ป่วนหัวใจกับนายจอมหยิ่ง

10.0

เขียนโดย Water_Fall

วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.21 น.

  18 chapter
  20 วิจารณ์
  27.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) ความรู้สึกเล็กๆจากแฝดผู้น้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

           ใจกลางห้องของสองฝาแฝด น้องสาวที่เล่นมือถือไปสักพัก ก็พลางไปมองหน้าของแฝดพี่ชายที่กำลังนั่งวาดรูปอย่างสบายใจเฉิบ และเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูเป็นสุขของเขา ความสงสัยก็แล่นเข้ามาในความรู้สึกของเธอ ไอ้กล้ามันยิ้มอะไรของมันอยู่นะ ทางด้านพี่ชายที่เหมือนเขาจะรู้สึกปลื้มปิติกับเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น สีหน้าที่บ่งบอกถึงความสุขเล็กๆน้อยๆนั่น ดูจะเป็นความรู้สึกที่น่ายินดีด้วยอย่างยิ่ง 

 

            "นี่เราก็เล่นละครเก่งเหมือนกันนี่นา" คำพูดและท่าทางแสนจะภูมิใจของเขา บ่งบอกได้เลยว่า สิ่งที่เขาพูดกับหนุ่มมาดขรึมมาทั้งหมด เป็นเพียงแค่แผนการที่วางไว้ตั้งแต่แรก พลันนึกถึงใบหน้าซีดขาวเมื่อถูกสารภาพรัก ก็พลันหัวเราะเยาะใส่น้ำหน้าของหมอนั่นขึ้นมาในทันใด

 

            "ท่าทางมีความสุขจังเลยนะไอ้กล้า" แฝดน้องเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของพี่ชายก็นึกแปลกใจขึ้นมาทันที เพราะปกติเขาไม่ใช่คนที่จะยิ้มเิอาง่ายๆ

 

            หนุ่มหน้าสวยไม่ว่าอะไร เอาแต่นั่งวาดรูปที่ชอบอยู่อย่างเงียบๆ หญิงสาวที่เห็นแฝดพี่กลับมาเป็นปกติ ก็ทำทีเลิกสนใจก่อนจะกดโทรศัพท์ของเจ้าหล่อนต่อ

 

            "ยัยแก้ว ขอถามอะไรหน่อยดิ" เมื่อความเงียบหงันเข้าปกคลุมบริเวณแห่งนั้นอยู่นาน แฝดพี่ชายก็เริ่มเอ่ยปากถามน้องสาวที่ยังคงนั่งเล่นโทรศัพท์อย่างสนุกสนาน 

 

            "ว่ามาสิ" หญิงสาวพูดในขณะที่ตาก็มองหน้าจอไม่กระพริบ 

 

            "เธอชอบนายโทโมะนั่นหรือป่าว" คำถามของแฝดผู้พี่ทำเอาหญิงสาวหยุดกิจกรรมยามว่างลง ก่อนจะวางโทรศัพท์และหันหน้ามาหาแฝดพี่ชาย 

 

            "ถามอะไรแปลกๆ ว่าแต่นายเถอะคุยอะไรกับเจ้านั่นล่ะ" พลันนึกถึงตอนที่พี่ชายคุยกับเจ้า้คนจอมหยิ่งเมื่อตอนเที่ยง หญิงสาวชักจะสงสัยแล้วว่า ทำไมพี่ชายถึงต้องเจาะจงตัวเขานัก

 

            "ฉันรับรักหมอนั่นไปแล้วล่ะ" เมื่อได้ยินคำพูดที่ดูจะเยือกเย็นของแฝดพี่ชาย ทำเอาสาวเจ้าอยากจะเอาโทรศัพท์เขวี้ยงใส่หน้าพี่ชายซะตรงนี้เลย ไอ้บ้า พูดมาได้ไม่อายปาก  

 

            "ทำเป็นเล่นไปนะไอ้กล้า ถ้าเกิดหมอนั่นเห็นฉันนอนกับนายแล้วเกิดหึงขึ้นมาทำไง" หญิงสาวไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าหากหนุ่มมาดขรึมคนนั้นรู้ว่า เธอนอนกับพี่ชายในเตียงเดียวกันมาโดยตลอดนั้น ผลมันจะออกมาเป็นอย่างไร ประกอบกับท่าทางขรึมๆแต่โมโหร้ายของเขา ยิ่งทำให้เธอดูจะหวาดกลัวยิ่งนัก

 

