crazy love รักวุ่นวายของเจ้าชายหน้าหล่อ
8.2
เขียนโดย ป็อปคอร์น
วันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 07.57 น.
30 ตอน
45 วิจารณ์
46.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) อย่าหนีปัญหา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความvมื้ออาหารค่ำ ณ พระราชวังกามิกาเซ่
"องค์ชายคงเหงามากใช่ไหมเพคะ เสด็จไปประทับอยู่ที่เมืองไทย"จินนี่ชวน
ป๊อปปี้คุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"องค์ชาย...อย่าเสียมารยาทกับน้อง"ราชินีพูดขึ้น
"พี่สบายดีครับ"ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ
" แล้วนี่ท่านพี่เอาอะไรมาฝากน้องบ้างไหมเพคะ"จินนี่ถาม
"พี่รีบ พี่เห็นว่าไม่สำคัญก็เลยไม่ได้ซื้อมา"ชายหนุ่มตอบ
"เอ่อ...องค์ชายหมายถึงเขาเห็นการมาหาหนูสำคัญกว่าน่ะจ้ะ"นางเอ่ยแก้
"ขอตัวนะครับ "ป๊อปปี้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่
ผู้เป็นมารดามองบุตรชายอย่างเหนื่อยใจก่อนจะมองจินนี่เห็นว่าเธอหน้า
เสียจึงรีบพูดให้เธอดีขึ้น
"อย่าไปถือสาเลยนะ เพิ่งจะกลับมาพี่เขาคงจะเหนื่อย"นางบอก
"เพคะ"จินนี่ทำเป็นสงบเสงี่ยมเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่แท้จริงแล้วในใจของ
เธอกำลังลุกเป็นไฟ เธอโกรธองค์ชายภาณุมาก เขาทำให้เธอเสียหน้า
เธอจะต้องเอาชนะใจองค์ชายรัชทายาทคนนี้ให้ได้...
"องค์ชายภาณุ จะเก็บข้าวของไปไหนกระหม่อม"เขื่อนรีบถาม เมื่อเห็นว่า
ชายร่างสูงเดินเข้ามาเก็บข้าวของ
"ไปเมืองไทย ฉันจะไปหาฟาง"ป๊อปปี้บอก
"ฝ่าบาทจะทรงหนีปัญหาไม่ได้นะกระหม่อม"เขื่อนรีบบอก
"แล้วจะให้ฉันทำยังไง"ชายหนุ่มกลัดกลุ้มมาก
"อดทนกระหม่อม"เขื่อนพูด
"อดทน...ฉันทำมาจนจะคลั่งตายแล้ว"ป๊อปปี้โวยขึ้นมา
"องค์ชายต้องอยู่เผชิญหน้ากับความเป็นจริงนะกระหม่อม"
"ทำไม...ความจริงมันแสนโหดร้ายอย่างนี้ล่ะ"ชายผู้สง่างามเหม่อมองไปทาง
หน้าต่างพาลน้ำตาจะไหล เมื่อนึกถึงหญิงคนรัก
"อดทนไว้นะกระหม่อม พิสูจน์ให้องค์ราชินีได้เห็น"เขื่อนบอก ป๊อปปี้นิ่ง
ไม่ได้พูดหรือแสดงท่าทีอะไรอีก เขื่อนมององค์ชายรัชทายาทของเขา
อย่างเหนื่อยใจแทน อดทนไว้นะ องค์ชาย....
อดทนไว้นะ สู้ๆ ฮ่าๆๆอินอีกล่ะ ติดตามนร้า
"องค์ชายคงเหงามากใช่ไหมเพคะ เสด็จไปประทับอยู่ที่เมืองไทย"จินนี่ชวน
ป๊อปปี้คุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"องค์ชาย...อย่าเสียมารยาทกับน้อง"ราชินีพูดขึ้น
"พี่สบายดีครับ"ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ
" แล้วนี่ท่านพี่เอาอะไรมาฝากน้องบ้างไหมเพคะ"จินนี่ถาม
"พี่รีบ พี่เห็นว่าไม่สำคัญก็เลยไม่ได้ซื้อมา"ชายหนุ่มตอบ
"เอ่อ...องค์ชายหมายถึงเขาเห็นการมาหาหนูสำคัญกว่าน่ะจ้ะ"นางเอ่ยแก้
"ขอตัวนะครับ "ป๊อปปี้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่
ผู้เป็นมารดามองบุตรชายอย่างเหนื่อยใจก่อนจะมองจินนี่เห็นว่าเธอหน้า
เสียจึงรีบพูดให้เธอดีขึ้น
"อย่าไปถือสาเลยนะ เพิ่งจะกลับมาพี่เขาคงจะเหนื่อย"นางบอก
"เพคะ"จินนี่ทำเป็นสงบเสงี่ยมเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่แท้จริงแล้วในใจของ
เธอกำลังลุกเป็นไฟ เธอโกรธองค์ชายภาณุมาก เขาทำให้เธอเสียหน้า
เธอจะต้องเอาชนะใจองค์ชายรัชทายาทคนนี้ให้ได้...
"องค์ชายภาณุ จะเก็บข้าวของไปไหนกระหม่อม"เขื่อนรีบถาม เมื่อเห็นว่า
ชายร่างสูงเดินเข้ามาเก็บข้าวของ
"ไปเมืองไทย ฉันจะไปหาฟาง"ป๊อปปี้บอก
"ฝ่าบาทจะทรงหนีปัญหาไม่ได้นะกระหม่อม"เขื่อนรีบบอก
"แล้วจะให้ฉันทำยังไง"ชายหนุ่มกลัดกลุ้มมาก
"อดทนกระหม่อม"เขื่อนพูด
"อดทน...ฉันทำมาจนจะคลั่งตายแล้ว"ป๊อปปี้โวยขึ้นมา
"องค์ชายต้องอยู่เผชิญหน้ากับความเป็นจริงนะกระหม่อม"
"ทำไม...ความจริงมันแสนโหดร้ายอย่างนี้ล่ะ"ชายผู้สง่างามเหม่อมองไปทาง
หน้าต่างพาลน้ำตาจะไหล เมื่อนึกถึงหญิงคนรัก
"อดทนไว้นะกระหม่อม พิสูจน์ให้องค์ราชินีได้เห็น"เขื่อนบอก ป๊อปปี้นิ่ง
ไม่ได้พูดหรือแสดงท่าทีอะไรอีก เขื่อนมององค์ชายรัชทายาทของเขา
อย่างเหนื่อยใจแทน อดทนไว้นะ องค์ชาย....
อดทนไว้นะ สู้ๆ ฮ่าๆๆอินอีกล่ะ ติดตามนร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