My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

แก้วใจ :)
     เฮ่อ เหนื่อยจริงๆวันนี้ฉันยังไม่ได้พักเล้ยเดี๋ยวก็ออกไปส่งของให้ลูกค้า เดี๋ยวก็ต้องามนั่งเคลียบัญชี เดี๋ยวก็ต้องออกไปดูลูกค้าช่วยลูกน้องในร้าน ชีวิตของแก้วใจมันเหนื่อยจริงจริ๊ง
อย่าให้ความหวัง ทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา เกิดฉันเหงาและไม่ทันคิด ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์ สนิทกันจนเพื่อนไป รับได้ใช่มั้ย ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ
แล้วเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น ใครโทรมาอีกเนี่ย อย่าบอกนะว่าลูกค้า
'TOMO'
โทโมะงั้นเหรอหมอนั่นโทรมาทำไมอีกเนี่ย หลังจากวันที่เขาโทรบอกฉันว่าฟางหัวแตกเข้าโรงพยาบาลแล้วฉันก็ไประเบิดหมัดใส่อีตาหมีพู หมอนี่ก็ไม่ติดต่อฉันอีกเลย แล้วนี่โทรมาทำไมหรือจะเกิดอะไรขึ้นกับฟางหรือเฟย์
"ฮัลโหล มีอะไร"ฉันรับสาย
[รับช้าจัง มัวคิดอยู่ล่ะสิว่าจะรับดีรึเปล่าแต่เธอกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนเธอ เธอถึงรับสายฉัน]เขาพูดอย่างรู้ทันฉัน หมอนี่มักรู้เสมอว่าฉันคิดอะไร
"แล้วมีอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนฉันรึเปล่า"
[เปล่าหรอก แต่ฉันมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับเพื่อนเธอ]เขาบอก
"เรื่องอะไร"ฉันรีบถาม
[คุยโทรศัพท์ไม่สดวกหรอก]
"แล้วจะให้ฉันออกไปหานายรึไง"ฉันบอกเสียงเหนื่อยเพราะวันนี้ฉันเหนื่อยมาก นี่ จะใหขับรถออกไปอีกแล้วเหรอ
[หึ เธอเหนื่อยไม่ใช่เหรอฟังเสียงฉันก็รู้แล้วเดี๋ยวฉันเข้าไปหาเธอที่ร้านเอง แค่นี้นะ ติ๊ด ]แล้วเขาก็วางสายไป เขารู้ได้ว่าฉันเหนื่อยเพียงแค่ฟังเสียง เขารู้ทุกอย่างว่าฉันเป็นอะไร
15 นาทีผ่านไป
หมอนั่นยังไม่มาเลย เฮ่อ เมื่อยคอจัง แล้วฉันก็เดินออกไปบอกลูกน้องให้เอาผ้าเย็นมาให้แล้วเข้ามาเข้านอน เอาหน้าฟุบกับโต๊ะ
ก๊อกๆๆ
"เข้ามาได้"ฉันบอกแต่ยังไม่เงยหน้าขึ้น สงสัยลูกน้องเอาเย็นมาให้แล้วมั้ง
แปะ
หืม ฉันรู้สึกเหมือนมีผ้าขนหนูเย็นๆหมาดๆ อยู่ที่ต้นคอด้านหลัง และรู้สึกเหมือนมีคนนวดให้
"อืม สบายจัง"ฉันพูด แต่ก็ยังฟุบหน้ากับโต๊ะอยู่
"สบายขึ้นมากมั้ยแก้ว"อยู่ๆก็มีเสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นใกล้หูของฉันและรู้สึกเหมือนมีลมหายใจรต้นคอและหูด้านซ้ายของฉัน ฉันเลยหันไปเพื่อดูว่าใช่หมอนั่นรึเปล่า
จุ๊บบบบ
"O_O"แก้มของฉันชนกับริมฝีปากของเขา กรี๊ดดดดดด
"อ๊ายยยย ไอ้บ้า ไอโรคจิต ไอหื่นกาม ไอคนฉวยโอกาส!!"ฉันระเบิดคำด่าใส่ไอคนฉวยโอกาส
"เดี๋ยวๆ เธอเป็นคนหันหน้ามาให้ฉัน จู จุ๊บ เองนะ" นั่นสิฉันหันหน้าไปหาเขานี่ ฮึ่ย พลาดจนได้
"จะอะไรก็ชั่ง แล้วนายเข้ามาได้ไง"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
"แหม รีบเปลี่ยนเรื่องเลยน้า ก็ที่ฉันเข้ามาได้เธอเป็นคนอนุญาติเอง"เขาพูดอย่างรู้ทัน
"อืม แล้วที่นายมามีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเพื่อนฉัน"ฉันรีบเข้าเรื่องเพราะไม่อยากต่อความยาว สาวความยืด
"คืองี้นะ"เขานั่งลงฝั่งตรงข้ามฉัน"ที่รู้ๆกันไอป๊อปมันเกลียดฟางใช่มั้ย"
"อืมใช่ แล้วไงต่อ"ฉันถาม
"ตอนนี้เฟย์ก็ป่วยอยู่ได้ไม่เกินเอ่อ...1เดือน"เขาเริ่มมีสีหน้าจริงจัง
"อะ...อืม"เสียงฉันก็เริ่มขาดหายเมื่อนึกถึงเรื่องของเฟย์
"ฉันว่าเฟย์ต้องไม่สบายใจแน่ถ้าเห็นไอป๊อปร้ายกับฟาง"
"อืม"
"ฉันว่าเรามาหาทางทำให้ไอป๊อปลดทิฐิที่มีต่อฟางดีมั้ย อย่างน้อยก็ไมให้เฟย์เห็นเวลาไอป๊อปร้ายใส่ฟาง"เขาอธิบาย ซึ่งฉันก็เห็นด้วย
"อืม แล้วเราจะทำไง"ฉันถาม
"ไว้ค่อยๆคิดละกัน"เขาบอก
"อืม"
เม้นๆนะคะ