สัญญารักลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนิยายเรื่อง สัญญารักลวง
ตอนที่5 พระเอก
สามสาวแท้เทียมที่วิ่งตามหลังมาติดๆถึงกับสติแตก เมื่อเพื่อนรักของพวกเธอถึงชายแปลกหน้าพา
ออกมาจากด้านใน
“จะไม่ทันแล้วนะ แกทำอะไรสักอย่างแก้ว”เฟย์ร้องบอกเพื่อนขณะวิ่งตามหลังฟางที่ถูกประคองไป
“โทรหาพี่ป๊อป โทรหาพี่ป๊อปดีกว่า”ว่าแล้วสาวร่างบางก็ควักมือถือกดต่อสายไปหายอดดวงใจของเพื่อนรักทันที
ไม่นานเสียงปลายสายก็ตอบกลับ
“พี่ป๊อป ช่วยยัยฟางด้วย เห้ย!ไม่ทันแล้ว”เธออุทานอย่างตกใจเมื่อเป้าหมายหยุดลงตรงหน้ารถยนต์คันหนึ่ง
“นี่ใคร แล้วเมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”ปลายสายยังตอบกลับมาแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว
“โหย ดอกเตอร์บ้าอะไรโง่ขนาดนี้วะ...ช่วยน้องฟางด้วย มาที่ผับJKนะ เร็วๆเข้า”เธอตะโกนกลับไปในภาษาที่เขา
น่าจะพอเข้าใจ แต่ตอนนี้พระเอกคงไม่ใช่เขาแล้วแหละที่จะมาช่วยเพื่อนรักของเธอ คงเป็นสาวแท้และเทียมร่าง
บางๆอย่างพวกเธอเนี่ยแหละ พวกเธอซุ่มอยู่ข้างรถยนต์คันถัดมาจากรถของไอ้เลวนั่น หาโอกาสเหมาะๆ แต่คนที่
สติแตกและต่อมบ้าเลือดระเบิดแล้วคงจะเป็นแอนนี่ที่กำรองเท้าส้นสูงแน่น พร้อมจะโรมรันเต็มที
“ดอกเตอร์ ภาณุ มาไม่ทัน แต่เอกพลอยู่นี่ โธ่ไอ้หน้าฝรั่งถ้าแกทำอะไรเพื่อนฉันแม้แต่ปลายก้อยนะ”แอนนี่พูด
เสียงรอดไรฟันอย่างที่ใครฟังก็ต้องขนลุกเกรียว แล้วโอกาสทองก็มาถึง เมื่อมันพาฟางนั่งลงบนเบาะข้างคนขับ
ก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยให้ พวกเธอไม่รอช้า วิ่งเข้าหาเป้าหมายถือส้นสูงที่ติดมากับมือฟาดลงบนท้ายทอยของมัน
อย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
“เห้ย!อะไรวะเนี่ย”เป้าหมายสบถขณะที่พวกเธอยังฟาดส้นลงบนท้ายทอยของมัน แต่แรงผู้หญิงหรือจะสู้ผู้ชายได้
มันหันมาก่อนจะผลักพวกเธอล้มลง เป้าหมายหันมามองหน้าพวกเธอเรียงคน
“อ้อ นี่คิดจะช่วยเพื่อนอย่างนั้นสิ มาก็ดีจะได้ไปด้วยกันทั้งหมดเนี่ย คนเยอะสนุกดีนะ”กวินเอ่ยก่อนจะมองสาวร่าง
บางเรียงคน ก่อนจะตกใจเมื่อผู้หญิงอีกสองคนกรี๊ดขึ้น สาวร่างบางอีกคนตรงเข้ามาชกท้องชายหนุ่มร่างใหญ่ใน
ขณะที่เขายังงงงวยกับเสียงกรี๊ดที่แผดดังขึ้นเรื่อย แรงที่ส่งมาเขาเอาชายหนุ่มจุกจนตัวงอ เสียงกรี๊ดจากสองสาว
เริ่มมากขึ้นจนเรียกความสนใจของผู้คนที่กรูเข้ามาช่วยเหลือ ไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อย สามสาวรีบตรงเข้าไปพยุง
ร่างของฟางที่นอนระทดระทวยอยู่ในรถ
“ฟางแกเป็นไงบ้าง”แอนนี่เอ่ยถามขณะประคองเพื่อนสาวที่เหงื่ออาบท่วมไปทั้งตัว
“ฮือ ไม่เป็นไร ขอบใจพวกแกมากนะ ฮือๆ”สาวร่างเล็กยังคงปล่อยโฮอย่างขวัญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและ
ความทรมานของร่างกายที่เธอไม่เคยพบเจอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองต้องการอะไร
“ไม่เป็นไรเอกพลซะอย่าง...เห้ย อย่าร้องดิ เดี๋ยวพระเอกตัวจริงของแกก็มาแล้ว”
“พี่ป๊อปหรอ...”
“แน่สิ”พวกเธอพยุงร่างเล็กของฟางออกมาจากรถยนต์ ก่อนจะพาไปนั่งที่หน้าร้านกาแฟที่อยู่บริเวณใกล้ๆกัน แก้ว
รีบโทรศัพท์บอกป๊อปปี้ถึงจุดนัดหมายใหม่ ก่อนที่เขาจะมาถึง
“ฟางแกเป็นอะไร ตัวสั่นเชียว เหงื่อก็ออกเยอะขนาดนี้”ฟางได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่รู้สาเหตุ มือก็รับทิชชู่จากเพื่อน
สาวมาเช็ดเหงื่อที่ไหลตามขมับและซอกคอ
“ฉันว่ายัยฟางโดนยาเลิฟแน่เลย...แล้วจะทำยังไงดีอ่ะ”กระต่ายตื่นตูมประจำกลุ่มอย่างเฟย์ถามออกมาอย่างขวัญ
เสีย จนแก้วและแอนนี่ต้องส่งสายตาตำหนิเพราะคำพูดของเฟย์กำลังจะทำให้ฟางเสียขวัญไปอีกคน
“โน้นไง คนที่จะช่วยได้”ฟาง เฟย์ และแก้วมองตามนิ้วเรียวของแอนนี่ที่ชี้ไปยังป๊อปปี้ที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน
ก่อนชายหนุ่มจะสังเกตเห็นพวกเธอแล้วรี่เข้ามา พวกเธอกระถดกาย แอนนี่ส่งฟางเข้าสู่อ้อมกอดของพ่อเทพบุตร
ของเพื่อนสาว ป๊อปปี้ที่มองพวกเธออย่างงุนงง
“เกิดอะไรขึ้นครับ”มือหนาลูบเหงื่อออกจากบริเวณขมับของเพื่อนสาวขณะที่เขายังคงรอคำตอบจากพวกเธอ
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ...ยังไงพายัยฟางกลับบ้านด้วยนะคะ”เป็นแอนนี่ที่ตอบ เพราะสองสาวที่เหลือยังคง
จิกเล็บเข้าหากันอย่างคนโรคจิต ‘ไม่คิดเลยว่าจะหล่อขนาดนี้...’
“ฟางโดนอะไรรึเปล่า”เขายังคงถามต่อเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าแดงก่ำของคนตัวเล็กในอ้อมกอด ร่างเล็กที่สั่นเทิ้ม
และเหงื่อที่ผุดขึ้นอย่างมากมายทำให้เขาอยากได้คำตอบกับเรื่องที่สงสัย
“อย่างที่พี่ป๊อปคิดนั่นแหละค่ะ”เขาพยักหน้ารับรู้ สายตาคมจ้องมองร่างเล็กในอ้อมกอด ก่อนจะเอ่ยขอบคุณเพื่อน
สาวของฟางที่ช่วยเธอไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่
“ขอบคุณนะครับ”ก่อนเขาจะพยุงร่างเล็กในอ้อมกอดออกจากร้านไป สามสาวหันมามองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มกริ่ม
สามเสียงพูดออกมาพร้อมกันว่า
“หล่อออออออออออ”
ชายหนุ่มลอบมองร่างเล็กข้างกายที่ยังคงสภาพเดิม เขารู้ว่าหากไม่พาเธอไปโรงพยาบาล ก็ต้องทำเรื่องที่
เขาไม่สมควรทำสักนิด เพราะถ้าไม่เลือกสักทางงคนที่จะได้รับอันตรายคือฟางเอง
“ฟาง ทนหน่อยนะคนดีใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว”แต่ที่น่าแปลกใจ คือมือเล็กที่คว้าต้นแขนเขาเอาไว้
“ฟาง ไม่...ไม่ไปโรงบาล”
“ไม่ต้องกลัวนะ คุณหมอไม่ฉีดยาหรอก”เขาพูดปลอบขวัญคนตัวเล็กขณะเร่งเครื่องเพื่อให้ไปถึงโรงพยาบาลให้เร็ว
ที่สุด แต่แถวนี้แทบไม่มีโรงพยาบาลเลย มีแต่สถานบันเทิง โรงแรม และคอนโด คอนโด...ไปคอนโดได้มั้ยวะ เขา
ถามตัวเอง แล้วหวนคิดถึงความจริง หากพาเธอไปส่งโรงพยาบาลช้ากว่านี้ หรือหาโรงพยาบาลไม่เจอเลย คนที่
เป็นอันตรายก็คือคนตัวเล็ก คอนโดก็คอนโดวะ แล้วเขาก็ตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าคอนโดที่มารดาซื้อไว้ให้เป็นของ
ขวัญวันเรียนจบปริญญาโท เพราะเขาตั้งใจว่าจะกลับบ้าน แต่ก็เลือกที่จะต่อปริญญาเอกเพราะยังไม่อยากกลับ
ป๊อปปี้ตระกองกอดร่างเล็กในอ้อมแขน ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
