All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
9.0
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
23 ตอน
912 วิจารณ์
62.69K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
“แล้ว...ใครล่ะครับ’คนของคุณ’ผมชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิ หึ” คุณ’ทีเจ’เหยียดยิ้มใส่หน้าของโทโมะแต่ใช่ว่าเจ้าตัวจะแคร์เค้ารู้อยู่แล้วว่าเค้าน่ะ....’ถือไพ่เหนือกว่า’เห็นๆ
“นายก็เห็นอยู่ทุกวัน...ไม่สิแค่’เกือบ’ทุกวันไม่เหมือนกับฉัน”
“เหอะ! ถึงคุณจะเห็นทุกวันแต่ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะได้เห็น’ตลอดไป’นิ”
“ฮ่ะๆสงสัยจะยากหน่อยนะ แก้วครับเดี๋ยวเย็นนี้โมะมารับนะครับ” โทโมะแกล้งหยอดเสียงหวานแล้วเดินมาสวมกอดฉันเบาๆพอให้คุณทีเจโกรธเล่นๆแล้วกระซิบที่ใบหูของฉันเบาๆ “ห้ามเถียงไม่งั้นเธอโดนหนักแน่!” พูดจบเจ้าตัวก็เดินไปส่งสายตาหยามๆให้คุณทีเจแล้วจึงเดินออกไปจากร้านทันที
“เอ่อ...กะ...ก็ได้ค่ะ^^;”
“แฮ่ม!คุณแก้วครับกาแฟกับเค้กของผมได้รึยังครับ...”
“อุ๊ย!แก้วขอโทษค่ะ นี่ค่ะๆทานให้อร่อยนะคะ^^”
“จะอร่อยกว่านี่ถ้ามีคุณแก้วมานั่งทานด้วย^^”
“ฮ่ะๆคุณทีเจเล่นมุขตลกจังนะคะแต่แก้วคงต้องไปช่วยยัยเฟย์ยัยฟาทำเค้กก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิครับผมเพิ่งจะได้คุยกับคุณแก้วเองนะครับ”
“แก้วต้องขอโทษจริงๆนะคะแก้วไม่ค่อยว่างเลยน่ะค่ะ” ฉันเอ่ยขอโทษคุณทีเจก่อนจะรีบหันหลังเดินเข้าไปหายัยเฟย์ยัยฟางทันที
“ไงแกเอาตัวรอดมาได้แล้วหรอ” มาถึงก็โดนยัยเฟย์ยิงคำถามใส่ทันที
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะพวกแกนั่นแหละไม่ยอมอยู่เพื่อนฉันเกือบเกิดศึกกลางร้านแล้วมั้ยล่ะ”
“ก็ฉันบอกแกไงล่ะ แล้วนี่แกทิ้งคุณทีเจไว้ข้างนอกคนเดียวน่ะหรอคุณโทโมะล่ะ” ยัยฟางเอ่ยถามฉันพรางยื่นหน้าออกไปมอง
“เค้ากลับไปแล้ว”
“อ้าวทำไมรีบกลับจังอ่ะ”
“พวกแกไม่ต้องถามมากจะได้มั้ยรีบๆไปทำเค้กต่อไป๊!”
หลังจากที่เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงคุณทีเจก็ขอตัวกลับไปก่อนนั่นทำให้ฉันโล่งอกไปไม่น้อยเลยทีเดียวแต่...สิ่งที่ฉันก็มากที่สุดนั่นคือเย็นนี้ต่างหาก...แน่นอนว่าสืบเนื่องมาจากเมื่อตอนกลางวันเรื่องของคุณทีเจและ...โทโมะ ฉันว่าเย็นนี้ฉันคงได้ตายสมใจแล้วแน่ๆT^T
และแล้วเวลาที่ฉันไม่อยากให้มาถึงก็เกิดขึ้น นี่ฉันอุตส่าห์ลงทุนรีบหนีออกมาก่อนเลยนะเนี่ย แต่ไม่คิดว่าโทโมะจะมารออยู่ก่อนแล้ว แล้วดูสีหน้าเค้าสิบอกบุญไม่รับเลยล่ะเฮ้ย~~
“ไง...จะหนีฉันไปไหน” โทโมะกระชากข้อมือร่างบางแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ปะ...เปล่านิคะแก้วแค่เกรงใจคุณ”
“เกรงใจทำไมในเมื่อเราเป็นผะ...” ร่างบางรีบเอามือปิดปากคนตรงหน้าเธอทันทีเราะไม่อยากให้เค้าพูดเรื่องนั้นออกมา
“คุณจะพูดอะไรควรให้เกียติแก้วบ้างนะคะ”
“เกียติงั้นหรอ เหอะ! ไม่เห็นจะมี”
เพียะ!
