Warning!! อันตรายแผนร้ายจะกลายเป็นแผนรัก
เขียนโดย 
Winelofsไวน์ลอฟ
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.44 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556 13.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) Hate at first sign(!?)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคำเตือน! ควรอ่านบทนำก่อน
Hate at first sign
เกลียดตั้งแต่แรกพบ.
“แครอลทางนี้ ><”
ฉันยืนโบกมือให้เพื่อนรักที่กำลังลงจากรถเมล์มา
“หวัดดีจ้าฟ้า ><”
“นี้แครอลเห็นยอดวิวรึยัง?”
“เพิ่งเช็คก่อนขึ้นรถเมล์เอง ตอนนี้เท่าไหร่แล้วล่ะ?”
“เกิน 2 ล้านห้าแล้วจ้า *0*”
“นี่ขนาดแค่เพลงโคฟเองนะ”
“ช่ายยย.”
อ้อ! ลืมแนะนำตัวไปเลยสวัสดีค่ะฉันชื่อฟ้าค่ะ เพิ่งกลับมาจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกา ส่วนผู้หญิงที่
อยู่ข้างๆของฉันชื่อว่าแครอลค่ะเธอเพิ่งย้ายมาจากเยอรมัน แต่เธอบอกว่าแม่ของเธอเป็นคนไทยเธอจึงสามารถพูด
ภาษาไทยได้เพราะว่าแม่ของเธออยากให้เธอพูดได้หลายภาษา พวกเราเพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อวานเองค่ะพอคุยกัน
แล้วก็รู้สึกว่าเรามีอะไรหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกันมากๆ เช่น ชอบร้องเพลง ชอบภาษา ชอบกีฬา ชอบแฟชั่น
“งั้นวันนี้เราโคฟเพลง ‘รักแท้จะตามหาเธอ’ ดีมั๊ยฟ้าที่รุ่นพี่ที่จบจากโรงเรียนเราร้องน่ะ”
แครอลหันมาถามฉัน
“ดีสิๆ งั้นตอนพักกลางวันฟ้าจะได้หาเนื้อเพลงและฝึกร้องไว้”
“เยี่ยมเลย”
แครอลกระชับสายกีต้าร์ที่สะพายมาก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ฉัน เมื่อวานพวกเราแค่โคฟเวอร์เพลง ‘เสียใจแต่ไม่แคร์’
ของพี่หวายรุ่นพี่ของเราดูเล่น แล้วอัพลงยูทูปเพื่อที่จะส่งลิ้งให้พี่สาวของแครอลที่ไปเรียนต่อที่อเมริกาดู แต่ใคร
จะไปคิดล่ะ ว่าคลิปนั้นมันจะดังจนสามารถทะลุ 2 ล้านวิวภายในคืนเดียว!!
“นี่แครอล ฟ้าว่านะคลิปของเราอ่ะที่วิวมันเยอะส่วนหนึ่งต้องมาจากพี่คริสพี่สาวของแครอลแน่เลย”
ฉันหันไปพูดขณะที่เราเดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน
“พี่คริสทำไมหรอ?”
“ก็พี่คริสอาจจะส่งไปให้เพื่อนๆดูต่อไง”
“จริงด้วย!”
เราคุยกันได้ไม่ถึงไหนจู่ๆเมื่อเราสองคนเดินมาถึงเขตโรงเรียน บรรดานักเรียนทั้งรุ่นน้องและรุ่นเดียวกัน แล้วก็พวก
รุ่นพี่ที่อุส่าห์ข้ามมาจากโซนมหาลัยก็เข้ามารมล้อมพวกเราไว้เป็นวงกลมพร้อมๆกับเสียงกรี๊ดมากมาย
“กรี๊ดดดด พี่ฟ้าขอลายเซ็นต์หน่อยค่า!”
“พี่แครอลเก่งมากๆเลยฮะ!”
“ฟ้า! มาอยู่กลุ่มเดียวกันเรามั๊ย?”
“น้องแครอลครับสนใจเข้าชมรมของโรงเรียน...”
&฿$%!@#$ บลาๆๆ
ซึ่งกว่าพวกเราจะหลุดรอดมาถึงหน้าห้องเรียนได้นี่มันก็ใช้เวลานานพอสมควร ยังดีนะที่เพื่อนในห้องยังไม่แสดงท่า
ทีจะกรี๊ดพวกเราด้วย
“นี่พวกเธอน่ะ”
เสียงของผู้ชายปริศนาดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าห้อง มาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ย กำลังเมื่อยโว้ย!!
“หืม?”
เมื่อฉันหันไปก็พบกับผู้ชายตัวสูงเกือบๆ 180 เช็นต์หันหน้ามายิ้มทักทายฉันกับแครอล เขามีผมสีน้ำตาลที่ไม่รู้ว่า
ธรรมชาติหรือถูกเคลือบด้วยสารเคมี แววตาของเขาส่อถึงแววขี้เล่นออกมามากพอตัว แถวหน้าตาของเขาก็ไม่ได้
แย่อะไร จมูกโด่งเป็นสันผิวขาวๆยิ่งบวกกับรอยยิ้มนั่นแล้วฉันยอมรับเลยล่ะว่าหมอนี่ดูดีจริงๆข้างๆเขามีเด็กหนุ่มอีก
คนเดินเข้ามาโบกมือทักทายพวกเราเขาสูงเกือบเท่าๆนายคนเมื่อกี้ เขามีผิวที่เข้มนิดหน่อย สวมแว่นและเฮดโฟน
ตลอดเวลา
“เอ่อ เรียกเราหรอ”
แครอลพูดก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวแบบงงๆ
“ใช่...พวกเธอคือ The Arisara ใช่มั๊ย?”
“อ่าห๊ะ”
ฉันพยักหน้าตอบ
“ฉันชื่อโซ่ ส่วนนี่ไอ้นิว”
อ๋อ นายคนขาวๆชื่อโซ่เองหรอเนี่ย
“ไงฉันฟ้า”
“ฉันแครอล”
“พวกฉัน 2 คนคือ Split ดูโอ้ ‘หนุ่มหล่อ’ นักโคฟเวอร์เพลงที่ ‘ดังที่สุด’ ในโรงเรียนนี้”
นายโซ่พูดแล้วยิ้มอย่างกวนประสาท...อ้อ ก็แค่พวกขี้อิจฉาแค่กลัวคนอื่นจะดังกว่าสินะ เหอะ!
“อื้อ แล้วไง”
แครอลพูดขึ้น
“ฉันแค่จะมาบอกว่า มือสมัครเล่นอย่างพวกเธอน่ะไม่มีวันเทียบชั้นกับมือโปรอย่างพวกเราได้หรอก มั๊ยวะไอ้นิว”
“ตามนั้น”
นายนิวอะไรนั่นหันไปสบตานายโซ่แบบมึนๆ
“พวกนายจะมาพูดแค่นี้ใช่มั๊ย?”
ฉันเท้าเอวแล้วทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ 2 คนข้างหน้า
“ยังมีอีกอย่าง อย่าคิดที่จะทำอะไรเกินหน้าพวกเราเด็ดขาดไม่งั้นเห็นดีกันแน่!”
“นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ!”
ฉันระเบิดใส่นายโซ่ทันทีที่ฟังประโยคนั้นจบ
“คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน ห๊ะ?”
“นะ...”
“หยุด!”
ฉันชี้หน้าโซ่ทำเอานายนั่นหุบปากแทบไม่ทัน
“นายมันก็แค่พวกขี้แพ้ขี้อิจฉา คิดว่าตัวเองดังที่สุดพอมีคนอื่นท่ดังกว่าเข้ามาก็ยอมรับความจริงไม่ได้!”
“นี่เธอ!!”
นายโซ่ขึ้นเสียงจนคนแถวนี้หันมามอง
“ได้ถ้าเธอพูดถึงขนาดนี้เราก็มาแข่งกันเลยดีกว่าว่าใครมันจะชนะระหว่างพวกฉันกับพวกเธอ”
“เออเอาสิ!!”
ฉันพูดพร้อมถกแขนเสื้อพร้อมมีเรื่องเต็มที่โดยที่มีแครอลดึงแขนไว้อยู่
“ถัดจากนี้อีก 1 อาทิตยพวกเราจะแข่งร้องเพลงกัน ใครชนะก็จะถือว่าเป็นกลุ่มคนที่ดังที่สุดในโรงเรียนนี้!!”
“แบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อยว่ามั๊ยแครอล?”
ฉันหันไปถามเพื่อนสาวของฉัน
“แต่ฟ้ามันจะดีหรอ? แคไม่อยากมีเรื่องนะ Y^Y”
“แหมแครอลมาถึงขั้นนี้แล้ว!...นี่นายน่ะ ฉันตกลงอีก 1 อาทิตย์พวกนายเตรียมหาลังคลุมหัวรับความพ่ายแพ้ได้
เลย”
“นั่นมันคำพูดของฉันยัยเตี้ย!!”
โซ่พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปโดยไม่ลืมจะลากคอเสื้อนายมิว นิ้ว งิ้ว(จำชื่อไม่ได้) อะไรนั่นตามไปด้วย
ปั้ก!
ฉันกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความแค้นนนน! หน็อย!นายนั่นกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่า “ยัยเตี้ย” แล้วเดินจาก
ไปห๊า!
“ฟ้าแกอย่าคิดมากน่า”
“แครอลแกไม่เห็นหรอมันด่าฉันว่าเตี้ยเลยนะ แง้ๆ”
“แต่แกก็เตี้ยจริงๆนี่ - -”
ฉึก! อะไรยะแครอลฉันเตี้ยกว่าแกนิดเดียวเองน๊า >[]<oO
“แครอล -*-”
“ไม่พูดก็ได้ ( _ _ )”
“เอาล่ะคราวนี้แกกับฉันต้องร่วมมือกันทำให้นายพวกนั้นหน้าแตกให้ได้!”
“ท่าทางแกจะแค้นหนักนะเนี่ย”
แครอลพูดพลางหยิบกีต้าร์ขึ้นมาดีดเป็นจังหวะเบาๆ
“แหงสิ ความจริงฉันก็ไม่อะไรหรอกนะแต่ดันมาดูถูกพวกเรานี่สิที่ทำให้ฉันปรี๊ดแตกสุดๆ”
“ถ้าจะพูดให้ถูกคือเขามาด่าแกเตี้ย”
“เออนั่นแหล่ะ! คอยดูนะฉันจะชนะการแข่งกันแล้วเย้ยหมอนั่นกลับให้ได้ -^-”
ฉันชูกำปั้นอย่างมั่นใจ
“เอาเข้าไปเพื่อนฉัน...เฮ้อ!”
แครอลถอนหายใจออกมายาวๆนี่หล่อนไม่คิดจะแค้นเลยรึไง?...แหงสิเธอไม่โดนด่าเตี้ยเหมือนฉันนี่!
“พวกเราได้เห็นดีกันแน่!!”
To be continued in Session 2
จบไปแล้วนะสำหรับตอนแรก แนะนำนะว่า "ให้ไปอ่านบทนำก่อน" โอเคนะ
หากสงสัยว่าทำไมเหมือนในบอร์ดกามิ ย้ำอีกทีว่าคนอต่งคนเดียวกันนะ ไม่ได้แอบอ้างแต่อย่างใด!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