“ร้อน ฮือๆ ฟางร้อน ช่วยด้วย”เขาเริ่มสติแตกเมื่อคนตัวเล็กทั้งร้องไห้แล้วกลิ้งตัวไป-มาบนเตียง เท้าแกร่งเข้าไป
เตรียมน้ำเย็นและผ้าผืนเล็กสำหรับเช็ดตัวให้หญิงสาว เขาวางอ่างบนเตียงก่อนจะชุบผ้าแล้วบิดพอหมาดๆ ลากไป
ตามลำคอของคนตัวเล็กที่ยังคงดิ้นไป-มา
“ฮือ พี่ป๊อปช่วยเค้าด้วย ฮือๆๆ”คนตัวเล็กยังคงบิดตัวหนีความเย็นจากผ้าผืนเล็ก ใบหน้าหวานแดงก่ำและเต็มไป
ด้วยหยาดน้ำตาทำเอาเขาใจไม่ดี
“ฟางเช็ดตัวก่อนนะ เดี๋ยวมันนก็จะดีขึ้นเอง”
“ไม่เอา ร้อน ร้อน ฮือ”มือเล็กทึ้งเสื้อผ้าบนตัวออกจนมันฉีกขาดบาดเนื้อนวลจนเลือดซิบ มือใหญ่ยึดข้อมือเล็กไว้
ก่อนที่จะไม่เหลืออาภรณ์สักชิ้นปิดกายเธอ เพราะเขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนร่างเปลือยเปล่าของอิสตรีได้
แต่ดูเหมือนเขาจะคิดผิด เพราะร่างเล็กกลับโผเข้ากอดเขาไว้แน่น ลมหายใจติดขัดที่เป่ารดซอกคอแกร่งกำลังทำ
ให้ความอดทนของชายหนุ่มลดลง
“ฟางพี่ว่าเราอาบน้ำหน่อยดีมั้ย”เขาผละจากเธอก่อนจะจับจูงมือเล็กลงจากเตียง แต่เธอกลับไม่ยอมตามลงมา
“พี่ป๊อปใจร้าย ฮือ พี่ไม่ช่วยฟางเลย ฮึก ฟางจะตายอยู่แล้ว”มือเล็กสะบัดออกจากเขา ก่อนจะใช้มือถูตัวเองแรงๆ
ราวกับจะช่วยดับความต้องการของร่างกายที่มากขึ้นไปทุกที
“ฟางอย่า แขนถลอกหมดแล้วเนี่ยเห็นมั้ย”เขาดุคนตัวเล็กเบาๆ มือหนาจับข้อมือเล็กไว้อย่างไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยนะ ฮือๆ”เธอยังร้องไห้อย่างขวัญเสีย เมื่อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวของเธอ เขาโอบคนตัวเล็กไว้ทั้งตัว ก่อน
จะเอนตัวเธอลงนอนราบบนเตียง แขนแกร่งยังคงโอบตระกองกอดร่างเล็กอยู่ไม่ห่าง หากแต่แรงดิ้นนั้น ทำให้อะไร
ต่อมิอะไรของเธอและเขาเสียดสีกัน จนบางอย่างที่เคยหลับใหลในร่างกายกลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา เขารู้สึกถึง
ความปวดร้าวที่แล่นเข้ามาเป็นริ้ว แต่มันคงจะไม่ดีนักหากเขาจะหักหาญน้ำใจคนตัวเล็กทั้งๆที่เธอกำลังเจอกับความ
ทรมาน อาจจะจริงที่เขาช่วยเธอได้ แต่หลังจากนั้นล่ะ...
แน่ใจได้แค่ไหนว่าเธอจะไม่เสียใจภายหลังเหตุการณ์คืนนี้
“ฮือๆ ทำอะไรสักอย่างสิคนบ้า เค้าจะตายอยู่แล้วนะ”เสียงด่าทอจากคนตัวเล็กยิ่งทำให้เขาสงสารเธอ แต่ในเมื่อ
เขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว เขาก็ควรปฏิบัติกับเธออย่างน้องสาว ไม่สมควรที่เขาจะทำเรื่องพรรค์นั้นให้เธอต้อง
เสื่อมเสีย เพราะยังไงตอนนี้เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายโสด แต่เขามีคนรักแล้ว แล้วเขาก็รักเธอคนนั้นมาก
“พี่ทำไม่ได้หรอกฟาง...อุ๊บส์”
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ขอบคุณรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะจ้ะ บอกตามตรงว่าเมื่อวานโกรธมากไม่รู้อิเจ๊คนนั้นเป็นใครถึงได้ด่าเอาด่าเอา แต่
เราก็ตอกกลับไปแล้ว...ไม่ใช่น้อยๆด้วย(แอบรู้สึกผิด) ยังไงเราก็ขอบคุณมากนะ ก็ว่าจะอัพที่เว็บนี้ต่อ แต่ถ้ามัน
เหลือเกินจริงๆก็งต้องขอคิดดูอีกที ....พี่ป๊อปกำลังจะโดนน้องฟางข่มขืนแล้ววววว อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
