ปมอดีตก่อรัก

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.28 น.

  35 ตอน
  372 วิจารณ์
  97.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) ความจริงของเรื่องราวทั้งหมด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

กริ๊งๆ

 

 

ป๊อปปี้กดออดที่บ้านแครอล จนแครอลออกมาจากบ้านก่อนจะพาป๊อปปี้เข้ามาในบ้าน

 

“นึกยังไง ถึงมาหาแครอลถึงบ้านได้ละคะ”แครอลยิ้มหวานรับช่อดอกไม้จากป๊อปปี้

 

“ก็พี่เห็นแครอลไม่ค่อยมาหาพี่ที่บ้านเหมือนเดิมน่ะ พี่เลยเป็นห่วง กลัวว่าโรคจิตมันจะทำอะไรแค

รอลรึเปล่า”ป๊อปปี้พูด แครอลยิ้มอย่างดีใจ ป๊อปปี้เป็นห่วงเธอด้วย

 

“พี่ป๊อปก็ แครอลดีใจจังเลยค่ะที่เป็นห่วง”แครอลพูดออกมาอย่างตื้นตัน

 

“ก็แครอลเป็นน้องพี่ ถ้าพี่ไม่ห่วงเราแล้วจะให้ห่วงใครล่ะจ้ะ”ป๊อปปี้พูด ทำเอาแครอลซ่อนความรู้สึก

นั้นอย่างเจ็บปวด ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ป๊อปปี้ก็ไม่เคยมองเธอเป็นคนรักเลยย

 

 

“พี่ป๊อปทานอะไรรึยังคะ มาทานข้าวกับแครอลเร็ว”แครอลบอกก่อนชวนป๊อปปี้มานั่งทานข้าวกับเธอ

 

“ตกลงคุณลุงคุณป้ายังไม่กลับมาอีกหรอ”ป๊อปปี้มองไปรอบๆ

 

“ยังเลยค่ะ เนี่ยแครอลก็อยู่บ้านคนเดียวเหงามากเลยเมื่อก่อนก็มีพี่ฟางคอยคุยด้วยแต่ตอนนี้ไม่มี

แล้ว”แครอลพูดเศร้าๆ

 

“เอ แปลกเนาะ พอฟางตายไปโรคจิตมันก็ไม่ทำอะไรแครอลอีกเลย ทั้งๆที่ แครอลคือ1ในคนที่

โรคจิตจ้องเล่นงานอยู่”ป๊อปปี้เริ่มจับผิด แครอลอึกอัก

 

“แหม มันคงจะเห็นพี่ฟางตายไป มันคงรู้สึกผิดมั้งคะ”แครอลยิ้ม

 

“จงใจฆ่าแค่ฟาง แล้วปล่อยเราไว้ น่าแปลกเนาะ”ป๊อปปี้จับพิรุธ

 

“พี่ป๊อปสงสัยแครอลหรอคะ แครอลไม่ได้ทำนะคะ”แครอลเริ่มสะอื้นร้องไห้

 

“พี่ก็ไม่ว่าแครอลว่าทำนิ มาทานข้าวกันดีกว่า”ป๊อปปี้ปลอบแครอลก่อนจะเดินพาแครอลมาทานข้าว

ต่อ

 

“เอ่อ แครอล พี่ขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะผละออกจากโต๊ะไป ทันทีที่ละ

สายตาแครอล ป๊อปปี้รีบขึ้นไปบนห้องนอนของแครอลเพื่อค้นหาหลักฐานทันที

 

 

“เห้ย”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อชายหนุ่มรื้อลิ้นชักตรงห้องนอนก็พบว่ามีรูปของโรสที่กรีดจนเละ และตุ๊กตา

กระต่ายที่โรสเคยให้กรีดจนเละไม่มีชิ้นดี

 

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ”ป๊อปปี้พึมพำก่อนจะรื้อของในลิ้นชักต่อไป จนเจอพวกมือปลอม ถุงเลือด

