Warning!! อันตรายแผนร้ายจะกลายเป็นแผนรัก

คำเตือน! ควรอ่านบทนำก่อน

Hate at first sign
เกลียดตั้งแต่แรกพบ.

 
 
 
“แครอลทางนี้ ><”
ฉันยืนโบกมือให้เพื่อนรักที่กำลังลงจากรถเมล์มา
“หวัดดีจ้าฟ้า ><”
“นี้แครอลเห็นยอดวิวรึยัง?”
“เพิ่งเช็คก่อนขึ้นรถเมล์เอง ตอนนี้เท่าไหร่แล้วล่ะ?”
“เกิน 2 ล้านห้าแล้วจ้า *0*”
“นี่ขนาดแค่เพลงโคฟเองนะ”
“ช่ายยย.”
อ้อ! ลืมแนะนำตัวไปเลยสวัสดีค่ะฉันชื่อฟ้าค่ะ เพิ่งกลับมาจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา ส่วนผู้หญิงที่
อยู่ข้างๆของฉันชื่อว่าแครอลค่ะเธอเพิ่งย้ายมาจากเยอรมัน แต่เธอบอกว่าแม่ของเธอเป็นคนไทยเธอจึงสามารถพูด
ภาษาไทยได้เพราะว่าแม่ของเธออยากให้เธอพูดได้หลายภาษา พวกเราเพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อวานเองค่ะพอคุยกัน
แล้วก็รู้สึกว่าเรามีอะไรหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกันมากๆ เช่น ชอบร้องเพลง ชอบภาษา ชอบกีฬา ชอบแฟชั่น
“งั้นวันนี้เราโคฟเพลง ‘รักแท้จะตามหาเธอ’ ดีมั๊ยฟ้าที่รุ่นพี่ที่จบจากโรงเรียนเราร้องน่ะ”
แครอลหันมาถามฉัน
“ดีสิๆ งั้นตอนพักกลางวันฟ้าจะได้หาเนื้อเพลงและฝึกร้องไว้”
“เยี่ยมเลย”
แครอลกระชับสายกีต้าร์ที่สะพายมาก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ฉัน เมื่อวานพวกเราแค่โคฟเวอร์เพลง ‘เสียใจแต่ไม่แคร์’
ของพี่หวายรุ่นพี่ของเราดูเล่น แล้วอัพลงยูทูปเพื่อที่จะส่งลิ้งให้พี่สาวของแครอลที่ไปเรียนต่อที่อเมริกาดู แต่ใคร
จะไปคิดล่ะ ว่าคลิปนั้นมันจะดังจนสามารถทะลุ 2 ล้านวิวภายในคืนเดียว!!
“นี่แครอล ฟ้าว่านะคลิปของเราอ่ะที่วิวมันเยอะส่วนหนึ่งต้องมาจากพี่คริสพี่สาวของแครอลแน่เลย”
ฉันหันไปพูดขณะที่เราเดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน
“พี่คริสทำไมหรอ?”
“ก็พี่คริสอาจจะส่งไปให้เพื่อนๆดูต่อไง”
“จริงด้วย!”
เราคุยกันได้ไม่ถึงไหนจู่ๆเมื่อเราสองคนเดินมาถึงเขตโรงเรียน บรรดานักเรียนทั้งรุ่นน้องและรุ่นเดียวกัน แล้วก็พวก
รุ่นพี่ที่อุส่าห์ข้ามมาจากโซนมหาลัยก็เข้ามารมล้อมพวกเราไว้เป็นวงกลมพร้อมๆกับเสียงกรี๊ดมากมาย
“กรี๊ดดดด พี่ฟ้าขอลายเซ็นต์หน่อยค่า!”
“พี่แครอลเก่งมากๆเลยฮะ!”
“ฟ้า! มาอยู่กลุ่มเดียวกันเรามั๊ย?”
“น้องแครอลครับสนใจเข้าชมรมของโรงเรียน...”
&฿$%!@#$ บลาๆๆ
ซึ่งกว่าพวกเราจะหลุดรอดมาถึงหน้าห้องเรียนได้นี่มันก็ใช้เวลานานพอสมควร ยังดีนะที่เพื่อนในห้องยังไม่แสดงท่า
ทีจะกรี๊ดพวกเราด้วย
“นี่พวกเธอน่ะ”
เสียงของผู้ชายปริศนาดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าห้อง มาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ย กำลังเมื่อยโว้ย!!
“หืม?”
เมื่อฉันหันไปก็พบกับผู้ชายตัวสูงเกือบๆ 180 เช็นต์หันหน้ามายิ้มทักทายฉันกับแครอล เขามีผมสีน้ำตาลที่ไม่รู้ว่า
ธรรมชาติหรือถูกเคลือบด้วยสารเคมี แววตาของเขาส่อถึงแววขี้เล่นออกมามากพอตัว แถวหน้าตาของเขาก็ไม่ได้
แย่อะไร จมูกโด่งเป็นสันผิวขาวๆยิ่งบวกกับรอยยิ้มนั่นแล้วฉันยอมรับเลยล่ะว่าหมอนี่ดูดีจริงๆข้างๆเขามีเด็กหนุ่มอีก
คนเดินเข้ามาโบกมือทักทายพวกเราเขาสูงเกือบเท่าๆนายคนเมื่อกี้ เขามีผิวที่เข้มนิดหน่อย สวมแว่นและเฮดโฟน
ตลอดเวลา
“เอ่อ เรียกเราหรอ”
แครอลพูดก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวแบบงงๆ
“ใช่...พวกเธอคือ The Arisara ใช่มั๊ย?”
“อ่าห๊ะ”
ฉันพยักหน้าตอบ
“ฉันชื่อโซ่ ส่วนนี่ไอ้นิว”
อ๋อ นายคนขาวๆชื่อโซ่เองหรอเนี่ย
 “ไงฉันฟ้า”
“ฉันแครอล”
 “พวกฉัน 2 คนคือ Split ดูโอ้ ‘หนุ่มหล่อ’ นักโคฟเวอร์เพลงที่ ‘ดังที่สุด’ ในโรงเรียนนี้”
นายโซ่พูดแล้วยิ้มอย่างกวนประสาท...อ้อ ก็แค่พวกขี้อิจฉาแค่กลัวคนอื่นจะดังกว่าสินะ เหอะ!
“อื้อ แล้วไง”
แครอลพูดขึ้น
“ฉันแค่จะมาบอกว่า มือสมัครเล่นอย่างพวกเธอน่ะไม่มีวันเทียบชั้นกับมือโปรอย่างพวกเราได้หรอก มั๊ยวะไอ้นิว”
“ตามนั้น”
นายนิวอะไรนั่นหันไปสบตานายโซ่แบบมึนๆ
“พวกนายจะมาพูดแค่นี้ใช่มั๊ย?”
ฉันเท้าเอวแล้วทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ 2 คนข้างหน้า
“ยังมีอีกอย่าง อย่าคิดที่จะทำอะไรเกินหน้าพวกเราเด็ดขาดไม่งั้นเห็นดีกันแน่!”
“นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ!”
ฉันระเบิดใส่นายโซ่ทันทีที่ฟังประโยคนั้นจบ
“คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน ห๊ะ?”
“นะ...”
“หยุด!”
ฉันชี้หน้าโซ่ทำเอานายนั่นหุบปากแทบไม่ทัน
“นายมันก็แค่พวกขี้แพ้ขี้อิจฉา คิดว่าตัวเองดังที่สุดพอมีคนอื่นท่ดังกว่าเข้ามาก็ยอมรับความจริงไม่ได้!”
“นี่เธอ!!”
นายโซ่ขึ้นเสียงจนคนแถวนี้หันมามอง
“ได้ถ้าเธอพูดถึงขนาดนี้เราก็มาแข่งกันเลยดีกว่าว่าใครมันจะชนะระหว่างพวกฉันกับพวกเธอ”
“เออเอาสิ!!”
ฉันพูดพร้อมถกแขนเสื้อพร้อมมีเรื่องเต็มที่โดยที่มีแครอลดึงแขนไว้อยู่
“ถัดจากนี้อีก 1 อาทิตยพวกเราจะแข่งร้องเพลงกัน ใครชนะก็จะถือว่าเป็นกลุ่มคนที่ดังที่สุดในโรงเรียนนี้!!”
“แบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อยว่ามั๊ยแครอล?”
ฉันหันไปถามเพื่อนสาวของฉัน
“แต่ฟ้ามันจะดีหรอ? แคไม่อยากมีเรื่องนะ Y^Y”
“แหมแครอลมาถึงขั้นนี้แล้ว!...นี่นายน่ะ ฉันตกลงอีก 1 อาทิตย์พวกนายเตรียมหาลังคลุมหัวรับความพ่ายแพ้ได้
เลย”
“นั่นมันคำพูดของฉันยัยเตี้ย!!”
โซ่พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปโดยไม่ลืมจะลากคอเสื้อนายมิว นิ้ว งิ้ว(จำชื่อไม่ได้) อะไรนั่นตามไปด้วย
 
ปั้ก!
ฉันกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความแค้นนนน! หน็อย!นายนั่นกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่า “ยัยเตี้ย” แล้วเดินจาก
ไปห๊า!
“ฟ้าแกอย่าคิดมากน่า”
“แครอลแกไม่เห็นหรอมันด่าฉันว่าเตี้ยเลยนะ แง้ๆ”
“แต่แกก็เตี้ยจริงๆนี่  -   -”
ฉึก! อะไรยะแครอลฉันเตี้ยกว่าแกนิดเดียวเองน๊า >[]<oO
“แครอล -*-”
“ไม่พูดก็ได้ ( _  _ )”
“เอาล่ะคราวนี้แกกับฉันต้องร่วมมือกันทำให้นายพวกนั้นหน้าแตกให้ได้!”
“ท่าทางแกจะแค้นหนักนะเนี่ย”
แครอลพูดพลางหยิบกีต้าร์ขึ้นมาดีดเป็นจังหวะเบาๆ
“แหงสิ ความจริงฉันก็ไม่อะไรหรอกนะแต่ดันมาดูถูกพวกเรานี่สิที่ทำให้ฉันปรี๊ดแตกสุดๆ”
“ถ้าจะพูดให้ถูกคือเขามาด่าแกเตี้ย”
“เออนั่นแหล่ะ! คอยดูนะฉันจะชนะการแข่งกันแล้วเย้ยหมอนั่นกลับให้ได้ -^-”
ฉันชูกำปั้นอย่างมั่นใจ
“เอาเข้าไปเพื่อนฉัน...เฮ้อ!”
แครอลถอนหายใจออกมายาวๆนี่หล่อนไม่คิดจะแค้นเลยรึไง?...แหงสิเธอไม่โดนด่าเตี้ยเหมือนฉันนี่!
“พวกเราได้เห็นดีกันแน่!!”
 
To be continued in Session 2
 

 
จบไปแล้วนะสำหรับตอนแรก แนะนำนะว่า "ให้ไปอ่านบทนำก่อน" โอเคนะ
หากสงสัยว่าทำไมเหมือนในบอร์ดกามิ ย้ำอีกทีว่าคนอต่งคนเดียวกันนะ ไม่ได้แอบอ้างแต่อย่างใด!