เพื่อนบ้าน (คาสโนว่า) น่าหล่อให้พ่อมาขอสิ่

 ที่คณะนิเทศน์ศาตร์..

ฉันมากับเพื่อนของฉันที่ชื่อว่า "มิเชล" เราสนิทกันอยู่เเค่สองคนเพราะคนอื่นเอาเเต่จับกลุ่มนินทาคนนั้นคนนี้น่าเบื่อชะมัด... ฉันเข้าไปนั่งที่โต๊ะที่เรียงยาวเหลือที่นั่งอยู่เพียง 3 ที่ฉันนั่งอยู่ริม.. ในระหว่างที่กำลังจดเเร็กเชอร์อยู่ "นี่เทอ.. เขยิบหน่อยย.." อ้อค้ะ..." ฉันเงยหน้าขึ้นไปดูปลายเสียง "ฮ้ะะะ! นายอีกเเล้วหรอ??" "ครับซีเลนน่าน้อย.." "ไปนั้งที่อื่นไป"  "ไม่เอา.. เขยิบหน่อยสิ" "เอ้อออก้อได้ๆ..." "ดีมากกกกก" ตานี่ยักคิ้วอีกเเล้ววว

ในระหว่างเรียน...

    เเชะๆๆๆ...... "นี่นายยยย...จะมารัวเเฟลตละไรตอนนี้ฉันเรียนไม่รุ้เรื่องเนี้ยยย..." "ฉันเเค่อยากถ่ายรูปเทอ" "ว่างหรอ???" "ใช่ว่๊างว่าง " เฮ้ออออ... ตานี่ตื้อชะมัดดด.. "เอาตรงน้ะ..นายต้องการอะไรจากฉัน??" "ไม่รุ้สิ่  ต้องการจีบเทอมั้ง??" "ตลกน่าาาา ... ฉันไม่ใช่ของเล่นสำหรับนายน้ะ เเละก้อไม่มีวันด้วย.."  "ก้อไม่ได้อยากไห้เทอเป็นของเล่นนิ่" "ฉันไม่ได้โง่...ที่จะเชื่อคำหวานของนายเหมือน ผญ. พวกนั้นน้ะ"   "ฉันจะทำให้เทอรู้...ว่าฉันปิ้งเทอขนาดไหน" "เฮ้อออออฉันจะเรียน" "ก้อเรียนไปสิ่ฉันจะถ่ายรูป"

เรียนเสร็จ...

    "นี่..มิเชลฉันกลับก่อนน้ะ เเกจะอยู่อ่านหนังสือที่มอ. ก่อนใช่ป้ะ" "อื่มใช่ๆๆ...." "เค..บายยยย"

ฉันกำลังเดินไปหน้า มอ. เพื่อไปที่ป้ายรถเมย์เเต่ เเอ้ดดดด.... "นี่ขับรถประสาอะไรฮ้ะ"    กระจกค่อยๆเลื่อนลงมาจนสุดดดด  ฮ้ะ... ตานี่อีกเเล้ววว "นี่เทอขึ้นรถสิ.." "ไม่ล้ะ..." " เทอลืมของหน้ะ.."  "ลืมอะไร.." "ไอโฟน"  ฮ้ะะะ...จิงด้วยเมื่อตอนเช้าลืมไปสนิดมัวเเต่เขินตานั่นจนลืมเลยอ้ะ.. "เอามาสิ่.." ฉันยื่นมือขอ "เทอต้องขึ้นรถมา" "ไม่"  "ขึ้น" "ไม่" "เเล้วเเต่น้ะ...  รูปเทอใน เเกเลอรี่นี่เเบ๊วชะมัด.. "ฮ้ะะ! นายจะเปิดดูทำไม??" "ถ้าเทอไม่ขึ้นมาฉันจะเข้าเฟชบุ๊คเทอเเละทำบลาบลาบลา" "เอ้อเอ้อเอ้อ..ขึ้นก้อขึ้น"