ปมอดีตก่อรัก

 
 
เช้าวันต่อมา
 
 
“อ้าว คุณป๊อปตื่นแล้วหรอคะ เมื่อคืนแก้วกลับมาบ้านนี่ปิดไฟเงียบเลย”แก้วทักทายป๊อปปี้ที่เดินลง
มาจากชั้นบนบ้าน
 
“อ้าว เมื่อคืนแก้วไม่ได้แบกชั้นขึ้นไปนอนหรอ แถมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีก”ป๊อปปี้สงสัย
 
“แก้วเปล่าค่ะ เมื่อคืนแก้วไปส่งโทโมะแล้วเลยไปทานข้าวกันต่อ กว่าจะกลับมาคุณป๊อปก็ปิดไฟ
นอนแล้ว”แก้วบอก
 
“พาชั้นขึ้นไปด้านบน เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วพาไปนอน ใครกัน”ป๊อปปี้บอก
 
“ผีคุณฟางแน่ๆเลย”คนใช้ในบ้านพูดชึ้นทุกคนหันไปมองตกใจ
 
“อะไรน่ะแจ่ม เหลวไหล”แก้วบอกคนใช้
 
“จริงนะคะเมื่อเช้าแจ่มขึ้นไปทำความสะอาดห้องคุณป๊อปค่ะ กล่องเพลงห้องคุณป๊อปเล่นเองนะคะ
เล่นมาทั้งคืน ไหนจะดอกไม้ที่มาปักในห้องนอนอีก ตอนคุณฟางยังอยู่แจ่มเห็นคุณฟางชอบเอา
ดอกไม้มาจัดที่ห้องนอนเสมอๆ ต้องเป็นผีคุณฟางแน่ๆ”คนใช้ชื่อแจ่มบอกอย่างหวาดๆส่งผลให้
คนใช้คนอื่นเริ่มกลัวกัน เพราะเมื่อคืนตอนไฟดับมีคนใช้ในบ้านเห็นฟางวนเวียนในบ้านนี้
 
“ถ้างั้นคนที่มาดูแลชั้นเมื่อคืนนี้ก็ต้องเป็นฟางแน่ๆ”ป๊อปปี้เล่าให้โทโมะและแก้วฟังหลังจากฟังเรื่อง
ราวทั้งหมดพร้อมกับตั้งข้อสังเกต
 
“งั้นพาพวกเราไปบนห้องนอนคุณหน่อยได้มั้ยครับ”โทโมะพูดก่อนทั้งหมดจะเดินเข้าไปในห้องนอน
แล้วมองไปรอบก่อนจะเดินไปที่ระเบียง
 
“นี่ ทุกคนมาดูนี่ เสื้อผ้าฟางหายไปด้วยนิส่วนนึง”แก้วเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วต้องตกใจเพราะเสื้อผ้าฟาง
ป๊อปปี้ที่เป็นคนขอให้เก็บไว้เหมือนเดิมเหมือนฟางยังอยู่ มันหายไป
 
“เสื้อผ้าฟางหายไป และที่สำคัญที่ระเบียงมีร่องรอยคนปีนด้วย เพราะมีรอยเท้า เอ ผีที่ไหนเค้าใช้
เสื้อผ้า แล้วก็มีรอยเท้าล่ะ”โทโมะสรุป
 
“นี่มันสร้อยที่ชั้นเคยให้ฟางนิ”ป๊อปปี้ลูบตรงที่ตัวเองนอนแล้วชะงักพบว่ามีสร้อยคอที่เขาเคยให้ฟาง
หลุดอยู่
 
“จริงด้วย”แก้วเข้ามาดูอีกที
 
“คนที่เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็จูบชั้นเมื่อคืนคือฟางจริงๆด้วย”ป๊อปปี้ดีใจ
 
“แล้วถ้าฟางไม่ตาย ทำไมฟางถึงไม่กลับมาหาพวกเราล่ะ”โทโมะตั้งข้อสงสัย
 
 
 
 
“นั่งซึมทำไมหรอฟาง คิดถึงสามีหรอ”จองเบ หมอหนุ่มเดินมาทักฟางที่นั่งอยู่ตรงหน้าหลุมศพตัว
เอง
 
“ใครคะ ฟางเปล่าน้า”ฟางบอก
 
“แล้วคนที่ฟางไปดูแลเมื่อคืนนี่ไม่คิดถึงหรอ”จองเบแซว
 
“คุณหมออออ ฟางไม่พูดแล้ว”ฟางเขินเมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่เธอจูบป๊อปปี้ไป
 
“แล้วฟางจะซ่อนตัวเองแบบนี้อีกนานแค่ไหนน่ะ”จองเบถาม
 
“ฟางขอสืบอะไรบางอย่างที่ฟางสงสัยอยู่ก่อน แล้วฟางจะกลับไปหาพวกเค้าทุกคนเอง”ฟางพูด
 
“โทโมะอย่าเดินเร็วนักสิ รอแก้วกับคุณป๊อปปี้ด้วยย”แก้วพูดเสียงดังแต่ไกลจนจองเบและฟางหาที่
หลบแทบไม่ทัน
 
“ขอโทษคร้าบบบ อ่ะ ถึงแล้วๆ”โทโมะบอกก่อนทั้ง3คนจะหยุดลงตรงหน้าหลุมศพฟาง
 
 
“ผมมาเยี่ยมแล้วนะฟาง เมื่อคืนผมรู้สึกดีมากเลยนะ เหมือนมีฟางมาดูแลผมอยู่ใกล้ๆ แม้มันจะ
เหมือนเป็นแค่ฝัน แต่ผมอยากให้ฝันดีแบบนี้ทุกคืนเลยนะ”ป๊อปปี้วางช่อกุหลาบแดงลงอย่างเช่นทำ
ทุกวัน ฟางที่แอบฟังหลังหลุมศพหลุมอื่นใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยิน
 
“เรารู้แล้วนะว่ารถของฟางถูกตัดสายเบรก พวกเราสัญญาพวกเราจะหาคนผิดมาจัดการให้ฟาง
แน่นอน”โทโมะบอก
 
“อ๊ะ คุณป๊อป”แก้วร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ลุกขึ้นมาแล้วหน้ามืด ฟางที่แอบดูอยู่เห็นแทบจะลุกออกไป
จองเบรีบห้าม
 
“สงสัยไม่สบายแน่ๆ แก้วเราพาคุณป๊อปกลับบ้านกันก่อนเถอะ”โทโมะบอกแล้วเดินพาแก้วและ
ป๊อปปี้กลับไป ฟางและจองเบออกมาจากที่ซ่อน
 
“เห้อ รถถูกตัดสายเบรก เธอนี่ไปทำอะไรให้น้ออ ถึงมีคนอยากฆ่าเธอขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”จองเบ
แซว
 
“ฟางจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครอยากจะฆ่าฟางขนาดนี้”ฟางบอกกับตัวเองก่อนจะเดินออกไปที่จอดรถ
 
“ฟางงงงงงงงงง”ป๊อปปี้ที่รอโทโมะกับแก้วไปเอารถต้องร้องเรียกเมื่อเห็นฟางที่ยืนรอรถจองเบอยู่
เหมือนกัน ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้จะตามมา ฟางรีบวิ่งหนี ป๊อปปี้วิ่งตามมาถึงมุมที่เลี้ยว พอเลี้ยวมา
ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นฟางแล้ว
 
“คุณป๊อปเกิดอะไรขึ้นคะ”แก้วถาม
 
“ฟาง เมื่อกี้ชั้นเห็นฟาง”ป๊อปปี้รีบพูด
 
“ถ้าฟางจริงๆก็ต้องมาหาพวกเราสิ จะปล่อยให้พวกเราวิ่งแบบนี้ทำไม”โทโมะบอก ป๊อปปี้เงียบไป
ซักพักนึงก่อนจะล้มเป็นลมไป
 
“เห้ย คุณป๊อปครับ ไอ้คุณป๊อปปี้ อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ”โทโมะประคองป๊อปปี้แล้วพูดอย่างตกใจ
 
“พาคุณป๊อปปี้กลับก่อนดีกว่าเถอะค่ะ”แก้วบอกก่อนจะช่วยโทโมะประคองป๊อปปี้ขึ้นรถแล้วขับออก
ไป ฟางที่หลบอยู่ในรถกับจองเบตอนแรกก็รีบออกมาจากรถทันที
 
“ป๊อปปี้เป็นลม ฮืออ หมอคะ ฟางเป็นห่วงเค้าจังเลย”ฟางบอกจองเบอย่างร้อนรน
 
“โอเค ใจเย็นๆ เดี๋ยวคืนนี้หมอพาไปหาสามีฟางแน่ๆ ตอนนี้เรากลับกันก่อนเถอะ”จองเบบอกฟาง
ก่อนจะพาฟางขึ้นรถไป
 
 
 
 
กลางดึกคืนนั้นเอง
 
 
 
แอ้ดดด
 
 
“ดีนะ ที่แอบปั๊มกุญแจบ้านนี้ไว้”ฟางที่ใส่ชุดนอนสีขาวเหมือนเดิมเดินเข้ามาในห้องนอนของป๊อปปี้
ก่อนจะไขประตูเข้ามาในห้อง แล้วพบว่าป๊อปปี้นอนคลุมโปงอยู่ก็เดินขึ้นไปนั่งบนเตียง แต่ฟางต้อง
แปลกใจทำไมไม่หายใจล่ะ
 
