My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
เขียนโดย มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) สงสาร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อออกจากโรงพยาบาลนั่งรถมาเฟย์ถามฉันว่าเธอป่วยเปนอะไรฉันบอกว่าเปนแค่ไข้หวัดธรรมดา คุณป๊อปปี้กับคุณแต๊งกิ้วไม่พูดอะไรเพราะฉันขอไว้ฉันอยากให้เฟย์ใช้ชีวิตแบบไม่กังวลอะไรในระยะเวลาหนึ่งเดือน
"เฮ่อ"พอมาถึงบ้านฉันให้เฟย์ไปนอนพักบนห้องส่วนฉันก็มานั่งที่สวน
"ถอนหายใจเหมือนคนท้อกับชีวิตเลยนะ"อยู่ๆก็มีเสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นด้านหลังพอฉันหันไปมองก็เจอคุณป๊อปปี้ยืนอยู่
"...."ฉันเงียบไม่ตอบเพราะรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยจนจุกไม่อยากจะหายใจ
"เหนื่อยรึไง"คุณป๊อปปี้ถามเหมือนรู้
"ค่ะ"ฉันตอบ
"น่าสงสาร"คุณป๊อปปี้พูด น่าสงสารงั้นเหรอ นี่เขาพูดจริงๆหรือเยาะเย้ยกันแน่เขาเกลียดพวกฉันจะตาย
"ขอบคุณค่ะที่สงสาร"ฉันอกและรีบเดินออกมาดีที่คุณป๊อปปี้ไม่ขวาง
ฝากเม้น+โหวตด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