รักฉันซะ นี่คือคำเตือน!!!

 “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ เดี๋ยวเคนตะไปส่ง พี่จีนไปดูหนังสือเหอะ” จินนี่เอ่ยบอกพี่สาวยิ้มๆ เธอเองก็อยากให้พี่สาวมีเวลาแห่งความสุขบ้าง ถ้ามีอะไรที่เธอทำได้เพื่อพี่สาวเธอก็จะทำทันที

“นั่นแน ไปสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะเพื่อน ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย” แก้วได้ยินรีบแซวทันที

“ บ้าเหรอ เคนตะเขาแค่มีธุระแถวนั้นก็เลยจะไปส่ง ไม่เห็นมีอะไรซะหน่อย” จินนี่หันมาส่งค้อนให้เพื่อนสาวทันทีที่บังอาจมาแซวเธอ

“ ยังไม่มีใครว่าอะไรซะหน่อย ร้อนตัวไปได้นะจิน รีบกินข้าวเหอะ เดี๋ยวต้องขึ้นเรียนแล้ว” ฟางตัดบท ทั้งหมดจึงนั่งกินข้าวกันไปเรื่อยๆ ก่อนจะเตรียมตัวขึ้นเรียนในภาคบ่ายต่อไป

มาดูหนุ่มๆกันบ้างดีกว่า

“ เป็นไรวะไอ้เขื่อน นั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้าเลย” โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ อ้าว คนมีความสุขไม่ให้นั่งยิ้มจะให้นั่งร้องไห้รึไง ใช่ไหมไอ้เบไอ้เคน” เขื่อนหันไปถามเพื่อน

“ ใช่” จงเบและเคนตะพูดออกมาพร้อมกัน

“ พร้อมเพรียงกันดีจริง นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่พวกแกให้ฉันสั่งให้นั่งเป็นคู่ชายหญิงน่ะ” ป๊อปปี้ถามอย่างหมั่นไส้

“ ใช่ ขอบใจมากนะพวก” เขื่อนพูดยิ้มๆ

“ สำหรับแกโชคดี สำหรับฉันโชคร้ายที่สุด” โทโมะพูดอย่างเซ็งๆ

“ ใช่ น่าเบื่อที่สุด” ป๊อปปี้เสริม นึกแล้วยังเจ็บใจไม่หาย คอยดูนะยัยฟู ฉันจะทำให้เธอนั่งไม่ติดที่เลยคอยดู

“ เป็นเอามากนะนั่น” จงเบพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าเพื่อนทั้งสอง

“ ไม่ดีใจบ้างรึไง” เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้กับโทโมะ

“ ดีใจเรื่องไร” ป๊อปปี้และโทโมะถามออกมาพร้อมกัน

“ โห สมานฉันท์” เคนตะพูดอย่างขำๆ  ก็ร้อยวันพันปี ไอ้สองคนนี้ไม่เคยคิดตรงกันสักเรื่อง ขัดกันได้ตลอด แต่มาวันนี้กลับพูดพร้อมกันซะงั้น

“ อ้าว ที่แกสองคนได้นั่งคู่สองสาวนั่นไง” เขื่อนพูดต่อ

“ ไม่เห็นจะน่าดีใจตรงไหนเลย” โทโมะตอบ

“ นั่นสิ ไม่เห็นจะดีใจเลย” ป๊อปปี้เสริม

“ เหรออออออออออออออออออ” ทั้งเขื่อน เคนตะ และจงเบถามพร้อมกันอย่างแซวๆ

“ เอออออออออออออออออออออ” ป๊อปปี้และโทโมะตอบพร้อมกัน

“ ให้มันจริงก็แล้วกัน” เขื่อนพูดยิ้มๆ

“ เออไอ้เคน ฉันมีเรื่องจะบอก” จงเบหันไปบอกเคนตะเมื่อนึกอะไรขึ้นได้

“ ไรอ่ะ”

“ เรื่องที่แกให้ฉันไปถามขนมจีน ฉันไปถามให้แล้วนะ จินนี่ยังไม่มีแฟน”

“ จริงดิ ทางสะดวก”

“ เดี๋ยวก่อน แกชอบจินนี่เหรอเคนตะ” ป๊อปปี้ขัดขึ้น

“ ก็นะ จินนี่เขาก็น่ารักดีนี่ หรือแกว่าไง” เคนตะตอบพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนอย่างกวนๆ

“ เปล่า ก็ตามใจแก”

“ แล้วแกล่ะไอ้เขื่อน ชอบยัยเฟย์เหรอ” โทโมะหันมาถามเขื่อนบ้าง

“ ใช่ คนนี้จริงจังนะเว้ย ห้ามยุ่ง” เขื่อนตอบพร้อมกับสำทับ

“ โห ยังไม่ได้พูดอะไรเลย หวงก้างซะแล้ว” โทโมะพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

“ นี่ตกลงกลุ่มเราจะไปเป็นแฟนกลุ่มนั้นหมดเลยหรือไงว่ะ” ป๊อปปี้พูดขึ้น

“ นั่นสิ พวกนั้นมีอะไรดีนักหนา” โทโมะถามอย่างสงสัย

“ พวกแกสองคนก็ลองไปจีบแก้วกับฟางดูสิ” เขื่อนเอ่ยบอก

“ จะบ้าเหรอ ไม่เอาหรอก ยัยหัวฟูนั่นน่ะนะ ดื้อเป็นบ้าใครจะไปจีบลง” ป๊อปปี้โวย

“ ใช่ ยัยแก้วก็อีกคน ยังกับผู้ชายแถมยังกวนประสาทอีก ใครได้ไปเป็นแฟนคงซวยทั้งชาติ” โทโมะพูดบ้าง

“ อย่าทำเป็นพูดดีไป ถ้าเกิดไปหลงรักสองสาวนั่นเมื่อไรจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย” เขื่อนพูดพร้อมกับอมยิ้มขำๆที่เพื่อนเป็นไปได้ถึงขนาดนี้

“ ไม่มีวันซะหรอก” ป๊อปปี้และโทโมะพูดออกมาพร้อมกันอีกครั้ง

“ พอแล้ว รีบกินข้าวเหอะ จะได้ขึ้นเรียนต่อ” จงเบรีบตัดบท แล้วทุกคนก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป เพื่อเตรียมตัวขึ้นเรียนในภาคบ่าย

ห้อง 5/3

“ นักเรียนทำความเคารพ” ขนมจีนในฐานะหัวหน้าห้องพูดขึ้น แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นยืน

“ สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู”

“ สวัสดีจ้ะนักเรียนทุกคน นั่งได้จ้ะ” เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งกันหมดแล้วคุณครูจึงพูดต่อว่า “วันนี้ครูมีกิจกรรมมาให้ทุกคนทำนะจ๊ะ”

“ กิจกรรมอะไรเหรอคะคุณครู” ฟางเอ่ยถามเป็นคนแรก

“ ฟังครูพูดให้จบก่อนสิ ก่อนที่จะถามน่ะ” ป๊อปปี้หันมาเอ็ดเบาๆ ทำให้ฟางหน้าเบ้ทันที

“แล้วนายยุ่งไรด้วยเล่า”

“ เอาล่ะจ้ะไม่ต้องเถียงกัน กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่ทางสภานักเรียนเป็นผู้จัด เพื่อให้ทุกห้องได้ไปเรียนรู้นอกสถานที่กัน และห้องของเราก็จะไปเข้าค่ายอาสากันจ้ะ เดี๋ยวครูจะให้ป๊อปปี้ เขื่อน แล้วก็จงเบออกมาอธิบายให้เพื่อนๆฟัง ขอเชิญเลยจ้ะ” แล้วทั้งสามคนก็ลุกเดินออกมาหน้าห้อง