What....

 
**ฟิคชั่นเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงบุคคลในเรื่องไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง**
Please love me มารักกันมั้ยยัยเลขา
 
 
 
ในที่สุดความจริงตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ปรากฏเด็กชายคนที่ติดอยู่ในลิฟต์
กับฉันในวันนั้นก็คือคุณภาณุ เย้!! ไขคดีได้แล้ว เอิ่มนี่ฉันเป็นโคนันหรอไม่ช่ายยน้าา
แต่เดี๋ยวก่อนตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจ หลังจากวันที่ติดอยู่ในลิฟต์ฉันสัญญากับตัวเองมาตลอดว่า
ถ้าวันใดวันหนึ่งที่ฉันได้พบเค้าคนนั้นอีกครั้งฉันจะต้องแก้แค้นโทษฐานที่ทำให้ฉันต้องกลัวลิฟต์
 
 
 
"ฮึๆ..คุณภาณุเสร็จฉันแน่"
 
 
 
"พี่ฟางเฟย์อยากกลับบ้านแล้ว"
ว่าแล้วว่าฉันต้องได้ยินประโยคนี้ถึงไม่อยากพามาด้วยไง
เฟย์ถึงจะอยู่มหาลัยแล้ว แต่ก็ยังไปไหนมาไหนเองก็ไม่ค่อยถูก
แบบว่าน้องเฟย์โลกสวยเว่อร์อ่ะ เวลาจะไปข้างนอกก็ต้องให้คนขับรถไปรับ-ส่งตลอด
 
 
 
"แต่พี่ต้องทำงานนิ"
 
 
 
"งั้นเฟย์กลับเองก็ได้คะ"
เฟย์พูดพร้อมกลับยิ้มด้วยความมั่นใจ
ฉันเคยลองให้กลับบ้านเองแล้วครั้งนึงสุดท้ายสถานีตำรวจโทรมาให้ไปรับ
เฮ้อ..น้องฉันขืนปล่อยไปอีกมีหวังโดนลากเข้าดงกล้วยเเน่ๆก็นี้ละน้าาเกิดมาสวย
เหมือนพี่จะทำไงได้ ฮุๆ
 
 
 
"คุณภาณุคะ..ฉันขอไปส่งน้อง.."
 
 
 
"ไม่ได้!! เธอต้องอยู่ทำงาน"
ฉันยังพูดไม่จบเลย -*-
 
 
 
"เดี๋ยวฉันให้คนของฉันไปส่งให้"
เอ๋ ?? เค้าจะให้คนของเค้าไปส่ง
แล้วทำไมฟางไม่โทรบอกคนขับรถที่บ้านมารับล่ะ ง่ะ =[]= สมองช้าไปนิ๊สส
 
 
 
"นายมาหาฉันที่ห้องหน่อย"
 
 
 
- ไม่ถึง 5 นาทีผ่านไป -
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อกๆ
 
 
 
"เข้ามาเลย"
โอ้โฮไวยิ่งกว่าโทรสั่งพิซซ่าอีกอ่ะ
 
 
 
"นี่เขื่อนลูกน้องฉันเอง เขื่อนนายไปส่งน้องเฟย์ที่บ้านทีสิ"
 
 
 
"ครับ"
นายเขื่อนนี่เป็นหุ่นยนตร์ป่ะเนี่ยแข็งสะ
นี่ถ้ามีเสียง ปี๊บ ปี๊บๆ ด้วยเนี่ยใช่เลย55 - -"
 
 
 
 
"แล้วฉันจะไว้ใจได้ไงว่าลูกน้องคุณจะไม่ทำไรน้องฉัน"
 
 
 
"พี่ฟาง เฟย์ไปก่อนนะ"
เฮ้ย !! น้องฉันไปยืนเกาะแขนนายบอดี้การ์ดนั้นได้ไง
 
 
 
"ได้ไม่ได้ก็ไม่รู้แต่น้องเธอไปแล้ว"
ToT น่ากลัว
 
 
 

 
 
 
 
"คุณชื่อเขื่อนใช่มั้ยค่ะ"
สาวน้อยแก้มบุ๋มที่นั่งข้างๆผมในรถเอ่ยถาม
หลังจากที่เงียบมาตลอดผมก็นึกว่าเป็นใบ้ -3-
 
 
 
"ครับ..แล้วคุณ.."
 
 
 
"เฟย์คะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"
เธอพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ผม..น่ารักจริงๆ
 
 
 
"เอ่อ..ว่าแต่บ้านคุณเฟย์อยู่ไหรครับ"
ขับออกมาจากบริษัทได้สักพักและแต่ยังไม่รู้ส่าบ้นอยู่ไหน
นี่ตูขับรถไปไหนฟร่ะ!!
 
 
 
 
 
โอ๊ย !! นี่ฉันก็ไปบริษัทตั้ง2-3วันและคุณภาณุก็ยังไม่ให้ฉันทำไรจริงจังซะที
แต่ก็ดีเหมือนกันนะเหอะๆแล้วจะได้เงินเดือนม้ายยย ToT
 
 
 
 
"เฟย์คุยโทรศัพท์กับใครหรอ"
ตั้งแต่เฟย์กลับมาบ้านก็เห็นนั่งคุยกับใครตั้งนานและ
หรือว่าจะเป็น...
 
 
 
"เขื่อนไงพี่ฟางคนที่เค้ามาส่งเฟย์"
 
 
 
"เฟย์และเบอร์กับนายนั่นด้วยหรอ"
 
 
"ฮึ..ป่าวนะไม่ได้แลก เฟย์ให้เบอร์เค้าเอง"
กำล่ะ..น้องฉัน
 
 
 
"แล้วเฟย์จะให้มันทำไม"
 
 
 
"ก็เขื่อนขอนิค่ะ คนเราต้องมีน้ำใจไม่ใช่หรอ"
ตอบด้วยใบหน้าที่บ๊องแบ๊ว ใสซื่อ
เออ..ก็จริงเราต้องมีน้ำใจแต่ไม่ใช่กับเรื่องแบบนี้ !!!
 
 
 
 
 
 

 
" Spacial " 
 
Poppy : นี่ฟาง
Fang   : มีไรค่ะบอส
Poppy : เธอเคยอ่านเรื่อง "please love me มารักกันมั้ยยัยเลขา ป่ะ"
Fang   : ก็เคยบ้างอ่ะคะมีอะไรหรอค่ะ ??
Poppy : นี่และงานแรกของเธอ เธอต้องทำไงก็ได้ให้มีคนมาอ่านมาเม้นท์กันเยอะๆ
Fang   : ง่ะ =[]=
Poppy : ไม่งั้นไล่ออก !!
Fang   : OMG!! ช่วยกันเม้นท์หน่อยนะคะ ฟางไม่อยากโดนไล่ออก ToT