LOVE ? ต้องเจ็บอีกเท่าไร....เราถึงจะได้รักกัน

 
 ความเดิมตอนที่แล้ว
"คือพี่...ชอบน้องฟางน่ะครับ ถ้าน้องฟางไม่ว่าอะไรเราลองมาคบกันดูมั้ยครับ"
"เออ.............
========================================================
"เออ...คือฟางยังไม่พร้อมอ่ะค่ะ"โทะโมดูเศร้าทันทีที่่ฟางพูดออกมามันตรงข้ามกับที่เขาคิดไว้ส่ะหมดแต่ถึงฟางจะไม่รักเขาแต่เขาก็ยังหวังไว้ว่าสักวันฟางจะต้องเปลี่ยนใจแน่
 
"แต่ถ้าพี่โมะรอได้ฟางอาจจะ...ก็ได้น่ะค่ะ"ฟางเห็นว่าโทโมะเงียบลงเลยพูดขึ้น ถึงฟางจะยังลืมป็อปปี้ไม่ได้แต่เทอก็จะพยายามและหวังว่าสักวันฟางต้องลืมป็อปปี้ให้ได้ไม่เร็วก็ช้าแต่ก็ยังดีกว่าที่ไม่ลืม
 
"เมื่อกี้นี้น้องฟางพูดจริงหรอครับ พี่สัญญาน่ะครับว่าจะรอแและจนกว่าน้องฟางจะพร้อมถึงแม้มันอาจจะนานแต่พี่ก็รอรออย่ามีคาวมหวังว่าสักน้องฟางจะรักพี่"โทโมะดีใจมากที่ฟางบอกให้เขารอเทอ ถึงแม้โทโมะจะรู้ว่าฟางเคยคบกับป็อปปี้และยังลืมมไม่ได้แต่โทโมะก็จะรอ
 
"งันฟางว่าเรากลับเข้าไปในงานเถอะค่ะคงใกล้เลิกแล้ว"
 
"ครับ ขออนุญาติจับมือได้มั้ยครับถ้าน้องฟางไม่ว่าอะไร"
 
"เออ ได้ค่ะถือว่าเป็นการเริ่มต้นของเราแล้วกันน่ะค่ะ"โทโมะไม่รอช้ารีบจับมือฟางแล้วเดินกลับเข้าไปในงาน พอไปถึงงานก็เลิกพอดีทั้งคู่เข้าไปช่วยกันเก็บของแล้วเข้าบ้าน
 
เมื่อเก็บของและอ่าบน้ำเสร็จก็ถึงเวลาเข้านอนแต่ก่อนนอนโทโมะก็ไม่ลืมที่ไปหาฟางเพื่อบอกฝันดีจากนั้นก็เข้าห้องไปนอนพักผ่อนเพราะวันนี้ทั้งวันแทบจะไม่ได้พักแต่พอได้คุยกับฟางความเหนื่อยก็หายทันที
 
"เป็นไงยิ้มส่ะหน้าบานเลยน่ะไอโมะ"เขือนที่นั่งดูทีวีอยู่พูดขึ้น
 
"เปล่าแค่คนกำลังมีความรักน่ะ แกไม่เข้าใจหรอไอเขื่อน"
 
"ความรัก? นี้แกอย่าบอกน่ะว่ายัยฟางยอมคบกับแกอ่ะ ไม่ได้น่ะโว้ยฉันไม่ให้!!"
 
"ไม่ได้คบ แต่ฟางบอกว่าให้รอก่อนถึงแกไม่ให้ฉันก็จะเอาเว้ย"โทโมะพูดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องนอนเพราะกลัวว่าเขื่อนจะแตะปากเอาได้ก็เขื่อนน่ะหวงน้องมากกว่าตัวเองอีก
 
 
พอเช้าทุกคนก็เก็บกระเป้าแล้วกลับกรุงเทพเพราะเขื่อนมีประชุมกระทันหันเลยฝากให้โทโมะไปส่งคุณแม่และฟางที่บ้านเพราะเขื่อนต้องตรงไปที่บริษัทเลย
 
"ฟางชวนพี่เขาเข้าบ้านสิลูก พี่เขาอุส่ามาส่ง"
 
"ค่ะ พี่โมะเข้าบ้านก่นค่ะเดียวฟางไปเอาน้ำให้น่ะค่ะ"ฟางพาโทโมะเข้ามานั่งที่ห้องรับแขกแล้วไม่เอาของว่างมาให้โทโมะทานรองท้องเพราะทุกคนยังไม่ได้ทานอะไรกันเลยตั้งแต่กลับมา
 
"ครับ"
 
"มาแล้วค่ะทานก่อนน่ะค่ะ เดียวฟางขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนน่ะค่ะ"
 
"เร็วๆน่ะครับ แล้วพี่จะรอน่ะครับ"ฟางเดินขึ้นไปบนห้องเอาของไปเก็บที่ตู้แล้วก็ไปอาบน้ำ แต่ยังไม่ทันก้าวเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเบอร์แปลงๆฟางรับแล้วพูด
 
"ฮันโหล ใครค่ะ"
 
(ฟางนี้....น่ะฟางสบายดีมั้ย....คิดถึงฟางน่ะ)
 
=======================================================
 
เอ้ใครโทรหาฟางน่ะ? อยากรุ้จัง (เม้น+โหวดสิ รู้แน่นอน!!!)
ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะรีดเดอร์ที่รัก เป็นเรื่องแรกขอาเค้าเลยน่ะดีใจมากเลยที่มีคนอ่านเยอะมาก
และก็ต้องขอขอบคุณคนนี้ด้วยน่ะที่เม้นตลอด ployffc รักรีดเดอร์คนนี้จัง