All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
เช้าวันต่อมา
หลังจากที่โทโมะเก็บกระเป๋าแล้วออกไปสนามบินแล้ว แก้วก็รีบเก็บกระเป๋าของตัวเองเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปกับโทโมะ เธอเลือกที่จะไปพักที่บ้านพ่อแม่ของตนเองก่อนซึ่งอยู่ตอนเหนือของประเทศ แล้วจึงค่อยหาทางไปของเธออีกที
เมื่อมาถึงแล้วเธอก็รีบเข้าไปกราบพ่อแม่และนั่งคุยกับพี่สาวของเธอก่อนที่พี่สาวของเธอจะพาเดินเที่ยวไปรอบๆพื้นที่ เธอยอมรีบว่าที่นี่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแน่สิเธอไม่ได้มาที่นี่เป็นปีแล้วนิ ทุกอย่างก็ต้องมีการเปลี่ยนไปตามกาลเวลาแต่ยกเว้นหัวใจของเธอ...
“พี่กิ่ง...แก้วมีอะไรจะบอก” แก้วหยุดเดินก่อนจะรั้งขอมือพี่สาวของตัวเองด้วย
“หืม? มีอะไรรึเปล่าทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นด้วย”
“แก้ว...” เธอลังเลไม่น้อยที่จะบอกเรื่องนั้นแต่ในเมื่อสักวันพี่สาวของเธอก็ต้องรู้อยู่ดี เธอเองก็ไม่ได้คิดจะปิดไปตลอดไม่เหมือนกับ...โทโมะ
“ทำไมรึว่าไอ้โทโมะบ้านั่นมันทำอะไรแก” ‘กิ่ง’หันหน้ามาถามน้องสาวตนเองที่เอาแต่ก้มหน้า
“ปะ...เปล่า พี่กิ่งแก้วทะ...ท้อง” เธอกลั้นใจพูดออกไปแล้วหลับตาแน่น กลัว...กลัวว่าจะโดนพี่สาวตนเองว่า
“แก้วนี่แก!...เฮ้ย~ฉันว่าแล้ว” กิ่งเดินเข้ามมากอดปลอบน้องสาวแท้ๆของตน เธอคิดไว้อยู่ว่าสักวันเรื่องอย่างนี้มันจะต้องเกิดขึ้น
“พี่ไม่โกรธแก้วใช่มั้ย ฮึกๆ”
“ไม่ล่ะ...แต่ฉันว่าแกรีบไปบอกป๊าม๊าดีกว่านะ...” กิ่งลูบหัวแก้วเบาๆก่อนจะเลื่อนมือลงมาเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มใสให้
“แก้วก็อยากบอกแต่...แก้วไม่กล้า ฮึกๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนจะรับได้หรอกที่ลูกสาวตัวเองท้องก่อนแต่ง”
“รับได้สิลูก ม๊ารับได้” เธอหันไปตามเสียงพูดข้างหลังก่อนจะเห็นว่าพ่อแม่ของตัวเองเดินเข้าล้ารุทกอเธอไว้
“ป๊าม๊าแก้วขอโทษ ฮึกๆ แก้วขอโทษ” แก้วพล่ำบอกขอโทษพ่อแม่ของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่อู้อี้และสั่นตามแรงสะอื้น
“ไม่เป็นไรหรอกลูก...เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้นิ ลูกป๊าเข้มแข็งอยู่แล้ว”
“กิ่งว่าเราเข้าไปคุยกันในบ้านเหอะค่ะนี่ก็สายแล้วแดดก็แรงด้วย” ทุกพยักหน้าก่อนประคองกันเข้าบ้านไป
“หลานม๊ากี่เดือนแล้วล่ะลูก” แม่แก้วพูดพลางเอามือมาลูบที่บริเวณหน้าท้องนูๆของแก้ว
“ก็สี่เดือนกว่าแล้วค่ะ”
“แล้วนี่ไอ้โทโมะมันรู้รึยัง” พี่สาวตัวดีของเธอเอ่ยถามขึ้นทำให้แก้วหน้าชาไปไม่น้อย
“เอ่อ...โทโมะไปญี่ปุ่นค่ะ”
“ฉันไม่ได้ถามว่ามันไปไหน ฉันถามว่ามัน-รู้-รึ-ยัง?” กิ่งเน้นคำถามอีกรอบ
“ยังค่ะ...”
