รักฉันซะ นี่คือคำเตือน!!!

2 ชั่วโมงต่อมา
Tomo talk
 
มาอยู่กับป๊า เฮ้ย! ไม่ใช่ มาอยู่กับโทโมะก่อนนะครับ ตอนนี้เราก็มาถึงจุดหมายปลายทางของเราแล้ว นั่นก็คือ คือ! คือ!! .....ป่านั่นแหละครับ (ป๊าจะทำเสียงให้ตื่นเต้นเพื่อ??? -*- //ไรเตอร์) แต่รู้สึกเหมือนว่าตอนนี้ทั้งรถเหลือเพียงผมคนเดียวที่สติยังสมประกอบอยู่ เพราะคนที่เหลือหลับหมด -*- อ๋อ! ยกเว้นพี่คนขับอีกคนนึง แหมถ้าพี่เขาหลับพวกผมคงมีหวังได้ไปทัวร์นรกแทนป่าน่ะสิครับ^O^ นอกเรื่องกันมาเยอะล่ะไปปลุกพวกที่เหลือกันดีกว่า ดูสินั่น สภาพแต่ล่ะคนดูแทบไม่ได้
 
 
 
“ไอ้เบตื่น หนมจีนด้วย ตื่นได้แล้ว” ผมเริ่มที่คู่ไอ้เกาหลีเป็นคู่แรก ไม่ต้องงงครับ ตอนมาเรานั่งกันเป็นคู่ๆใช่มั้ยล่ะ ตอนมาถึงเราก็ต้องถึงเป็นคู่สิครับ^_^ ( แล้วป๊าจะพูดให้มึนทำไม ) ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมผมถึงปลุกคู่ไอ้เกาหลีเป็นคู่แรกล่ะก็ เพราะคู่นี้มันตื่นง่ายที่สุดแล้วล่ะครับ จะได้ช่วยปลุกคนอื่นด้วย ผมฉลาดรึเปล่าล่ะครับ ^_^
 
 
 
“อะไรของแกว่ะไอ้โมะ เรียกซะดังเลย” ไอ้เกาหลีมันโวยวายตั้งแต่ยังไม่ทันได้ลืมตาเลยครับ
 
 
 
“อ้าว ถึงแล้วเหรอ ทำไมเร็วจัง”
 
 
 
“แกหลับอยู่น่ะสิถึงได้เร็ว ฉันนั่งอยู่ตั้งสองชั่วโมงเมื่อยไปหมดแล้วเนี่ย” ผมพูด
 
 
 
“ก็ใครใช้ให้แกนั่งอยู่ล่ะ ฉันไม่ได้ห้ามให้แกนอนสักหน่อย” ดูมันตอบสิครับ เป็นเพื่อนที่ดีมาก
 
 
 
“จีนๆ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วล่ะ” ไอ้เกาหลีมันหันไปปลุกขนมจีนที่ยังหลับอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงที่แบบว่ามดจะขึ้นได้เลยล่ะครับ เห็นแล้วอิจฉา
 
 
 
“ทีกับหญิงนี่เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะไอ้เบ ทีกับเพื่อนทำหน้าอย่างกับจะฆ่าคนได้” ผมไม่วายหันไปกัดไอ้เกาหลีเบาๆ เห็นแล้วหมั่นไส้ครับอดไม่ติด อิจฉาสุดๆ
 
 
 
“ก็ฉันมีเพื่อนแต่ล่ะคน... น่าฆ่าทั้งนั้น -_-;” อ๊าก! เจ็บครับ เจ็บมากๆ ไอ้เกาหลีนี่พูดน้อยนะ แต่พูดทีเจ็บจี๊ดตั้งแต่ประสาทหูด้านซ้ายทะลุไส้ติ่งไปออกตับไตไส้พุงจนถึงขั้วหัวใจด้านขวาแต่แค่น้ำเสียงไม่เจ็บเท่าสีหน้าครับ ไอ้เกาหลีด่าใครทีหน้างี้นิ่งมาก ชนิดที่ว่าคนถูกด่าจะต้องดิ้นตายเลยทีเดียวOoO
 
