My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

1 อาทิตย์ผ่านไป
 
     ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่เฟย์ต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ และตอนนี้พวกเราก็มานั่งเฟย์หน้าห้องผ่าตัดฉันนั่งไม่เลยทุกคนก็ด้วย
"โอ๊ย โมะเดินชนแก้วไมเนี่ย"แก้วโวย เพราะโทโมะเดินชน
"โหย โมะไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะแก้ว"โทโมะตอบ
"แก้วผิดใช่มะ"แก้วพูดงอนๆ
"ไม่จ้ะไม่ แก้วถูกทุกอย่าง"โทโมะรีบง้อ
"เหอะ ถ้าคู่นี้แต่งงานกันนะลูกดกแน่ แล้วไอโมะก็กลัวเมียด้วย"ป๊อปปี้หันมาพูดกับฉัน ฉันยิ้มแล้วเดินวนไปมาหน้าห้องผ่าตัด
"พี่ฟางเฟย์โชคดีจังเลยนะคะ ที่มีคนบริจากหัวใจ"แต๊งกิ้วที่ยืนอยู่ก็พูดด้วยความดีใจ
"จ้ะ"ฉันยิ้มตอบ
 
3 ชั่วโมงผ่านไป
 
แอ๊ด
 
แล้วประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออกพวกเราคุณหมอเดินออกมา พวกเราพากันกรูเข้าไปหาคุณหมอ
"คุณหมอคะ น้องฉันเป็นยังไงบ้าง"ฉันถาม
"ดีใจด้วยนะคะ การผ่าตัดเป็นไปได้ดีร่างกายของคนไข้ตอบรับกับหัวใจใหม่ได้ดีมากๆเลยนะคะ หมอดีใจด้วยค่ะ"คุณหมอบอกแล้วเข้าไปในห้องผ่าตัด
"เย่ เฟย์รอดแล้ว"พวกเราพูดออกมาด้วยความดีใจ แต๊งกิ้ว โทโมะ แก้วกระโดดกอดกัน ส่วนฉันกับป๊อปปี้ก็เผลอกอดกันแน่นไม่รู้ตัว
"อะแฮ่มๆ พี่ป๊อป พี่ฟาง"เสียงของแต๊งกิ้วทำให้ฉันกับป๊อปปี้ผละออกจากกันทันที ฉันก้มหน้าด้วยความเขิน ส่วนเขาเกาคอแก้เก้อ
"อ๊ะ เฟย์ออกมาแล้วค่ะ"แต๊งกิ้วบอก เฟย์หลับอยู่บนเตียงบรุษพยาบาลเข็นฟางมาที่ห้องพักผู้ป่วย แล้วพยาบาลก็มาจัดการกับสายน้ำเกลือกับเครื่องวัดชีพจร
"ในที่สุดเฟย์ก็ปลอดภัย"แต๊งกิ้วพูดยิ้มๆ
ดีจริงๆเฟย์จะไม่จากฉันไปไหนแล้ว
 
ในที่สุดเฟย์ก็ปลอดภัยตามคำเรียกร้องแล้วนะจ้ะ
 
เม้น+โหวตด้วยนะคะ