All on me หมดหัวใจผมให้คุณ

เรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
 
 
 
 
“อ้าวยัยแก้วมาได้แล้วหรอ” น้ำเสียงประชดประชันร่างบางสุดๆจากเพื่อนรักของเธอเองด้วยซ้ำ นี่ถ้าไม่ติดที่ว่ามีโทโมะอยู่ด้วยล่ะก็ยัยฟางคงหักคอเธอได้แล้ว
 
 
“เอ่อ...มาก็ดีแล้วนี่ๆของโต๊ะประจำแกจ๊า” ยัยเฟย์วางแถดพร้อมของที่ลูกค้าสั่งซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน...คุณทีเจเจ้าเดิม-*-
 
 
“แกคิดจะทำอะไรของแก” ร่าบางกระชิบถามแม่เพื่อนตัวดีทั้งสองของตนเอง รู้ทั้งรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ยังจะทำ!
 
 
“ก็โทษฐานที่แกมาช้า...และนี่คือบทลงโทษ!” ยัยฟางพูดพร้อมกับส่งสายตาเย้ยหยันมาให้
 
 
“นี่แกก็โกรธฉันด้วยหรอยัยเฟย์”
 
 
“เปล่า...ฉันก็แค่อยากเห็นอะไรสนุกๆในร้านน่ะมันจะได้มีสีสัน><” ร่างบางเดาว่ายัยเพื่อนสองคนนี้ใกล้คำว่าโรคจิตเต็มทนแล้วล่ะ แหม~ดูความคิดของแต่ละคนสิ!
 
 
“เออๆถ้าพวกแกอยากเห็นร้านนี้พังก็เชิญ ฉันไปล่ะ” เธอทิ้งท้ายไว้นั่นก่อน(จำใจ)เดินไปเสิร์ฟของ
 
 
“ผมนึกว่าคุณลืมไปแล้วซะอีก”
 
 
“ขอโทษที่มาเสิร์ฟช้านะคะ^^;” เธอหยิบถาดขึ้นมาหลังจากที่นำของออกไปวางบนโต๊ะแล้ว
 
 
“ผมไม่ให้อภัยคุณจนกว่า...คุณจะมานั่งทานเป็นเพื่อนผม” เอาแล้วไง!...เธอล่ะอยากจะเอาหัวฟาดกระจกรอบๆร้านนี่ซะจริงๆ คุณทีเจนี่ก็ดูจะไม่ยอมเลิกลาเธอไปง่ายๆส่วนอีกฝ่าย...ไม่ต้องพูดถึงรายนั้นนั่งมองเธอตั้งแต่เดินมาเสิร์ฟแล้ว><
 
 
“เอ่อ...แก้วว่ามันคงไม่ดีมั้งคะ อีกอย่างแก้วเองก็มาสายอยู่แล้วแค่นี้พวกนั้นก็จะฆ่าแก้วได้แล้วล่ะค่ะ” เธอพยายามบ่างเบี่ยงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำให้ใครบอกว่าเธอชักแม่น้ำทั้งห้า!เธอชักมาหมดประเทศไทยเลยต่างหาก!
 
 
“แต่ผมเป็นลูกค้าวีไอพีนะครับ คุณควรตามใจผมนะ^^”
 
 
“เอ่อ...”
 
 
“หรือว่าคุณรังเกียจผม” เจอไม้ตายนี่เข้าไปเธอแทบจะกัดลิ้นแล้วลงไปแดดิ้นตายกับพื้นเสียจริงๆT^T
 
 
“เปล่านะคะแต่แก้วเห็นว่ามันไม่สมควร...”
 
 
“แล้วอะไรที่สมควรล่ะครับ”
 
 
“นายไง...สมควร” ไม่รู้ว่าโทโมะเดินมาตั้งแต่เมื่อไรรู้แค่ว่าตอนนี้เค้ากำลังเปล่งรัศมีของความโกรธออกมาไม่น้อยเลยทีเดียวT^T
 
 
“สมควรอะไรมิทราบ เหอะ!” คุณทีเจกระแทกลมหายใจใส่หน้าโทโมมะอย่างจงใจนั่นเป็นการเรียกอารมณ์โกรธของอีกฝ่ายได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
 
 
“ก็สมควรเลิกยุ่งกับผู้หญิงขอฉันไง!”
 
 
“คุณแก้วเค้าไม่ใช่ของคุณซะหน่อย...เลิกหวงก้างสักทีเถอะ!” ไม่น่าเชื่อว่านี่หรอคือคุณทีเจที่ฉันรู้จักปกติเค้าเป็นคนสุภาพกว่านี่ไม่ใช่หรอ0.0
 
 
“ฮ่ะๆใครบอกนายมิทราบ ฉันกับแก้วน่ะ...เรายัง’รักกัน’ดีอยู่เสมอ”
 
 
“เก็บเงินด้วยครับ!” คุณทีเจตัดบทเพียงแค่นั้นก่อนจะวางเงินค่าขนนละเครื่องดื่มเอาไว้ก่อนจะเดินหนีหายออกไปจาก้รานทันที
 
 
“ไงเสน่ห์แรงจังนะ!” สุดท้ายคนที่โดนแขวะต่อก็คงไม่พ้นเธอเช่นเคย...
 
