ปมอดีตก่อรัก

 

 

 

“ขอบคุณค่ะลุงยามที่ช่วยแบกเค้าขึ้นมาให้แก้ว”แก้วขอบคุณยาม2คนที่แบกพลเมืองดีที่ช่วยเธอไว้เมื่อเย็นมาไว้ที่ห้องคอนโดของเธอ

 

“อืมม”ชายหนุ่มคนนั้นขยับตัว

 

“คุณ ฟื้นแล้วใช่มั้ยคะ ขอบคุณคุณมากเลยนะที่ช่วยชั้นไว้เมื่อกี้นี้”แก้วบอกก่อนจะลงไปนั่งข้างชายคนนั้นพร้อมกับเข้าไปดูแผลที่หัวแตก

 

“ผมอยู่ที่ไหนน่ะ”พลเมืองดีคนนั้นมองไปรอบๆแล้วถาม

 

“คอนโดชั้นเอง ชั้นพาคุณมาพักที่นี่ก่อน ชั้นชื่อแก้วนะ ละคุณล่ะ”แก้วยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

“ผมชื่อโทโมะนะครับ เอ่อ ละนี่กี่โมงแล้วล่ะ”โทโมะตอบแล้วถามเวลาต่อ

 

“4ทุ่มละค่ะ”แก้วตอบ

 

“Okงั้นผมว่าผมคงต้องกลับบ้านผมละล่ะ ขอบคุณแก้วมากนะครับที่ช่วยพาผมมาพักที่นี่”โทโมะบอกและลุกขึ้นแต่จู่ๆด้วยที่โทโมะลุกเร็วทำให้เขาหน้ามืดล้มลงขึ้นคร่อมแก้วทันที

 

 

ตึกๆ

 

 

“เอ่อ ผมขอโทษครับ งั้นผมไปก่อนนะ”โทโมะที่ได้สติก็เด้งตัวออกจากแก้วทันที แก้วเองก็หน้าแดงรีบลุกขึ้นทันที

 

“โอเคค่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่ง”แก้วเดินลงไปส่งโทโมะด้านล่างคอนโดก่อนจะกลับขึ้นมาบนห้องตัวเองแล้วกระโดดขึ้นเตียงตัวเองทันที

 

“คุณโทโมะ เราจะได้เจอกันอีกมั้ยนะ”แก้วพูดถึงโทโมะแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

“เอ้า ขนของให้มันดีๆหน่อยนะ อย่าให้พังล่ะ”พ่อฟางกำชับคนใช้ในบ้านป๊อปปี้ที่กำลังจัดงานแต่งงานให้ป๊อปปี้ในวันต่อมา

 

“เสียงดังอะไรแต่เช้า”ป๊อปปี้ที่ลงบ้านมาต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนใช้ในบ้านกำลังขนของเตรียมพื้นที่งานแต่งงานที่บ้านตัวเองพรุ่งนี้

 

“ก็จัดเตรียมงานหมั้นในวันพรุ่งนี้ไงครับคุณป๊อปปี้ แล้วก็เลยแต่งตอนเย็น”พ่อฟางพูดอย่างอารมณ์ดี

 

“แม่ครับไหนว่าจะแต่งอาทิตย์หน้า”ป๊อปปี้หันไปถามแม่ที่เดินมา

 

“จะแต่งอาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้ามันก็เหมือนๆกันล่ะป๊อป”แม่ป๊อปปี้บอก พลันป๊อปปี้หันไปเจอคนใช้กำลังขนรูปตัวเองถ่ายรูปกับโรสในงานแต่งงานลงจากฝาผนังแล้วถูกแทนด้วยรูปตัวเองกับฟาง

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ เอารูปไว้ที่เดิม”ป๊อปปี้สั่ง

 

“ไม่ต้อง เอาลงไปเก็บในห้องเก็บของ”แม่ป๊อปปี้สั่งกลับ

 

“แม่ครับ ป๊อปยอมแต่งกับยัยนั่นก็พอแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมแม่ต้องเอารูปป๊อปกับโรสไปเก็บด้วย”ป๊อปปี้ไม่เข้าใจ

 

“ก็เพราะว่าลูกจะแต่งงานกับฟางแล้วยังจะจมอยู่กับอดีตทำไม ไม่ต้องฟังคุณป๊อป ชั้นบอกเอาไปเก็บ”แม่ป๊อปปี้บอกก่อนจะสั่งคนใช้ให้เอาไปเก็บโดยเอาตัวขวางไม่ให้ป๊อปปี้ไปเอารูปนั่นได้

 

“เอ่อ ให้ฟางช่วยมั้ยคะ”ฟางพูดเมื่อเห็นคนรับใช้เดินขนของไปเก็บที่ห้องเก็บของจึงเอาสาไปช่วยเก็บ และเมื่อฟางพลิกรูปที่คนใช้ถือมาก็ต้องตกใจมากเมื่อเห็นผู้หญิงในภาพหน้าเหมือนตัวเองอย่างกับแกะ

 

“ทะ ทำไมถึงหน้าเหมือนชั้นล่ะ”ฟางอึ้ง

“ก็แค่หน้าเหมือนเท่านั้น อย่างเธอน่ะ แทนที่โรสไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้ออกมาจากบ้านเห็นฟางจับรูปนั้นก็พูดขึ้น

 

“นี่ ชั้นก็ไม่ได้อยากแทนที่ใครหรอกนะ”ฟางพูด

 

“รู้ตัวก็ดีละนิ ละจะแต่งงานทำไม”ป๊อปปี้ย้อน

 

“เอ่ คือ เรื่องของชั้นล่ะน่า”ฟางเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเอารูปไปเก็บในห้องเก็บของแต่ป๊อปปี้มาขวาง

 

“นั่นเธอจะเอารูปชั้นกับโรสไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้โวยวาย

 

“ก็เอาไปเก็บไง พรุ่งนี้ก้แต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ”ฟางพูดตามตรงแต่ป๊อปปี้กลับเข้าใจว่าฟางตั้งใจจะมาแทนที่โรสก็โมโห

 

“ไม่ต้องเอามานี่”ป๊อปปี้กระชากรูปมาอย่างแรง

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเพราะตอนถูกกระชากรูปไปจากมือ กรอบรูปได้บาดเข้าที่มือของฟางอย่างแรงจนเลือดออก

 

“ว้าย คุณฟาง”คนใช้ในบ้านรีบมาดูมือฟาง

 

“สมน้ำหน้า แส่ดีนัก”ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะว่าใส่แล้วเดินถือรูปไป

 

“เดี๋ยวฟางไปทำแผลเองก็ได้ค่ะ พี่ๆทำงานกันต่อเถอะค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปที่ในบ้านเพื่อฟากล่องปฐมพยาบาล

 

 

 

“ผมจะไม่ให้ใครมาแทนที่คุณ ผมรักคุณมากนะโรส”ป๊อปปี้พูดหลังจากเขาเอารูปแต่งงานของเขามาไว้รวมกับรูปของโรสที่ห้องใต้หลังคา ป๊อปปี้ร้องไห้ออกมา ทำไมนะ คนที่เขารักสุดหัวใจอย่างโรสถึงได้มาจากไปแบบนี้

 

 

“โอ๊ยแสบ”เสียงของฟางร้องทำให้ป๊อปปี้ที่อยู่บนชั้นใต้หลังคาก้มลงมองตามเสียง เห็นฟางนั่งอยู่ที่เตียงนอนเขากำลังทำแผลอยู่ ไม่แปลกหรอกที่ยัยนั่นจะขึ้นมาได้เพราะวันพรุ่งนี้ไป ยัยนั่นก็จะมาอยู่ห้องนี้แล้ว

 

“อ้ะ นาย”ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาหาตัวเองก็รีบเขยิบหนี

 

“จะหนีอีกนานมั้ย มานี่”ป๊อปปี้ดุจนฟางนั่งนิ่งปีอปปี้จึงคว้ามือที่เป็นแผลของฟางมา

 

“อ้ะ นายจะทำอะไรน่ะ จะทำร้ายชั้นอีกแล้วใช่มั้ย”ฟางพูด

 

“นี่ เห็นหน้าชั้นก็คิดว่าชั้นจะทำร้ายเธอตลอดเลยหรอ ชั้นไม่ไร้สาระมาทำอะไรเธอหรอก เอามือมา”ป๊อปปี้พูดปนดุฟางทำให้ฟางยอมผู้ชายคนนี้

 

“โอ๊ย แสบนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้เอาสำลีเช็ดที่แผล

 

“อยู่เฉยๆเซ้ นี่พึ่งแอลกอฮอล์เอง ยังเหลือยาแดงอยู่นะ”ป๊อปปี้ดุ

 

“ก็มันเจ็บนี่”ฟางก้มหน้างุดๆแล้วพูดเสียงอ่อยๆ

 

“อดทนเอาสิ แปปเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ”ป๊อปปี้บอก ทันทีที่ป๊อปปี้ทายาแดงไปที่แผลฟางแทบกร้ดแต่เพราะป๊อปปี้สั่งให้เงียบฟางแล้วเอามือบีบที่ไหล่ป๊อปปี้แทน

 

“นี่เธอ มาบีบไหล่ชั้นทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

“ก็เจ็บแผลนิ นายลองมาโดนเองบ้างมั้ยล่ะ”ฟางพูดก่อนจะรีบชักมือกลับจากหัวไหล่ป๊อปปี้

 

“อ่ะเสร็จละ”ป๊อปปี้พันแผลให้กับฟาง

 

“เอ่อ ขอบคุณนะที่ทำแผลให้”ฟางกล่าวขอบคุณป๊อปปี้

 

“ชั้นแค่ไม่อยากให้ใครมาตายในบ้านชั้นหรอกน่า เสียเวลาจจะงานศพ”ป๊อปปี้แขวะฟางจึงกระแทกไหล่ชนป๊อปปี้ไปทีนึง

 

“ย่ะ ตอนแรกว่าจะมองในแง่ดี ปากเสียแบบนายทำดีด้วยไม่ขึ้นจริงๆ”ฟางบ่น

 

“ชั้นก็ไม่ได้ขอให้เธอมาทำดีด้วย ไม่ต้องการ”พูดจบป๊อปปี้ก็เดินชนไหล่ฟางออกจาห้องไป ฟางมองค้อนใส่ป๊อปปี้ หนอย คนบ้า

 

เม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้ไรเตอร์หน่อยสิ น้าๆๆๆๆๆๆๆ