ปมอดีตก่อรัก

 

 

 

“เห้อ สุดท้ายก็ต้องแต่งสินะ”ฟางถอนหายใจอีกครั้งขณะมองกระจกในห้องแต่งตัว เห้อ เจอกันไม่ถึงเดือนก็ต้องมาแต่งงานกันแล้ว ถ้าไม่แต่งก็หาว่าเป็นลูกอกตัญญู เอาวะ เพื่อพ่อตัวเอง

 

“อย่าทำหน้ามุ่ยเป็นตูดลิงแบบนี้สิฟาง เอาน่าอยู่ๆไปเดี๋ยวก็รักกันเอง”แจมพูด

 

“หมอนั่นได้ฆ่าชั้นตายก่อนน่ะสิคนอะไรชอบทำหน้ายักษ์ใส่ตลอดเลย”ฟางบ่นถึงป๊อปปี้

 

“แต่งตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย ลงไปได้ละนี่ก็ใกล้จะถึงฤกษ์แล้ว”แก้วเดินมาบอกสองสาวก่อนจะเดินออกไป

 

“นี่ก็อีกคน ตั้งแต่เจอกันนะ ไม่เคยจะเห็นยิ้มดีให้เลยดีแต่ดุๆ เห้อ”ฟางถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

 

“เอาน่าแก สู้ๆ ยิ้มๆ เดี๋ยวไม่สวย”แจมปลอบใจก่อนจะเดินพาฟางลงมาด้านล่าง ด้านล่างถูกจัดงานพิธีหมั้นแบบไทยๆเรียบง่ายซึ่งตอนนี้แม่ป๊อปปี้และพ่อฟางก็ได้นั่งรอตรงโซฟาส่วนด้านล่างมีป๊อปปี้นั่งและเจ้าหน้าที่จากอำเภอที่รอจดทะเบียนสมรสให้ ทันทีที่ป๊อปปี้หันไปป๊อปปี้มองฟางตาค้างในชุดไทยสีครีมที่เข้าชุดไทยของเขา ฟางเดินมานั่งตรงข้ามป๊อปปี้อย่างเก้อเขิน

 

“สวมแหวนให้น้องสิลูก”แม่ป๊อปปี้พูด

 

“ฟางยื่นมือไปสิ”พ่อฟางสั่ง ฟางยื่นมือข้างซ้ายไปให้ป๊อปปี้ที่บรรจงสวมแหวนให้ฟาง ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่ตอนนี้ทำสายตาเย็นชาให้เธอจนรู้สึกได้

 

“รักกันนานๆนะลูกอะไรที่อดทนกันได้ก็ทนกันไปเพราะได้เชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันแล้ว”แม่ป๊อปปี้รดน้ำสังข์ให้ฟางและป๊อปปี้ ตามด้วยพ่อฟางและแขกต่างๆในงานพิธีช่วงเช้า

 

 

 

“นี่เธอ ควรจะดีใจมากไม่ใช่หรอที่แต่งงานได้จับคนรวยๆอย่างชั้นได้แล้วน่ะ จะร้องไห้ทำไม”ป๊อปปี้แขวะที่เห็นฟางกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้น

 

“นี่คิดว่าชั้นอยากะแต่งงานกับนายงั้นหรอ รวยแล้วยังไง ดีแค่เปลือก ข้างในนายน่ะมันมารร้ายชัดๆ”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

“นี่ หยุดร้องไห้ได้แล้วนะ ชั้นไม่ได้เอาเธอไปฆ่า เงียบ แขกมองกันหมดแล้วเนี่ย”ป๊อปปี้กระซิบดุฟาง

 

“ตอนนี้มันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็นแล้วนิ ฮือ”ฟางโต้กลับก่นจะปล่อยโฮอีกชุดจนป๊อปปี้ที่ตอนนี้รถน้ำสังข์เสร็จแล้วก็ไม่รู้ทำไงก็กอดฟางแน่นทันที

 

“เอ่อ เป็นภาพที่ประทับใจน่ะครับ เจ้าบ่าวสงสัยดีใจมากที่ได้แต่งงานกับเจ้าสาวคนนี้ดูสิ กอดแน่นเลย”พ่อฟางรีบพูดติดตลกเพื่อแก้ไขสถานการณ์ไปก่อนเพื่อไม่ให้แขกในงานตกใจ

