มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"นายทำไงดีอ่ะมันตามมาไม่หยุดเลย"เฟย์บอกเขื่อน

"อยากสู้มั้ย" เขื่อนถาม

"เอาสิ ได้แต่ฝึกไม่เคยได้สู้เลย"

"แต่เธอต้องสัญญาก่อนว่ากลับมาจะยิ้มแบบเดิมอีก เพราะฉันชอบยิ้มของเธอ อ่ะไปสู้แล้วน่ะ" เขื่อนบอกและวิ่งออกไปสู้ก่อน

"ไอ้บ้า" เฟย์ตะโกนด่าแบบอายแล้วเดินไปสู้บ้าง

ผ่านไปสักพัก ทั้งฝั่งเขื่อนและฝั่งเฟย์ยังมีคู่ต่อสู้อีกมากแต่เฟย์นั้นพลาดถ้าทำให้โดนลุ่มแต่เฟย์ก้อสามารถป้องกันได้อยู่ระดับหนึ่งทำให้แค่ได้รับบาดเจ็บยังไม่ตาย(แช่งฉันหรอยัยไรเตอร์//เฟย์)

(เปล่าเล๊ย~//ไรเตอร์)(งั้นก้อแล้วไป)

"เขื่อน ช่วยด้วย"เฟย์ตะโกนเรียกขณะโดนลุ่ม

"เฟย์" เมื่อเขื่อนได้ยินเสียงเรียกเขื่อนหันไปตามเสียงและเจอภาพบาดใจดวงน้อยของเค้า เค้าหลับตาและลืมตาขึ้นใหม่ เมื่อเค้าลืมตาขึ้นก้อพบว่าเค้ามีตาสีเลือดมาแทนตามสีดำของเค้า เค้าจัดการฝั่งของเค้าอย่างรวดเร็วและตรงมาจัดการฝั่งของเฟย์เค้าจัดการอย่างโหดเหี๊ยวและอำมหิต มีพวกมันบางคนคนหัวหลุดออกจากบ่า

หรือบ้างคนโดนกระทืบจนหน้าเละ

เมื่อสู้เสร็จเขื่อนก้อเปลี่ยนสีตาให้เป็นสีเดิมและเดินตรงไปหาเฟย์

"เฟย์เป็นไรมั้ยครับคนสวยของเขื่อน"

"ฮะ...ฮือๆ อย่าเข้ามาน่ะ ฮือๆ"

"เฟย์ อย่าร้องไห้น่ะ เฟย์สัญญากับเขื่อนแล้วไงว่าสู่เสร็จแล้วจะยังมีรอยยิ้มที่เขื่อนชอบไง"

"เขื่อน ฮือๆ เฟย์กลัว"

"โอ้ๆ อย่ากลัวเลยน่ะที่รัก"

"ฮือๆ อืม"

"เฟย์ เขื่อนมีอะไรจะบอก"

"อะไรหรอ"

"เขื่อนชอบเฟย์น่ะ เขื่อนจะปกป้องเฟย์ตลอดไป"

"เฟย์ก่้อชอบเขื่อน"

เมื่อเฟย์พูดจบเขื่อนก้อกอดเฟย์และจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก

"เรากลับบ้านกันเถอะ"เขื่อนบอกเฟย์

"อืม"

บนรถ

"นายกบ นายชอบชั้นตรงไหนหรอ"

"ก้อทุกตรงแหละ"

"แล้วชอบตรงไหนที่สุดล่ะ"

"ชอบตรง..."

"ตรงไหน"

"ยิ้มของเธอไง"

"ทำไมอ่ะ ยิ้มฉันมันมีอะไร"

"ก้อเธอยิ้มมาจากใจจริงไงล่ะ"

"หรอ แวะนี้หน่อยสิ ฉันอยากกินเค้กกับนาย"

"ไป แต่ก่อนไป ฉันอยากเห็นเธอยิ้มน่ะ"

"อืม"เฟย์ยิ้มให้เขื่อน