The sky send you to me......

บ้านไทยานนท์

Writer(รเตอร์จะเป็นคนเล่า):

หลังจากการตวรอาการของแก้วที่โรงพยาบาลไทยานนท์ เชฟเขื่อนก็พาหลานสาวมาส่งที่บ้านของโทโมะเหมือนเดิม แก้วเดินเข้าไปในครัว หาตู้เย็นและไปหาอะไรกิน(อีกแล้ว) ในขณะที่เธอกินอยู่ก็ไปเห็นแว่นที่หักอยู่วางบนโต๊ะแล้ว แล้วเธอก็หยิบขึ้นมาดู....อ้าวเฮ้ย หักแล้วเหรอ? อยู่ดีๆก็หัก -..- เดือดร้อนแน่เรา แก้วคิดว่าตัวเองเป็นคนทำพัง แต่มันพังตั้งแต่ที่โทโมะทำตกแล้วววววว  เอาไงดีละ? แก้วเลยตัดสินใจเอาเงิน 100.000.000 Yen ในกล้อง(ที่พ่อแม่ของแก้วทิ้งไว้ให้คนดูแลแก้ว)และพยายามออกไปข้างนอกเพื่อไปซ้อมแว่นของโทโมะ เอาละ! ลุยกันเลย!! >O<!!และเธอจะวิ่งไปออกไปจากบ้าน......

"อ๊าาากกกก!!  สิงโตเดินบนถนน อะไรว้ะ?=..=! ลุงแก่ที่กำลังข้ามถนนอยู่ตกใจแก้วเพราะลุงเขาไม่เคยเห็นสิงโตข้ามถนนง้ะ [อ้าว!! เป็นใครจะไม่ตกใจ  ชุดสิงโตมันเหมือนจริงขนาดนั้น ถ้าไรเตอร์ก็คงวิ่งหนีไปนานแล้ว ไม่มายื่นตกใจหรอก!! แล้วเธอก็วิ่งไปเรื่อยๆ เธอเพิ่งมาโตเกียวครั้งแรกไม่รู้จักร้านอะไรเลย...แต่ทำไมเธอถึงกล้าทำถึงขนาดนี้นะ...? เป็นเพราะโทโมะหรือเปล่า? ถึงเอาใจใส่ของของเขาขนาดนี้ และเธอก็วิ่งเข้าไปในห้างดังในโตเกียว....

"โอ้ย!! กรี๊ดดดด~~~ สิงโต! ที่รักช่วยด้วยยยย" แก้ววิ่งไปชนหญิงสาวคนนึงล้มกลางห้างโตเกียว แก้วก็กลับล้มไปด้วยอะสิ

"มีไรเหรอจ๊ะที่รัก? อ้าวเฮ้ย!! สิงโต (โตจริงๆ) O.O เดี๋ยวๆ ไม่ใช่สิงโตนิ มันเป็นแค่ชุด ตกใจหมด = =*!"แฟนหนุ่มพูดกับแฟนของตัวเอง

"โหหห โล่งอก ก็ยัยนี้อะสิ อยู่ดีๆก็มาชนเค้าอะตัวเอง ขอโทษฉันเดี๋ยวนินะ มันเจ็บรู้มั้ย? ชนเอาฉันล้มเลย TT" แก้วได้แต่ก้มหัวลง ตัวสั่น ปวดหัวกับคำพูดพวกนี้ที่เธอไม่เข้าใจ

"นิ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ตัวสั่นเชียว.." ชายหนุ่มถามแก้ว  เมื่อได้ยินว่าตัวเองกำลังโดนคนทักทายเธอเลยรีบวิ่งหนีไปที่อื่นทันที แก้วกลัวที่จะพูดกับคนอื่น...เธอได้แต่ถือแว่นตัวนั้นไว้ในมือแน่นตลอด.......

"อะไรของเขาว้ะ? - - โอ๋ๆๆ ที่รัก เดี๋ยวเป่าให้นะ จะได้หาย~~~" (หวานจังเน้สองคู่นี้ -..-) 

แก้วจะไปที่ไหนเนี้ย? เธอไม่รู้จักเมืองโตเกียวสักหน่อย ใครก็ได้ช่วยแก้วของไรเตอร์คนสวยคนนี้ที!!!(ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเล๊ย)-..- โทโมะไปไหนวะ?! TT (โอ๊ะ! ไรเตอร์ของขึ้น-.-)

ขอโทษนะที่มาอัพให้นิดเดียว พอดีช่วงนี้สอบแล้วเป็นไข้ด้วย แต่คราวหน้าจะมาอัพเยอะๆเยยยยยย  ยังไงก็ฝากคอมเม้น ติดตามต่อด้วยนะค่ะ  รักคนอ่าน จุ้บๆๆ