สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่23 แค่นี้ยังน้อยไป...

 

 

                       

 

 

 

                        เสียงล้อรถบดกับถนนดังสนั่น พร้อมๆกับกลิ่นไหม้ของยางรถ ทำให้เธอรู้ว่าเธอยังไม่ตาย

 

 

...เขาเบรกกะทันหัน แต่เขาจะเบรกไปทำไมกันในเมื่อเขากำลังจะฆ่าเธอให้ตาย เธอลืมตาขึ้นมาก่อนจะลอบถอน

 

 

หายใจที่ร่างงของเธอยังไม่ถูกบด เมื่อตัวรถนั้นห่างกับร่างของเธอไม่ถึงหนึ่งเมตรด้วยซ้ำไป...

 

 

เสียงแตรดังสนั่นทำให้เธอตกใจอีกรอบ รีบพยุงกายลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปนั่งเบาะข้างคนขับอย่างรวดเร็ว

 

 

ชายหนุ่มออกรถด้วยความเร็วสูง อย่างไม่กลัวประตูนรกที่เปิดรออยู่เบื้องหน้าเลยแม้แต่น้อย เธอจับสายของเข็มขัด

 

 

นิรภัยอย่างหวาดหวั่นกับการขับรถเย้ยฟ้าท้านรกของเขา หากแต่ต้องหายตกใจเป็นปลิดทิ้งเมื่อ

 

 

รถคันหรูเลี้ยวเข้าโรงแรม...โรงแรมม่านรูด

 

 

เธอเหลียวหน้ามองชายหนุ่มข้างกายอย่างไม่เข้าใจ เขาจดรถในซอง ก่อนม่านจะรูดปิดกั้นระหว่างโลกภายนอก

 

 

และห้องนี้

 

 

“ลงมาสิ”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กับใบหน้าของเขา เธอก้าวเท้าตามลงไปอย่างยอมจำนน เธอรู้ดีว่าต้อง

 

 

เจอกับอะไร หากนี่มันจะเป็นอีกวิธีแก้แค้นของเขา ทำให้เขาหายแค้นหรือลดความแค้นความเกลียดชังจากตัวเธอ

 

 

ลงไปได้บ้าง เธอก็ยินดี เธอสอดสายตามองรอบห้องอย่างตระหนก ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยรู้และไม่เคยเห็น

 

 

สถานที่อย่างนี้มาก่อนเลย

 

 

แต่มารดาบอกว่ามันเป็นที่ที่ไม่ดี มีแต่หญิงใจง่ายและชายสำส่อนเท่านั้นแหละที่จะใช้บริการมัน

 

 

 

 

หากในวันนี้เธอกำลังยืนอยู่ที่แห่งนี้ด้วยคำตราหน้าตัวโตว่าผู้หญิงใจง่าย

 

 

“ฟางต้องทำยังไงบ้างคะ”เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาก็เริ่มจะรินไหลอีกหนเมื่อคิดว่าศักดิ์ของ

 

 

ความเป็นลูกผู้หญิงที่มีอยู่น้อยนิดกำลังจะหมดลงไป...เพราะความใจง่ายของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

        สติที่มีอยู่น้อยนิดเป็นอันต้องหลุดลอยออกจากตัวไป เมื่อริมฝีปากหยักลึกได้รูปของชายหนุ่มฉกลงมา

 

 

ประกบริมฝีปากอิ่มอย่างแรง ลิ้นหนาควานหาความหวานภายในอุ้งปากอย่างหยาบคาย จูบนี้เต็มไปด้วยความชิงชัง

 

 

ความแค้น ซึ่งมันทั้งโหดร้ายและป่าเถื่อนเกินไปสำหรับคนตัวเล็ก มือเล็กๆทุบตีอกแกร่งอย่างรัวๆ เมื่อเธอกำลังจะ

 

 

ขาดอากาศหายใจ เขายอมถอนจูบออก ก่อนจะผลักร่างเล็กให้ล้มตัวลงนอนบนเตียง มือหนาเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าบน

 

 

 

ร่างกายบอบบางออกจนหมด ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาไหลรินลงมาอย่างไม่ขาดสายมองการกระทำของสามีทาง

 

 

พฤตินัยอย่างตื่นตระหนก รอยบาดของเนื้อผ้าสร้างความเจ็บปวดแก่ร่างกายของเธอไม่น้อยเลย เธอคลำมือเล็กไป

 

 

