ปมอดีตก่อรัก

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.28 น.

  35 ตอน
  372 วิจารณ์
  99.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ผีหลอก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

“อ้าว คุณป๊อปตื่นแล้วหรอคะ เมื่อคืนแก้วกลับมาบ้านนี่ปิดไฟเงียบเลย”แก้วทักทายป๊อปปี้ที่เดินลง

มาจากชั้นบนบ้าน

 

“อ้าว เมื่อคืนแก้วไม่ได้แบกชั้นขึ้นไปนอนหรอ แถมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีก”ป๊อปปี้สงสัย

 

“แก้วเปล่าค่ะ เมื่อคืนแก้วไปส่งโทโมะแล้วเลยไปทานข้าวกันต่อ กว่าจะกลับมาคุณป๊อปก็ปิดไฟ

นอนแล้ว”แก้วบอก

 

“พาชั้นขึ้นไปด้านบน เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วพาไปนอน ใครกัน”ป๊อปปี้บอก

 

“ผีคุณฟางแน่ๆเลย”คนใช้ในบ้านพูดชึ้นทุกคนหันไปมองตกใจ

 

“อะไรน่ะแจ่ม เหลวไหล”แก้วบอกคนใช้

 

“จริงนะคะเมื่อเช้าแจ่มขึ้นไปทำความสะอาดห้องคุณป๊อปค่ะ กล่องเพลงห้องคุณป๊อปเล่นเองนะคะ

เล่นมาทั้งคืน ไหนจะดอกไม้ที่มาปักในห้องนอนอีก ตอนคุณฟางยังอยู่แจ่มเห็นคุณฟางชอบเอา

ดอกไม้มาจัดที่ห้องนอนเสมอๆ ต้องเป็นผีคุณฟางแน่ๆ”คนใช้ชื่อแจ่มบอกอย่างหวาดๆส่งผลให้

คนใช้คนอื่นเริ่มกลัวกัน เพราะเมื่อคืนตอนไฟดับมีคนใช้ในบ้านเห็นฟางวนเวียนในบ้านนี้

 

“ถ้างั้นคนที่มาดูแลชั้นเมื่อคืนนี้ก็ต้องเป็นฟางแน่ๆ”ป๊อปปี้เล่าให้โทโมะและแก้วฟังหลังจากฟังเรื่อง

ราวทั้งหมดพร้อมกับตั้งข้อสังเกต

 

“งั้นพาพวกเราไปบนห้องนอนคุณหน่อยได้มั้ยครับ”โทโมะพูดก่อนทั้งหมดจะเดินเข้าไปในห้องนอน

แล้วมองไปรอบก่อนจะเดินไปที่ระเบียง

 

“นี่ ทุกคนมาดูนี่ เสื้อผ้าฟางหายไปด้วยนิส่วนนึง”แก้วเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วต้องตกใจเพราะเสื้อผ้าฟาง

ป๊อปปี้ที่เป็นคนขอให้เก็บไว้เหมือนเดิมเหมือนฟางยังอยู่ มันหายไป

 

“เสื้อผ้าฟางหายไป และที่สำคัญที่ระเบียงมีร่องรอยคนปีนด้วย เพราะมีรอยเท้า เอ ผีที่ไหนเค้าใช้

เสื้อผ้า แล้วก็มีรอยเท้าล่ะ”โทโมะสรุป

 

“นี่มันสร้อยที่ชั้นเคยให้ฟางนิ”ป๊อปปี้ลูบตรงที่ตัวเองนอนแล้วชะงักพบว่ามีสร้อยคอที่เขาเคยให้ฟาง

หลุดอยู่

 

“จริงด้วย”แก้วเข้ามาดูอีกที

 

“คนที่เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็จูบชั้นเมื่อคืนคือฟางจริงๆด้วย”ป๊อปปี้ดีใจ

 

“แล้วถ้าฟางไม่ตาย ทำไมฟางถึงไม่กลับมาหาพวกเราล่ะ”โทโมะตั้งข้อสงสัย

 

 

 

 

“นั่งซึมทำไมหรอฟาง คิดถึงสามีหรอ”จองเบ หมอหนุ่มเดินมาทักฟางที่นั่งอยู่ตรงหน้าหลุมศพตัว

เอง

 

“ใครคะ ฟางเปล่าน้า”ฟางบอก

 

“แล้วคนที่ฟางไปดูแลเมื่อคืนนี่ไม่คิดถึงหรอ”จองเบแซว

 

“คุณหมออออ ฟางไม่พูดแล้ว”ฟางเขินเมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่เธอจูบป๊อปปี้ไป

 

“แล้วฟางจะซ่อนตัวเองแบบนี้อีกนานแค่ไหนน่ะ”จองเบถาม

 

