ปมอดีตก่อรัก

 
 
 
“จริงหรอฟาง แล้วฟางจะเอายังไงต่อไปดีล่ะ”แจมถามฟางทันทีที่ฟางเล่าเรื่องเธอเป็นแฝดกับโรส
ให้แก้ว แจม และโทโมะฟัง
 
“ไม่รู้สิแจม ชั้นเป็นลูกคนเดียวมาตลอด จนไม่คิดว่าจะมีพี่มีน้อง จู่ๆ ก็มีทั้งแม่ มีทั้งพี่สาวฝาแฝด
โผล่เข้ามาในชีวิต ชั้นไม่เข้าใจอ่ะแจม ชั้นสับสนไปหมดแล้ว”ฟางพูดแล้วน้ำตาพาลจะไหล โทโมะ
จึงมาปลอบน้องสาว
 
“แต่ยังไงท่านก็เป็นแม่ ได้ชื่อว่าให้กำเนิดเรานะฟาง วันนี้ฟางอาจจะตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่อย่าง
น้อยฟางน่าจะไปหาท่านด้วยนะ ได้ยินจากแก้วว่าคุณแม่ไม่ค่อยสบายด้วยนิ”โทโมะพูดให้ฟางคิด
 
“ค่ะ ขอบคุณพี่โทโมะมากนะที่พูดให้ฟางคิด เห้อ ยังไง ก็เป็นแม่นี่นา”ฟางพูดแล้วหันไปยิ้มก่อน
สาวๆจะนั่งคุยกัน โทโมะจึงเลี่ยงออกมาคุยกับป๊อปปี้ที่ระเบียง
 
 
“เป็นไง”โทโมะเดินมาถามป๊อปปี้
 
“ไม่รู้สิ ตกใจนะวันนี้ ไม่คิดว่าโรสจะมีฝาแฝด ตอนแรกชั้นคิดว่ามันบังเอิญที่ฟางหน้าเหมือนโรส แต่
ที่ไหนได้ โลกมันทำไมกลมแบบนี้นะ”ป๊อปปี้พูดแกมหัวเราะ
 
“ละตอนนี้ล่ะ นายลืมโรสได้หมดใจไปรึยัง”โทโมะจี้จุดของป๊อปปี้
 
“เอ่อ ไม่รู้สิ โรสน่ะคือรักแรกของชั้น ชั้นรักโรสอยู่นะ โรสจากชั้นไปแล้วแต่โรสน่ะยังอยู่ในใจไม่มีวัน
ลืมได้ลงหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วฟางล่ะ”โทโมะถามต่อ
 
“ยัยนั่นนะ ต่างกับโรสมากกกกก ไม่มีความเป็นกุลสตรี เล่นดนตรีไม่ป็น ขี้บ่น จู้จี้จุกจิก ฮะๆ แต่ก็
แปลกนะ พอรู้จักยัยนี่แล้ว พอรู้ว่ายัยนี่เป็นแบบนี้ ชั้นรู้สึกว่ายัยนี่ทำชั้นเผลอหัวเราะ ยัยนี่ทำชั้นต้อง
คอยเป็นห่วงตลอด ไม่อยากให้คลาดสายตาไปไหน พอหายไปก็ต้องอยากตามกลับมา”ป๊อปปี้พูด
ทำเอาโทโมะอมยิ้ม
 
“คุณรักน้องผมเข้าแล้วล่ะอย่างงั้น”โทโมะพูด
 
“บ้าหรอ แล้วโรสล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
“กับคุณโรสน่ะ ผมว่าเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วนะ ที่โรสยังอยู่ในใจคุณเสมอน่ะ เพราะว่าคุณน่ะ
ยังผูกพันอยู่ ผมเปล่าอวยน้องผมนะ แต่คนเราน่ะควรจะเริ่มใหม่กับปัจจุบันไม่ใช่หรอไม่ใช่จมแต่กับ
อดีต”โทโมะพูดให้ป๊อปปี้คิด ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะมองเข้าไปด้านในมองฟางที่กำลังหัวเราะ นั่งคุยอยู่กับ
แก้วและแจมอย่างมีความสุข
 
 
 
 
“เป็นอะไรคะ ทำไมวันนี้ซึมๆแปลกๆ”แก้มเดินถือกาแฟมาให้โทโมะที่นั่งซึมอยู่
 
“ผมกำลังคิดถึงสิ่งที่ผมบอกคุณป๊อปปี้ไปเมื่อวานน่ะสิ”โทโมะบอก
 
“บอกอะไรไปหรอคะ”แก้วถาม
 
“คนเราควรจะเริ่มใหม่กับปัจจุบันไม่ใช่หรอไม่ใช่จมแต่กับอดีต ผมว่านอกจากบอกให้คุณป๊อปปี้แล้ว
ผมก็ควรต้องทำมันเหมือนกัน”โทโมะพูด
 
“เอ่อ แก้วขอถามหน่อยสิคะ ทำไมโทโมะมีอดีตอะไรหรอคะ มันคงจะเจ็บปวดใจมากสินะ”แก้วพูด
โทโมะหันไปมองหน้าแก้วแปปนึงก่อนจะยิ้มให้แก้ว
 
“เมื่อก่อนผมเคยมีแฟนคนหนึ่งชื่อฟ้า เรารักกันมาก แต่แล้ววันนึง ฟ้ากินยาขับเลือดทำให้แท้งลูก
แล้วก็บอกเลิกไปคบกับเพื่อนสนิทผม”โทโมะพูด
 
 
“โธ่ โทโมะ”แก้วอุทาน
 
“แต่ก่อนไป ฟ้าบอกผมว่า รักแท้มันไม่มีจริง ความรักสุดท้ายก็แพ้เงิน”โทโมะพูดเศร้าๆ แก้วเข้าใจ
ความรู้สึกโทโมะทันที
 
“เพราะแบบนี้คุณเลยทำตัวเป็นคนเจ้าชู้ เพราะคิดว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริงสินะโทโมะ”แก้วแตะไหล่โท
โมะเพื่อปลอบใจ
 
“ขอบคุณนะแก้วที่อยู่ฟังผมเล่าอะไรก็ไม่รู้เนี่ย”โทโมะทำเป็นพูดติดตลกกลบเกลื่อนความเศร้าตัว
เอง
 
“แก้วเข้าใจโทโมะนะคะ ความจริงโทโมะไม่ต้องประชดตัวเองให้เจ้าชู้แบบนี้เลย โทโมะเป็นแบบที่
โทโมะเป็นอยู่เนี่ยล่ะ น่ารักดี”แก้วพุดแล้วยิ้มจนตาหยีให้กับโทโมะ โทโมะแอบขำกับท่าทางของ
แก้ว
 
“บางทีเวลาที่ช่วยเยียวยาแผลใจผม อาจจะช่วยทำให้ผมได้เจอใครบางคนที่พร้อมจะเดินข้างผมอีก
ครั้งล่ะมั้ง”โทโมะพูดแล้วเดินออกไป แก้วเหวอ
 
“เค้าเจอใคร ชั้นหรอ โทโมะ รอด้วยย”แก้วถามตัวเองก่อนจะรีบออกไปตามโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ไม่ไปไหนกับหวายหรือว่าแครอลหรอ”ฟางแปลกใจที่เห็นป๊อปปี้อยู่ติดบ้านก็ถามขึ้น
 
“ทำไม อยากให้ชั้นไปหรอ เดี๋ยวโทรศัพท์เรียกหวายก่อนนะ”ป๊อปปี้แกล้งหยิบโทรศัพท์ตัวเองจะ
โทรออกฟางรีบยกมือห้ามไว้แทบไม่ทัน
 
“นี่ ฟางแค่ถามเฉยๆค่ะ ไม่ต้องทำจริงก็ได้”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ
 
“ก็แค่อยากอยู่บ้านกับเมียบ้างเนี่ย เป็นอะไรไป”ป๊อปปี้พูดพลางกางแขนะโอบไหล่ฟาง ฟางเลยทุบ
ไปทีนึง
 
“ใคร ใครเมียคุณ”ฟางเฉไฉ
 
“เป็นเมียชั้นทั้งทางนิตินัย และก็พฤตินัย เอ หรือว่าต้องรื้อฟื้นกันหน่อยแล้ว สงสัยจะลืม”ป๊อปปี้
แกล้งฟางด้วยการโน้มหน้าจะจูบฟาง
 
“จะบ้าหรอคุณมาทำอะไรกลางบ้าน”ฟางโวยวาย
 
“งั้นขึ้นข้างบนไปทำก็ได้สิว่างั้น ป่ะไปกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางขึ้นทันที ฟางเขินจัดรีบทุบอกป๊อปปี้
รัว
 
 
ตุบ
 
 
“พี่ป๊อป พี่ฟาง”แครอลเดินเข้ามาในบ้านเห็นภาพบาดตาบาดใจถึงกับมือไม้อ่อนถุงขนมหลุดมือ
 
“แครอล”ป๊อปปี้พูดชื่อแครอลเบาๆ
 
“ป๊อป ขา วันนี้หวายไปเจอน้องแครอลมา เลยชวนกันมาเที่ยวหาป๊อป ว้าย”หวายเดินเข้าในบ้านพูด
ไม่ทันจบก็ต้องร้องว้ายเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังอุ้มฟางอยู่ ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน
 
“แหม ไม่เจอกันไม่กี่วันเดี๋ยวนี้เธอถึงกับเดินไม่ได้เลยรึไงยะ”หวายเปิดฉากก็ว่าฟางทันที
 
“ทำไม อิจฉารึไงจ้ะ ยัยป้าหัวทองงง”ฟางตอกกลับอย่างไม่แคร์
 
“กรี๊ดดด นังฟาง แกมันยั่วป๊อปขา”หวายโวยวาย
 
“ยั่วไม่ยั่วแล้วทำไมละจ้ะ สามีภรรยากัน จะสวีทกันวันละนิดๆเนี่ยไม่ได้หรอออ”ฟางได้ใจก็ยิ่งพูดยั่ว
 
“แก มันมารยา หลอกป๊อปขาให้หลงล่ะสิ นังฟาง นังเด็กข้างถนน นี่อยากจะเกาะป๊อปจนตัวสั่นสิ
ท่า”หวายไม่ยอมฟางก็ว่าฟางต่อ
 
“แต่อย่างน้อยเด็กข้างถนนอย่างชั้นเนี่ยก็ใช้เสน่ห์ของชั้นเนี่ยทำให้ป๊อปปี้หลงเสน่ห์ชั้นนะจ้ะ ไม่
เหมือนใครบางคน อ่อยมาหลายปี ไม่ยักจะติด”ฟางพูดจบก็เดินไปคล้องแขนป๊อปปี้ก่อนจะจับแก้ม
ป๊อปปี้อย่างหมั่นเขี้ยว ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตา ยัยตัวแสบเล่นงี้เลยหรอ
 
 
“พี่ป๊อปหลงเสน่ห์ฟางไปแล้ว แล้วพี่โรสละคะ”แครอลถามเสียงสั่น ทำเอาหวายและฟางหยุดเถียง
แล้วหันไปดูแครอลที่ปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ป๊อปปี้เห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งไปดูแค
รอล
 
“แครอล ไม่เอาอย่าร้องไห้นะ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
 
“พี่ป๊อป พี่ป๊อปลืมพี่โรสไปแล้ว ฮืออ”แครอลร้องไห้ออกมา
 
“พี่ไม่ได้ลืมโรสไปนะ โรสยังอยู่ในใจพี่เสมอ”ป๊อปปี้พูดตามจริง ฟางเดินตามเข้ามาได้ยินก็ถึงกับซึม
กะแล้ว นายไม่ลืมโรสจริงๆด้วย
 
“พี่ป๊อป แครอลดีใจจังเลยค่ะที่พี่ไม่ลืมพี่โรส”แครอลพูดจบก็โผเข้ากอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้ออกมา
ป๊อปปี้ไม่รู้ทำไง จึงลูบหัวแล้วปลอบแครอลตรงนั้น ฟางทนเห็นภาพนั้นไม่ได้เดินกลับเข้ามาในบ้าน
จึงชนกับหวายทันที
 
 
 
“ว้าย ยัยเตี้ยเดินประสาอะไรชนชั้นล้มเนี่ย”หวายโวยวาย
 
“ขอโทษ”ฟางพูดห้วนแล้ววิ่งขึ้นห้องไป
 
“กลับมาขอโทษชั้นใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะยะ แกนังฟาง คิดว่าตัวเองเป็นคุณนายบ้านนี้แล้วล่ะสิ เลยทำ
นิสัยแบบนี้ได้น่ะ คอยดูนะ ชั้นไม่ยอมหรอกจะให้แกเชิดหน้าแบบนี้หรอก นังฟาง”หวายไม่พอใจ
คาดโทษฟาง
 
 อัฟแล้วก็อย่าลืมเม้นกับโหวตกันด้วยนะจ้ะ