 
 
“พอ ไอ้เบพอ ฉันไม่เถียงกับแกแล้ว” ผมรีบตัดบท กลัวถูกสวนอีก “รีบไปปลุกคนอื่นๆดีกว่าเหอะ”
 
 
 
“O_O” สีหน้าผมกับไอ้เกาหลี ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าทำไม ก็ตอนนี้ทุกคนในรถยกเว้นพวกผู้หญิงตื่นกันหมดแล้วน่ะสิ ไม่เว้นแม้แต่ไอ้เขื่อนที่เป็นคนที่ขี้เซาที่สุด-_-* นี่ผมกับไอ้เบเถียงกันเสียงดังขนาดนี้เลยรึนี่-O-
 
 
 
“แกสองคนเถียงอะไรกันว่ะ หนวกหูจะตาย คนจะหลับจะนอน” ไอ้เขื่อนบ่นขึ้นเป็นคนแรก ดูจากหน้าตามันก็รู้ว่ายังตื่นไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เห็นแบบนี้แล้วไม่เถียงกับมันดีกว่าครับ เดี๋ยวเรื่องยาว
 
 
 
“ถึงแล้วหนิ แกนี่ก็ตื่นเร็วดีเหมือนกันนะไอ้โมะ” ไอ้ป๊อปพูดขึ้นเป็นคนที่สอง ใครบอกว่าตื่นเร็วว่ะ ตูยังไม่ได้นอนเลยต่างหากล่ะเฟ้ย
 
 
 
“พูดมากน่า ตื่นแล้วก็ลงจากรถไปได้แล้วไป โดยเฉพาะแกไอ้ป๊อป เป็นคนควบคุมกิจกรรมไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันก็ฟ้องอาจารย์หรอกว่าแกไม่ยอมทำหน้าที่” ผมสวนกลับ เพราะการมาเข้าค่ายอาสาครั้งนี้อาจารย์ไม่ได้มาด้วย ก็เลยมีแค่ไอ้ป๊อป ไอ้เบ แล้วก็ไอ้เขื่อนเป็นคนควบคุม แต่เนื่องจากไอ้สามตัวที่กล่าวมาข้างต้นต้องเข้าร่วมกิจกรรมด้วย อาจารย์ก็เลยหาตัวช่วยมาให้เป็นชาวบ้านที่อยู่หมู่บ้านใกล้ๆ เป็นคนจัดกิจกรรมทั้งหมดให้ ถือเป็นสิ่งที่ผมเซ็งเป็นที่สุด ก็ชาวบ้านที่ว่าคงจะเป็นลุงหรือไม่ก็ป้าแก่ๆหงำเหงือก ไม่มีอะไรให้เจริญหูเจริญตาเลยสักนิด รู้งี้นอนอยู่บ้านแล้วออกไปหาสาวๆดีกว่าเยอะ
 
 
 
“เออๆ สั่งจริง-*-” ไอ้ป๊อปพูดด้วยสีหน้าที่บอกว่าเต็มใจมากกกกกกกกก ก่อนที่มันจะหันไปปลุกใครบางคนที่นั่งหลับเอาหัวซบกับไหล่ของมันอยู่ ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...ฟางนั่นแหละครับ แอบสงสัยเหมือนกันนะเนี่ยว่าไปสนิทกันตอนไหน
 
 
 
“ฟางๆ ตื่นได้แล้ว จะขี้เซาไปถึงไหนเนี่ย” ไอ้ป๊อปพูดพร้อมกับเขย่าตัวฟางเบาๆ นี่ถ้าเป็นผมหรือเพื่อนคนอื่นๆล่ะก็ ทายสิครับว่าไอ้ป๊อปมันจะเอาอะไรปลุก รับรองได้ว่าไม่ใช่เขย่าตัวเบาๆแบบนี้แน่ แต่มันจะใช้อวัยวะเบื้องล่างปลุกแทน ....อย่าคิดลึกครับ ผมหมายถึงเท้าต่างหาก ไอ้นั่นน่ะมันปลุกใครไม่ได้หรอกนะครับ (แล้วป๊าจะบอกเพื่อ???)
 
 
 
“หืม ถึงแล้วเหรอ ทำไมเร็วจัง” ฟางตื่นแล้วล่ะครับ พูดด้วยเสียงงัวเงียเลยล่ะ แถมเอามือขยี้ตาอีกต่างหากยังกับเด็กแน่ะ แต่ยังไงก็น่ารักอ่ะนะ ใครได้ไปเป็นแฟนนี่โชคดีตายเลย เรียนก็เก่ง หน้าตาก็น่ารัก ^_^
 
 
 
“เร็วสิ ก็เธอเล่นหลับตั้งแต่รถอกจากโรงเรียนจนถึงที่นี่เลยน่ะ”  บางทีผมก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมไอ้ป๊อปมันต้องไปกัดฟางแบบนั้นด้วย ทีเมื่อกี้ยังเสียงอ่อนเสียงหวานอยู่เลย แถมตลอดทางที่ผ่านมาทั้งไอ้ป๊อปทั้งฟางหลับทั้งคู่ใช่มั้ยล่ะครับ แต่ผมไม่ได้หลับนี่ เลยเห็นฉากหวานๆเต็มตาเลยล่ะ ฟางนั่งหลับซบอยู่กับไหล่ไอ้ป๊อป ส่วนไอ้ป๊อปก็หลับซบอยู่กับหัวฟาง เห็นแล้วอิจฉาครับ แต่มันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไอ้ป๊อปอาจจะรู้แต่ฟางไม่รู้แน่นอนครับ
 
 
 
“ทำอย่างกับนายไม่หลับอย่างนั้นแหละ” ฟางกัดไอ้ป๊อปกลับบ้าง ผมว่ามันก็เข้ากันดีนะสองคนนี้ กัดเก่งทั้งคู่เลย ว่าแต่ฟางรู้ได้ยังไงว่าไอ้ป๊อปหลับ ก็ฟางหลับมาตลอดทางเลยไม่ใช่เหรอ แถมยังตื่นหลังไอ้ป๊อปอีก???
 
 
 
“เธอรู้ได้ไงอ่ะฟางว่าป๊อปปี้หลับ เธอเองก็หลับมาตลอดทางเลยไม่ใช่เหรอ” มีคนถามแทนผมแล้วล่ะครับ ผมหันไปดูเลยเห็นเป็นขนมจีนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆไอ้เกาหลี
 
 
 
“ไม่รู้สิ เดาเอาอ่ะ” แป่ว! ผมล่ะมึนกับคำตอบของฟางเลยครับ เดาเนี่ยนะ เป็นคำตอบที่น่ายกย่องมาก
 
 
 
“เอาล่ะๆ ฉันว่าเราอย่าเพิ่งเถียงกันดีกว่า ลงจากรถไปเอากระเป๋าแล้วไปรวมกับคนอื่นๆเหอะ ป่านนี้ทุกคนคงรอแย่ละ” ไอ้เคนตะซึ่งดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะสติดีที่สุดพูดขึ้น
 
 
 
“ฉันก็คิดว่างั้นนะ ไปกันเหอะพวกเรา” จินนี่พูดขึ้นอีกคนก่อนจะลงจากรถไปเป็นคนแรก แต่เธอไม่ได้ชวนพวกผมนะ ชวนพวกสาวๆต่าวหาก แต่ผมดูท่าทางจินนี่แล้วเธอดูแปลกๆนะ ดูไม่ค่อยอยากจะมองหน้าไอ้เคนเท่าไหร่เลย หรือว่าผมคงคิดมากไปเองล่ะมั้ง เนอะ
 
 
 
“โอเคๆ ไปก็ไป” ขนมจีนพูดพร้อมกับลงจากรถไปอีกคน ตามด้วยฟางกับเฟย์ ซึ่งยังไม่วางถุงขนมลงจากมือเลย ส่วนกระเป๋าของเจ้าตัวน่ะเหรอ ไม่ต้องห่วงไอ้เขื่อนรับหน้าที่ถือตามเคย
 
 
 
“ไม่ไปเหรอไง นั่งเฉยอยู่ได้” ไอ้เคนมันพูดขึ้นอีกครั้ง ไปอารมณ์เสียมาจากไหนวะ เหวี่ยงแรงเกิ๊น ท่าทางเหมือนคนไม่ได้นอน แต่มันก็หลับมาตลอดทางนี่หว่า
 
 
 
“เออๆ ไปแล้วๆ เป็นไรของแกว่ะ อารมณ์เสียตั้งแต่มาถึงเลย” ไอ้ป๊อปบ่นเป็นคนแรก ก่อนที่พวกเราจะพากันลงมาจากรถ แล้วไปสมทบกับพวกสาวๆท้ายรถเพื่อเอากระเป๋า
 
 
 
แหมเพื่อนผมนี่เป็นสุภาพบุรุษกันแทบทุกคนเลยล่ะครับ เพราะว่าใจดีไปช่วยพวกสาวๆถือกระเป๋า ยกเว้นผมกับไอ้เคนนะครับ ไอ้เคนน่ะดูท่าก็อยากที่จะไปช่วยจินนี่ถืออยู่หรอกครับ แต่ดูสีหน้าแล้วของจินนี่แล้วมันคงคิดว่าไม่ไปดีกว่า (แกรู้ได้ไง ฉันไม่ได้บอกแกสักหน่อย //เคนตะ) ส่วนผมไม่ต้องถามนะครับว่าทำไมไม่ไปช่วยคนอื่นถือกระเป๋า จะให้ไปช่วยใครล่ะครับ ของฟางไอ้ป๊อปก็ถือไปหมดแล้ว ของเฟย์ไอ้เขื่อนก็ไม่ให้ยุ่งอีก ส่วนของขนมจีนไม่ต้องเป็นห่วง ลองเข้าไปใกล้ดูสิมีหวังไอ้เกาหลีได้ไล่กัดผมแหงๆ สรุปแล้วผมก็เลยได้อยู่อย่างสบายๆ โดยที่ไม่ต้องลำบากอะไรเลย ดีมั้ยล่ะครับ
 
 
 
“ได้ของครบแล้วใช่มั้ย งั้นเราก็ไปกันเหอะ” ไอ้ป๊อปพูดขึ้น สรุปใครเป็นหัวหน้ากันแน่วะเนี่ย แอบสงสัยเล็กๆ แต่ผมดูสมาชิกในกลุ่มผมแล้วนึกอะไรขึ้นได้ ผมก็เลยบอกไอ้ป๊อปไปว่า
 
 
 
“ไอ้ป๊อป เดี๋ยวแกพาพวกเรานำไปก่อนก็แล้วกันนะ ฉันขอเดินดูอะไรแถวนี้หน่อย”
 
 
 
“แกจะดูอะไรของแกวะ มันมีแต่ป่ากับป่าเนี่ย” ไอ้เขื่อนบ่น
 
 
 
“เหอะนา ฉันจะดูอะไรมันก็เรื่องของฉัน แกจะไปไหนก็ไปเลยไป” ผมส่งเสียงไล่(คน) ก่อนที่ไอ้ป๊อปมันจะเดินนำทุกคนออกไป และตรงนั้นก็ยังเหลือผมอยู่แค่คนเดียว เพราะพี่คนขับก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้เร็วจริง บรรยากาศชวนขนลุกครับ บรื้อ!!!
 

Tomo End

 
 
 
มาแล้วจ้ามาแล้ว มาช้าดีกว่าไม่มานะ ห่างหายกันไปนานเลยทีเดียว จะมีใครลืมนิยายเรื่องนี้บ้างมั้ยหนอ ไรเตอร์ไม่ขออะไรมาก ไม่มีเม้นท์ก็ไม่เป็นไร(โทษฐานที่หายไปนาน) แต่ไรเตอร์จะพยายามอัพให้บ่อยนะคะ ฝากด้วยค่ะ