่สำคัญแต่ตัวเขาเองต่างหากที่ยังลังเลว่าจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้หรือไม่
ตอนที่กำลังสับสนอยู่นั้นกลับพลันปรากฏร่างของเด็กหนุ่มคนซึ่งซึ่งดูอายุน้อยกว่าโคกะ เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาสีแดงอันร้อนแรงและประกาศตนอย่างไม่เกรงกลัวใคร
“ฉันจะจัดการนายซะแล้วกลายเทพเจ้า!”เจ้าของนามนั้นคือสตีลเซนต์นามว่าซึบารุและการปรากฏตัวของผู้มาใหม่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวการต่อสู้กับเหล่าเทพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากโคกะกลับมาที่แซงค์ทัวรี่อาเธน่าก็มอบหน้าที่ให้โคกะไปตามหาเพื่อนพ้องทุกคนเพื่อแจ้งข่าวการเตรียมต่อสู้กับกองทัพของเทพธิดาพัลลัสแล้วค่อยกลับมารวมตัวกันอีกครั้งหนึ่ง โดยที่ในคราวนี้การเดินทางของเขามีซึบารุติดตามไปด้วย
“นี่ โคกะเพื่อนของนายแต่ละคนเป็นคนแบบไหนกันบ้างล่ะ”ซึบารุถามด้วยความสนใจขณะที่กำลังนั่งเรือไปพาเลสทรา
“นั่นสินะ คนแรกก็ไลโอเน็ต โซมะเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง นิสัยเป็นกันเองมากแล้วยังเป็นคนแรกที่เราจะไปเจอเลยล่ะ คนอื่นๆก็มีอคิวล่า ยูนะเป็นเซนต์หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่สวมหน้ากาก”ฟังแล้วซึบารุก็อุทานด้วยความสนใจก่อนฟังต่อ
“แล้วก็ยังมีดราก้อน ริวโฮลูกชายของดราก้อน ชิริวบรอนซ์เซนต์ในตำนาน วูลฟ์ ฮารุโตะเป็นเซนต์ที่มีวิชานินจาล่ะ คนสุดท้ายก็.....”พอไล่มาถึงคนสุดท้ายโคกะกลับเงียบไปเสียดื้อๆแบบนั้นส่งผลให้ซึบารุขมวดคิ้วด้วยท่าทางไม่พอใจที่มาพูดให้ค้างคาใจ
“คนสุดท้ายใครล่ะ”พอโดนถามโคกะจึงรู้สึกว่าตัวเองจะอ่อนไหวง่ายไปหน่อยแล้วจึงได้พูดต่อโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คนสุดท้ายคือโอไรอ้อน เอเดน เซนต์ผู้แข็งแกร่งและโดดเดี่ยวยิ่งกว่าใคร”โคกะพูดทิ้งไว้เพียงแค่นั้นซึ่งครางนี้ซึบารุก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อเพราะเริ่มรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอเหล่าคนที่น่าสนใจแบบนั้นทุกคน
“ทุกคนแข็งแกร่งมากเลยสินะ”คราวนี้โคกะหัวเราะออกมาก่อนตอบง่ายๆได้ใจความ
“ไว้เจอเมื่อไหร่ก็รู้เองแหละ”จากนั้นเด็กหนุ่มก็แสร้งเมินเฉยเสียงโวยวายของซึบารุที่หาว่าเขาตอบห้วนๆไม่ใส่ใจ เสียงของซึบารุเริ่มเบาลงเรื่อยๆขณะที่เสียงของเอเดนในห้วงความคิดเขาเริ่มดังขึ้น
ผมสัญญา โคกะ....
“หวังว่านายคงจะรักษาสัญญานะ”เพกาซัสเซยต์เอ่ยกับตนเองโดยไม่สนใจท่าทางงุนงงของสตีลเซนต์ข้างๆแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่คิดว่าอีกไม่นานเขากับเอเดนจะได้พบกันอีกครั้งหัวใจก็พลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาแล้ว
“อีกเดี๋ยวเราก็จะได้พบกันแล้วนะ....”
------------------------------
Fin...
แต่ยังมีตอนพิเศษอีก 2 ตอนนะคะ
ส่วนใครที่สนใจรวมเล่มรบกวนโพสท์ทิ้งไว้ที่นี่หรือส่งอีเมลล์มาที่ meiar.darian@gmail.com ค่ะ
แต่ตอนนี้เราแค่กำลังดูยอดว่ามีคนสนใจเยอะหรือไม่เท่านั้นนะคะ ถ้ามีคนสนใจเยอะก็จะเปิดเป็นพรีออเดอร์ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