What....

 
**ฟิคชั่นเรื่องนี้เเต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงบุคคลในเรื่องไม่ได้มีความเกี่ยวข้อง**
Please love me มารักกันมั้ยยัยเลขา
 
 
 
 
''พี่ฟาง"
เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆก็ได้เจอหน้าน้องสาวสุดที่รักเลย
เฟย์น้องสาวแท้ๆของฉันเองตอนนี้เรียนอยู่มหาลัย ที่จริงฉันยังไม่จบมหาลัยเลยล่ะ
แต่มีปัญหานี๊สสสสหน่อยเลยไม่ได้เรียนต่อ...แฮะๆ และปัญหาคืออะไรก็ช่างมันเถอะคะ
แล้วถ้าถามต่อว่าฉันเรียนไม่จบแล้วมาทำงานได้ไงหน่ะหรอ หึ!! ไม่อยากจะอวดก็เพราะว่า
ตระกูลของฉันกับตระกูลจิระคุณรู้จักกันมานานแล้ว ต่อให้มีคนไปสมัครเป็นเลขาเป็นล้านก็เหอะ
แต่คนที่ได้สิทธิ์นั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก "ธนันต์ธรญ์"
 
 
 
ที่ๆฉันอยู่นี่จะเรียกว่าคฤหาสน์เลยก็ได้ตระกูลนีระสิงห์รวยนะคะ 555
ฉันอยู่กับเฟย์แค่สองคนที่เหลือก็เป็นแม่บ้านกับคนงาน ส่วนพ่อกับแม่หน่ะหรอคิดแล้วก็เศร้า
ท่านไม่อยู่แล้ว หมายถึงไปทำงานที่ต่างประเทศนานๆจะกลับที 
 
 
"พี่ฟางได้ทำงานกับพี่ป๊อปปี้แล้วใช่มั้ย"
 
 
"อืม เฟย์ดูดีใจกว่าพี่อีกนะ"
 
 
"ก็ต้องดีใจสิ ก็เฟย์บอกเพื่อนว่าถ้าพี่ฟางได้ทำงานกับป๊อปปี้เพื่อนต้องเลี้ยงขนม"
อ๋อ !! อย่างนี้นี่เอง ดีใจด้วยนะ  
นี่น้องฉันเพิ่งจะอายุ 5 ขวบรึไง
 
 
"พี่ฟาง !! พรุ่งนี้เฟย์ไปด้วยนะ"
เฟย์เขย่าแขนฉันแล้วทำน่าอ้อนสุดๆ แต่ใครจะพาเธอไปล่ะ ขืนไปล่ะก็ยุ่งเเน่ๆ
 
 
"แต่เฟย์มีเรียนไม่ใช่หรอ"
หึ!! ยัยนี่เด็กเรียนไม่มีทางโดดเรียนมากับฉันหรอก ฟางทำไมเธอฉลาดอย่างนี้เนี่ย
ไม่มีใครชมก็ชมตัวเอง
 
 
"พรุ่งนี้วันเสาร์ไม่เรียนค่ะ ตกลงเฟย์ไปด้วยนะคะ ฝันดีจุ๊บๆ"
จ๊ะฝันดีน้องสาว เฟย์หอมแก้มฉันก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
พรุ่งนี้วันเสาร์นี่ฉันต้องลากยัยเฟย์ไปด้วยหรอ รู้แล้วล่ะว่าปฎิทินมีประค่าขนาดไหน
 
 
 

 
 
 
ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าบริษัทแล้วอยู่กับน้องสาวผู้น่ารักด้วย ตอนแรกว่าจะแอบชิ่งมาก่อน
แต่พอตื่นขึ้นมาก็เจอเฟย์ที่แต่งตัวรอเรียบร้อยรออยู่แล้ว นี่ฉันตื่นสายหรือน้องฉันตื่นเช้าเนี่ย
 
 
พอมาถึงเฟย์ก็ดูลัลล้าเหมือนนักโทษที่ได้รับอิสระภาพ แต่ก็จริงเพราะเฟย์ไม่ค่อยไปไหนยัยนี่เด็กเนิร์สหมกตัวอ่านหนังสืออยู่แต่ในห้อง
 
 
 
 
"พี่ฟาง !!"
จะตะโกนทำไมเนี่ย ฉันหันไปเห็นเฟย์ยืนโบกมืออยู่น่าลิฟต์
 
 
"พี่ฟางขึ้นบันไดหรอ"
รู้แล้วยังจะถามเพื่อ.....
 
 
"อืม"
 
 
"แล้วเฟย์ต้องไปชั้นไหนอ่ะ"
เฟย์หันมาถามชั้นด้วยน่าตาที่บ้องแบ๊ว ดูๆไปก็น่ารักเหมือนพี่นะเนี่ย
แต่ไม่คิดจะเดินไปเป็นเพื่อนฉันเลยหรอย่ะ !!
 