ไวเท่าความคิดเมื่อมือบางๆตวัดเข้าไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาและหวานของคนตรงหน้าเธอแล้วขยับตัวออกห่างจากเค้าทันที เธอรู้สึกเหมือนโดนดูถูกศักดิ์ศรีอย่างหมดสิ้นถึงแม้ว่าเค้าจะมีอิทธิพลมากก็จริงแต่เค้าก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกเธอขนาดนี้!!
“นี่เธอ!” โทโมะชี้นิ้วมาใกล้ๆใบหน้าของเธออย่างเอาเรื่อง
“ทำไมจะตบฉันคืนรึไง”
“จริญญา!อย่ามาลองดีกับฉันนะ!”
“แก้วไม่กล้าหรอกค่ะ! คุณโทโมะมีอิทธิกับครอบครัวของแก้วมาก ถ้าไม่มีคุณแก้วก็คงไม่มีวันนี้หรอกค่ะ”
“รู้ไว้ซะก็ดี หึ!”
“วันนี้ที่แก้วหมายถึง...วันนี้ชีวิตแก้วไม่เหลืออะไรดีๆไงคะ! คุณเป็นคนทำให้ชีวิตแก้วเป็นอย่างนี้! ที่ผ่านมาแก้วยอมคุณได้ตลอดแต่วันนี้คุณดูถูกแก้วเกินไป” พูดจบร่างบางก็เดินหนีชายหนุ่มที่ยืนนิ่งเงียบออกไป
“แก้ว!แก้ว!!” โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งตามร่างบางเมื่อสักครู่ไป ด้วยความที่เค้ามีร่างกายที่แข็งแรงกว่าจึงทำให้เค้าวิ่งตามร่างบางทัน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!”
“คุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก”
“เธออย่าลืมสิว่าเราเป็นอะไรกัน”
“แล้วเราเป็นอะไรกัน? แก้วไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
“อยากให้ฉันเตือนความจำให้ใช่มั้ย ได้!”
โทโมะพูดจบก็ลากร่างบางกลับไปยังรถของตัวเองแล้วรีบขับออกไปยังคอนโดทันที ร่างบางนั่งไม่ติดเนื่องจากกลัวว่าเค้ากำลังจะทำร้ายเธอแต่สุดท้ายเธอก็คงจะหนีเค้าไม่พ้นอยู่ดี
เมื่อถึงคอนโดโทโมะก็เปิดประตูพร้อมผลักร่างบางให้เข้าไปอย่างแรง บัดนี้เค้าได้กลายร่างเป็นปีศาจที่แสนจะน่ากลัวไปแล้วส่งผลให้แก้วต้องรีบเขยิบตัวหนีออกห่างทันทีแต่โทโมะก็เดินก้าวเข้ามาใกล้ๆเธอจนเธอจนมุมนั่งขดตัวอยู่ริมโซฟา เธอรู้ดีว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!
“อยะ...อย่าทำอะไรแก้วเลยนะคะคนโทโมะ” เธอนั่งพนมมือไหว้โทดมะอย่างอ้อนวอนสุดๆแต่สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่เหยียดหยามเธอเต็มๆ
“เธอจะมากลัวอะไรตอนนี้...มันไม่ทันแล้วจริญญา”
“คุณจะทำอะไรแก้ว”
“ก็ทำแบบที่เคยทำ...” โทโมะพูดได้หน้าตาเฉยมากแต่สำหรับแก้วตอนนี้เธอยิ่งกลัวหนักกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าเค้าคงไม่ปล่อยเธอไปพ้นคืนนี้แน่ๆ
“แต่...แต่...แต่แก้วเป็นรอบเดือนนะคะใช่แก้วเป็นรอบเดือนค่ะ”
“ฉันไม่เชื่อ”
“จริงๆนะคะ”
“งั้นมาพิสูจน์กัน...”
+
+
+
“อิ๊ อ๊า คุณโทโมะ...แก้วเจ็บ โอ๊ย!”
“ไหนล่ะรอบเดือนของเธอฉันไม่เห็นสักนิดเดียว”
“อื้ม อ่า ซี๊ด~แก้วขะ...ขอโทษที่โกหกคุณ”
“งั้นคืนนี้กินลงไปสองเม็ดเลยแล้วกัน หึ!”
“ไม่นะไม่...อื้อ!”
“กลืนมันลงไปซะ”
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มาแล้วสำหรับตอนที่3ของเรื่องนี้ ฮ่ะๆอย่าสงสัยว่าหายไปไหนคำตอบคือ...เข้ามาแทบจะทุกวันจ๊าแจ่แค่ไม่มีเวลาอัพให้เลยต้องเลื่อนเป็นเสาร์-อาทิตย์แทนเด้อ ถ้าได้เมนต์รวมเกิน50 พรุ่งนี้ก็จะอัพให้อีกแต่ถ้าไม่ถึงคงต้องรอรไปอีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนน
“แล้ว...ใครล่ะครับ’คนของคุณ’ผมชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิ หึ” คุณ’ทีเจ’เหยียดยิ้มใส่หน้าของโทโมะแต่ใช่ว่าเจ้าตัวจะแคร์เค้ารู้อยู่แล้วว่าเค้าน่ะ....’ถือไพ่เหนือกว่า’เห็นๆ
“นายก็เห็นอยู่ทุกวัน...ไม่สิแค่’เกือบ’ทุกวันไม่เหมือนกับฉัน”
“เหอะ! ถึงคุณจะเห็นทุกวันแต่ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะได้เห็น’ตลอดไป’นิ”
“ฮ่ะๆสงสัยจะยากหน่อยนะ แก้วครับเดี๋ยวเย็นนี้โมะมารับนะครับ” โทโมะแกล้งหยอดเสียงหวานแล้วเดินมาสวมกอดฉันเบาๆพอให้คุณทีเจโกรธเล่นๆแล้วกระซิบที่ใบหูของฉันเบาๆ “ห้ามเถียงไม่งั้นเธอโดนหนักแน่!” พูดจบเจ้าตัวก็เดินไปส่งสายตาหยามๆให้คุณทีเจแล้วจึงเดินออกไปจากร้านทันที
“เอ่อ...กะ...ก็ได้ค่ะ^^;”
“แฮ่ม!คุณแก้วครับกาแฟกับเค้กของผมได้รึยังครับ...”
“อุ๊ย!แก้วขอโทษค่ะ นี่ค่ะๆทานให้อร่อยนะคะ^^”
“จะอร่อยกว่านี่ถ้ามีคุณแก้วมานั่งทานด้วย^^”
“ฮ่ะๆคุณทีเจเล่นมุขตลกจังนะคะแต่แก้วคงต้องไปช่วยยัยเฟย์ยัยฟาทำเค้กก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิครับผมเพิ่งจะได้คุยกับคุณแก้วเองนะครับ”
“แก้วต้องขอโทษจริงๆนะคะแก้วไม่ค่อยว่างเลยน่ะค่ะ” ฉันเอ่ยขอโทษคุณทีเจก่อนจะรีบหันหลังเดินเข้าไปหายัยเฟย์ยัยฟางทันที
“ไงแกเอาตัวรอดมาได้แล้วหรอ” มาถึงก็โดนยัยเฟย์ยิงคำถามใส่ทันที
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะพวกแกนั่นแหละไม่ยอมอยู่เพื่อนฉันเกือบเกิดศึกกลางร้านแล้วมั้ยล่ะ”
“ก็ฉันบอกแกไงล่ะ แล้วนี่แกทิ้งคุณทีเจไว้ข้างนอกคนเดียวน่ะหรอคุณโทโมะล่ะ” ยัยฟางเอ่ยถามฉันพรางยื่นหน้าออกไปมอง
“เค้ากลับไปแล้ว”
“อ้าวทำไมรีบกลับจังอ่ะ”
“พวกแกไม่ต้องถามมากจะได้มั้ยรีบๆไปทำเค้กต่อไป๊!”
หลังจากที่เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงคุณทีเจก็ขอตัวกลับไปก่อนนั่นทำให้ฉันโล่งอกไปไม่น้อยเลยทีเดียวแต่...สิ่งที่ฉันก็มากที่สุดนั่นคือเย็นนี้ต่างหาก...แน่นอนว่าสืบเนื่องมาจากเมื่อตอนกลางวันเรื่องของคุณทีเจและ...โทโมะ ฉันว่าเย็นนี้ฉันคงได้ตายสมใจแล้วแน่ๆT^T
และแล้วเวลาที่ฉันไม่อยากให้มาถึงก็เกิดขึ้น นี่ฉันอุตส่าห์ลงทุนรีบหนีออกมาก่อนเลยนะเนี่ย แต่ไม่คิดว่าโทโมะจะมารออยู่ก่อนแล้ว แล้วดูสีหน้าเค้าสิบอกบุญไม่รับเลยล่ะเฮ้ย~~
“ไง...จะหนีฉันไปไหน” โทโมะกระชากข้อมือร่างบางแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ปะ...เปล่านิคะแก้วแค่เกรงใจคุณ”
“เกรงใจทำไมในเมื่อเราเป็นผะ...” ร่างบางรีบเอามือปิดปากคนตรงหน้าเธอทันทีเราะไม่อยากให้เค้าพูดเรื่องนั้นออกมา
“คุณจะพูดอะไรควรให้เกียติแก้วบ้างนะคะ”
“เกียติงั้นหรอ เหอะ! ไม่เห็นจะมี”
เพียะ!
ไวเท่าความคิดเมื่อมือบางๆตวัดเข้าไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาและหวานของคนตรงหน้าเธอแล้วขยับตัวออกห่างจากเค้าทันที เธอรู้สึกเหมือนโดนดูถูกศักดิ์ศรีอย่างหมดสิ้นถึงแม้ว่าเค้าจะมีอิทธิพลมากก็จริงแต่เค้าก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกเธอขนาดนี้!!
“นี่เธอ!” โทโมะชี้นิ้วมาใกล้ๆใบหน้าของเธออย่างเอาเรื่อง
“ทำไมจะตบฉันคืนรึไง”
“จริญญา!อย่ามาลองดีกับฉันนะ!”
“แก้วไม่กล้าหรอกค่ะ! คุณโทโมะมีอิทธิกับครอบครัวของแก้วมาก ถ้าไม่มีคุณแก้วก็คงไม่มีวันนี้หรอกค่ะ”
“รู้ไว้ซะก็ดี หึ!”
“วันนี้ที่แก้วหมายถึง...วันนี้ชีวิตแก้วไม่เหลืออะไรดีๆไงคะ! คุณเป็นคนทำให้ชีวิตแก้วเป็นอย่างนี้! ที่ผ่านมาแก้วยอมคุณได้ตลอดแต่วันนี้คุณดูถูกแก้วเกินไป” พูดจบร่างบางก็เดินหนีชายหนุ่มที่ยืนนิ่งเงียบออกไป
“แก้ว!แก้ว!!” โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งตามร่างบางเมื่อสักครู่ไป ด้วยความที่เค้ามีร่างกายที่แข็งแรงกว่าจึงทำให้เค้าวิ่งตามร่างบางทัน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!”
“คุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีก”
“เธออย่าลืมสิว่าเราเป็นอะไรกัน”
“แล้วเราเป็นอะไรกัน? แก้วไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
“อยากให้ฉันเตือนความจำให้ใช่มั้ย ได้!”
โทโมะพูดจบก็ลากร่างบางกลับไปยังรถของตัวเองแล้วรีบขับออกไปยังคอนโดทันที ร่างบางนั่งไม่ติดเนื่องจากกลัวว่าเค้ากำลังจะทำร้ายเธอแต่สุดท้ายเธอก็คงจะหนีเค้าไม่พ้นอยู่ดี
เมื่อถึงคอนโดโทโมะก็เปิดประตูพร้อมผลักร่างบางให้เข้าไปอย่างแรง บัดนี้เค้าได้กลายร่างเป็นปีศาจที่แสนจะน่ากลัวไปแล้วส่งผลให้แก้วต้องรีบเขยิบตัวหนีออกห่างทันทีแต่โทโมะก็เดินก้าวเข้ามาใกล้ๆเธอจนเธอจนมุมนั่งขดตัวอยู่ริมโซฟา เธอรู้ดีว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!
“อยะ...อย่าทำอะไรแก้วเลยนะคะคนโทโมะ” เธอนั่งพนมมือไหว้โทดมะอย่างอ้อนวอนสุดๆแต่สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่เหยียดหยามเธอเต็มๆ
“เธอจะมากลัวอะไรตอนนี้...มันไม่ทันแล้วจริญญา”
“คุณจะทำอะไรแก้ว”
“ก็ทำแบบที่เคยทำ...” โทโมะพูดได้หน้าตาเฉยมากแต่สำหรับแก้วตอนนี้เธอยิ่งกลัวหนักกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าเค้าคงไม่ปล่อยเธอไปพ้นคืนนี้แน่ๆ
“แต่...แต่...แต่แก้วเป็นรอบเดือนนะคะใช่แก้วเป็นรอบเดือนค่ะ”
“ฉันไม่เชื่อ”
“จริงๆนะคะ”
“งั้นมาพิสูจน์กัน...”
+
+
+
“อิ๊ อ๊า คุณโทโมะ...แก้วเจ็บ โอ๊ย!”
“ไหนล่ะรอบเดือนของเธอฉันไม่เห็นสักนิดเดียว”
“อื้ม อ่า ซี๊ด~แก้วขะ...ขอโทษที่โกหกคุณ”
“งั้นคืนนี้กินลงไปสองเม็ดเลยแล้วกัน หึ!”
“ไม่นะไม่...อื้อ!”
“กลืนมันลงไปซะ”
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มาแล้วสำหรับตอนที่3ของเรื่องนี้ ฮ่ะๆอย่าสงสัยว่าหายไปไหนคำตอบคือ...เข้ามาแทบจะทุกวันจ๊าแจ่แค่ไม่มีเวลาอัพให้เลยต้องเลื่อนเป็นเสาร์-อาทิตย์แทนเด้อ ถ้าได้เมนต์รวมเกิน50 พรุ่งนี้ก็จะอัพให้อีกแต่ถ้าไม่ถึงคงต้องรอรไปอีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