“ฟางขอสืบอะไรบางอย่างที่ฟางสงสัยอยู่ก่อน แล้วฟางจะกลับไปหาพวกเค้าทุกคนเอง”ฟางพูด

 

“โทโมะอย่าเดินเร็วนักสิ รอแก้วกับคุณป๊อปปี้ด้วยย”แก้วพูดเสียงดังแต่ไกลจนจองเบและฟางหาที่

หลบแทบไม่ทัน

 

“ขอโทษคร้าบบบ อ่ะ ถึงแล้วๆ”โทโมะบอกก่อนทั้ง3คนจะหยุดลงตรงหน้าหลุมศพฟาง

 

 

“ผมมาเยี่ยมแล้วนะฟาง เมื่อคืนผมรู้สึกดีมากเลยนะ เหมือนมีฟางมาดูแลผมอยู่ใกล้ๆ แม้มันจะ

เหมือนเป็นแค่ฝัน แต่ผมอยากให้ฝันดีแบบนี้ทุกคืนเลยนะ”ป๊อปปี้วางช่อกุหลาบแดงลงอย่างเช่นทำ

ทุกวัน ฟางที่แอบฟังหลังหลุมศพหลุมอื่นใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยิน

 

“เรารู้แล้วนะว่ารถของฟางถูกตัดสายเบรก พวกเราสัญญาพวกเราจะหาคนผิดมาจัดการให้ฟาง

แน่นอน”โทโมะบอก

 

“อ๊ะ คุณป๊อป”แก้วร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ลุกขึ้นมาแล้วหน้ามืด ฟางที่แอบดูอยู่เห็นแทบจะลุกออกไป

จองเบรีบห้าม

 

“สงสัยไม่สบายแน่ๆ แก้วเราพาคุณป๊อปกลับบ้านกันก่อนเถอะ”โทโมะบอกแล้วเดินพาแก้วและ

ป๊อปปี้กลับไป ฟางและจองเบออกมาจากที่ซ่อน

 

“เห้อ รถถูกตัดสายเบรก เธอนี่ไปทำอะไรให้น้ออ ถึงมีคนอยากฆ่าเธอขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”จองเบ

แซว

 

“ฟางจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครอยากจะฆ่าฟางขนาดนี้”ฟางบอกกับตัวเองก่อนจะเดินออกไปที่จอดรถ

 

“ฟางงงงงงงงงง”ป๊อปปี้ที่รอโทโมะกับแก้วไปเอารถต้องร้องเรียกเมื่อเห็นฟางที่ยืนรอรถจองเบอยู่

เหมือนกัน ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้จะตามมา ฟางรีบวิ่งหนี ป๊อปปี้วิ่งตามมาถึงมุมที่เลี้ยว พอเลี้ยวมา

ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นฟางแล้ว

 

“คุณป๊อปเกิดอะไรขึ้นคะ”แก้วถาม

 

“ฟาง เมื่อกี้ชั้นเห็นฟาง”ป๊อปปี้รีบพูด

 

“ถ้าฟางจริงๆก็ต้องมาหาพวกเราสิ จะปล่อยให้พวกเราวิ่งแบบนี้ทำไม”โทโมะบอก ป๊อปปี้เงียบไป

ซักพักนึงก่อนจะล้มเป็นลมไป

 

“เห้ย คุณป๊อปครับ ไอ้คุณป๊อปปี้ อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ”โทโมะประคองป๊อปปี้แล้วพูดอย่างตกใจ

 

“พาคุณป๊อปปี้กลับก่อนดีกว่าเถอะค่ะ”แก้วบอกก่อนจะช่วยโทโมะประคองป๊อปปี้ขึ้นรถแล้วขับออก

ไป ฟางที่หลบอยู่ในรถกับจองเบตอนแรกก็รีบออกมาจากรถทันที

 

“ป๊อปปี้เป็นลม ฮืออ หมอคะ ฟางเป็นห่วงเค้าจังเลย”ฟางบอกจองเบอย่างร้อนรน

 

“โอเค ใจเย็นๆ เดี๋ยวคืนนี้หมอพาไปหาสามีฟางแน่ๆ ตอนนี้เรากลับกันก่อนเถอะ”จองเบบอกฟาง

ก่อนจะพาฟางขึ้นรถไป

 

 

 

 

กลางดึกคืนนั้นเอง

 

 

 

แอ้ดดด

 

 

“ดีนะ ที่แอบปั๊มกุญแจบ้านนี้ไว้”ฟางที่ใส่ชุดนอนสีขาวเหมือนเดิมเดินเข้ามาในห้องนอนของป๊อปปี้

ก่อนจะไขประตูเข้ามาในห้อง แล้วพบว่าป๊อปปี้นอนคลุมโปงอยู่ก็เดินขึ้นไปนั่งบนเตียง แต่ฟางต้อง

แปลกใจทำไมไม่หายใจล่ะ

 

 

พรึบ

 

 

“หมอนข้างง”ฟางตกใจพอหันมาก็เจอกับป๊อปปี้ยืนกอดอกอยู่ท่ามกลางความมืด

 

 

 

“เป็นผีแต่ใช้กุญแจไขเข้ามาในห้องได้ด้วยเนาะ”ป๊อปปี้ค่อยๆเดินเข้ามาหาฟางบนเตียง ฟางจะวิ่งหนี

แต่ป๊อปปี้รวบตัวฟางมากอดไว้ได้ทัน

 

“เอ แล้วเป็นผีทำไมชั้นถึงจับตัวได้นะ”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหอมแก้มฟางแต่ฟางหลบหลีก

ทัน

 

“ปล่อยนะ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด แต่ดูเหมือนว่าฟางยิ่งดิ้นเท่าไหร่ป๊อปปี้นิ่งรัดแน่นกว่าเดิม

 

“ไม่ นานทีจับผีได้เนี่ยจะปล่อยไปง่ายๆงั้นหรอ ไหนขอดูหน้าผีสาวชัดๆหน่อยซิ”ว่าแล้วป๊อปปี้ก็ดัน

ฟางลงเตียงก่อนตัวเองจะขึ้นคร่อมเพื่อยึดไม่ให้ฟางหนี

 

“ป๊อปปี้ ปล่อยย”ฟางดิ้นแล้วร้อง

 

“นี่ถ้าไม่แกล้งเป็นลมที่สุสานนั่นเธอคงไม่มาหาชั้นคืนนี้ใช่มั้ยฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

“นี่ คุณหลอกฟางงั้นหรอ”ฟางโวยวายะนี้แต่ป๊อปปี้ยึดไว้จึงได้แต่ดิ้นไปมา

 

“เธอมันใจร้ายมากเลยนะที่ทำชั้นเสียใจจนแทบบ้าแบบนี้ ฟาง”ป๊อปปี้ดุ ฟางจีงยอมหยุดนิ่ง ป๊อปปี้

จึงโน้มหน้าลงมาจุมพิศฟางแผ่วเบา

 

“ชั้นจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วเธอรู้มั้ย”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางมาแล้วพูดขึ้น ฟางจึงเอามือจับแก้มป๊อปปี้

ไว้2ข้าง

 

“ชั้นจำเป็นจริงๆที่ต้องทำให้ทุกคนเชื่อว่าชั้นตายแล้ว ป๊อปปี้”ฟางบอก ป๊อปปี้ก็ยิ่งกระชับกอดฟาง

แน่น

 

“ก็ได้ๆ ชั้นไม่บอกคนอื่นก็ได้ แต่คืนนี้ชั้นขอลงโทษคนโกหกก่อนละกัน โทษฐานทำชั้นเสียใจจนจะ

เป็นบ้าเนี่ย”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้ความเร็วของตัวเองปลดกระชุมชุดสีขาวออกจนหมดก่อนจะ

เลิกชุดออกมาเผบให้เห็นสัดส่วนของฟางที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดชั้นในสีหวาน

 

 

“นายอย่าลงโทษนะ นายควรดีใจสิชั้นยังไม่ตาย อื้ออ”ฟางพูดก่อนจะโดนป๊อปปี้จูบปิดปากฟางทันที

พลางสอดลิ้นเข้าไปดูดกลืนน้ำหวานจากโพรงปากหวาน พลางเอามือบีบเคล้นอกสวยหลังจากถอด

ชุดของฟางไปพ้นๆทาง

 

“เธอทำให้ชั้นคิดถึงเธอแทบคลั่ง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวที่สลับกับฟางที่

เริ่มครางออกมา จากนั้นป๊อปปี้ก็ปลดตะขอยกทรงสีหวานก่อนจะโยนมันทิ้งแล้วก้มไปดูดเม้มยอดอก

คู่สวยอย่างหื่นกระหาย

 

“อ๊า”ฟางเริ่มครางออกมาเพราะความเสียว ป๊อปปี้ลูบไล้เนินขาขึ้นมาจนมาถึงกางเกงในตัวจิ๋วก่อนจะ

เกี่ยวมันลงมาแล้วโยนทิ้งไป แล้วใช้นิ้วสอดเข้าไปในโพรงหวานของฟางทั้งที่ปากยังทำงานกับอก

สวยไม่หยุด

 

“อ๊า ปะ ป๊อป มะ ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมาพลางเอามาขยุ้มผมของป๊อปปี้เพื่อระบายความเสียว