ที่หน้าท้องแบนราบที่เลือดไหลซิบออกมา หากแต่ต้องชะงัก เมื่อมือหนาของชายหนุ่มรวบข้อมือเล็กไว้เหนือศีรษะ

 

 

ด้วยมือเพียงข้างเดียว

 

 

“แผลแค่นี้มันไม่ตายหรอกน่า แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่พิมต้องเจอ”เธอหลบดวงตาแข็งกร้าวคู่นั้นเป็น

 

 

พัลวัน พร้อมๆกับหลับตาลงก้มหน้ารับชะตากรรมของตัวเอง ใช่ สิ่งที่เธอกำลังพบพานไม่น้อยกว่าสิ่งที่พิมและลูก

 

 

ในท้องต้องพบเจอ

 

 

“ในเมื่อเธอโกหกว่าเธอท้อง แต่ถ้าจะโกหกให้มันแนบเนียนหน่อยก็ให้ฉันช่วยละกันนะ”เธอลืมตาโพลงก่อนจะ

 

 

เอ่ยกับชายหนุ่ม

 

 

“ไม่ได้นะคะ ฟางไม่อยากให้ลูกเกิดมาจากความแค้นหรือว่าชิงชัง ฟางอยากให้แกเกิดจากความรัก ถ้าพี่ป๊อปไม่

 

 

เห็นแก่ฟางก็เห็นแก่ลูกเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย”เธอส่งสายตาเว้าวอนให้กับคนบนร่าง เธอไม่อยากให้ลูกต้อง

 

 

เกิดมาท่ามกลางความชิงชังของคนเป็นพ่อ แม้วันที่เขารักเธอจะไม่มีจริง...แต่เธอก็ยังไม่เลิกหวัง

 

 

“เสียใจ...เพราะเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอฉันไม่นับเป็นลูก”วาจาแสนร้ายกาจของเขาไม่ต่างไปจากมีดปลายแหลม

 

 

นับร้อยนับพันจ้วงแทงลงบนร่างของเธอ ตอนนี้เธอชาวาบไปทั้งตัว ไม่มีความรู้สึกอีกต่อไปแล้ว...ได้แต่หวนนึกถึง

 

 

ความเป็นจริงว่าหากตอนนี้เธอกำลังต้องท้องลูกของเขาและเธอจริงๆ แกก็คงจากเธอไปตั้งแต่เขาผลักเธอลงจาก

 

 

ม้าหินอ่อนที่คอนโดของพิมแล้ว

 

 

“ฟางก็ดีใจเหมือนกันที่แกไม่ต้องเกิดมามีพ่อใจร้ายแบบพี่”เธอตวาดชายหนุ่ม ก่อนจะผลักตัวของเขาออกจากร่าง

 

 

หากแต่แรงผู้หญิงหรือจะสู้ผู้ชายได้ เขาเหยียดยิ้มมุมปากอย่างน่ารังเกียจ

 

 

 

เพี๊ยะ!!!

 

 

“ลงไปจากตัวฟาง”เธอฟาดผ่ามือลงบนใบหน้าหล่อคมอย่างแรง ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอคิดจะทำร้ายร่างกายของ

 

 

เขา หากแต่ครั้งนี้เธอไม่ทำอย่างนี้ ชายหนุ่มที่บ้าเลือดตรงหน้าคงได้ย่ำยีเธอจนไม่มีชีวิตรอดไปจากที่นี่แน่ เขาหัน

 

 

หน้ามามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว ทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย

 

 

“ถ้าวันไหนที่เธอท้อง ฉันนี่แหละจะเป็นคนฆ่าเด็กด้วยน้ำมือของฉันเอง”ดูเหมือนเขาจะไม่สำนึกสำเหนียก แต่ยังมี

 

 

หน้ามาพูดแบบนี้กับเธออีก ทำไมเขาถึงได้ใจคอโหดร้ายนัก แม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เขายังจะฆ่าได้ลงคอ

 

 

ผู้ชายแสนอ่อนโยนและใจดีหายไปไหนหมด คนเดิมของเธอเขาไปอยู่ที่ไหนกัน

 

 

“เลว เลวที่สุด!”

 

 

“มันก็ยังจะน้อยกว่าเธอก็แล้วกัน เธอฆ่าคนรักของฉันอย่างเลือดเย็น”

 

 

“ฟางไม่ได้ฆ่า เลิกใส่ร้ายฟางซะทีเหอะ”เธอผลักหน้าอกของเขาเต็มแรง ด้วยอารมณ์คุกรุ่นที่ก่อตัวขึ้นมาอย่าง

 

 

มากมาย แล้วทำไมเธอต้องทนกับคำครหามากมายอย่างนี้

 

 

“ถ้ามันไม่เป็นเพราะเธอแล้วมันจะเป็นเพราะใคร เธอมันนางมารร้าย”

 

 

“ใช่ ฟางมันเลว ฟางมันชั่ว ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง แต่ที่ฟางเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่นั่นแหละ”

 

 

“ถ้าเธอรู้จักคำว่าให้มากกว่านี้ มันจะไม่มีวันนี้เลยฟาง”เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ทำเอาน้ำตาของเธอที่เพิ่งแห้ง

 

 

เหือดไปไหลรินอีกหน เขาคงเบื่อและรำคาญเธอเต็มทนแล้ว เธอก็ไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้ แต่ทั้งหมดนี้มันเป็น

 

 

เพราะความรักทั้งนั้น ใช่เธออาจจะตัดใจได้แล้ว หากก่อนหน้านี้เธอรู้จักคำว่าให้ คงไม่ต้องแลกมาด้วยชีวิตของใคร

 

 

อย่างที่เป็นอยู่

 

 

“ฟางไม่รู้จักหรอกคำว่าให้ แล้วพี่ป๊อปรู้จักคำว่าให้ความหวังมั้ยคะ”

 

 

“ให้ความหวังอะไรของเธอ ถ้าจำไม่ผิดฉันไม่เคยให้ความหวังเธอสักนิด”น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวขึ้นมาอีกหน

 

 

“ฟางให้ความหวังตัวเอง แค่คิดว่าสักวันพี่ป๊อปจะรักฟาง ทั้งๆที่คิดจะตัดใจ แต่มันก็ทำไม่ได้สักที”เธอจ้องมองดวง

 

 

ตาดุดันคู่นั้น มองลึกเข้าไปในนั้นอย่างต้องการคำตอบ ถึงแม้จะรู้ว่าเธอต้องเจอกับความเจ็บปวด แต่ไม่มีเลยสักครั้ง

 

 

ที่เธอจะเจ็บแล้วจำ เธอยังดันทุรังเพื่อให้ได้หัวใจเขามาครอบครอง หากแต่วันนี้ความหวังที่มีกลับริบหรี่เต็มทน

 

 

“ถ้าวันนี้ยังตัดใจไม่ลง ฉันจะช่วยเธอเอง”

 

 

             ใบหน้าหล่อคมเลื่อนลงขบเม้มซอกคอขาวอย่างกักขฬะ สร้างรอยราคีให้กับร่างบอบบางทุกตารางนิ้วที่

 

 

เคลื่อนผ่าน มือหนากอบกุมความนุ่มหยุ่นไว้เต็มสองมือใหญ่ บีบเคล้นอย่างแรงจนหญิงสาวนิ่วหน้าลงด้วยความเจ็บ

 

 

มือเล็กๆผลักไสแผงอกแกร่งออกจากลำตัว แต่เธอต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่เคลื่อนผ่าเข้ามา

 

 

ภายในกายสาว ชายหนุ่มขยับนิ้วเรียวเข้าออกภายในกายสาวแสนคับแน่นด้วยจังหวะรัวเร็ว ไม่ได้หวังให้เธอลืม

 

 

ความเจ็บปวด หากแต่เขากำลังจะเพิ่มความเจ็บปวดให้เธอต่างหาก

 

 

รอยยิ้มร้ายกาจถูกแต้มตรงมุมปากของชายหนุ่ม แค่สิ่งที่เธอเจอตอนนี้มันยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่พิมของพบเจอ

 

 

เพราะฉะนั้นแล้วการแก้แค้นแค่นี้มันยังเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายก้อย ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล...

 

 

ความเจ็บปวดของเธอก็ยังอีกยาวนาน...

 

 

 

 

 

 

 

..................................................................................................................................

NC ค่อนข้างโหดร้าย อย่าเพิ่งเกลียดพระเอกนะ อีกไม่นานดราม่าก็จะผ่านไป คอมเมดี้+โรแมนติกก็จะเข้ามา

 

แทนที่แน่นอน เพราะว่าเราตั้งใจแต่วเรื่องนี่ให้มันน่ารักๆ อยากให้เป็นเรื่องที่ทุกคนอ่านไปด้วยแล้วอมยิ้มไปด้วย

แต่ตอนนี้อมทุกข์ไปก่อนนะ อิอิ