“ทำไมเราไม่บอกล่ะลูกหรือว่าเลิกกันแล้ว” คราวนี้เป็นพ่อของเธอเอ่ยถามบ้าง
“แก้วก็อยากจะให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ...แต่เค้าคงไม่ปล่อยแก้วไปแน่ๆยิ่งเรามีทะเบียนสมรสแล้วด้วย” แก้วหลุดปากเรื่องใบทะเบียนสมรสที่เธอถูกโทโมะบังคับให้จด
“ตายจริง!! จดทะเบียนด้วยหรอเนี่ย แล้วเราจะทำอย่างไงต่อไป” แม่แก้วเอ่ยถามพรางลูบหัวลูกสาวคนเล็กด้วยความเอ็นดู
“แก้วกะว่าจะหาบ้านหลังเล็กๆสักหลังริมทะเลน่ะค่ะ แก้วอยากไปอยู่กับลูกที่โน่น”
“แล้วทำไมไม่อยู่บ้านนี้กับป๊าม๊าแล้วก็พี่กิ่งล่ะลูก จะไปทนลำบากทำไม” พ่อแก้วเอ่ยถาม
“แก้วกลัวว่าวันไหนที่โทโมะกลับมาเค้าจะต้องรู้ความจริงแน่ๆแล้วถ้าแก้วอยู่ที่นี่ทุกคนก็คงจะเป็นอันตรายไปด้วย ทุกคนก็รู้นิว่าโทโมะโมโหร้ายแค่ไหน อีกอย่างแก้วกลัวว่าไร่ของเรา...”
“โถ่แก้วลูกแม่...” แม่แก้วดึงลูกสาวมากอดก่อนที่แก้วจะเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“งั้นเดี๋ยวกิ่งไปตลาดดีกว่าจะได้ไปซื้อของมาต้อนรับยัยแก้วด้วยดีมั้ยป๊าม๊า”
“ดีๆงั้นป๊าม๊าไปด้วย แก้วอยู๋คนเดียวได้มั้ยลูก”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวแก้วว่าแก้วจะขึ้นไปพักสักหน่อยเดินทางมาเหนื่อยน่ะค่ะ” แก้วบอกก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังห้องของตัวเอง ส่วนพ่อแม่และพี่สาวของเธอก็เดินออกไปขึ้นแล้วไปตลาด
+
+
+
“พี่ฟางยังติดต่อยัยแก้วไปไม่ได้อีกหรอ” เฟย์เอ่ยถามพี่สาวตนเองที่เดินวนไปวนมาภายในห้องของตนเอง
หลังจากที่กลับมาจากทะเลเมื่อเช้ามืดนี่แล้ว ป็อปปี้กับเขื่อนก็เก็บเสื้อผ้าไปญี่ปุ่นตามเพื่อนหนุ่มอย่างโทโมะทันที ทิ้งให้สองสองนั่งเหงาอยู๋ไทย เฟย์น่ะไม่เท่าไรเพราะเขื่อนบอกไว้ล่วงหน้าแต่กับฟางเนี่ยสิ นอกจากป็อปปี้จะไม่ได้บอกแล้วทั้งคู่ยังแอบงอนกันอีกด้วย ดูท่าต้นเหตุคงจะมาจากโทโมะแก้วชัวๆ
“ยังเลยอ่ะ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ! ยัยแก้วนะไหนยัยแก้วหายไปไหนก็ไม่บอกแถมยังปิดโทรศัพท์นี่กะจะไม่ให้พวกฉันหาแกเจอเลยใช่มั้ย” ฟางเดินบ่นกับโทรศัพท์ที่กำลังรอปลายสายเปิดเครื่องสักที
“ใจเย็นก่อนสิพี่ฟางยัยแก้วมันอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้”
“แต่ฉันเป็นห่วง ฮึย! ไอ้โทโมะบ้าถ้าเพื่อนฉํนเป็นอะไรนะนายตายแน่!”
“แล้วนี่พี่เคลียกับพี่ป็อปปี้รึยังอ่ะ”
“ยัง...ป็อปไปญี่ป่นกับสองหนุ่มตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว นี่ก็อีกคนจะไปก็ไม่คิดจะโทร.บอกกันบ้างเลย ฮึย!”
“อ้าว! แล้วพี่รู้ได้ไงอ่ะ” เฟย์ที่ยังสงสัยเอ่ยถามต่อ
“โอ๊ย! นี่แกอย่าถามมากได้ป่ะ สมองฉันจะระเบิดอยู่แล้ว!” ฟางบ่นใสเฟย์ก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้เฟย์นั่งงงอยู่คนเดียว
“อะไรของเค้านะ...”
“นี่เฟย์!!” เฟย์ที่นั่งบ่นพี่สาวตัวเองสะดุ้งทันทีเมื่อจู่ๆพี่สาวเธอก็เดินกลับเข้ามาใหม่
“ห๊ะ!”
“ถ้าไอ้เขื่อนแตกของแกโทร.มาแกห้ามรับนะ ไม่งั้นฉันโกรธ!” ฟางพูดจบก็เดินออกไปอีกครั้ง
“นี่มันอะไรกันเนี่ย...เฮ้ย~เขื่อนจ๋าอย่าโกรธเฟย์นะ” เฟย์บอกก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วนอนฟุบลงไปกับเตียง
+
+
+
“กลับมาแล้ววว” เสียงกิ่งที่ตะโกนก่อนที่ตัวจะเดินมาถึงเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆบ้านที่ไม่เห็นร่างของน้องสาว
“สงสัยน้องยังไม่ตื่นน่ะลูก” แม่แก้วเอ่ยบอกลูกสาวคนโตที่ดูจะก๋ากั๋นกว่าคนเล็ก แถมยังดื้อด้านเป็นที่สุด!
“งั้นขอตัวไปดูน้องก่อนนะคะ” กอ่งพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไปดูน้องสาวของตนเองทันที
“อ้าวพี่กิ่งแก้วว่ากำลังจะลงไปอยู่พอดีเลย” แก้วหันมาเอ่ยทักพี่สาวตนเองก่อนจะหันไปหวีผมต่อ
“ฉันก็นึกว่าแกนอนอยู่ซะทีแล้วนี่ปิดโทรศัพท์ทำไมเนี่ย” กิ่งพูดแล้วกดเปิดโทรศัพท์แก้วทันที
“แก้วลืมเปิดเครื่องเลยอ่ะพี่กิ่ง มีใครโทร.มาบ้างรึเปล่า...”
“โห...เป็นร้อยสายเลยแหละแก!”
“ใครบ้างอ่ะพี่กิ่ง...” แก้ววางหวีแล้วหนัหลังเดินเข้ามาดูโทรศัพท์ตนเองที่อยู่ในมือพี่สาวบนเตียง
“ก็มีฉัน มีฟาง แล้วก็มี...โทโมะ”
+
+
+
“เฮ้ย!!ไอ้โมะเป็นอะไรว่ะมองแต่โทรศัพท์อยู่ได้” เขื่อนเดินเข้ามาถามเพื่อนตัวเองที่เอาแต่นั่งจ้องจอโทรศัพท์มาจะครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว
“ก็แก้วปิดเครื่องนี่หว่า...เฮ้ย~ชอบทำตัวให้ฉันโมโหอยู่เรื่อย”
“เอาน่าแกก็ใจเย็นๆหน่อยสิเดี๋ยวก็เป็นแบบคู๋ไอ้ป็อปนี่ยังไม่หายงอนกันอีกนะเนี่ฮ่ะๆ โอ๊ย!” เขื่อนหยุดหัวเราะทันทีเนี่องจากโดนป็อปปี้ปาหมอนมาสองสามใบใส่ใบหน้าตนเอง
“สมน้ำหน้าอย่ามายุ่งเรื่องของฉัน” ป็อปปี้บ่นพูดก่อนจะแยกตัวขึ้นไปยังห้องพักตนเองทันที
“คราวนี้ท่าทางจะหนัก” เขื่อนบ่นเบาๆไล่หลังป็อปปี้ไปก่อนจะหันหน้ามามองเพื่อนอีกคนที่ยังคงมองโทรศัพท์อยู่ อย่าว่าแต่แก้วปิดเครื่องเลย เฟย์เย่สุดที่รักเค้าก็ปิดเครื่องเหมือนกัน...
“เฮ้ย~” โทโมะถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินหนีเขื่อนไปอีกคน อะไรกันอ่ะใจคอจะไม่มีใครคุยเป็นเพื่อนเค้าเลยรึไงกันนะ...
“ไอ้เพื่อนใจร้าย” เขื่อนว่าไล่หลังโทโมะก่อนจะแอบเบะปากตามภาษาเขื่อนขี้งอนแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้โทโมะสนใจแม้แต่น้อย
“...”
+
+
+
ติ๊ด~ติ๊ด~
“ว่าไงฟาง...” ร่างบางกรอกเสียงลงไปในสายหลังจากเธอทานข้าวเย็น อาบน้ำเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเข้านอน
(ยัยแก้ว! แกหายไปไหนเนี่ย ฉันติดต่อแกไม่ได้เลย แล้วนี่แกเป็นอย่างไงบ้าง แกจะปิดเครื่องทำไมห๊ะ แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงแกแค่ไหน! แล้วนี่แก...) แก้วต้องรีบยกโทรศัพท์ออกห่างจากหูทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากเพื่อรัก
“ใจเย็นๆนะฟาง ฉันฟังไม่ทัน เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันอยู่กับป๊าม๊าแล้วก็พี่กิ่งถ้ามีอะเปลี่ยนแปลงแล้วฉันบอกนะ...” แก้วตัดสายไปซะดื้อๆอีกฝ่ายก็ดิ้นเล่าๆด้วยความไม่พอใจที่ถูดขัดใจจากเพื่อนรักของตนเอง
+
+
+
สามเดือนผ่านไป
“แกแน่ใจแล้วหรอยัยแก้วว่าจะไปอยู่ที่โนนจริงๆอ่ะ” กิ่งเอ่ยถามน้องสาวตนเองที่กำลังจัดกระเป๋าจะย้ายไปอยู่บ้านที่ริมทะเล
“แน่ใจสิ แก้วคิดไว้นานแล้วนะ”
“แล้วนี่แกก็ท้องตั้งเจ็ดเดือนกว่าแล้วไม่ใช่หรอ แล้วใครจะดูแลแกล่ะ”
“เดี๋ยวเฟย์ฟางจะมาอยู่เป็นเพื่อนแก้ว พี่กิ่งไม่ต้องห่วงหรอก”
“เฮ้ย~แกนี่นะมาๆเดี๋ญวฉํนถือกระเป๋าให้” กิ่งบ่นให้น้องสาวตนเองก่อนจะรีบกระเป๋ามาถือไว้สองใบแล้วเดินตามหลังน้องสาวลงมา
“ค่อยๆเดินนะแก้ว เฟย์ฟางมารอแล้วลูก” แม่แก้วเดินเข้ามาช่วยพยุงร่างบางที่ท้องโตขึ้นมากแล้ว
“ยัยแก้ว” เฟย์ฟางพุ่งเข้าจะกอดเพื่อนแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นท้องที่ใหญ่ของแก้ว แงๆแล้วเธอจะกอดอย่างไง-*-
...ruktomokaew...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ ไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพบ่อยๆแล้วนะคะเพราะว่าติดเรียน แต่สัญญาค่ะว่าแต่ละตอนออกมาตากให้แน่นอน จุ๊พๆ>3< ขอสัก360เมนต์นะคะแล้วก็อย่าลืมโหวตกันเยอะๆด้วยนะคะ 
**ป.ล. ตอนนี้อาจจะไปเร็วนิดนึงเพราะว่าไรเตอร์ง่วงT^T
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