ป๊อปปี้เริ่มจูบไล้ลงมาถึงโพรงสาวของฟางก่อนจะเอานิ้วออกแล้วใช้นิ้วฉกชิมน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออก

มาจากโพรงสาวของฟาง

 

“อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว ซี้ดด ปะ ป๊อป”ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวขณะที่ป๊อปปี้ยังใช้ลิ้นรัวไม่หยุด

 

ป๊อปปี้ที่เห็นฟางพร้อมแล้วก็ลุกนั่งถอยขึ้นมานั่งตรงหน้าฟาง ฟางหน้าแดงด้วยความเสียวก่อนจะลุก

ขึ้นมามองป๊อปปี้

 

“พอละ วันนี้อยากลงโทษเมีย”ป๊อปปี้กอดอกตรงข้ามกับฟางยิ้มอยู่ ฟางนิ่งซักพักก่อนคลานมาหา

ป๊อปปี้

 

“ทำให้หน่อยสิ ป๊อปรู้นะว่าฟางน่ะค้าง”ป๊อปปี้ยิ้วยั่ว ฟางหน้าแดง ก่อนจะก้มลงจูบป๊อปปี้อย่างร้อน

แรงโดยที่ป๊อปปี้ก็จูบตอบฟางด้วย ก่อนมือเล็กจะอยู่ไม่สุขเลิกเสื้อป๊อปปี้ออกแล้วจัดการถอดมัน

ออก จากนั้นก็จูบไล้ลงมาตามซอกคอและอกกว้างของชายหนุ่มโดยที่ทำคิสมาร์คไว้โดยทั่ว จนมา

ถึงเอว จากนั้นก็ถอดเข็มขัดและกางเกงออกจนตัวนี้ป๊อปปี้และฟางไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น

 

“ถ้าค้างก็ทำเองเพราะตอนนี้ป๊อปลงโทษฟางอยู่”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วฟางหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะจับแกน

กลางของชายหนุ่มรูดขึ้นลงๆแล้วเริ่มดูดและอมมันแทบไม่มิด ป๊อปปี้ครางในลำคอเมื่อเห็นว่าฟางใช้

ปากของเธอเองนั้น เขาแทบอยากจะคว้าตัวฟางมาทำเองให้รู้แล้วรู้รอดเลย

 

“อ๊ะๆ”ป๊อปปี้เริ่มครางจนฟางถอนปากออกจากแกนกายก่อนจะจับมันแล้วขึ้นคร่อมเสียบมันเข้าไปใน

โพรงสาวของฟาง

 

“อึ๊”ฟางแทบร้องก่อนจะเริ่มขยับมันช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้นๆจนฟางต้องหายใจทางปากเพื่อช่วยหายใจ

ป๊อปปี้เห็นฟางที่สะบัดตัวขึ้นๆลงๆบนตัวชายหนุ่มเช่นนั้นเขาไม่อยากให้ฟางคุมเกมส์อีกต่อไปแล้วก็

ลุกแล้วพลิกมาคร่อมฟางก่อนจะขยับสะโพกด้วยความเร็วและแรงขึ้นจนร่างกายคนทั้ง2แทบจะ

หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

 

“อ๊ะๆ ปะ ป๊อปปี้”ฟางครางแล้วเรียกชื่อป๊อปปี้ไม่หยุดก่อนจะเอามือเล็กโอบรอบลำคอเพื่อหาที่ยึด

 

“ฟาง อ๊าส์”ป๊อปปี้ครางเรียกชื่อฟางเช่นก่อน ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบ

ฟางอย่างดูดดื่มแล้วค่อยปล่อยธารสีขาวฉีดพุ่งเข้ามาในลำตัวของฟางจนร่างบางจิกเกร็งแผ่นหลัง

ของป๊อปปี้ ก่อนป๊อปปี้จะก้มลงพักเหนื่อยตรงอกสวยของฟางโดยที่ไม่ถอนแกนกลางออกมาจากลำ

ตัวฟาง

 

 

 

“อ๊ะ อย่าป๊อป”ฟางต้องร้องเมื่อป๊อปปี้ซุกไซร้ซอกคอแล้วทำคิสมาร์คไว้ทั่วฟางเช่นเดียวกับที่เธอทำ

เมื่อกี้นี้

 

“คืนนี้ขอลงโทษฟางละกัน โทษฐานหายไปจนป๊อปแทบบ้า ขอชดเชยเวลาที่หายไปก่อนนะ”ป๊อปปี้

พูดจบก็จูบฟางต่อก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มบรรเลงบทรักบทลงโทษบทต่อไปขึ้นมา

 

 อัฟให้ละน้า ให้ป๊อปกับฟางเจอกันแล้วน้า อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เราล่ะ หวังว่าทุกคนคงจะชอบวิธีจับผีของป๊อปปี้น้า

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา