[Fic Reborn] มนต์สะกดของปีศาจ

      “อือ...อือ”
 
      เสียงร้องของสึนะไม่ได้ช่วยอะไรเลย ได้แต่ร้องในลำคอเท่านั้น แล้วจูบอันอ่อนหวานก็กลายเป็นจูบอันร้อนแรง เมื่อฮิบาริได้สอดลิ้นเข้าไปทักทายลิ้นเล็ก ลิ้นของฮิบาริได้เกี่ยวพันลิ้นของสึนะ จนสึนะหายใจไม่ออก ลิ้นของฮิบาริได้สอดแทรกตามโพรงปากของสึนะเพื่อหาความหวาน แล้วมือขวาก็ค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาเพื่อปลดกระดุมของอีกฝ่าย จนเผยให้เห็นหน้าออกอันบอบบาง ฮิบาริไม่รอช้าใช้มือลูบคลำตั้งแต่ต้นคอแล้วเลื่อนลงมาที่หน้าอก และกดหัวจุกโฟร์โมดอย่างแรง จนเทวดาน้อยร้องครางออกมาด้วยความเสียว!!
 
      เทวดาน้อยตัวสั่นด้วยความกลัว แต่จอมปีศาจก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเท่าไรนัก แล้วเขาก็ถอนจุมพิตของตนเองออกจากปากอันบอบบางของสึนะ
 
      “แฮ่ก...แฮ่ก คุณ..ฮิ..บาริ”
 
      น้ำเสียงหมดแรงของสึนะได้ช่วยกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลย เมื่อจอมปีศาจเห็นเป็นเช่นนั้นก็ยิ่งระงับความต้องการของตนเองไม่อยู่ เขาใช้ริมฝีปากจูบและใช้ลิ้นเลียที่บริเวณต้นคออย่างบ้าคลั่งเหมือนหมาป่าที่ขย้ำลูกแกะ
 
      “อ๊ะ..อ๊าไม่นะ” เทวดาน้อยได้แต่ร้องคราง และอ้อนวอนขอความเมตตาจากจอมปีศาจ ขณะที่ใบหน้าแดงเรื่อด้วยความอาย ได้อาบไปด้วยหยดน้ำตา และหอบหายใจเป็นระยะ ๆ
 
      ฮิบาริได้ใช้ฟันกัดลงไปที่ต้นคองามเบา ๆ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านให้กับอีกฝ่าย
 
      “อ๊ะ..อ๊ะ”
 
      สึนะพยายามหักห้ามใจตนเอง ไม่ให้คล้อยตามมนต์สะกดของปีศาจ แต่ดูเหมือนร่างกายของเขาช่างซื่อสัตย์จนน่าอาย สึนะที่ตอนนี้กำลังพยายามใช้มือทั้งสองข้างผลักที่อกของอีกฝ่ายอย่างเต็มแรง แต่เขาก็รู้สึกถึงกำลังที่น้อยลง เหมือนไร้แรงขัดขืน แต่ปีศาจก็ยังไม่สนใจอะไร เขายังลิ้มรสอยู่ที่คออันบอบบางแสนเย้ายวน แล้วมือทั้งสองของฮิบาริก็ลดลงมาเพื่อปลดสายเข็มขัด แล้วใช้มือข้างซ้ายล้วงลงไปข้างใน เทวดาน้อยพยายามให้มือน้อยทั้งสองข้างจับแขนอีกฝ่ายไว้ แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งการกระทำของปีศาจได้เลย
 
      “อือ..อ๊ะ อ๊า..อ๊ะ อย่าครับ”
 
      ตรงส่วนนั้นรู้สึกถึงนิ้วมือของอีกฝ่ายที่กำลังสัมผัสอยู่ ปีศาจ(จอมเลวทราม)ได้ถอนหน้าออกจากคอที่มีรอยแดง ซึ่งเป็นผลงานของการถูกจูบที่ปีศาจจอมเจ้าเล่ห์ได้ทำไว้ แล้วเขาก็เลื่อนหน้าลงมาที่กลางหว่างขา เขาพยายามใช้ลิ้นเลียสิ่งที่เขาใช้มือกุมไว้ แต่ทางเทวดาน้อยก็ไม่นิ่งเฉย เขาพยายามหุบขาทั้งสองด้วยกำลังที่มีอยู่แม้จะน้อยนิดก็ตาม ปีศาจจึงใช้ปากประกบจูบ แล้วใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในปากอีกครั้ง จนสึนะน้อยอ่อนแรง ปีศาจจอมเจ้าเล่ห์ได้ใช้มือทั้งสองอ้าขาเรียวและบอบบางของสึนะออกจากกันให้พอที่เขาจะเขยิบตัวเข้าไปในตรงกลางระหว่างขาของเทวดาน้อย
 
      “คุณฮิบาริ เลิกล้อเล่นเถอะครับ ปล่อยผมนะ” เจ้าตัวน้อยที่ถูกคร่อมอยู่นั้น ถึงจะถูกกระทำอย่างไรก็ดูท่าจะไม่ยอมกันง่ายๆ
 
      “ล้อเล่น..ล้อเล่นงั้นเหรอ ใครบอกกันล่ะว่าฉันล้อเล่น” ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่ใบหน้ากลับแสยะยิ้มอย่างประหลาด เหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่
 
      เขาใช้ปลายลิ้นอันอันบางเบาเลียจากต้นขาของอีกฝ่าย แล้วจึงเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงส่วนอ่อนไหวของเทวดาน้อย ปีศาจจึงใช้ลิ้นเลียตั้งแต่ต้นจนถึงปลายยอด แล้วค่อยๆ ใช้ปากอมแล้วดูดตัวตนของอีกฝ่ายช้าๆ แล้วจึงค่อยๆ เพิ่มความรุนแรงขึ้นทีละนิด
 
      “อะ..อ๊ะ” สึนะได้แต่ร้องครางออกมาอย่างพึงพอใจ ทั้งที่เป็นเรื่องน่าอาย แต่ร่างกายกลับตอบรับการกระทำของจอมปีศาจ
 
      ฮิบาริค่อยๆ เลื่อนลิ้นไปสู่ช่องทางนุ่ม เขาเลียบริเวณนั้นเพื่อใช้น้ำลายลดการเสียดสี จากนั้นเขาจึงใช้มือปลดซิปกางเกงของตนเองออกแล้วนำตัวตนของเขาออกมา สึนะถึงกับอึ้งกับขนาดและความยาวของ...คุณฮิบาริ สึนะไม่อยากให้มันมาอยู่ข้างในส่วนลึกของตนเลย เขากลัวสิ่งที่คุณฮิบาริกำลังคิดอยู่ตอนนี้มาก
 
      และแล้วฮิบาริก็ค่อยๆ เอาตัวตนของเขาสอดใส่เข้าไปข้างในตัวของสึนะ แต่ก็ไม่สำเร็จ เขายังรู้สึกถึงความคับแน่นของอีกฝ่าย จอมปีศาจจึงใช้นิ้วเขี่ยแล้วสอดเข้าไปเพื่อขยายทางให้ใหญ่พอที่เขาจะสอดใส่เข้าไปได้ เข้าใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางคว้านลึกเข้าไปในตัวของสึนะ ที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความอาย และหยดน้ำตาคลอเต็มใบหน้าปนกับเสียงครวนครางด้วยความเจ็บปวดที่ดังเป็นระยะ ๆ อาจจะเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเขาก็เป็นได้
 
      เมื่อปีศาจรู้สึกว่าทางเข้าใหญ่ขึ้นพอเขาจะสอดใส่เข้าไปได้ เขาจึงค่อยๆ ถอนนิ้วออก แล้วใส่สิ่งที่แสดงถึงความเป็นชายของเขาลงไป เทวดาน้อยถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อจอมปีศาจพยายามสอดใส่ส่วนนั้นเข้าไปข้างในตัวของเทวดาน้อย ปีศาจค่อยๆ สอดใส่ตัวตนของเขาเข้าไปอย่างช้าๆ เพื่อให้ผ่านช่วงคับแน่นไปทีละน้อย
 
      “อ๊ะ..ไม่เอานะ ไม่เอา..ผมเจ็บนะ อ๊า..เจ็บ” เทวดาน้อยร้องครางด้วยความเจ็บ
 
      “เจ็บเหรอสึนะ ไม่เป็นไรนะ ฉันจะค่อยๆ ทำ ไม่เป็นไรนะ” ถึงการกระทำที่แสดงออกมาจะดูชั่วร้าย แต่สึนะกลับรู้สึกถึงความอ่อนโยนจากผู้ที่กำลังโอบกอดเขา
 
      “อือ..อย่าเอามันเข้ามานะ ไม่เอานะ อ้า เจ็บ ไม่ไหวแล้ว” สึนะโวยวาย “ทำไมครับคุณฮิบาริ คุณเกลียดผมหรือคุณแค่อยากแกล้งผมเล่นเท่านั้นครับ ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้”
 
      ตอนนี้สึนะรู้สึกว่าตนเองเป็นเหมือนของเล่น ที่คุณฮิบาริใช้คลายเหงาเท่านั้น
 
      “นี่นายยังไม่รู้อีกหรอว่าฉันชอบนาย ฉันไม่ได้เห็นว่านายเป็นของเล่นเลยนะ นายคือคนสำคัญที่ฉันอยากอยู่ด้วย และฉันอยากให้นายเห็นฉันเป็นคนสำคัญสำหรับนายด้วย ฉันเลยต้องทำแบบนี้ไงล่ะ”
 
      คำพูดของฮิบาริทำให้สึนะหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม ฮิบาริโอบกอดสึนะอย่างทะนุถนอม ก่อนที่จะจูบหน้าผากของสึนะอย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
 
      “คุณมันบ้า บ้าที่สุด ทำไมผมถึงไปหลงรักปีศาจร้ายได้นะ” ฮิบาริถึงกับยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบที่เขาต้องการฟังจากปากของเทวดาตัวน้อยของเขา
 
      “งั้นเรามาทำต่อจากเมื่อกี๊กันนะ” สึนะพยักหน้าอย่างเขินอาย
 
      ฮิบาริค่อยๆ ขยับร่างกายเบาๆ แล้วเร่งความเร็วขึ้นทีละนิด
 
      “คุณฮิบาริ ผมรักคุณ” เมื่อสิ้นเสียงแล้ว ร่างน้อยก็ผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อย
 
      ฮิบาริถอนสิ่งที่อยู่ข้างในตัวสึนะออกแล้วสวมเสื้อผ้าให้อีกฝ่าย เขาอุ้มร่างเล็กไปยังโซฟาแล้วห่มผ้าให้ เขาจุมพิตที่หน้าผากของเทวดาน้อยอย่างบางเบา
 
      “ฉันก็รักนายเหมือนกัน เทวดาน้อยของฉัน” เสียงฮิบาริในตอนนี้มันช่างอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
 
      แล้วสึนะก็ได้รู้แล้วว่าตอนนี้ฮิบาริไม่ใช่ปีศาจร้ายอีกต่อไปแล้ว แต่เขาคือเจ้าชายสำหรับเทวดาน้อยอย่างเขาต่างหากล่ะ
 
   The End