เพลิงแค้นพิศวาสรัก

"ฟาง เธอตื่นขึ้นมาสิ เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ"ป๊อปปี้นั่งกุมมือฟางอยู่ในห้อง
พักฟื้นคนไข้ 
"พี่ฟาง ยังไม่ฟื้นอีกเหรอคะ"บูมกับธามไทมาเยี่ยมฟาง
"หลายวันแล้วนะ"ชายหนุ่มถอดถอนใจ เธอไม่เห็นใจฉันเลยใช่ไหม ฟาง
"คุณฟางต้องฟื้นแน่ครับ คุณป๊อปปี้อย่าคิดมาก"ธามไทปลอบ
"พี่ป๊อป ทานข้าวบ้างรึเปล่า หน้าพี่ดูซูบๆไปนะคะ"บูมว่า
"ฉันรอเธออยู่นะฟาง"ป๊อปปี้ดูเหม่อๆไม่ค่อยฟังทั้งสองเท่าไหร่นัก
"ไปครับ ไปหาอะไรทานกันดีกว่านะ"ธามไทพาป๊อปปี้ออกไป โดยทิ้งให้บูม
เฝ้าฟางเอาไว้
"พี่ฟางนะ พี่ฟาง รู้ไหมเนี่ย ว่าพี่ป๊อปเป็นห่วง"บูมมองร่างบางที่นอนนิ่งอยู่
บนเตียงคนไข้แล้วถอนหายใจออกมา
"ฟาง เธอได้ยินพี่ไหม ฟาง"ฟ้าปรากฎกายทิพย์ขึ้นโดยที่บูมมองไม่เห็น
"เธอหายไปไหนนะ ฟาง"ฟ้าตัดสินใจเข้าไปในฝันของน้องสาว จึงพบว่า
ฟางกำลังนั่งร้องไห้อยู่ในนั้น
"ฟาง เธอมัวทำอะไรอยู่ เธอเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ"
"ฟางตัดสินใจแล้ว ฟางจะปล่อยเขาไปค่ะ"ฟางร้องไห้จะเป็นจะตาย
"ฟาง เธอไม่สงสารป๊อปรึไง เขารักเธอมากนะ"ฟ้าว่า
"เขาไม่ได้เป็นของฟางตั้งแต่แรก"ฟางพูด
"เป็นสิ เขาเป็นเนื้อคู่ของฟางนะ"ฟ้าลูบผมน้องสาวอย่างอ่อนโยน
"จริงเหรอคะ...แต่พี่ฟ้ารักป๊อป"ฟางรู้สึกไม่ดี
"พี่รักเขาก็จริงแต่พี่ไม่สามารถไปดูแลเขาได้แล้ว พี่ดีใจนะ ที่ฟางจะมา
ดูแลเขาแทนพี่"ฟ้ายิ้ม
"ค่ะ"ฟางยิ้มตอบ สองพี่น้องกอดกันแน่น
"ไปหาเขาเถอะ พี่คงต้องไปแล้ว ดูแลป๊อปดีๆนะ ฟาง" ฟ้าบอก
"ลาก่อนค่ะ พี่ฟ้า"ฟางมองพี่สาวจนลับสายตาก่อนจะหลับตาตั้งจิต
"พี่ฟาง พี่ฟื้นแล้ว"บูมดีใจมากที่พี่สาวฟื้นแล้ว
 
ฟางฟื้นแล้ว  ดีใจแทนป๊อปเนอะ