และรูปของฟางและเขาเต็มไปหมด ป๊อปปี้รีบลุกออกมาต้องตกใจเมื่อพบแครอล

 

 

“มารื้อของในห้องคนอื่นเนี่ย มันไม่ดีเลยนะคะพี่ป๊อป”แครอลพูดเสียงนิ่งๆ

 

“แครอล ทำแบบนี้ทำไม”ป๊อปปี้อึ้ง

 

“แครอลแค่หวงพี่ชาย ไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับพี่ป๊อปนี่คะ แล้วในเมื่อขู่ยังไม่กลัว ก็ต้องฆ่า

ตาย”แครอลพูดเสียงน่ากลัว

 

“แต่นั่นเป็นคนรักของพี่นะแครอล”ป๊อปปี้พูด

 

“แต่แครอลก็รักพี่ไม่น้อยกว่าคนพวกนั้น แครอลรักพี่ได้ยินมั้ยคะพี่ป๊อป แครอลรักพี่ๆๆๆ”แครอลพุ่ง

เข้าไปสวมกอดป๊อปปี้พร้อมกับพร่ำบอกรักมากมาย ป๊อปปี้พยายามแกะตัวแครอลออกมาจากตัวเอง

ก่อนจะผลักแครอลล้มลงแล้วกดโทรศัพท์โทรหาโทโมะให้เข้ามาในบ้านได้

 

 

ปึก

 

 

“พี่ส้ม ทำพี่ป๊อปทำไม”แครอลวิ่งมาพบว่าพี่เลี้ยงของเธอเอาไม้ฟาดใส่ป๊อปปี้จนสลบไปแล้ว

 

“มันรู้ความลับเรามันต้องตาย”ส้มบอก

 

“แต่เค้าเป็นคนที่แครอลรัก พี่ไม่มีสิทธ์ทำแบบนี้นะ”แครอลแผดเสียงว่าส้มก่อนจะเข้ากอดป๊อปปี้ที่

สลบไปอย่างหวงแหน

 

“ค่ะ คนที่คุณหนูรัก พี่ก็ต้องรักสิคะ”ส้มพูดจบก็พยุงป๊อปปี้ขึ้นไปบนห้องนอนแครอลทันที

 

 

 

“เอาไงดีๆๆๆ”ฟางที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดก็อยู่ไม่สุข

 

“เอางี้ หมอกับขนมจีนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวแก้ว โทโมะจะไปกับฟางเพื่อช่วยคุณป๊อป ถ้าเกิดอะไรไม่ชอบ

มาพากลล่ะก็ โทรศัพท์เรียกรถตำรวจทันทีเลยนะ”แก้วบอกก่อนจะเปิดประตูบ้านเข้าไป

 

 

“พี่ป๊อปต้องเป็นของแครอลคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนมาแย่งไปไม่ได้เด็ดขาด”แครอลพูดจบก็

ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกก่อนจะก้มลงซุกไซร้ตามซอกคอของป๊อปปี้

 

 

ตึงง

 

 

เสียงตึงตังด้านหน้าห้องทำให้แครอลชะงัก ผละออกจากป๊อปปี้ไปดูหน้าห้องก็ไม่เจออะไร ก่อนจะ

กลับไปนัวเนียป๊อปปี้ต่อ

 

 

ตึงๆๆๆๆๆ

 

 

“โอ๊ยพี่ส้ม เสียงดังอะไรนักหนา”แครอลออกไปโวยวายด้านหน้าห้อง

 

 

พรึบ

 

 

จู่ๆไฟก็ดับลง แครอลชะงัก

 

“พี่ส้ม เล่นตลกอะไร แครอลบอกแล้วไงอย่ามันขัดเวลาแครอลมีความสุข”แครอลโวยวาย ตอนนั้น

เองก็มีผู้หญิงชุดขาวเดินผ่านด้านหลังแครอลไป แครอลรีบวิ่งตาม ทำให้โทโมะและแก้วเข้าไป

ประคองป๊อปปี้ออกมาจากห้องทันที

 

 

“แกเป็นใครน่ะ”แครอลเดินตามผู้หญิงชุดขาวออกมาจนถึงเรือนริมน้ำ ผู้หญิงคนนั้นหันไปช้าๆ

 

“ฟะ ฟาง”แครอลร้องตกใจแทบผงะก่อนจะถอยหนี

 

“หรือว่าโรส”จู่ๆแครอลก็พูดขึ้น ฟางที่ยืนอยู่ชะงัก

 

“แล้วคิดว่าชั้นเป็นใครล่ะ”ฟางผู้ช้าๆ

 

“พี่โรสงั้นหรอ ชะ ชั้นขอโทษที่ชั้นส่งคนไปฆ่าพี่ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”แครอลสารภาพออกมาฟางอึ้ง

นอกจากคดีเธอแล้ว โรสก็ถูกฆ่างั้นหรอ

 

“เธอทำแบบนี้ทำไม”ฟางถามก่อนน้ำตาจะไหลออกมาช้าๆ นี่หรอ เด็กน้อยที่ใสซื่อบริสุทธ์ กลับฆ่า

พี่สาวฝาแฝดและตั้งใจฆ่าเธอได้อย่างเลือดเย็น

 

“เพราะแครอลรักพี่ป๊อป แครอลไม่ยอมให้ใครมาแย่งพี่ป๊อปไปได้หรอก”แครอลทรุดลงสารภาพ

 

“รวมทั้งฆ่าฟางด้วยสินะ”ฟางถามช้าๆ

 

“ใช่ แครอลเป็นคนให้พี่เลี้ยงแครอลตัดสายเบรกรถพี่ฟาง แล้วก็ให้พี่เลี้ยงโทรไปโกหกว่าแม่พี่ฟาง

ป่วยจะได้ขับรถออกมา”แครอลสารภาพเรื่องราวทั้งหมดเป็นจังหวะเดียวกับโทโมะและแก้วที่ปลุก

ป๊อปปี้ตื่นแล้วรีบมาหาฟางทันที

 

 

“ฟางระวัง”ป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อเห็นพี่เลี้ยงแครอลง้างมือจะฟาดฟางก็ร้องห้ามทำให้ฟางหักหลบไป

ทันก่อนจะวิ่งไปหาป๊อปปี้ด้านหลังทันที

 

 

“มึงกล้าหลอกคุณหนูงั้นหรออีแฝดน้อง คราวนี้กุจะทำให้มึงตายสนิทด้วยมือกูเอง เหมือนที่กูฆ่าพี่

มึงยังไงล่ะ5555”ส้มพูดแล้วหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะชักปืนออกมา

 

“มึงออกมาให้หมดนั่นล่ะ”ส้มขู่ก่อนสั่งให้โทโมะ แก้ว ฟางและป๊อปปี้เดินมากองรวมกันแล้วจับ

ทั้งหมดมัดไว้

 

“ยอมมอบตัวซะเถอะแครอล พวกพี่จะช่วยแครอลเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็โดนส้มตบด้วยด้ามปืนจนเลือด

กลบปาก

 

“ป๊อปปี้ เจ็บมั้ยย”ฟางจับที่แผลดูอาการป๊อปปี้

 

“รักกันมากใช่มั้ย ตายยากใช่มั้ยมึงอ่ะ”ส้มจิกผมฟางออกมาจากป๊อปปี้

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ทำไมไม่ตายๆไปซะ อยู่เป็นมารขวางความรักชั้นทำไม”แครอลตบฟางทันที

 

“ถึงชั้นตายไปจริงๆป๊อปปี้ก็ไม่มีวันมองเธอหรอก”ฟางว่า

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

“ปากดีใช่มั้ย งั้นก็ตายๆไปเลยซะ”แครอลตบฟางไม่ยั้งก่อนจะแย่งปืนมาจากส้มเตรียมจะยิงฟาง

 

 

“อย่านะ ถ้าจะยิงฟางก็ยิงพี่ก่อนนี่ล่ะ”ป๊อปปี้รีบเอาตัวไปขวางฟาง

 

“ไม่นะป๊อปปี้ ฟางไม่ยอมให้ป๊อปปี้ตายนะ”ฟางว่า

 

“ป๊อปก็ไม่ยอมเห็นคนที่ป๊อปรักไปอีกเด็ดขาด”ป๊อปปี้บอกฟางอึ้ง

 

“ป๊อปปี้”ฟางอึ้งน้ำตาซึม

 

“ป๊อปรักฟางนะ ถ้าเราจะตายก็ตายด้วยกันนี่ล่ะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเอามือที่มัดอยู่พยายามสวมกอด

ฟางแน่น

 

 

“ทำไม ฮืออออ ทำไม”แครอลแผดเสียงร้องออกมาอย่างผิดหวังที่เห็นป๊อปปี้และฟางพร้อมใจจะ

ตายพร้อมกัน

 

“มึงทำคุณหนูเสียใจอย่าอยู่เลยมึง”ส้มแย่งปืนมาจากแครอลแล้วง้างปืนจะยิง

 

“อย่าทำอะไรพี่ป๊อปนะ”แครอลตกใจ

 

 

ปัง

 

 

“แครอลลลล”ฟางและป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นแครอลเอาตัวเองเข้ามาขวาง ทุกคนรีบไปดูอาการแครอล

 

“พี่ป๊อป แครอลรักพี่ป๊อปนะ”แครอลพูดเหมือนเด็กๆ

 

“อย่าพูดเลยแครอล เดี๋ยวพวกพี่จะพาแครอลไปหาหมอนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะลูบหัวแครอล

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะ แครอลหนาว พี่ป๊อปคะพี่ป๊อปกอดแครอลได้มั้ยคะ”แครอลขอร้องป๊อปปี้ก่อนจะไอ

เป็นเลือด ฟางเห็นก็ร้องไห้ทันที

 

“แครอล ฮืออ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วจับมือแครอลแน่น

 

“แครอลรู้ว่าแครอลต้องไม่รอด แต่แครอลแค่ขอให้พี่ป๊อปจูบแครอลจะได้มั้ย แครอลขออย่างเดียว

เท่านั้นจริงๆ”แครอลขอก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้มองแล้วถึงกับน้ำตาซึมก่อนจะก้มลงจูบแค

รอลอย่างอ่อนโยน

 

 

“แครอล แครอล”ฟางตกใจเมื่อเห็นมือของแครอลที่จับมือเธอตก แก้วเห็นก็รีบแก้มัดกับโทโมะมา

หาฟางและป๊อปปี้แล้วช้อนตัวแครอลไปประคองเพื่อจับชีพจร ก่อนจะวางแครอลลงเพื่อบอกว่าแค

รอลตายแล้ว

 

 

 

“เพราะมึง ถ้าคุณหนูแครอลไม่รักมึง คุณหนูแครอลก็ไม่ตาย ไอ้ป๊อปปี้มึงอย่าอยู่เลย”ส้มที่โกรธ

แค้นจัดก็ชักปืนจะยิงป๊อปปี้

 

 

“อย่า”ฟางร้องเอาตัวเองเข้าไปขวาง

 

 

ปัง

 

 

“ฟางงงงงงงงงงงง”ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะประคองร่างฟางที่ถูกยิงไว้ทันที

 

เอ้าาาา ฟางโดนยิงง 

 

อย่าลืมมาเม้นกับโหวตเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ รักรัดเดอร์ทุกคนเลยยย

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา