เพลิงแค้นพิศวาสรัก

ฟางฟื้นจากไข้ในเช้าวันใหม่ เธอได้กินอาหารหอมๆลอยมาจึงเดินตามกลิ่น
เข้าไปในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังทำอาหารที่อยู่บนเตา
"นายทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"ฟางถาม
"หายดีแล้วเหรอ ถึงได้เดินมาปากดีกับฉันแต่เช้าได้"ป๊อปปี้แขวะเธอ
"ฉันไม่สบายเหรอ"ฟางงง
"ไม่รู้ตัวเลยรึไง"ป๊อปปี้พูด
"หอมอ่ะ  ของฉันป่ะ"ฟางสูดกลิ่นโจ๊กที่เขาทำอย่างหิวโหย
"หายป่วยแล้ว ไม่ต้องกินหรอก"
"ไม่ง้อก็ได้ ชิ"ฟางเดินหน้ามุ่ยออกไป ป๊อปปี้ยิ้มขำคนตัวเล็กก่อนจะปิดเตา
แล้วเทโจ๊กใส่ชาม  เขาเดินยกชามโจ๊กไปที่โต๊ะกินข้าว
"ฟาง  มากินสิ"ป๊อปปี้เดินมาตามสาวน้อยที่นั่งหน้ามุ่ยดูทีวีอยู่บนเตียง
"นายไม่อยากให้ฉันกิน"ฟางยังงอนเขาอยู่
"ถ้าไม่หายงอนจะจับจูบนะ"ป๊อปปี้ยิ้มกริ่ม ฟางกระเถิบห่างทันที
"พูดอะไรบ้าๆ   ไปกินโจ๊กดีกว่า"ฟางรีบลุกไปที่โต๊ะกินข้าวทันที
ป๊อปปี้เดินตามเธอไป
"อร่อยไหม"ป๊อปปี้ถาม
"นายเก่งจัง  ฉันอยากทำอาหารเป็นบ้าง"ฟางว่า
"เอาไว้ว่างๆจะสอนให้นะ"
"ป๊อปปี้ ฉันขอกลับบ้านได้ไหม"ฟางเอ่ย
"เธอจะไปทำไม"ป๊อปปี้ถามเสียงเย็น
"ฉัน...จะกลับไปหาพ่อกับแม่ "ฟางบอก
"ฉันก็อยากให้เธอไปนะ แต่ฉันกลัวว่าเธอจะไม่กลับมาหาฉันอีก"
"ฉันไม่อยากทำผิดต่อพี่ฟ้า"ฟางบอก
"เธอไม่ผิดนะ ฟาง  เราสองคนก็แค่รักกัน มันไม่ผิดหรอก"
"หยุดไว้แค่นี้ดีกว่านะ ฉันไม่อยากทรยศพี่สาวจริงๆ"ฟางบอก
"ถ้าเธอต้องการแบบนั้น.... ก็ได้  แต่ฉันขออย่างนีงได้ไหม"ป๊อปปี้ถาม
"นายต้องการอะไร"ฟางถาม
"ไปเที่ยวกับฉันนะ พรุ่งนี้"  ป๊อปปี้เอ่ย
"ฉันตกลง"ฟางรับปาก
"ขอบใจ  กินต่อเหอะ"ป๊อปปี้บอก ฟางกินโจ๊กในชามต่อ  ป๊อปปี้มองเธอ
นี่  เธอจะไม่เปลี่ยนใจจริงๆเหรอ... ธนันต์ธรญ์
 
เอาใจช่วยทั้งคู่หน่อยนะคะทุกคน  ฟางไม่ยอมเลยอ่า