All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
แสงแดดยามเช้าที่ไม่น่าจะสดใสส่องกระทบม่านตาบางๆของคนทั้งคู่ที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงไม่สิ!จะพูดให้ถูกก็ต้องบอกว่าเธอนอนกอดเค้าอยู่...มันก็แค่ข้อบังคับที่เค้าใช้ขู่เธอเท่านั้นแหละ เธอไม่ได้อยากจะกอดเค้าสักนิด! ไม่เล๊ย!
“หึ!หมดแรงเลยรึไง” ร่างบางยังคงนอนนิ่งไม่มีการขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยนั้นหมายความเธอยังคงไม่ตื่น
“ตอนที่เธอนอนนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันเนอะ ไม่สิ! เธอน่ารักทุกตอนแหละ” ว่าแล้วเค้าก็ฉวยโอกาสหอมแก้มร่างบางไปซะสองที
“อื้อ!คุณโทโมะ!” สงสัยเค้าจะเป็นคนให้เธอรู้สึกตัวจนได้กะว่าจะแกล้งเธอได้อีกสักหน่อย
“อะไรของเธอ!ตื่นมาขึ้นเสียงกับฉันเลยนะ”
“ก็เมื่อกี้คุณ...”
“ทำไม ฉันทำไมหรอ” เค้ากรอกไปมาราวกับว่ากำลังล้อเลียนเธออยู่
“ปะเปล่าค่ะ แก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เธอค่อยๆพยุงร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน
“ไปสิฉันก็กำลังจะอาบอยู่พอดี” ไม่พูดเปล่าโทโมะอุ้มร่างบางเข้าห้องน้ำไปด้วยกันโดยไม่ฟังคำตอบจากเธอเหมือนเคย
“แต่แก้วไม่...!”
“ห้ามปฏิเสธ!”
+
+
+
“วันนี้คุณไม่ไปทำงานหรอคะ”
“ทำไมเธอจะหนีไปหาชู้รึไง แล้วนั่นกินยาอะไรน่ะ” โทโมะเดินเข้าไปกระชากแผงยาที่แก้วถืออยู่เข้ามาอ่านก่อนจะชักสีหน้าใส่เธอ
“ไอ้ยานี่ใช่มั้ยที่เธอต้องคอยเอาหลบฉันตลอดเวลาน่ะ! จะกินทำไม รึว่าเธอรังเกียจฉัน!” ร่างสูงบีบแขนของเธออย่างแรงจนเธอต้องร้องโอดโอย
“มะไม่ใช่อย่างนั้นนะคะเพียงแต่แก้วคิดว่า...”
“เธอคิดว่าอะไร!”
“แก้วคิดว่าเราไม่ควรมีอะไรที่ผูกมัดกันไปมากกว่านี้ แก้วกลัวว่าวันนึงถ้าเกิดแก้วไม่ได้อยู่กับคุณแล้ว...”
“เธอจะไปไหน!”
“แก้วไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ แก้วหมายความว่าถ้าเกิดวันนึงที่คุณเบื่อแก้วแล้ว ‘ลูก’จะกลายเป็นเด็กมีปัญหา”
“เธออย่าเอาเรื่องนี้มาอ้างไปหน่อยเลย เธอไม่อยากให้เค้าเกิดเพราะเธอกลัวว่าเธอจะภาระที่เพิ่มขึ้นหรือไม่เธอก็คงกลัวว่าคงจะไม่มีใครมาสนใจคนที่มีลูกแล้วอย่างเธอ!”
“คุณเห็นแก้วเป็นคนประเภทไหนกันคะ”
“แล้วเธอเป็นคนประเภทไหนกันล่ะ” นอกจากที่เค้าจะไม่ตอบเธอแล้วแต่กลับยิงคำถามกลับมาให้เธอโกรธเล่นๆ
“...”
“จะอย่างไงก็แล้วแต่ ต่อไปนี้ฉันไม่อนุญาติให้เธอกินยาคุม!” พูดจบโทโมะก็เดินเอาแผงยาคุมไปทิ้งลงในถังขยะแล้วรีบหันมาจับร่างของแก้วไว้เมื่อเห็นว่าเธอจะพุ่งเข้าไปหยิบแผงยาคุมอะไรนั่น!
“นี่มันจะมากไปแล้วนะคะคุณโทโมะ”
“มันน้อยเกินไปด้วยซ้ำ”
“!!!”
“ถ้าเค้าจะมาเกิดอย่างไงซะเค้าก็ต้องมาเกิดอยู่ดี!”
“แต่แก้วยังไม่พร้อม!”
“แต่ฉันพร้อม!”
“นั่นมันก็เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับแก้ว”
“จะไม่เกี่ยวได้อย่างไงในเมื่อเธอเป็น’เมีย’ฉัน”
“แก้วว่าคุณคงจะไม่ได้มีเมียคนเดียวน่ะสิ ถ้าคุณอยากมีลูกมากนักก็เชิญไปบอกเมียคนอื่นๆของคุณซะ” เธอพูดอย่างเหนียดๆมีไม่กี่ครั้งหรอกนะที่จะเห็นเธอเย็นชาได้เท่านี้นอกซะจากว่าเธอจะกำลังโมโห!
“เสียใจเพราะว่าฉัน...”
“...”
“มี เมีย คน เดียว...”
“...”
“เธอคงรู้นะว่าใคร...”
“แก้วไม่รู้หรอกค่ะแล้วก็ไม่คิดจะสนใจด้วย กรุณาหลีกทางให้แก้วด้วยค่ะแก้วหิวข้าวแล้ว”
“หิวแล้วไปหาอะไรทานสิ”
“คุณโทโมะก็หลบไปสิคะ”
“ไม่เดี๋ยวฉันพาออกไปหาอะไรทานข้างนอกดีกว่าเสร็จแล้วจะได้ไปที่ร้านของเธอด้วยเลย”
หลังจากที่เราสองคน ไม่สิ! คุณโทโมะคนเดียวต่างหากที่ตกลงเออออห่อหมกเลือกทานอาหารญี่ปุ่นซึ่งเป็นร้านอาหารประจำของเค้าอยู่แล้ว เจ้าตัวต้นคิดก็ไม่รอช้าลากเธอเข้ามาด้านในสุดเพราะต้องการความเป็นส่วนตัวแล้วลงมือสั่งอาหารของตัวเองและเธอด้วย
เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเช้าเรียนร้อยแล้วก็ต่อด้วยการเดินเลือกของในห้างแห่งนั้นกันอีกไม่นานเนื่องจากร่างบางเริ่มออกอาการไม่พอใจที่เค้าไม่ยอมพาเธอไปยังร้านขนมเค้อของเธอและเพื่อนๆซะที ไม่ว่าเธอจะพยายามบอกเค้าด้วยวิธีใดแต่...มีรึที่คนอย่างคุณโทโมะจะฟัง
“เธอจะรีบไหนของเธอนักหนาห๊ะ”
“แก้วก็มีงานต้องทำนะคะ...”
“ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าให้เลิกทำร้านขนมนั่นซะเธอก็ไม่เชื่อ”
“มันเป็นความสุขของแก้ว...คุณอย่ามาขัด"
“งั้นเวลานี้ก็เป็นความสุขของฉันเธออย่ามาขัด”
“งั้นก็เชิญคุณมีความสุขในทางของคุณไปแล้วกันนะคะแก้วขอตัว”
“ใครสั่งให้เธอไปมิทราบ”
“แก้วไม่อยากไปขัดความสุขของใคร”
“ฮึย!เธอนี่มัน...”
สุดท้ายเธอก็สามารถมาถึงร้านได้อย่างปลอดภัย? เมื่อมาถึงเธอก็ต้องเหงื่อตกอีกครั้งเมื่อลูกค้าประจำของเธอนั่งทานเค้กอยู่ข้างในร้าน ให้ตายสิ! นี่วันซวยอะไรของเธออย่างนี่เนี่ยนี่ถ้าโทโมะมาเห็นคุณทีเจอีกมีหวังร้านถล่มแน่ๆแต่...มันก็ไม่แน่หรอกบางทีพวกเค้าอาจจะต่างคนต่างอยู่ก็ได้
“ยืนทำอะไรอยู่ทำไมไม่เข้าไปในร้านล่ะ รึว่าเปลี่ยนจะกลับไปคอนโดกับฉันก็ได้นะ”
“คุณจะกลับคอนโดเลยใช่มั้ย”
“อืม...ฉันว่า” โทโมะมองเข้ามาในอย่างจังทำให้เห็นคุณทีเจที่นั่งอยู่ก่อนที่เค้าจะกระตุกยิ้มแล้วหันกลับมามองฉันอีกรอบ “อยุ่ที่นี่จนกว่าเธอจะกลับ...”
...ruktomokaew...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เสร็จแล้วสำหรับตอนที่4 ความจริงเราจะต้องมาอัพให้ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้วแต่ว่ามัน log in ไม่ได้อ่ะเราต้องเลื่อนมาเรื่อยๆ เราขอเมนต์รวมตอนนี้เกิน75แล้วเราจะเข้ามาอัพให้ใหม่แต่ถ้าไม่ถึงก็จงรอไปอีกยาวนานนนนนนนนนนนนนน 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
