แผนร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา
1) 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ชนแก้ว"พวกเราสี่มารวมตัวกันที่พับแห่งหนึ่งในทุกสัปดาห์เพื่อละบายความเคีรยดให้กันฟังก็คงจะมีแต่เรื่องเดิมที่จะ
เล่าให้กันไม่ใช้เรื่องผู้ชายก็เป็นเรื่องนิทาผู้หญิงด้วยกันอะไรทำนอกนั้นละ
"แกว่าผู้ชายในโลกนี้มันหว่ยแตกมัย"มาลินพูด
"ใช้ผู้หว่ยแตกแถมหลอกเปิดซิคงแล้วก็ทิ้งกัน"ยูน่าพูดต่อ
"ใช้อย่างที่แกสองคนพูดเลยมาลินยูน่าอือ อือ " เรนญาพูดเสริม
ใครบอกให้พวกหล่อนไปใจง่ายกันเหล่าเป็นผู้หญิงไม่รู้จักรักงวนสงวนตัวยัยสี่คนพากันกินเล่ากันส่วนฉันได้แค่
นั้งมองยัยสามนั้งกินเท่านั้นพร้อมกับยกน้ำส้มมาดื่มเท่านั้นเองไม่ใช้ไม่อยากกินหรอกนะแต่เพราะฉันแพ้แอลกฮอลล์
กินที่ไรได้เรื่องทุกที่
"แก่คิดว่าผู้ชายเป็นอยางงัยเวลลี" มาลิน ไหเอาฉันรไปเกี่ยวด้วยคนไม่เคยมีแฟนอย่างฉันจะไปรู้ได้ยังงัยมาลินเรน
ญาและยูน่าพากันมองฉันว่าจะตอบงัยดีคนที่ไม่มีแฟนอย่างเฮ้ยพกันมองฉันอยู่ได้
"ไม่รุ้ดิ" ฉันตอบสั้นแต่ได้ใจความทำให้มาลินเรนญาและยุน่าพากันหยุดชักงะไม่พูดอะไรก่อนที่จะพากันหัวเราะ
พร้อมทำให้แทบอยากจะเอาหัวตัวเองมุดลงใต้โต๊ะด้วยความอาย
"หยุดหัวเราะกันเดียวนี้เลยนะไม่นั้นฉันโกธรด้วนนะ" ออกคำสังให้พวกเพื่อนทั้งสามคนหยุดหัวเราะแต่ดูเหมือนจะ
ไรผล
"ฮา ฮา จะให้พวกฉันหยุดหัวเราะแกได้งัย" มาลินพูด
"แกดูอายุว่าแกอายุเท่าไรแล้วไม่รู้จักความรัก"เรนณาพูด
"ยากหวัเราะจนท้องจะแข็งอยุ่แล้ว" ยูน่าพูด
"พวกแกสามคนหยุดหัวเราะเดียวนี้ไม่นั้นฉันโกธรจริงด้วย"ทำน่าตาโมโหก่อนที่จะหันน่าไปทางอื่น
"ล้อเล่นนะ" มาลินพูด แต่ฉันโกธรไม่ลงหรอกเพราะพวกเราเป้นเพื่อนกันมาตั้งแต่สัมยเรียนอนุบาลจนตอนนี้จนถึง
เรียนจบมหาลัยมีงานทำพวกเราก็ไม่เคยทิ้งกัน เวลาปาเข้าไปจะห้าทุ้มกว่าแล้วมาลินเรนญาและยูน่าเริ้มเมากัน
เติมที่เเล้วเหลือแต่ฉันคนเดียวที่ไม่เมาไปกับเขา
"เฮ้ยกับบ้านกันเธอะพวกแกเมามากแล้ว" ชวยยัยสามคนที่เมาจนหัวลาน้ำกับบ้านแต่พวกหล่อนพากันยืนยันว่าจะ
จะอยุ่ต่อมีวิธีเดียวที่จะทำให้ยัยสามตัวที่เมาเล่าทำยังงัยถึงจะยอมกับกันมีเขาคนเดียวเท่านั้นก็คือพี่ชายสุดที่เลิฟ
ของฉันที่ยัยสามตัวนี้กว่าที่สุด
"พวกแกสามคนแน่ใจว่าจะไม่กับกันใช้ไม่" ถามอีกรอบหนึ่งแต่พวกหล่อนยังตอบเหมือนเดิมว่า
"ไม่กับเว้ย" ยัยขี้เมาสามคนพูดพร้อมกัน
"แน่ใจนะว่าพวกแกไม่กับนั้นฉันโทรตามพี่ชายฉันดีกว่า" ยิบมือถือขึ้นมายัยขี้เมาสามคนพากันแย่งมือถือไปคามือ
ฉันกลัวว่าถ้าฉันโทรหาพี่ชายแล้วบอกว่าอยู่ที่ไหนมีหวังมาลงพวกหล่อนสามคนโดดสวดเป็นหางวาว
"กับก็ได้ไม่ต้องเอาพี่ชายแกมาอ้างเลย"
"อือ" ฉันกับมาถึงบ้านกะโดดขึ้นเตียงนอนตัวเองด้วนความเหงื่อก่อนที่จะคล่อยหลับตาลง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