Lost ไม่อาจเสียเธอไป

 
"พี่ป๊อป ฟางอยากไปเที่ยว"หญิงสาวที่พิงแผงอกของร่างสูงบนโซฟาตัวใหม่ภายในคอนโดหรูเอ่ยขึ้นกับชาย
หนุ่ม
 
 
"ไปเที่ยวไม่ดีนะเด็กน้อย" หยิกจมูกน้อยอย่างหมั่นเขี้ยวพร้อมกับเอ่ยขึ้น
 
 
"ฟางไม่เด็กแล้ว นะ นะ อาทิตย์หน้าฟางก็รับปริญญาแล้ว ไปเที่ยวกัน" เอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
 
 
"งั้นดูก่อน" หันมาตอบหญิงสาวก่อนจะหันมาสนใจสิ่งในจอโทรทัศน์ต่อ
 
 
"ไม่ต้องดู ไปนะ นะคะ" เขย่าลำแขนแกร่งของชายหนุ่มอย่างอ้อนๆ
 
 
"ก็ได้ครับ พี่หิวแล้ว ไปหาไรกินกัน" พูดกับหญิงสาวก่อนจะปิดโทรทัศน์และจูงมือหญิงสาวที่ตอนนี้ยิ้มไม่หุบกับ
 
คำตอบของชายหนุ่ม
 
.......................................................................................................................
"ฟางนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่มา" เอ่ยกับแฟนสาวอย่างใจเย็น
 
 
"ค่ะ" เอ่ยตอบชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มหวาน ก่อนจะก้มไปสนใจเมนูอาหารในมือต่อ
 
 
 
พลั่ก! หญิงสาวร่างบางที่เขาเดินชนล้มลงต่อหน้าเขา เขาได้เพียงแต่พยุงหญิงสาวขึ้นและเอ่ยขอโทษ
 
 
"ขอโทษนะครับ"ชายหนุ่มเอ่ยกับหญิงสาวที่เขาเดินชน
 
 
"ป๊อป!" หญิงสาวที่เขาเดินชนเอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงดัง ก่อนจะโผลเข้ากอดชายหนุ่มอย่างแรง ถึงแม้ว่าตอนแรก
 
เขาจะจำเธอไม่ได้แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันพุ่งเข้ามาในหัวเขาหมดแล้ว เธอกลับมาแล้ว คนที่เขารอมานาน  เธอ
 
กลับมาแล้วเพียงแค่น้ำเสียงเขาก็จำได้ดีว่าเป็นใคร... แต่เธอกลับมาช้าเกินไปมั้ย...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.....................................................................................................................
จบไปแล้วตอนหนึ่ง เรื่องเก่าเผลอลบไปอ่ะ! T^T ขอโทษด้วยนะ