รักฉันซะ นี่คือคำเตือน!!!

“ในการไปครั้งนี้นะจ้ะ เวลาตั้งเต้นท์ครูก็จะให้ตั้งเป็นกลุ่ม แล้วก็จะมีธงประจำสีผูกไว้ที่เต้นท์ของหัวหน้าสี งั้นเดี๋ยวชั่วโมงนี้ให้แต่ล่ะกลุ่มไปเลือกหัวหน้าสีมาก็แล้วกันนะจ๊ะ แล้วค่อยจดรายชื่อมาให้ครู” คุณครูอธิบาย

“ครับ/ค่ะ คุณครู” เมื่อได้ยินเสียงตอบรับ คุณครูจึงเดินออกจากห้องไป ส่วนนักเรียนที่เหลือก็พากันไปนั่งเป็นกลุ่มตามสีเพื่อเลือกหัวหน้าสีตามที่ครูสั่ง

Tomo Talk

มาอยู่กับโทโมะนะครับ ไม่ต้องงงครับ พวกเรากำลังเลือกหัวหน้าสีกันอยู่ มาดูสิว่าใครจะเป็นผู้โชคร้ายคนนั้น

“ไอ้ป๊อป แกเป็นหัวหน้าสี” ผมพูดขึ้นทันที เมื่อทุกคนนั่งลงเรียบร้อยแล้ว

“อะไรวะ ไม่คิดจะถามความสมัครใจกันก่อนรึไง อยู่ๆก็มาโยนให้ฉันเนี่ย” นั่น ไอ้หมีอาละวาดแล้วครับพี่น้อง

“ก็แกเหมาะสุดแล้วหนิ หรือว่าแกจะให้พวกสาวๆเป็น” ผมย้อนถามอย่างกวนๆ คนอย่างไอ้ป๊อปน่ะเหรอจะยอมทำตามผู้หญิง ฝันไปเถอะครับ ผมรู้จักมันดี เดี๋ยวมันก็ต้องยอมเป็นหัวหน้าสีเองนั่นแหละ

“ไม่เอา ฉันไม่ให้พวกผู้หญิงเป็น แต่ฉันก็ไม่เป็นด้วย” อ้าว ผิดคาดครับ คิดอะไรของมันอยู่วะเนี่ย

“แล้วแกจะให้ใครเป็นวะไอ้ป๊อป” ไอ้เขื่อนถามขึ้นบ้าง

“แกไงไอ้โมะ แกต้องเป็นหัวหน้าสี” งานเข้าครับแล้วครับเพื่อนๆ นี่ไอ้ป๊อปมันเอาอวัยวะเบื้องล่างคิดรึไงวะ ถึงจะให้ผมเป็นหัวหน้าสีเนี่ย

“แกจะบ้าเหรอไง ให้ฉันเป็นหัวหน้าสีเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก” นั่นสิ เรื่องอะไรผมจะยอมเป็น ยุ่งยากจะตาย อยู่เฉยๆเนี่ยสบายสุดแล้ว

“หรือว่าแกจะให้พวกผู้หญิงเป็น” เหอะ ไอ้หมี มุขนี้หลอกผมไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ใช่พวกบ้าอุดมการณ์เหมือนมันสักหน่อย ยังไงๆผมก็ไม่เป็นเด็ดขาด

“ตามใจแกสิ แกจะให้ผู้ชายเป็น ผู้หญิงเป็น กะเทยเป็น หรือว่าทอมเป็นก็ได้” ประโยคท้ายแอบกัดหน่อยๆ เห็นยัยทอมนั่งเงียบๆนานๆไม่ค่อยสนุก คอยดูนะครับงานนี้มีค้านแน่นอน

“โธ่เอ้ย ไอ้ตุ๊ด ไอ้ป๊อด เป็นหัวหน้าสีแค่เนี่ยทำตัวขี้ขลาดไปได้ ถ้านายกลัวมากนักนะ กลับบ้านไปเอากระโปรงแม่มาใส่เลยไป” โอ้ย เจ็บครับ เจ็บอย่างแรง ยัยทอมนี่กัดนิดเดียวด่ากลับมาเป็นแข่งเลย

“เออ ก็ได้ ฉันจะเป็นหัวหน้าสี” เสียงใครวะคุ้นๆ กล้วยทอดครับพี่น้องนั่นมันเสียงผมนี่นา ไม่น่าไปหลงกลยัยทอมเลย ดูสินั่งลอยหน้าลอยตา แถมยังส่งยิ้มกวนๆมาให้ผมอีก แต่เกมส์นี้ไม่จบง่ายๆแบบนี้หรอกครับ เชื่อโทโมะได้เลย

“งั้นตกลงว่าแกเป็นหัวหน้าสีนะไอ้โมะ ใครจะค้านอะไรมั้ย” ไอ้ป๊อปถามขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าทุกคนในกลุ่ม ไอ้นี่มันฉลาดเนอะ บังคับให้ผมเป็นเสร็จแล้วค่อยไปถามความเห็นทุกคน

“ฉันขอค้าน” ผมส่งเสียงขึ้นอีกครั้ง บอกแล้วไงครับว่า เกมส์นี้ไม่จบง่ายๆแน่

“อะไรของแกอีกวะไอ้โมะ” ไอ้เขื่อนพูดขึ้น สีหน้าบ่งบอกว่ารำคาญสุดฤทธิ์

“ฉันขอเลือกรองหัวหน้าสีเองนะ” ผมเว้นวรรคนิดหนึ่งพร้อมกับหันไปมองหน้ายัยทอมอย่างมีเลศนัย “ยัยแก้วต้องเป็นรองหัวหน้าสี” ผมพูดจบก็หันไปมองหน้ายัยทอมประมาณว่า เธอเสร็จฉันแน่

“ไม่ ฉันไม่เป็น นายอยากเป็นก็เป็นไปคนเดียวสิ ฉันไม่เอาด้วยหรอก” เห็นมั้ยล่ะครับ ยัยแก้วโวยขึ้นมาแล้ว ผมนี่เป็นไรก็ไม่รู้เนอะ เห็นยัยแก้วอยู่เฉยๆแล้วมันขัดหูขัดตา ต้องแกล้งให้สะใจเล่นซะหน่อย

“ไม่รู้ล่ะ ถ้าเธอไม่เป็นรองหัวหน้าสี ฉันก็ไม่เป็นหัวหน้าสีเหมือนกัน” ผมยืนยันอย่างเอาแต่ใจ แหมมันติดเป็นนิสัยน่ะครับ ถ้าเกิดยัยแก้วไม่ยอม ผมก็ไม่ต้องเป็นหัวหน้าสีสบายไปอย่าง หรือถ้ายัยนั่นยอมผมก็จะได้แกล้งยัยนั่นตลอดการเข้าค่ายอาสาเลยนะ แค่นึกก็สนุกแล้วล่ะครับ

“แก้ว ฟางว่าแก้วเป็นๆไปเหอะ เรื่องมันจะได้จบ” ฟางพูดขึ้นเป็นคนแรกหลังจากทั้งหมดเงียบไปนาน ผมว่าฟางเนี่ยก็ดูอ่อนหวานน่ารักดีเนอะ แต่ทำไมถึงทำไอ้ป๊อปมันโมโหได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ แล้วอีกอย่างคนอย่างผมเนี่ยไม่ชอบผู้หญิงหวานๆซะด้วยสิ ต้องแบบกวนๆหน่อยๆถึงจะเข้ากันได้ (ไรเตอร์ : นิสัยแบบนี้มันคุ้นๆเนอะ รู้สึกว่าจะอยู่ใกล้ๆแถวนี้ซะด้วย) (โทโมะ: รู้แล้วยังจะมาพูดอีก เงียบไปเลยนะไรเตอร์)

“แต่ว่าฟาง ไอ้ตุ๊ดมันจะแกล้งฉันนะ เห็นๆอยู่” ดูท่าแล้วยัยนี่คงจะไม่ยอมง่ายแหะ

“ไม่หรอกนา แก้วน่ะคิดมาก ดูสิอาจารย์มาแล้วอ่ะ เป็นๆไปเหอะเชื่อฟาง” ดูๆแล้ววิธีโน้มน้าวใจของฟางก็ได้ผลดีนะ เพราะตอนนี้ยัยแก้วเริ่มหันไปมองหน้าทุกคนในกลุ่มที่กำลังทำหน้าเบื่อโลก ก่อนจะพยักหน้าตกลงอย่างจำใจ

Tomo End

“เอาล่ะจ้ะแต่ล่ะกลุ่ม เอารายชื่อมาให้ครูได้แล้วจ้ะ” อาจารย์เอ่ยบอกทุกกลุ่มที่ตอนนี้นั่งอยู่คนล่ะมุมห้อง ป๊อปปี้รีบเขียนชื่อลงไปและส่งให้โทโมะในฐานะหัวหน้าสีเอาให้เอาไปให้อาจารย์

“อ่ะ ยัยทอม” โทโมะรับกระดาษรายชื่อมาและส่งต่อให้แก้ว ท่ามกลางความมึนของเพื่อนๆในกลุ่ม

“อะไร” แก้วถามอย่างงงๆ แต่ก็ยอมรับกระดาษมาแต่โดยดี

“เอารายชื่อไปให้อาจารย์ดิ”

“แล้วทำไมต้องเป็นฉัน นายเป็นหัวหน้าสีนายก็เอาไปเองสิ”

“ช่าย ฉันเป็นหัวหน้าสี แต่ฉันสั่งให้เธอเป็นคนเอาไป เธอก็ต้องไป จบมั้ย”

“ก็ได้ๆ ไอ้ตุ๊ดจอมเผด็จการ ไอ้ผู้ชายใจหมาน” แก้วด่าใส่ก่อนจะคว้ากระดาษรายชื่อแล้วตรงไปที่อาจารย์ ปล่อยให้โทโมะอ้าปากค้างเพราะไม่ทันได้สวนกลับ

“มองอะไร กลับไปนั่งที่ได้แล้ว นี่เป็นคำสั่ง” โทโมะหันมาโวยใส่เพื่อนๆที่เหลือที่นั่งมองเขาอย่างขำๆ

“อะไรของแกว่ะ ได้เป็นหัวหน้าสีหน่อยเดียวทำเป็นสั่ง ไปเหอะพวกเรา ไอ้โมะมันจะกลายเป็นหมาบ้าอีกแล้ว” เคนตะพูดอย่างขำๆ ก่อนที่ทุกคนจะแยกไปโต๊ะใครโต๊ะมัน

“งั้นวันนี้เราพอกันแค่นี้นะจ๊ะ เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ” อาจารย์เอ่ยบอกทุกคน

“นักเรียน เคารพ” ขนมจีนในฐานะหัวหน้าห้องพูดขึ้น

“สวัสดีค่ะ/ครับ อาจารย์” ทุกคนลุกขึ้นยืนและแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

************************************************************************************

หลายวันผ่านไป

เนื่องจากพรุ่งนี้จะเป็นวันที่สาวๆของเราไปเข้าค่ายอาสา ทั้งแก้ว ขนมจีนและจินนี่ จึงพร้อมใจกันมานอนค้างบ้านสองพี่น้องเฟย์ฟาง ด้วยเหตุผลที่ว่าบ้านของสองพี่น้องอยู่ใกล้ที่สุด และจะได้ช่วยกันปลุกแก้วและเฟย์ที่ขี้เซาที่สุดในกลุ่มด้วย สองพี่น้องจึงตกลงที่จะมานอนห้องเดียวกันทั้งห้าคนในห้องนอนใหญ่ที่มีเตียงครบทั้ง 5 เตียง เป็นห้องที่เตรียมไว้โดยเฉพาะสำหรับเพื่อนๆในแก๊งค์

“เฟย์ยังไม่ง่วงเลยอ่ะค่ะพี่ฟาง” เฟย์หันไปบอกพี่สาวเมื่อโดนบังคับให้เข้านอนได้แล้ว

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ตื่นสายอีกหรอกยัยเฟย์” ฟางหันมาเอ็ดน้อง