 
พรึบ
 
 
“หมอนข้างง”ฟางตกใจพอหันมาก็เจอกับป๊อปปี้ยืนกอดอกอยู่ท่ามกลางความมืด
 
 
 
“เป็นผีแต่ใช้กุญแจไขเข้ามาในห้องได้ด้วยเนาะ”ป๊อปปี้ค่อยๆเดินเข้ามาหาฟางบนเตียง ฟางจะวิ่งหนี
แต่ป๊อปปี้รวบตัวฟางมากอดไว้ได้ทัน
 
“เอ แล้วเป็นผีทำไมชั้นถึงจับตัวได้นะ”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหอมแก้มฟางแต่ฟางหลบหลีก
ทัน
 
“ปล่อยนะ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด แต่ดูเหมือนว่าฟางยิ่งดิ้นเท่าไหร่ป๊อปปี้นิ่งรัดแน่นกว่าเดิม
 
“ไม่ นานทีจับผีได้เนี่ยจะปล่อยไปง่ายๆงั้นหรอ ไหนขอดูหน้าผีสาวชัดๆหน่อยซิ”ว่าแล้วป๊อปปี้ก็ดัน
ฟางลงเตียงก่อนตัวเองจะขึ้นคร่อมเพื่อยึดไม่ให้ฟางหนี
 
“ป๊อปปี้ ปล่อยย”ฟางดิ้นแล้วร้อง
 
“นี่ถ้าไม่แกล้งเป็นลมที่สุสานนั่นเธอคงไม่มาหาชั้นคืนนี้ใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
“นี่ คุณหลอกฟางงั้นหรอ”ฟางโวยวายะนี้แต่ป๊อปปี้ยึดไว้จึงได้แต่ดิ้นไปมา
 
“เธอมันใจร้ายมากเลยนะที่ทำชั้นเสียใจจนแทบบ้าแบบนี้ ฟาง”ป๊อปปี้ดุ ฟางจีงยอมหยุดนิ่ง ป๊อปปี้
จึงโน้มหน้าลงมาจุมพิศฟางแผ่วเบา
 
“ชั้นจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเธอรู้มั้ย”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางมาแล้วพูดขึ้น ฟางจึงเอามือจับแก้มป๊อปปี้
ไว้2ข้าง
 
“ชั้นจำเป็นจริงๆที่ต้องทำให้ทุกคนเชื่อว่าชั้นตายแล้ว ป๊อปปี้”ฟางบอก ป๊อปปี้ก็ยิ่งกระชับกอดฟาง
แน่น
 
“ก็ได้ๆ ชั้นไม่บอกคนอื่นก็ได้ แต่คืนนี้ชั้นขอลงโทษคนโกหกก่อนละกัน โทษฐานทำชั้นเสียใจจนจะ
เป็นบ้าเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้ความเร็วของตัวเองปลดกระชุมชุดสีขาวออกจนหมดก่อนจะ
เลิกชุดออกมาเผบให้เห็นสัดส่วนของฟางที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดชั้นในสีหวาน
 
 
“นายอย่าลงโทษนะ นายควรดีใจสิชั้นยังไม่ตาย อื้ออ”ฟางพูดก่อนจะโดนป๊อปปี้จูบปิดปากฟางทันที
พลางสอดลิ้นเข้าไปดูดกลืนน้ำหวานจากโพรงปากหวาน พลางเอามือบีบเคล้นอกสวยหลังจากถอด
ชุดของฟางไปพ้นๆทาง
 
“เธอทำให้ชั้นคิดถึงเธอแทบคลั่ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวที่สลับกับฟางที่
เริ่มครางออกมา จากนั้นป๊อปปี้ก็ปลดตะขอยกทรงสีหวานก่อนจะโยนมันทิ้งแล้วก้มไปดูดเม้มยอดอก
คู่สวยอย่างหื่นกระหาย
 
“อ๊า”ฟางเริ่มครางออกมาเพราะความเสียว ป๊อปปี้ลูบไล้เนินขาขึ้นมาจนมาถึงกางเกงในตัวจิ๋วก่อนจะ
เกี่ยวมันลงมาแล้วโยนทิ้งไป แล้วใช้นิ้วสอดเข้าไปในโพรงหวานของฟางทั้งที่ปากยังทำงานกับอก
สวยไม่หยุด
 
“อ๊า ปะ ป๊อป มะ ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมาพลางเอามาขยุ้มผมของป๊อปปี้เพื่อระบายความเสียว
ป๊อปปี้เริ่มจูบไล้ลงมาถึงโพรงสาวของฟางก่อนจะเอานิ้วออกแล้วใช้นิ้วฉกชิมน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออก
มาจากโพรงสาวของฟาง
 
“อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว ซี้ดด ปะ ป๊อป”ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวขณะที่ป๊อปปี้ยังใช้ลิ้นรัวไม่หยุด
 
ป๊อปปี้ที่เห็นฟางพร้อมแล้วก็ลุกนั่งถอยขึ้นมานั่งตรงหน้าฟาง ฟางหน้าแดงด้วยความเสียวก่อนจะลุก
ขึ้นมามองป๊อปปี้
 
“พอละ วันนี้อยากลงโทษเมีย”ป๊อปปี้กอดอกตรงข้ามกับฟางยิ้มอยู่ ฟางนิ่งซักพักก่อนคลานมาหา
ป๊อปปี้
 
“ทำให้หน่อยสิ ป๊อปรู้นะว่าฟางน่ะค้าง”ป๊อปปี้ยิ้วยั่ว ฟางหน้าแดง ก่อนจะก้มลงจูบป๊อปปี้อย่างร้อน
แรงโดยที่ป๊อปปี้ก็จูบตอบฟางด้วย ก่อนมือเล็กจะอยู่ไม่สุขเลิกเสื้อป๊อปปี้ออกแล้วจัดการถอดมัน
ออก จากนั้นก็จูบไล้ลงมาตามซอกคอและอกกว้างของชายหนุ่มโดยที่ทำคิสมาร์คไว้โดยทั่ว จนมา
ถึงเอว จากนั้นก็ถอดเข็มขัดและกางเกงออกจนตัวนี้ป๊อปปี้และฟางไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น
 
“ถ้าค้างก็ทำเองเพราะตอนนี้ป๊อปลงโทษฟางอยู่”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วฟางหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะจับแกน
กลางของชายหนุ่มรูดขึ้นลงๆแล้วเริ่มดูดและอมมันแทบไม่มิด ป๊อปปี้ครางในลำคอเมื่อเห็นว่าฟางใช้
ปากของเธอเองนั้น เขาแทบอยากจะคว้าตัวฟางมาทำเองให้รู้แล้วรู้รอดเลย
 
“อ๊ะๆ”ป๊อปปี้เริ่มครางจนฟางถอนปากออกจากแกนกายก่อนจะจับมันแล้วขึ้นคร่อมเสียบมันเข้าไปใน
โพรงสาวของฟาง
 
“อึ๊”ฟางแทบร้องก่อนจะเริ่มขยับมันช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้นๆจนฟางต้องหายใจทางปากเพื่อช่วยหายใจ
ป๊อปปี้เห็นฟางที่สะบัดตัวขึ้นๆลงๆบนตัวชายหนุ่มเช่นนั้นเขาไม่อยากให้ฟางคุมเกมส์อีกต่อไปแล้วก็
ลุกแล้วพลิกมาคร่อมฟางก่อนจะขยับสะโพกด้วยความเร็วและแรงขึ้นจนร่างกายคนทั้ง2แทบจะ
หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
 
“อ๊ะๆ ปะ ป๊อปปี้”ฟางครางแล้วเรียกชื่อป๊อปปี้ไม่หยุดก่อนจะเอามือเล็กโอบรอบลำคอเพื่อหาที่ยึด
 
“ฟาง อ๊าส์”ป๊อปปี้ครางเรียกชื่อฟางเช่นก่อน ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบ
ฟางอย่างดูดดื่มแล้วค่อยปล่อยธารสีขาวฉีดพุ่งเข้ามาในลำตัวของฟางจนร่างบางจิกเกร็งแผ่นหลัง
ของป๊อปปี้ ก่อนป๊อปปี้จะก้มลงพักเหนื่อยตรงอกสวยของฟางโดยที่ไม่ถอนแกนกลางออกมาจากลำ
ตัวฟาง
 
 
 
“อ๊ะ อย่าป๊อป”ฟางต้องร้องเมื่อป๊อปปี้ซุกไซร้ซอกคอแล้วทำคิสมาร์คไว้ทั่วฟางเช่นเดียวกับที่เธอทำ
เมื่อกี้นี้
 
“คืนนี้ขอลงโทษฟางละกัน โทษฐานหายไปจนป๊อปแทบบ้า ขอชดเชยเวลาที่หายไปก่อนนะ”ป๊อปปี้
พูดจบก็จูบฟางต่อก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มบรรเลงบทรักบทลงโทษบทต่อไปขึ้นมา
 
 อัฟให้ละน้า ให้ป๊อปกับฟางเจอกันแล้วน้า อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เราล่ะ หวังว่าทุกคนคงจะชอบวิธีจับผีของป๊อปปี้น้า