crazy love รักวุ่นวายของเจ้าชายหน้าหล่อ

ป๊อปปี้มาหาฟางที่ห้อง จึงพบว่าแก้วกำลังดูแลเธออยู่
"เดี๋ยวสักพัก ยัยฟางก็คงฟื้น"แก้วบอก
"เพราะฉันแท้ๆ ฟาง...ฉันขอโทษนะ"ป๊อปปี้นั่งลงข้างๆร่างบาง
"องค์ชายไม่เสด็จกลับประเทศไม่ได้เหรอเพคะ"แก้วถาม เธอสงสารเพื่อน
ไม่อยากให้ฟางต้องเสียใจ
"ฉันจะคุยเรื่องนี้กับฟางเอง  ฟางต้องเข้าใจ"ชายหนุ่มพูด แก้วมองฟางนิดนึง
ก่อนจะเดินออกไป  สักพักฟางก็ค่อยๆได้สติ 
"ปะ..ป๊อปปี้  ไม่สิ...องค์ชายภาณุ" ฟางค่อยๆขยับตัวห่างจากเขา
"เธอรู้แล้วสินะ   ฟาง  ฉันมีความจำเป็นจริงๆที่ต้องโกหก"
"หม่อมฉันคงไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรฝ่าบาทหรอกเพคะ"เธอเมินหน้าหนีเขา
"อย่าทำแบบนี้สิ"ป๊อปปี้ดึงมือเธอมากุมไว้ก่อนจะมองสบตาเธอ
"หม่อมฉันไม่คู่ควรกับฝ่าบาท ปล่อยเพคะ"ฟางพยายามขืนตัว เลยโดน
ชายหนุ่มรวบตัวเข้าไปกอด
"ฉันรักเธอนะ ฟาง"ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งไป
"เรารักกันไม่ได้เพคะ  หม่อมฉันมิบังอาจ"หญิงสาวบอกเสียงสั่น น้ำตาคลอ
"เธอไม่รักฉันเหรอ ฟาง "ชายหนุ่มมองหน้าคนรัก
"ฮึก... หม่อมฉันต่ำต้อยเกินไป  "ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
"รอฉันได้ไหม ที่รัก"ป๊อปปี้ดึงมือสวยมาจูบ
"รอ...."เธอมองหน้าเจ้าชายรูปงามอย่างไม่เข้าใจ
"รอฉันกลับมา  ฉันจะไปจัดการเรื่องทางโน้นก่อน"ป๊อปปี้บอก
"จะไปนานแค่ไหนเพคะ  แล้วถ้าฝ่าบาทไม่กลับมา หม่อมฉันจะทำยังไง
หม่อมฉันกลัว"ฟางพูด  ป๊อปปี้ดึงมากอดปลอบ
"ไม่ต้องกลัว ฉันเป็นเชื้อพระวงศ์นะ  พูดคำไหนคำนั้น"เขาพูดเสียงหนักแน่น
"หม่อมฉันจะรอฝ่าบาทเพคะ"ฟางโผกอดเขาแน่น ป๊อปปี้ลูบเรือนผมสวย
ของเธออย่าปลอบโยน
"แหวนวงนี้ ฉันให้ เพื่อตีตราจองไว้ก่อน ว่าเธอเป็นของฉัน"
"หม่อมฉันคงรับไว้ไม่ได้ มันมีมูลค่าเกินกว่าที่หญิงสาวสามัญชนแบบฉัน
จะรับไว้"ฟางเกรงใจ
"รับไว้เถอะนะ ถือเป็นคำสัญญา ว่าฉันจะกลับมาหาเธอ"ป๊อปปี้ค่อยๆสวม
แหวนเพชรสิบกะรัตที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ ฟางมองอย่างตื้นตันใจ
"ขอบคุณนะคะ"ฟางกอดเขาอย่างสุดรัก ป๊อปปี้ยิ้มออกมา ดีใจ ที่เธอ เข้าใจ
และเลือกที่จะรอเขากลับมา...
 
เอาใจช่วยให้เจ้าชายของเราไปจัดการเรื่องทุกอย่างให้ได้  จะได้กลับมาอยู่
กับฟาง