 
“กะ...แก้วไม่รู้เรื่องนะ”
 
 
“หึ!เพื่อนของเธอนี่ก็แสบไม่ใช่เล่นๆเลยนะ” โทโมะพูดก่อนจะหันกลับไปมองหน้ายัยสองพี่น้องที่ยืนกอดกันกลมอยู๋ที่เคาว์เตอร์ด้วยความกลัว? “ถ้าคราวหลังจะเล่นอะไรก็ช่วยคิดกันด้วยนะ...เพราะถ้าเมื่อกี้ฉันห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ล่ะก็ร้านของพวกเธอพังแน่!”
 
 
“(T_T)(_ _)(T_T)” ยัยสองพี่น้องนั่นยืนพยักหน้าหงึกๆทันทีที่โทโมะพูดจบ
 
 
“แก้วว่าคุณกลับไปก่อนเหอะนะ...เดี๋ยวเลิกงานแล้วแก้วจะรีบกลับ”
 
 
“ทำไมกลัวว่าฉันจะเห็นชู้ของเธอรึไงถึงได้พยามยามไล่ฉันกลับอยู่ได้!” โทโมะบีบแขนเล็กอย่างแรงแต่ถึงกระนั้นเธอไม่คิดจะร้องออกมาด้ววยความที่ว่ากลัวเพื่อนของเธอจะมาได้ยิน
 
 
“ปะ...เปล่าแต่คุณดูยัยเฟย์กับยัยฟางสิกลัวคุณจนตัวสั่นไม่เป็นอันทำงานแล้วนะ”
 
 
“...” โทโมะปล่อยมือที่บีบแขนเล็กนั่นออกแล้วมองหน้าเพื่อทั้งสองของเธอก่อนจะบอกคำสั่งผ่านแววตาที่พวกเธอกลัวจนไม่รู้จะหนีไปที่ไหน
 
 
“ยะ...ยัยแก้วฉะ...ฉันว่าแกกะ...กลับไปก่อนเหอะ...นะ” เธอถึงกลับงงเมื่อจู่ๆยัยเฟย์ก็ไล่เธอกลับซะงั้นไหนเมื่อเช้าใครกันนะที่โทร.จิกเธออยู่-*-
 
 
“อะไรของพวกแกทีเมื่อเช้ายังโทร.จิกฉันอยู่เลยนิ”
 
 
“ฉะ...ฉันลืมไปน่ะวะ...ว่ามีนัดแห๊ะๆ^^;” ยัยฟางส่งยิ้มแห้งๆมาให้เธอก่อนจะหันไปปะทะกลับสายตาของโทโมะ
 
 
“ใช่ๆพวกเรามีนัดอ่ะใช่ๆ”
 
 
“นัดอะไรของพวกแกมิทราบท่าทางมีพิรุธ” เธอบอกก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อนตัวดีของเธอ
 
 
“จะอะไรกับพวกฉันนักหนาบอกให้กลับไปก็กลับสิ!” ยัยฟางจับตัวเธอให้หันหลังก่อนจะออกแรงผลักเบาๆเพื่อให้เธออยู่ห่างๆจากตนเอง
 
 
“แต่...”
 
 
“งั้นไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวพอแก้วกลับบ้านก่อนนะ”
 
 
“อืม^O^” ยัยเฟย์ดูจะดีใจเป็นพิเศษเมื่อเห็นว่าโทโมะลากฉันออกมานอกร้านแล้ว
 
 
 
“นี่คุณได้ขู่เพื่อนแก้วรึเปล่า” เมื่อมาถึงคอนโดแก้วก็เอ่ยบอกถามเค้าทันที
 
 
 
“ไม่นิ...ทำไมหรอ”
 
 
 
“ให้มันจริงเหอะ...”
 
 
 
“เธอเห็นว่าฉันเป็นแบบนั้นรึไง”
 
 
 
“เปล่าแต่แก้วกำลังคิดว่ามันมีอะไรแปลกๆ”
 
 
 
“จะไปสนใจเรื่องของคนอื่นทำไมล่ะ...สนใจเรื่องของเราดีกว่านะ” โทโมะเคลื่อนตัวมาใกล้ๆจนเธอรับรู้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆบริเวณต้นคอของตัวเอง
 
 
 
“อย่าเพิ่งดีกว่าค่ะยังกลางวันอยู่เลย” เธอดันหน้าโทโมะออกเบาๆก่อนจะกดเปิดทีวีดูอย่างไม่สนใจคนข้างๆแม้แต่น้อย
 
 
 
“อย่ามาเล่นตัวซะให้มาก!...ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ!” โทโมะรู้สึกหงุดหงิดเมื่อโดนปฏิเสธจากเมื่อกี้นั่นส่งผลให้เค้ากำลังจะคลุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่!
 
 
 
“แต่แก้วว่า...”
 
 
 
“เธอไม่มีสิทธิ์มาเถียงฉัน...ทางที่ดีเธอน่าจะรุ้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเถียงไปเธอก็ไม่มีวันชนะ!”
 
 
 
   พูดจบร่างสุงก็ปิดปากร่างบางตรงหน้าด้วยปากของตัวเองและค่อยๆดันให้เธอนอนราบลงไปกลับโซฟาก่อนจะเริ่มทำตามใจตัวเองโดยไม่สนแสงสีจากทีวีที่ถูกเปิดไว้แม้แต่น้อย...
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วเย้ๆๆๆๆ\(*0*)/ วันนี้มาแบบบ้าๆ555555 ไม่มีอะไรจะฝากบอกนอก...เมนต์ด้วยนะคะทุกคนนนนนน รักยูนะจุ๊บๆๆๆ