เจอแบบนี้... ฟินเลย!

 
          22.30 PM.
         
          ฉันเดินวนไปวนมาอยู่บริเวณหน้าบ้านเป็นร้อยกว่ารอบจนจะเวียนหัวอ้วกแตกตายอยู่แล้วล่ะ -_-!! ยัยมีนนะยัยมีน ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับอีกหรือไง ไหนบอกจะอยู่รอดูเขื่อนซ้อมบาสเสร็จก็จะกลับเลย แต่นี่มันเลยเถิดไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว ถ้าพ่อกับแม่รู้เข้ารับรองได้ว่าบ้านกระจาย หลังคาปลิวแน่ ToT
 
          Rrrrrrrrrrr...
 
          ฉันเดินไปหยิบไอโฟนขึ้นมาดูทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกเข้า หวังว่าจะเป็นยัยมีนนะ O.o?
 
          'Tomo :D'
 
          อีตาบ้านี่ >.<!! จะโทรมาทำบ้าอะไรดึกๆป่านนี้น่ะ คนยิ่งกำลังเครียดๆอยู่ เดี๋ยวถ้าโทรมากวนประสาทนะ แม่จะเขวี้ยงไอโฟนทิ้งให้ดูเป็นบุญตาเลย
 
          "อะไร -_-?"
 
          (แหม...พูดจาหวานๆไม่เป็นเหรอคะ ที่รักกกกกก♥)
 
          "โทรมามีอะไร ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยหรอกนะ..." ฉันถามแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวนุ่มพลางกรอกตาไปมาเมื่อปลายสายยังคงนิ่งเงียบ "...ฉันถามว่ามีอะไร"
 
          (ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากได้ยินเสียงเ้ธอเฉยๆ)
 
          "..." อึ้งไป 5 วินาที -///- อยากได้ยินเสียงฉัน? บ้าไปแล้วเหรอออออ!!
 
          (ฮ่าๆๆๆ คงจะเขินหน้าแดงอยู่ล่ะเซ่)
 
          "ขะ เขินบ้าอะไรเล่า! แค่นี้นะถ้าจะโทรมาเพราะเรื่องแค่นี้"
 
          (อย่าพึ่งงงง! ที่ฉันโทรมาเนี้ยฉันอยากจะมาถามเธอว่าได้คุยกับเขื่อนหลังจากเลิกเรียนบ้างมั้ย ฉันติดต่อมันไม่ได้เลยวะ วันนี้มันพนันบอลกับฉันเอาไว้ แต่มันก็ยังไม่โพล่หัวมาให้ฉันเห็นเลย นัดกันตั้งแต่สองทุ่มกว่าๆแล้วนะ -_-) น้ำเสียงของโทโมะดูเซ็งผิดปกติ
 
          ก็แหงล่ะ... พวกเขาสองคนมักจะพนันบอลกันไว้เสมอ พอถึงเวลาก็จะไปนั่งดูด้วยกัน ถ้าใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวคนชนะไปตลอดหนึ่งอาทิตย์ แต่... ฉันมาพร่ำอะไรถึงพวกเขาเนี้ย?
 
          "ไม่อ่ะ ตอนนี้ฉันก็ยังติดต่อยัยมีนไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้หายหัวไปไหน"
 
          (ยัยมีนกังฟูกลับบ้านพร้อมไอ้เขื่อนนี่น่า... เพราะงี้ฉันถึงโทรมาหาเธอไงล่ะ ฉันนึกว่ามันจะมาส่งยัยมีนที่บ้านซะอีก เหลวไหลจริงๆ ท่าทางมันคงจะปล่อยยัยมีนลงกลางทางน่ะสินะ)
 
          "นายว่าไงนะ!?! ยัยมีนกับพร้อมกับเขื่อนงั้นเหรอ"
 
          (ก็ใช่น่ะสิ เธอไม่รู้หรอกเหรอ?)
 
         "ใช่ฉันไม่รู้! บางทีพวกเขาสองคนอาจจะ... โทโมะแค่นี้ก่อนนะ!! ฉันจะไปบ้านเขื่อน"
 
          (แก้ว... นี่เธอคิดว่ายัยมีนกับไอ้เขื่อนมันกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่หรือไง สองคนนั้นมันเป็นเพื่อนกันนะเว้ย คิดมากน่า)
 
          "งั้นนายลองบอกฉันมาสิว่ายัยมีนจะหัวหายไปไหนถ้าไม่ใช่บ้านเขื่อน"
 
          (....) เงียบกริบ
 
          "แค่นี้น่ะั... ติ๊ด!" ฉันกดวางสายแล้วรีบวิ่งไปหยิบเสื้อคลุมตัวยาวมาสวมทับชุดนอนก่อนจะตรงไปที่รถจักรยานคันโปรดและปั่นออกไปจากบ้านทันที แกอยู่ไหนนะยัยมีน...
 
          
          @ บ้านเขื่อน
 
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! (เคาะประตู -*-) 
 
          "อ่าว... มาทำอะไรดึกๆดื่นๆ หนูแก้ว" แม่บ้านประจำตระกูลของเขื่อนเอ่ยทักหลังจากเดินมาเปิดประตูให้ฉัน ท่าทางฉันคงมารบกวนเวลาเข้านอนของป้าน่ะสิ... แต่ก็นะ ฉันจำเป็นจริงๆนี่ ขอโทษด้วยนะคะคุณป้า
 
          "มาหาเขื่อนน่ะคะ พอดี... ลืมแฟ้มงานไว้ที่เขาแล้วพึ่งนึกได้ว่าต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้" ฉันบอกแล้วหัวเราะเจื่อนๆ
 
          "อ๋อ คุณหนูคงยังไม่นอนหรอกมั้งคะ งั้นเดี๋ยวป้าไปตามให้..."
 
          "ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวเฟย์ขึ้นไปตามเองดีกว่า ถ้าป้าไปตามมันคงไม่ลงมาหรอกเพราะตอนนี้มันกำลังอยู่บอลอยู่ ไปก่อนนะคะ" ฉันตัดบทแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันทีตามหลังมาด้วยสายตางุนงงของป้าแม่บ้าน
 
          เมื่อมาถึงห้องของเขื่อนฉันยกมือขึ้นมาเคาะประตูเหมือนอย่างที่เคย แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงลองบิดลูกบิดดู แต่ผลปรากฏออกมาว่า... ประตูล็อค -_- เอาไงดีวะเนี้ย ฉันมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะว่ายัยมีนต้องอยู่กับเขื่อนแน่ๆ เพราะก่อนเข้าบ้านฉันเห็นรองเท้านักเรียนของยัยมีนถอดอยู่ โถ่เอ้ย... ใจฉันเต้นจนแทบจะทะลุออกมารำวงมาตราฐานข้างนอกอยู่แล้วเนี้ย แกจะเป็นอะไรหรือป่าวนะยัยมีน จริงสินะ! ตอนนั้นโทโมะเคยบอกอยู่ว่าห้องของเขื่อนมันมีประตูลับ เพราะเขาชอบแอบเข้าไปหาหมอนั่นอยู่บ่อยๆ ดูแล้วเหมือนคู่เกย์กันเลยใช่มั้ยล่ะ แต่นี่มันไม่ใช่เวลาคิด! เพราะตอนนี้ฉันต้องรีบหาประตูลับให้เจอก่อน
 
          ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดแล้ววิ่งวนไปทั่วหน้าห้อง ใช้มือลูบไปตามกำแพงจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ หรือว่าอีตาโทโมะจะโกหกฉันนะ! ให้ตายสิ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาติดมือมาด้วย แม่เจ้าว้อยยยยย!!! 
 
          ในขณะที่ฉันกำลังสติแตกอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นโซฟาตัวซึ่งว่างอยู่ข้างๆห้องของเขื่อน ตรงพื้นมีรอยเลื่อนจนเห็นได้ชัด หรือว่า... O.O ฉันไม่รอช้ารีบวิ่งไปดันโซฟาตัวนั้นออกก่อนจะพบกับกำแพงสีครีมนวลซึ่งมีรอยผนึกเอาไว้ ฉันค่อยๆนำมือไปสะกิดตรงลอยต่อก่อนที่แผ่นกระดานสีเดียวกับกำแพงจะหลุดออกไป ลมความเย็นของเครื่องปรับอากาศลอยเข้ามาปะทะใบหน้าของฉันจนทำให้ขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ ฉันคลานเข้าไปในช่องประตูนั้นแล้วนำแผ่นกระดานขึ้นมาปิดไว้ที่เดิม 
 
          "...."
 
          เงียบแบบนี้ถ่ายทำรายการล่าท้าผีได้เลยนะเนี้ยยย T^T ฉันสอดส่องสายตาไปรอบๆ ก่อนจะพบกับร่างของเขื่อนซึ่งนอนหันหลังให้ฉันอยู่ เขาห่มผ้าห่มปิดแค่ไหล่จึงทำให้รู้เลยว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อนอน แล้วข้างหน้าของเขา... ผู้หญิงผมสีดำสนิท นอนอยู่ในอ้อนแขนของเขา เตียงนอนสภาพยับยู้หยี้ราวกับผ่านศึกสงครามมาอย่างใหญ่หลวง ไม่แปลกที่เขาจะนอนอยู่ในสภาพแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายๆคน แต่ในเวลานี้่... ผู้หญิงผมสีดำคนนั้นคือใครกัน!?! หวังว่าคงไม่ใช่...
 
          "มีนนนนนนน!!!"
 
          ฉันแหกปากลั่นเมื่อเดินเข้าไปเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้นจังๆ ให้ตายเถอะ! นี่ฉันฝันไปใช่มั้ย!
 
          "อืออออ... ใครน่ะ... ยัยแก้ว OoO!!!" เขื่อนสะดุ้งทันทีที่เห็นหน้าฉัน เขาทำท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะตอนนี้เขาโป๊อยู่น่ะ
 
          "แก้ว..." มีนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เธอขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าฉันด้วยแววตาที่ไม่ต่างไปจากเขื่อนเลยสักนิด
 
          นี่พวกเขาสองคน... 
 
          "พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่!!!"
 
 
 
 
           To be continued 
 
          แหะๆ หายไปนานเลย ขอโทษด้วยนะคะ พอดีไรเตอร์ติดสอบน่ะ แต่ตอนนี้สบายมือแล้ว รับรองว่าจะกลับมาอัพฟิคอย่างต่อเนื่องอีกครั้งนึงงงงง ><