 

“เห้อ กว่าจะเสร็จพิธี แจมไปไหนนะ หิวจะแย่อยู่แล้วเนี่ย”ฟางเดินหนีออกมาที่ด้านข้างงานมองหาเพื่อน

 

“ไม่จริงใช่มั้ยพี่ฟาง”ธามไทที่แอบเข้ามาในงานแต่งงานก็โวยวาย

 

“ธาม ใจเย็นๆ”ฟางบอก

“พี่น่ะใจร้าย หนีมาแต่งงานแบบนี้ได้ไง มันบังคับใช่มั้ยพี่ บอกผมมา ผมจะไปต่อยมัน”ธามไทรีบพุ่งเข้าไปหมายจะต่อยหน้าป๊อปปี้ฟางรีบคว้าตัวไว้ จึงเหมือนกอดธามไท

 

“โอ้ย พึ่งจดทะเบียนไปกับชั้นหมาดๆก็มากอดกับผู้ชายคนอื่นแล้วหรอ เหอะ ทำอะไรเห็นแก่หน้าชั้นหน่อยเถอะอย่าเอานิสัยเดิมมาทำอีกสิ”ป๊อปปี้โผล่มาพร้อมแก้วก็รีบว่าทันที

 

“ใช่ค่ะ คุณฟางทำแบบนี้เดี๋ยวแขกคนอื่นก็เข้าใจผิดแย่นะคะ ทำอะไรนึกถึงหน้าคุณป๊อปปี้ไว้บ้าง”แก้วว่า

 

“นี่ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ นี่ สมองนายคิดได้แต่เรื่องนี้น่ะหรอ ธามน่ะน้องชั้นนะ”ฟางว่า

 

“น้องแค่นั้นน่ะหรอ แต่ธามรักพี่ฟางนะ”ธามไทโวยวายจนแจมที่ไปเข้าห้องน้ำมาก็รีบเข้ามาห้าม

 

“แหม ถ้าจะมาบอกรักกันก็ไปบอกที่อื่น ที่นี่บ้านชั้น ละอีกอย่างเธอช่วยเอาไอ่กุ๊ยนี่ออกไปซะทีอายแขกคนอื่นเค้าจะแย่อยู่แล้ว”ป๊อปปี้ว่า ธามไทเหลืออดสะบัดฟางแล้วเข้าไปกระชากคอเสื้อป๊อปปี้

 

“อย่าทำคุณป๊อปปี้นะ”แก้วทุบธามไท ก่อนจะร้องให้ รปภ.เข้ามาเอาธามไทออกไป

 

“หึ ทำอะไรน่ะไปทำข้างนอก อย่ามาทำอะไรแบบนี้ในบ้านชั้น นี่บ้านไม่ใช่ซ่อง”ป๊อปปี้ว่าฟางโมโหตบหน้าป๊อปปี้ไปทีนึงก่อนเดินหนีมา

 

“แก ใจเย็นๆก่อนนะฟาง อดทนไว้ อย่าลืมสิว่าแกได้ชื่อเป็นเมียเค้า แต่ว่าที่คุณป๊อปปี้ว่ามันก็ถูกนะ ทำอะไรนึกถึงหน้าเค้าบ้าง”แจมแนะ

 

“แจมอ่ะ ไม่พูดเรื่องนี้ละ เออแก เห็นพี่โทโมะรึเปล่า เค้ามางานนี้มั้ย”ฟางถามแจมถึงโทโมะเพราะตั้งแต่เริ่มงานจนเสร็จพิธีในตอนเช้าแล้วยังไม่เห็นโทโมะเลย

 

“เอาน่าเดี๋ยวชั้นช่วยโทรตามเองเอาเป็นว่าแกอ่ะเตรียมตัวไปแต่งตัวสำหรับงานเลี้ยงตอนเย็นได้แล้ว”แจมพูดจบก็พาฟางไปในบ้านทันที

 

 

 

ตอนเย็น

 

 

“ป่านนี้ละยัยนั่นก็สายเสมอ สายตลอด”ป๊อปปี้บ่นขณะยืนอยู่หน้าห้องกับแก้วรอฟางแต่งตัว

 

“นี่จะบ่นเป็นลุงอีกนานมั้ย ชั้นเสร็จแล้ว”ฟางเปิดประตูห้องมาแล้วว่าป๊อปปี้พลางพยุงตัวเองที่เดินในชุดเจ้าสาวออกมาอย่างยากลำบาก ป๊อปปี้มองภาพที่ฟางใส่ชุดเจ้าสาวแล้วอึ้ง มันเหมือนกับเขาได้กลับไปแต่งงานกับโรสอีกครั้งนึงเลย โรส ผมคิดถึงคุณจัง

 

“มองอีกนานม้ะ”ฟางกอดอกว่าป๊อปปี้

 

“เสร็จแล้วก็เร็วๆสิ ชักช้าอะไร รึว่าพอได้เป็นคุณนายละอยากจะทำอะไรก็ได้สายก็ได้งั้นสิ”ป๊อปปี้แขวะ

 

“ค่ะ คนตรงเวลา”ฟางพูดจบก็อุ้มชายกระโปรงชุดเจ้าสาวเดินนำป๊อปปี้ลิ่วๆไปจนจะถึงหน้างานป๊อปปี้รีบคว้าแขนฟางไว้ก่อนจะทำทีเป็นควงแขนฟางออกไปสู่สายตาแขกในงาน

 

“แหม ห่วงหน้าตาตัวเองจริงๆเลยนะคะ”ฟางกัดจิก

 

“เอาล่ะครับตอนนี้เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็มาถึงในงานแล้วนะครับต่อไปนี้เป็นการเต้นรำขอเชิญคู่บ่าวสาวออกมาเต้นรำเปิดฟลอร์ให้แขกเลยนะครับ”พิธีกรพูดจบป๊อปปี้ก็จูงกึ่งลากฟางมากลางฟลอร์เต้นรำ

 

“นี่นาย ชั้นเต้นรำไม่เป็น”ฟางกระซิบบอกป๊อปปี้

 

“เอาเถอะน่า เชื่อใจชั้น ขยับตามชั้นโอเค๊”ป๊อปปี้บอกกก่อนจะค่อยๆขยับเท้าเต้นรำไปกับฟางจนคู่อื่นๆเริ่มเข้ามาเต้น

 

“ขอแครอลเต้นกับพี่ป๊อปปี้ซักเพลงได้มั้ยคะ”ป๊อปปี้ที่ออกมาหาน้ำดื่มก็ถูกแครอลชวนไปเต้นรำ ฟางเห็นเข้าก็เดินออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก

 

“เห้อ ทำไมชีวิตชั้นต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย พี่โทโมะพี่อยู่ไหนนะ”ฟางเพ้อหาโทโมะ พี่ชายที่เธอรักและไว้ใจที่สุดขนาดงานแต่งงานเค้ายังไม่มาเลย

 

“พี่อยู่นี่ไงครับ”โทโมะเดินมากระซิบข้างหูฟาง ฟางหันกลับมาโผกอดพี่ชายด้วยความดีใจ

 

“พี่ไปไหนมาคะ วันนี้ตอนเช้าพี่ก็ไม่มา ฟางคิดว่าพี่จะไม่มาหาฟางซะแล้ว”ฟางพูด

 

“พี่ไปหาของขวัญมาให้ฟางนะ นี่คือของขวัญวันแต่งงานที่พี่เต็มใจจะให้น้องสาวที่น่ารักของพี่คนนี้นะ”โทโมะบรรจงใส่สร้อยข้อมือรูปดาวให้กับฟาง ฟางยิ้มอย่างดีใจ จังหวะนั้นเองแก้วเดินมาเห็นแก้วอึ้ง

 

“คุณโทโมะ คุณรู้จักกับฟาง”แก้วพูดก่อนจะเดินน้อยใจไปจากตรงนั้น เค้ารู้จักกัน ทำไมต้องจับมือกันด้วยนะ แก้วเดินจ้ำสวนกับป๊อปปี้และแครรอลที่เต้นรำเสร็จป๊อปปี้สงสัยกับท่าทางของแก้วก็รีบเดินไปตรงที่ที่แก้วเดินออกมาทันที

 

 

 

