เจอแบบนี้... ฟินเลย!

10.0

เขียนโดย MarioHednoy

วันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.34 น.

  10 ตอน
  34 วิจารณ์
  20.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 19.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) ความจริงปรากฏ!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

          22.30 PM.

         

          ฉันเดินวนไปวนมาอยู่บริเวณหน้าบ้านเป็นร้อยกว่ารอบจนจะเวียนหัวอ้วกแตกตายอยู่แล้วล่ะ -_-!! ยัยมีนนะยัยมีน ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับอีกหรือไง ไหนบอกจะอยู่รอดูเขื่อนซ้อมบาสเสร็จก็จะกลับเลย แต่นี่มันเลยเถิดไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว ถ้าพ่อกับแม่รู้เข้ารับรองได้ว่าบ้านกระจาย หลังคาปลิวแน่ ToT

 

          Rrrrrrrrrrr...

 

          ฉันเดินไปหยิบไอโฟนขึ้นมาดูทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกเข้า หวังว่าจะเป็นยัยมีนนะ O.o?

 

          'Tomo :D'

 

          อีตาบ้านี่ >.<!! จะโทรมาทำบ้าอะไรดึกๆป่านนี้น่ะ คนยิ่งกำลังเครียดๆอยู่ เดี๋ยวถ้าโทรมากวนประสาทนะ แม่จะเขวี้ยงไอโฟนทิ้งให้ดูเป็นบุญตาเลย

 

          "อะไร -_-?"

 

          (แหม...พูดจาหวานๆไม่เป็นเหรอคะ ที่รักกกกกก♥)

 

          "โทรมามีอะไร ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยหรอกนะ..." ฉันถามแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวนุ่มพลางกรอกตาไปมาเมื่อปลายสายยังคงนิ่งเงียบ "...ฉันถามว่ามีอะไร"

 

          (ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากได้ยินเสียงเ้ธอเฉยๆ)

 

          "..." อึ้งไป 5 วินาที -///- อยากได้ยินเสียงฉัน? บ้าไปแล้วเหรอออออ!!

 

          (ฮ่าๆๆๆ คงจะเขินหน้าแดงอยู่ล่ะเซ่)

 

          "ขะ เขินบ้าอะไรเล่า! แค่นี้นะถ้าจะโทรมาเพราะเรื่องแค่นี้"

 

          (อย่าพึ่งงงง! ที่ฉันโทรมาเนี้ยฉันอยากจะมาถามเธอว่าได้คุยกับเขื่อนหลังจากเลิกเรียนบ้างมั้ย ฉันติดต่อมันไม่ได้เลยวะ วันนี้มันพนันบอลกับฉันเอาไว้ แต่มันก็ยังไม่โพล่หัวมาให้ฉันเห็นเลย นัดกันตั้งแต่สองทุ่มกว่าๆแล้วนะ -_-) น้ำเสียงของโทโมะดูเซ็งผิดปกติ

 

          ก็แหงล่ะ... พวกเขาสองคนมักจะพนันบอลกันไว้เสมอ พอถึงเวลาก็จะไปนั่งดูด้วยกัน ถ้าใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวคนชนะไปตลอดหนึ่งอาทิตย์ แต่... ฉันมาพร่ำอะไรถึงพวกเขาเนี้ย?

 

          "ไม่อ่ะ ตอนนี้ฉันก็ยังติดต่อยัยมีนไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้หายหัวไปไหน"

 

          (ยัยมีนกังฟูกลับบ้านพร้อมไอ้เขื่อนนี่น่า... เพราะงี้ฉันถึงโทรมาหาเธอไงล่ะ ฉันนึกว่ามันจะมาส่งยัยมีนที่บ้านซะอีก เหลวไหลจริงๆ ท่าทางมันคงจะปล่อยยัยมีนลงกลางทางน่ะสินะ)

 

          "นายว่าไงนะ!?! ยัยมีนกับพร้อมกับเขื่อนงั้นเหรอ"

 

          (ก็ใช่น่ะสิ เธอไม่รู้หรอกเหรอ?)

 

         "ใช่ฉันไม่รู้! บางทีพวกเขาสองคนอาจจะ... โทโมะแค่นี้ก่อนนะ!! ฉันจะไปบ้านเขื่อน"

 

          (แก้ว... นี่เธอคิดว่ายัยมีนกับไอ้เขื่อนมันกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่หรือไง สองคนนั้นมันเป็นเพื่อนกันนะเว้ย คิดมากน่า)

 

          "งั้นนายลองบอกฉันมาสิว่ายัยมีนจะหัวหายไปไหนถ้าไม่ใช่บ้านเขื่อน"

 

          (....) เงียบกริบ

 

          "แค่นี้น่ะั... ติ๊ด!" ฉันกดวางสายแล้วรีบวิ่งไปหยิบเสื้อคลุมตัวยาวมาสวมทับชุดนอนก่อนจะตรงไปที่รถจักรยานคันโปรดและปั่นออกไปจากบ้านทันที แกอยู่ไหนนะยัยมีน...

 

          

          @ บ้านเขื่อน

 

          ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! (เคาะประตู -*-) 

 

          "อ่าว... มาทำอะไรดึกๆดื่นๆ หนูแก้ว" แม่บ้านประจำตระกูลของเขื่อนเอ่ยทักหลังจากเดินมาเปิดประตูให้ฉัน ท่าทางฉันคงมารบกวนเวลาเข้านอนของป้าน่ะสิ... แต่ก็นะ ฉันจำเป็นจริงๆนี่ ขอโทษด้วยนะคะคุณป้า

 

          "มาหาเขื่อนน่ะคะ พอดี... ลืมแฟ้มงานไว้ที่เขาแล้วพึ่งนึกได้ว่าต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้" ฉันบอกแล้วหัวเราะเจื่อนๆ

 

          "อ๋อ คุณหนูคงยังไม่นอนหรอกมั้งคะ งั้นเดี๋ยวป้าไปตามให้..."

 

          "ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวเฟย์ขึ้นไปตามเองดีกว่า ถ้าป้าไปตามมันคงไม่ลงมาหรอกเพราะตอนนี้มันกำลังอยู่บอลอยู่ ไปก่อนนะคะ" ฉันตัดบทแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันทีตามหลังมาด้วยสายตางุนงงของป้าแม่บ้าน

 

          เมื่อมาถึงห้องของเขื่อนฉันยกมือขึ้นมาเคาะประตูเหมือนอย่างที่เคย แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงลองบิดลูกบิดดู แต่ผลปรากฏออกมาว่า... ประตูล็อค -_- เอาไงดีวะเนี้ย ฉันมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะว่ายัยมีนต้องอยู่กับเขื่อนแน่ๆ เพราะก่อนเข้าบ้านฉันเห็นรองเท้านักเรียนของยัยมีนถอดอยู่ โถ่เอ้ย... ใจฉันเต้นจนแทบจะทะลุออกมารำวงมาตราฐานข้างนอกอยู่แล้วเนี้ย แกจะเป็นอะไรหรือป่าวนะยัยมีน จริงสินะ! ตอนนั้นโทโมะเคยบอกอยู่ว่าห้องของเขื่อนมันมีประตูลับ เพราะเขาชอบแอบเข้าไปหาหมอนั่นอยู่บ่อยๆ ดูแล้วเหมือนคู่เกย์กันเลยใช่มั้ยล่ะ แต่นี่มันไม่ใช่เวลาคิด! เพราะตอนนี้ฉันต้องรีบหาประตูลับให้เจอก่อน

 

          ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดแล้ววิ่งวนไปทั่วหน้าห้อง ใช้มือลูบไปตามกำแพงจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ หรือว่าอีตาโทโมะจะโกหกฉันนะ! ให้ตายสิ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาติดมือมาด้วย แม่เจ้าว้อยยยยย!!! 

 

          ในขณะที่ฉันกำลังสติแตกอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นโซฟาตัวซึ่งว่างอยู่ข้างๆห้องของเขื่อน ตรงพื้นมีรอยเลื่อนจนเห็นได้ชัด หรือว่า... O.O ฉันไม่รอช้ารีบวิ่งไปดันโซฟาตัวนั้นออกก่อนจะพบกับกำแพงสีครีมนวลซึ่งมีรอยผนึกเอาไว้ ฉันค่อยๆนำมือไปสะกิดตรงลอยต่อก่อนที่แผ่นกระดานสีเดียวกับกำแพงจะหลุดออกไป ลมความเย็นของเครื่องปรับอากาศลอยเข้ามาปะทะใบหน้าของฉันจนทำให้ขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ ฉันคลานเข้าไปในช่องประตูนั้นแล้วนำแผ่นกระดานขึ้นมาปิดไว้ที่เดิม 

 

          "...."

 

          เงียบแบบนี้ถ่ายทำรายการล่าท้าผีได้เลยนะเนี้ยยย T^T ฉันสอดส่องสายตาไปรอบๆ ก่อนจะพบกับร่างของเขื่อนซึ่งนอนหันหลังให้ฉันอยู่ เขาห่มผ้าห่มปิดแค่ไหล่จึงทำให้รู้เลยว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อนอน แล้วข้างหน้าของเขา... ผู้หญิงผมสีดำสนิท นอนอยู่ในอ้อนแขนของเขา เตียงนอนสภาพยับยู้หยี้ราวกับผ่านศึกสงครามมาอย่างใหญ่หลวง ไม่แปลกที่เขาจะนอนอยู่ในสภาพแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายๆคน แต่ในเวลานี้่... ผู้หญิงผมสีดำคนนั้นคือใครกัน!?! หวังว่าคงไม่ใช่...

 

          "มีนนนนนนน!!!"

 

          ฉันแหกปากลั่นเมื่อเดินเข้าไปเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้นจังๆ ให้ตายเถอะ! นี่ฉันฝันไปใช่มั้ย!

 

          "อืออออ... ใครน่ะ... ยัยแก้ว OoO!!!" เขื่อนสะดุ้งทันทีที่เห็นหน้าฉัน เขาทำท่าจะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะตอนนี้เขาโป๊อยู่น่ะ

 

          "แก้ว..." มีนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เธอขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าฉันด้วยแววตาที่ไม่ต่างไปจากเขื่อนเลยสักนิด

 

          นี่พวกเขาสองคน... 

 

          "พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่!!!"

 

 

 

 

           To be continued 

 

          แหะๆ หายไปนานเลย ขอโทษด้วยนะคะ พอดีไรเตอร์ติดสอบน่ะ แต่ตอนนี้สบายมือแล้ว รับรองว่าจะกลับมาอัพฟิคอย่างต่อเนื่องอีกครั้งนึงงงงง ><

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา