Restart...เริ่มต้นใหม่ได้ไหมที่รัก

 
 
"นายหมี!" เสียงอันทรงของสาวร่างเล็กนามว่า ฟาง  ตะโกน(แหกปาก)อยู่ปลายเตียงของเพื่อนชาย(?)คนสนิทที่
 
หลับไม่แคร์โลก  และดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้เรื่องอยู่บ้าง  ปรือตาเล็กน้อยมองคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงก่อนจะนอนคว่ำแล้ว
 
หลับต่อ เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นจึงคิดวิธีปลุกชายหนุ่มได้ มือเล็กลากเก้าอี้มาบริเวณปลายเตียงของชายหนุ่มและ...
 
 
"โอ้ย! ยัยเตี้ยกระโดดมาได้ ฉันเจ็บนะ" เสียงโอดโอยของคนด้านล่างเรียกเสียงหัวเราสะใจให้กับหญิงสาวได้เป็น
 
อย่างดี เเต่เธอลืมไปหรือเปล่าว่่าตอนนี้ร่างของหญิงสาวกำลังนั่งทับชายหนุ่มอยู่ หรือเรียกง่ายๆว่่า คร่อม...
 
 
"สมน้ำหน้า! นี่แหนะ!"ไม่พูดเปล่าหญิงสาวหยิบหมอนใบโตขึ้นมาฟาดชายหนุ่มไม่ยั้ง มีหรือที่ชายหนุ่มจะยอม
 
หญิงสาวพลิกมานอนแทนที่ตนและจี้ไปที่เอวของหญิงสาว 
 
 
"ป๊อปปี้! ฮะฮ่า อย่าจี้ดิ ฮ่า ฮ่า"หญิงสาวเอ่ยชื่อชายหนุ่มอย่างติดขัด ก็ชายหนุ่มจี้จุดอ่อนของเธอใครจะไปทนไหว
 
 
"เธอแกล้งฉัน ยัยฟูเตี้ย" ชายหนุ่มยังไม่หยุดแกล้งเธอ ทำให้หญิงสาวดิ้นจนเสื้อกันหนาวตัวบางเกือบหลุดออก
 
จากร่างบาง แต่ไม่ทันไรชายหนุ่มก็ต้องตกใจเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นมาคร่อมชายหนุ่มอีกครั้ง 
 
 
"ฟาง..." ชายหนุ่มเอ่ยชื่อหญิงสาวเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าการกระทำแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ไม่เหมาะสมที่จะอยู่สอง
 
คนถึงแม้จะเป็นเพื่อนกันมานานก็ตาม แต่ทั้งเขาและเธอก็โตกันแล้ว อะไรก็เปลี่ยนไปได้
 
 
 
"เอ่อ...ไปอาบน้ำได้แล้วไอ้หมี นัดโทโมะกับแก้วไว้นะ" ฟางปรับตัวให้เป็นปกติและเอ่ยไล่ชายหนุ่มให้ไปอาบน้ำ
 
 
"ฝากไว้ก่อนนะยัยเตี้ย" 
 
 
 
.................................................................................................................................
 
"ยัยทอมอย่ามายืนหลับแถวนี้อายเขา" ชายหนุ่มชื้อสายญี่ปุ่นนามว่า โทโมะ เอ่ยแควะหญิงสาวข้างกายที่อาการ
 
กึ่งหลับกึ่งตื่น
 
 
"เงียบปากไปไอ้ตุ๊ด เพราะนายนั้นแหละทำให้ฉันไม่ได้นอน" คำพูดของหญิงสาวทำให้เอา เขื่อนและเฟย์ ตาโต
 
กับคำพูดสองแง่สองงามของหญิงสาว
 
 
"เอ่อ....พวกแกกลับไปคุยกันที่บ้านมั้ย อายคยอื่น" เฟย์เอ่ยกับทั้งสองฝ่าย   เพราะดูเหมือนทั้งคู่จะไม่หยุดและ
 
เป็นเหมือนที่เธอคิดไว้ ทั้งคู่ไม่ฟังเธอเลยยยยยย
 
 
"ก็เธอกวนฉันนี่แก้ว...." ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นยิ่งทำให้ผู้ฟังบทสนทนาคิดไปใหญ่
 
 
"ฉันกวนนายที่ไหน นายเข้ามาหาฉันเองนะ!"  เขื่อนและเฟย์หันมองหน้ากันอย่างระอา เมื่อรู้สึกว่าบทสนทนามัน
 
ทำให้คนอื่นคิดไกล(มาก)
 
 
"เธอนั้นแหละ ไม่ต้องมาเถียง" หญิงสาวยังไม่ทันอ้าปากเถียงก็มีเสียงสวรรค์ห้ามทั้งคู่ไว้
 
 
"อะไรกัน โทโมะแก้ว" ฟางที่เดินมาพร้อมป๊อปปี้เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นโทโมะแก้วทะเลาะกัน
 
 
"ก็โทโมะทำให้ฉันไม่ได้นอน" แก้วเอ่ยอย่างหน่ายและส่งสายตาจิกใส่โทโมะ
 
 
"O_o" ฟางและป๊อปปี้ตาโตกับคำบอกเล่าของหญิงสาวที่สื่อถึงอะไรบางอย่าง
 
 
"ยัยทอมเอ๊ย  ไอ้ป๊อปฉันไม่กินล่ะ ขอจัดการยัยนี่ก่อน" เมื่อพูดจบก็ลากหญิงสาวร่างบางออกมาโดยที่มีเสียงหญิง
 
สาวเอะอะโวยวายตลอดทาง
 
 
"ฟางจ๋าาาาา  ช่วยแก้วด้วย!"
 
 
                           .....................................................................
"ไอ้โคโดโมะ จะพาฉันไปไหน" แก้วแหกปากถามชายหนุ่ม
 
 
"เธอไม่เอะใจกับคำพูดตัวเองบ้างหรือไง ยัยทอม"  คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวงงไปใหญ่
 
 
"ก็ไม่เห็นมีไรนี่ก็ฉันไม่ได้นอนเพราะนายจริงๆอ่ะ ห๊ะ! ฉันไม่ได้นอนเพราะนาย" เมื่อรู้ความหมายของมันก็อยากจะ
 
ตบปากตัวเองดังๆ นี่เธอไม่ได้นอนเพราะโทโมะหรอออออ! ความหมายของเธอคือแบบนี้ต่างหาก...
 
 
"นี่ยัยทอมไปกินไกลๆจะทำงาน" ชายหนุ่มเอ่ยกับเพื่อนร่วมงานที่เหลือรายสุดท้ายของการทำงาน เพราะที่
 
เหลือไปนอนกองกันที่เตียงหมดแล้ว ก็เหลือแต่แก้วนี่แหละ แต่มันไม่ต่างจากการทำงานคนเดียวเลย เพราะยัย
 
ทอมมัวแต่ดูทีวี นั่งกินขนมขนมแบบไม่แคร์สื่อ
 
"ก็ทำไปสิ ฉันอยู่เฉยๆแล้ว อยากกินก็บอกมาเหอะ ไอ้ตุ๊ด" หญิงสาวเอ่ย
 
 
"ใครบอก..." ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ ทั้งทีใจอยากกินแทบตาย
 
 
"แข่งกันมั้งตุ๊ด"หลังจากที่เงียบอยู่นาน หญิงสาวก็เอ่ยถามชายหนุ่ม
 
 
"แข่งไร"เงยหน้าขึ้นมาจากกองงานและเอ่ยถาม
 
 
"แข่งกิน ใครอิ่มก่อน แพ้!" หญิงสาวเอ่ยอย่างท้าทายเพราะเธอมั่นใจว่่าเธอชนะแน่นอน และเหตุผลนี้แหละทำให้
 
เธอนอนดึก เธอแพ้ และต้องทำงานทั้งหมด!
 
 
"ยัยทอม!" หญิงสาวหลุดจากภวังค์ความคิดและหันไปมองหน้าชายหนุ่ม
 
 
"ฉันเสียหายนะยะ!" หญิงสาวเอ่ยพร้อบกับเบร่ปาก
 
 
"ก็เธอพูดเอง หรือเธอหมายความอย่างที่พูดจริงๆ" ชายหนุ่มเอ่ยและยิ้มอย่างมีเลสนัย และยื่นหน้ามาใกล้เธอ
 
 
"ไอ้บ้า!" หญิงสาวผลักหน้าชายหนุ่มออกและรับรู้ถึงความร้อนของหน้า.....รู้สึกหวั่นไหว
 
 

ฟิคเรื่องใหม่ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า  ฝากด้วยนะ ^^  เม้นกันด้วยนะคะ