 
 
"เร็วๆสิฟาง เฟย์ไม่ขึ้นไปกับพี่หรอกนะ"
นี่ยัยเฟย์ก็อ่านความคิดคนได้หรอเนี่ย คนรอบตัวฉันเป็นไรไปกันหมด
ทั้งคุณภาณุ ทั้งน้องสาว 
 
 
"ชั้น 29"
พูดจบปุ๊บ ก็กดลิฟต์ไปปั๊บ
เฮ้อ !! สงสารตัวเองอ่ะคิดซะว่าออกกำลังกายก็และกัน
 
 
 

 
 
 
 
"ถึงแล้ว"
เฟย์ที่ขึ้นมาถึงชั้น 29 แล้ว เดินวนไปวนมาอย่างไม่รู้ทิศ
 
 
ตุ๊บ !!!
 
 
"โอ๊ย !! ขอโทษค่ะๆ"
เฟย์เดินไปไม่ดูทางเลยไปชนกับใครคนนึงเข้า
 
 
"เดินดีๆหน่อยสิเธอ"
 
 
"เฟย์ขอโทษค่ะ คุณ....."
เฟย์รีบขอโทษก่อนจะเงยหน้ามองคนที่เธอชนแล้วหยุดชะงัก
 
 
 
"พี่ป๊อปปี้ ใช่มั้ยค่ะ"
สาวน้อยแก้มบุ๋ม ตาโตลุกวาวเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงน่า
 
 
"ก็ใช่นะสิ !!"
ยัยเด็กนี่ใครกัน น่าตาคล้ายๆใครนะ
 
 
"เธอเป็นใครมาทำอะไรที่นี่"
 
 
"เฟย์คะ เป็นน้องพี่ฟางเลขาพี่ป๊อปปี้ไง"
เธอพูดก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ผม น่ารักวุ้ย!!
ธนันต์ธรญ์ชื่อฟางหรอ น้องจริงรึป่าวเนี่ยทำไมดูจะสูงๆกว่า
 
 
"อ๋อ !! แล้วฟางอยู่ไหนล่ะ"
 
 
"พี่ฟางขึ้นบันไดอยู่คะ"
พอพูดจบประโยคเธอก็ส่งยิ้มมาให้ผม ทำไมน่ารักอย่างนี้เนี่ย
ยัยนั่นขึ้นบันไดอยู่ชาติไหนจะถึง เดี๋ยวก็เอาน้องมาทำงานแทนหรอก
 
 
 
"เธอเข้าไปรอในห้องฉันก่อนก็ได้ อยู่ทางโน้นฉันจะไปตามพี่เธอ"
 
 
"ค่ะ"
แ้ล้วเธอก็วิ่งไปด้วยท่าทางที่น่ารัก
ที่จริงก็วิ่งปกติและ แต่เธอจะทำอะไรก็น่ารักไปหมด
 
พอแยกจากเฟย์มาผมก็กดลิฟต์ลงมาที่ชั้น 27 นานขนาดนั้นแล้วเธอก็คงเดินถึงประมาณนี้และ
แล้วมันก็เป็นไปตามที่คิดไว้พอประตูลิฟต์เปิดออก ผมก็เห็นเธอกำลังจะเดินขึ้นบันได
 
 
"ธนันต์ธรญ์"
โอ๊ย !! ใครตะโกนเรียกอีกเนี่ย อุ๊ย!! 
ขอโทษค่ะ...บอส
 
 
"มานี่ มาขึ้นลิฟต์"
ผมพูดแล้วจับมือเธอเดินตามมา
 
 
"คุณ..คุณภาณุฉันไม่ไป"
ใครจะไปล่ะ ต่อให้ฉันไม่กลัวลิฟต์ก็ไม่ไปค่ะ
จะบ้าหรอฉันอุตส่าห์เดินมาถึงนี่แล้ว
 
 
"ไม่เหนื่อยรึไงห๊ะ!! ขายิ่งสั้นๆอยู่"
อร๊ายยยย ขาสั้นหรอ หยาบคายมาก
 
 
"จะไม่ไปใช่มั้ย"
 
กรี๊ดดดดดด อยู่ดีๆเค้าก็อุ้มฉันขึ้นมา...จะทำไรช้านนน !!
 
 
"นี่คุณปล่อยฉันนะ จะอุ้มฉันไปไหน"
ฉันพูดพร้อมกับทุบที่ไหล่ของเค้า
 
 
"ฉันก็จะพาเธอไป..........."
 
 
 
 
 เลขากลัวลิฟต์ (Cr.บำบัดรัก บำรุงสุข)