“กลางวันคนกลางคืนอีกคน เธอนี่ยังไม่ทันข้ามวันสับรางเก่งริงๆ”ป๊อปปี้พูดแขวะฟาง

 

“นี่นาย”ฟางว่า

 

“ทำไม พูดไม่ออกเพราะว่ามันจริงใช่มั้ย เช้าคนเย็นคนเหอะ ละที่แต่งงานกับชั้นนี่ก็หวังจะเอาเงินไปเลี้ยงผู้ชายพวกนี้สิท่า”ป๊อปปี้พูดจาทำร้ายฟาง

 

“อย่าดูถูกฟางนะ เราไม่ได้เป็นที่คุณกล่าวหา คุณช่วยเชื่อใจภรรยาคุณหน่อยสิ”โทโมะปกป้องฟาง

 

“แล้วภรรยาชั้นเค้าทำให้ชั้นเชื่อมั้ยล่ะ พ่อพามาขายให้กับแม่ชั้นบอกแม่ชั้นว่าเป็นเด็กใสซื่อ หึ แต่แต่งงานไม่พ้นวันมีผู้ชายมาหาไม่ซ้ำหน้า ใสแต่หน้าตาแต่ข้างในน่ะ”ป๊อปปี้ส่งสายตาดูถูกไปให้ฟางพร้อมกับว่าฟางทนไม่ไหวตบหน้าป๊อปปี้หัน

 

“ปากสกปรกยังไงก็ยังสกปรกเหมือนเดิม นี่ขนาดแต่งงานกันแล้วนายก็ยังจะดูถูกชั้นอีกนะ จิตใจนายทำด้วยอะไร ห้ะ ชั้นเกลียดนาย”ฟางร้องไห้วิ่งหนีออกไป

 

 

“อ๊ะ ขอโทษค่ะขอโทษ”ฟางที่วิ่งมาชนกับผู้ชายคนหนึ่งก็รีบขอโทษ

 

“โรส”ผู้ชายคนนั้นพูดชื่อโรสทำให้ฟางเอะใจปาดน้ำตาทิ้ง

 

“ไม่ใช่หรอกค่ะชั้นชื่อฟาง ไม่ใช่โรสหรอก”ฟางยิ้ม

 

“เอ่ นั่นน่ะสิ แหะๆ งั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมชื่อเขื่อนนะครับ นี่คุณคงเป็นฟางเจ้าสาวคนใหม่ของป๊อปปี้สินะครับ”เขื่อนพูดอย่างอารมณ์ดี

 

“นายมาทำไมที่นี่”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้เขื่อนและฟางหันไปมอง

 

“มาแสดงความยินดีให้เพื่อนที่แต่งงานอีกครั้งนึงเนี่ย ไม่ได้หรอ”เขื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์

 

“ไม่ทันไรได้คนใหม่อีกแล้วหรอไวไฟจริงๆ”ป๊อปปี้ประชดฟาง ฟางผลักป๊อปปี้หนีเข้าไปในบ้าน เขื่อนมองภาพที่ป๊อปปี้วิ่งตามฟางไปแล้วยิ้มแล่ห์

 

“นั่นน่ะสิทำไมเธอถึงหน้าเหมือนโรสอย่างกับแกะแบบนี้นะ”เขื่อนพูด

 

 

 

“ไปไหน”ป๊อปปี้คว้าแขนฟางที่วิ่งเข้ามาในห้องนอน

 

“หลีกไป”ฟางผลักป๊อปปี้แล้วเดินหนีไป

 

“กับชั้นล่ะหนีกับผู้ชายพวกนั้นล่ะวิ่งแทบไปกอด”ป๊อปปี้ปิดประตูปังแล้วเดินมาหาฟาง

 

“แหงล่ะเพราะเค้าดีกว่านาย นายมันน่ารังเกียจชั้นเกลียดนาย”ฟางว่าป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงผลักฟางล้มไปกับบเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมฟาง

 

“คิดว่าชั้นเองไม่เกลียดเธอรึไง ดีปากดีนักใช่มั้ยงั้นคืนนี้ชั้นก็รับขวัญสาวของชั้นเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอของฟาง ฟางแทบกรี้ดและทุบตีป๊อปปี้ทันที

 

 

อัฟเรื่องนี้แล้วเม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยสิ