รักฉันซะ นี่คือคำเตือน!!!

“ ครับ ห้องของเราก็จะไปเข้าค่ายอาสากันที่ป่าแห่งหนึ่ง เป็นเวลา 3 วันกับอีก 2 คืน เพื่อเป็นการฝึกการใช้ชีวิตในป่า ซึ่งเราก็จะมีกิจกรรมให้เพื่อนได้สนุกกันด้วย” ป๊อปปี้พูดเป็นคนแรก
 
“ ใช่แล้วล่ะครับ ซึ่งในการไปครั้งนี้ เพื่อนๆจะต้องเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้พร้อม ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหรือของใช้ส่วนตัว และที่ลืมไม่ได้อีกอย่างหนึ่งคือเต้นท์นะครับ เพราะว่าเราจะนอนเต้นท์กัน จะนอนเป็นกลุ่มหรือนอนคนเดียวก็แล้วแต่สะดวกได้เลยครับ” เขื่อนเอ่ยเสริม
 
“ส่วนกำหนดการเดินทางคือสัปดาห์หน้านะครับเพื่อนๆ แล้วก็จะมีการแสดงของแต่ละกลุ่มด้วย ซึ่งการแบ่งกลุ่มจะใช้การจับสลากนะครับ ขอเชิญเพื่อนๆทุกคนไปจับสลากที่คุณครูได้เลย ซึ่งกลุ่มจะมีทั้งหมด 4 กลุ่มนะครับ เวลาเราจะทำกิจกรรมอะไรเราก็จะไปเป็นกลุ่ม” จงเบอธิบายพร้อมกับยื่นกล่องฉลากให้คุณครู นักเรียนทั้งหมดจึงเริ่มทยอยกันไปจับฉลากแล้วกลับมานั่งที่
 
“ เอาล่ะจ้ะ จับกันหมดทุกคนแล้วใช่ไหม ถ้างั้นครูจะเรียกออกมาเป็นสีนะจ๊ะ สีแรกสีน้ำเงินจ้ะ ออกมาข้างหน้าได้เลย” คุณครูเอ่ยเรียกแล้วนักเรียนที่จับฉลากได้สีน้ำเงินก็ออกมายืนด้านหน้าเพื่อลงชื่อโดยมีหวายเป็นหัวหน้าสี
 
“ จงเบ จงเบได้สีอะไรเหรอ” ขนมจีนเอ่ยถามจงเบ
 
“ ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” จงเบพูดยิ้มๆ
 
“อ้าว ซะงั้น”
…………………………………………………………………………………………………………..
 
“ สีต่อมาสีเขียวจ้ะ ออกมาด้านหน้าเลย” คุณครูเอ่ยเรียกสีที่สอง พิมเดินออกมาเป็นคนแรก ตามด้วยเพื่อนๆอีกประมาณ 8 คน
 
“นายเขื่อน นายได้สีอะไรน่ะ” เฟย์เอ่ยถามร่างสูงข้างๆด้วยความสงสัย
 
“ อยากรู้เหรอเฟย์”
 
“ ก็นิดหน่อย” หญิงสาวตอบอย่างไว้ท่า ชิ ไม่ได้หรอก เดี๋ยวไอ้กบนี่ได้ใจหมด
 
“ งั้นไม่บอก เดี๋ยวก็รู้”
 
“ เชอะ ไม่บอกก็ไม่บอก ไม่เห็นอยากจะรู้เลย”
...................................................................................................................................................................
 
“ เคนตะ นายได้สีอะไรเหรอ” จินนี่หันมาถามเคนตะที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
 
“ เดี๋ยวค่อยบอกก็แล้วกันนะ”
 
“ จ้ะๆ ไม่เป็นไร”
…………………………………………………………………………………………………………..
 
“ เอาล่ะ กลุ่มที่สามจ้ะสีชมพู ออกมาได้เลย” แล้วนักเรียนที่อยู่สีชมพูก็ทยอยกันเดินออกมาด้านหน้า
 
“ นายไม่ได้อยู่สีชมพูเหรอ ทำไมไม่ออกไปล่ะ” ฟางหันมาถามชายหนุ่มข้างตัวด้วยความสงสัย
 
“ มันเรื่องของฉันน่า”
 
“ ถามหน่อยก็ไม่ได้ ขี้เก๊กชะมัด หล่อตายล่ะ”
 
“ ขอบใจที่ชม”
 
“ ฉันประชดย่ะ”
.......................................................................................................................................................................
 
“นี่นายทำไมไม่ออกไปล่ะ”
 
“ออกไปทำไม”
 
“แล้วนายไม่ได้อยู่กลุ่มนี้เหรอ นี้มันกลุ่มที่สามแล้วนะ”
 
“แล้วไงล่ะ มันมีสี่กลุ่มไม่ใช่เหรอ”
 
“อย่าบอกนะว่านายอยู่กลุ่มสุดท้ายน่ะ” แก้วถามอย่างอึ้งๆ
 
“ก็แล้วแต่จะคิด”
 
“มาถึงกลุ่มสุดท้ายแล้วนะจ๊ะ ขอเชิญกลุ่มสีฟ้าออกมาด้านหน้าได้เลยจ้ะ” คนที่ได้อยู่สีฟ้าก็ลุกขึ้น แต่แล้วก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นว่ามีแต่ K-otic และสาวๆของเราทั้งนั้น
 
“ซวยแล้วไง ฉันจะไม่มีทางหนีนายพ้นรึไงนะ” ฟางบ่นออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าสมาชิกในกลุ่มสีฟ้ามีใครบ้าง
 
“บ่นอะไร ออกไปได้แล้วครูเรียกไม่ได้ยินรึไง”
 
“ได้ยินแล้ว นายไม่ได้ยินรึไงทำไมไม่ออกไปล่ะ”
 
“ก็ฉันนั่งใน เธอนั่งนอก ถ้าเธอไม่ออกแล้วฉันจะออกได้ไงล่ะ”
 
“จริงด้วย แล้วก็ไม่บอก”
 
“เฮ้อ ซวยจริงๆเลย ต้องนั่งข้างกันแล้วยังต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกันอีก มันเป็นเวรกรรมอะไรของฉันนะเนี่ย” แก้วบ่นอย่างเซ็งๆ
 
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเธอ”
 
“ถ้านายเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉันจริงๆนะ ฉันจะทำบุญเก้าวัด แถมด้วยอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ทุกวันเลย นายจะได้ไปผุดไปเกิดไม่ต้องมาตามจองเวรจองกรรมกับฉันอีก”
 
“เฮ้ย ฉันแค่บอกว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร ไม่ใช่สัมภเวสี”
 
“เหรอ นึกว่าใช่”
 
“วิศว จริญญา พวกเธออยู่สีฟ้ารึเปล่า ทำไมไม่ออกมาเพื่อนรออยู่เห็นมั้ย”
 
“ขอโทษค่ะครู ไปสิครูเรียกแล้วไม่ได้ยินรึไง”
 
“ได้ยินแล้วหูไม่ได้หนวกเหมือนเธอหนิ”
 
“นายนี่มันปากมากจริงๆเลย”
 
แล้วทั้งหมดก็เดินออกไปเขียนรายชื่อจนเสร็จแล้วกลับมานั่งที่ จากนั้นครูก็อธิบายถึงกิจกรรมที่จะทำกันต่อ