มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"นายทำไงดีอ่ะมันตามมาไม่หยุดเลย"เฟย์บอกเขื่อน
"อยากสู้มั้ย" เขื่อนถาม
"เอาสิ ได้แต่ฝึกไม่เคยได้สู้เลย"
"แต่เธอต้องสัญญาก่อนว่ากลับมาจะยิ้มแบบเดิมอีก เพราะฉันชอบยิ้มของเธอ อ่ะไปสู้แล้วน่ะ" เขื่อนบอกและวิ่งออกไปสู้ก่อน
"ไอ้บ้า" เฟย์ตะโกนด่าแบบอายแล้วเดินไปสู้บ้าง
ผ่านไปสักพัก ทั้งฝั่งเขื่อนและฝั่งเฟย์ยังมีคู่ต่อสู้อีกมากแต่เฟย์นั้นพลาดถ้าทำให้โดนลุ่มแต่เฟย์ก้อสามารถป้องกันได้อยู่ระดับหนึ่งทำให้แค่ได้รับบาดเจ็บยังไม่ตาย(แช่งฉันหรอยัยไรเตอร์//เฟย์)
(เปล่าเล๊ย~//ไรเตอร์)(งั้นก้อแล้วไป)
"เขื่อน ช่วยด้วย"เฟย์ตะโกนเรียกขณะโดนลุ่ม
"เฟย์" เมื่อเขื่อนได้ยินเสียงเรียกเขื่อนหันไปตามเสียงและเจอภาพบาดใจดวงน้อยของเค้า เค้าหลับตาและลืมตาขึ้นใหม่ เมื่อเค้าลืมตาขึ้นก้อพบว่าเค้ามีตาสีเลือดมาแทนตามสีดำของเค้า เค้าจัดการฝั่งของเค้าอย่างรวดเร็วและตรงมาจัดการฝั่งของเฟย์เค้าจัดการอย่างโหดเหี๊ยวและอำมหิต มีพวกมันบางคนคนหัวหลุดออกจากบ่า
หรือบ้างคนโดนกระทืบจนหน้าเละ
เมื่อสู้เสร็จเขื่อนก้อเปลี่ยนสีตาให้เป็นสีเดิมและเดินตรงไปหาเฟย์

"เฟย์เป็นไรมั้ยครับคนสวยของเขื่อน"
"ฮะ...ฮือๆ อย่าเข้ามาน่ะ ฮือๆ"
"เฟย์ อย่าร้องไห้น่ะ เฟย์สัญญากับเขื่อนแล้วไงว่าสู่เสร็จแล้วจะยังมีรอยยิ้มที่เขื่อนชอบไง"
"เขื่อน ฮือๆ เฟย์กลัว"
"โอ้ๆ อย่ากลัวเลยน่ะที่รัก"
"ฮือๆ อืม"
"เฟย์ เขื่อนมีอะไรจะบอก"
"อะไรหรอ"
"เขื่อนชอบเฟย์น่ะ เขื่อนจะปกป้องเฟย์ตลอดไป"
"เฟย์ก่้อชอบเขื่อน"
เมื่อเฟย์พูดจบเขื่อนก้อกอดเฟย์และจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก
"เรากลับบ้านกันเถอะ"เขื่อนบอกเฟย์
"อืม"
บนรถ
"นายกบ นายชอบชั้นตรงไหนหรอ"
"ก้อทุกตรงแหละ"
"แล้วชอบตรงไหนที่สุดล่ะ"
"ชอบตรง..."
"ตรงไหน"
"ยิ้มของเธอไง"
"ทำไมอ่ะ ยิ้มฉันมันมีอะไร"
"ก้อเธอยิ้มมาจากใจจริงไงล่ะ"
"หรอ แวะนี้หน่อยสิ ฉันอยากกินเค้กกับนาย"
"ไป แต่ก่อนไป ฉันอยากเห็นเธอยิ้มน่ะ"
"อืม"เฟย์ยิ้มให้เขื่อน