            "คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก" พี่ชายที่ยังไม่เข้าใจความหวาดกลัวของน้องสาวฝาแฝด ก็รีบตัดประเด็นนั่นออกไปโดยทันที จากนั้นก็หันไปหารูปภาพและลงมือวาดมันต่อ

 

            "นายชอบหมอนั่นเหรอวะ ถามจริง" หญิงสาวยังคงสงสัยกับความคิดที่แปลกประหลาดของพี่ชาย เพราะไม่นึกเลยว่าพี่ชายฝาแฝดจะกลายเป็นโฮโมน่าขยะแขยง

 

            "ผิดหวังล่ะสิ" หนุ่มหน้าสวยถามน้องสาวเหมือนทดสอบอะไรบางอย่าง

 

            "ป่าวซะหน่อย ฉันไม่ได้ผิดหวังที่หมอนั่นบอกรักนายหรอกนะ" หญิงสาวบ่ายเบี่ยงความรู้สึกจริงๆของเธอ สาวเจ้าทำเป็นไม่สนใจคำถามนั่นก่อนจะเอนตัวนอนเพื่อลืมเรื่องพวกนั้นให้หมด 

 

            "ไม่ผิดหวังแน่นะ" แฝดพี่ชายผละออกจากภาพวาดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้น้องสาว พลันยื่นหน้าเข้าไปมองเธอใกล้ๆ หน้าของเขาห่างจากน้องสาวไม่กี่เซน 

 

            "ก็จริงอ่ะดิ" จริงสาวหลบหน้าเพื่อไม่ให้เกิดพิรุจอันใด และพยายามกันพี่ชายขี้สงสัยที่กำลังเค้นความจริงจากปากของเธอ 

 

            "งั้นก็แล้วไป" หนุ่มหน้าสวยเมื่อเห็นว่าวิธีนี้ไม่ได้ผล ก็ผละออกจากหน้าของหญิงสาว ก่อนจะกลับไปนั่งวาดภาพตามเดิม 

 

            "ฉันไม่ได้ชอบนายจริงๆนะ" สาวน้อยยังคงพะวงกับเรื่องเมื่อสักครู่ พลางนึกถึงชายหนุ่มมาดขรึมที่นั่งเรียนข้างๆกันมานานนับสี่เดือน ถึงแม้จะรู้สึกแบบนั้นก็จริง แต่พลันได้ยินว่าเขาเป็นเกย์ รวมทั้งกำัลังคบหากับโฮโมหน้าสวยพี่ชายของเธออีกด้วย ยิ่งทำให้เธอจำเป็นต้องตัดใจจากเขาแต่โดยดี

 

             เช้าวันรุ่งขึ้นในห้องเรียนของโรงเรียนรัฐที่ดูซอมซ่อ หญิงสาวนั่งมองหน้าของชายหนุ่มมาดขรึมที่ตั้งแต่เรียนมาด้วยกันตั้งสี่ชั่วโมง เขาก็เอาแต่หลบสายตาหวานซึ้งของเธอตลอด หมอนั่นรักไอ้กล้าจริงๆเรอะเนี่ย หรือว่ามันจะแกล้งหลอกให้ไอ้กล้าตายใจ แล้วเอาไปขายที่บาร์เกย์ ไอ้หมอนี่มันจะเลวแบบนั้นจริงๆหรือป่าวนะ

 

             "นี่นาย รู้เรื่องพี่ชายของฉันแล้วสินะ" หญิงสาวเริ่มถามหนุ่มมาดขรึมด้วยดวงตากึ่งสงสัยกึ่งโมโห เจ้า้บ้า เป็นเกย์คนเดียวไม่พอ ยังจะทำให้พี่ชายฉันติดเชื้อบ้าๆนี่อีก

 

             "อื้ม ขอโทษนะ ที่ด่าพี่ชายเธอไปซะเยอะเลย" ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงกึ่งร้องไห้ แววตาของเขาแลเหมือนกับคนลังเลปนเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

 

             "ไม่เป็นไรหรอก ไอ้กล้าก็ไม่เห็นจะบ่นอะไรเลยนี่" หญิงสาวยกโทษให้เขาอย่างง่ายดาย จากนั้นเธอก็หันหน้ากลับไป เพราะไม่กล้าที่จะถามความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มมาดขรึมกับพี่ชายฝาแฝด ทำไมใจเรามันเจ็บอย่างนี้นะ ก็รู้อยู่ว่าหมอนั่นมันแอ๊บแมน แต่ทำไมฉันยังคิดว่านายคือผู้ชายคนหนึ่งด้วยนะ

 

 จัดให้อีกตอนนะครับ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ 

 

 

 

           

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา