HURT รักหลอกลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
35)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่35
คุณเพียงพรเฝ้ามองแผ่นหลังบางของลูกสาวคนโตที่กำลังอยู่ภายในอ้อมกอดของชายหนุ่มผู้
เพียบพร้อม หากครอบครัวของนางเป็นเหมือนแต่ก่อน นางจะไม่กีดกันความรักของฟางและคุณภาณุเลย
แต่นี่...ครอบครัวของนางไม่ได้เพียบพร้อมเหมือนแต่ก่อน และคำครหาของคุณหญิงนวลลออในวันนั้นทำให้นาง
ต้องเก็บเรื่องราวทุกอย่างมาคิด ไม่มีทางเลยที่ผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างชายหนุ่มจะมาบรรจบกับบุตรสาวของนาง
ทั้งคู่เปรียบเสมือนเส้นขนานไม่มีทางมาบรรจบกันได้ แล้วจะให้นางคิดอย่างไร.... นางรู้ว่าทั้งสองรักกัน แต่หาก
ฟางต้องทนคำครหาจากแม่สามี ลูกสาวของนางคงจะไม่มีความสุขแน่ เพราะฉะนั้นนางควรตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ก่อน
ที่ไฟจะลามทุ่งจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีก เจ็บเสียตั้งแต่ตอนนี้ ยังดีกว่าหากจะต้องเจ็บไปตลอดชีวิต
“ฟาง มาหาแม่ซิลูก”
หญิงสาวเงยหน้าจากอ้อมกอดของสามี ก่อนดวงตากลมโตจะเบิกโพลง นัยน์ตาหวานเต้นระริก
ก่อนจะกุลีกุจอโผเข้าหามารดาเมื่อเห็นว่าท่านฟื้นแล้ว
“แม่ฟื้นแล้ว แม่เป็นยังไงบ้างคะ หิวน้ำไหมคะ”
“ไม่ลูก คุณภาณุ น้าขอเวลาอยู่กับยัยฟางตามลำพังสักครู่ได้ไหมคะ”
บุคคลที่สามพยักหน้า ก่อนจะยอมปลีกตัวออกจากห้องพักผู้ป่วยไปแต่โดยดี คุณเพียงพรหันหน้ามา
มองบุตรสาวที่สะอื้นฮักในอ้อมกอดของนางด้วยความประหลาดใจ ฟางไม่ใช่คนบ่อน้ำตาตื้น แต่ทำไมรื่องแค่นี้บุตร
สาวถึงกับต้องร้องไห้กัน
“เป็นอะไรไปลูก แม่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“ฟางคิดถึงแม่นี่คะ แล้วแม่เป็นอะไรไปคะ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองป่วยแบบนี้ หรือว่าแม่ไม่ได้ไปตาม
ที่หมอนัด”
“เปล่าลูก มันมีเรื่องหนึ่งที่ทำให้แม่ไม่สบายใจ”
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น วันก่อนป๊อปปี้ก็บอกเธอแบบนี้ และตอนนี้เธอก็อยากรู้เหลือเกินว่าเรื่องอะไรที่มัน
ทำให้มารดาไม่สบายใจถึงขนาดล้มป่วย
“เรื่องอะไรคะ...”
เธออาจหาญถามออกไป ในใจก็นึกกลัวเหลือเกินด้วยเธอยังมีชนักติดหลัง และเรื่องของเธอก็ไม่ได้
น่าให้อภัยนัก
“มีคนบอกว่าลูกกับคุณภาณุ....เอ่อ บอกแม่ได้รึเปล่าว่าหนูกับเขาเป็นอะไรกัน”
ร่างเล็กสั่นระริก ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนซีดขาว สิ่งที่เธอกลัวมาตลอดกำลังตามเธอมา และ
ตอนนี้มันก็ตามมาทันแล้ว...แล้วเธอควรจะยอมรับความจริงหรือเปล่า? ถ้านั่นมันจะยิ่งทำให้แม่กับน้องต้องผิดหวัง
ในตัวเธอเพิ่มมากขึ้นไปอีก เธอไม่เพียงแต่ยอมเป็นของป๊อปปี้เพียงแค่แลกกับหนี้สิน แต่ตอนนี้เธอกำลังอุ้มท้อง
เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่...
“แม่รู้ว่าทุกอย่างที่ลูกทำมันมีเหตุผล แต่แม่แค่อยากรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร...หนูถึงกับต้องละทิ้ง
ศักดิ์ศรีของเรา”
“แม่...”
น้ำตาร่วงเผาะทันที แม้น้ำเสียงของมารดาจะเจือความห่วงใยและเห็นใจเพียงใด แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรับ
รู้คือท่านผิดหวังในตัวเธอเหลือเกิน
“แม่ยอมไปนอนอยู่ข้างถนนยังจะดีกว่า ถ้าต้องให้ฟางเอาศักดิ์ไปแลกกับเงินพวกนั้น...”
“แต่ฟางทนไม่ได้ ฟางไม่อยากเห็นแม่ต้องลำบาก”
“แล้วหนูคิดว่าแม่จะมีความสุขอยู่ท่ามกลางคำครหาอย่างนั้นหรือ...ถอยมาเถอะนะลูก อย่าถลำตัวให้
มันลึกไปมากกว่านี้ เจ็บเสียตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าต้องเจ็บไปตลอดชีวิต คุณหญิงไม่มีทางยอมรับหนูแน่”
“แต่ว่า...”
“ถือว่าเห็นแก่แม่นะลูกนะ”
ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความลังเลและวิตกกังวลมองใบหน้าของมารดาด้วยความรู้สึก
หลากหลาย ทั้งอยากจะรับปาก ทั้งอยากปฏิเสธ เพราะลูกน้อยในท้อง
“แต่ฟางกับคุณภาณุ เราจดทะเบียนกันแล้ว แล้วอีกอย่างตอนนี้ฟางกำลังอุ้มท้องลูกของเขา ฟาง
ไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย”
หญิงสาวโต้เถียงไปด้วยความไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเธอรักเขา เขาก็รักเธอ ไม่มีเหตุผลไหนที่จะต้อง
ถอยจากกัน เพราะนี่คือชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย ที่ต้องเสียสละไปเสียทุกอย่าง และเธอก็เห็นแก่ตัวมากพอที่จะยืนอยู่
ข้างเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า
“หนูกำลังจะบอกว่าไม่ยอม”
“ค่ะ ฟางไม่ยอม ฟางอยากมีเขาอยู่ข้างๆไปจนวันตาย”
“แต่แม่ทนไม่ได้ แม่ไม่อยากเห็นหนูต้องเสียน้ำตา คิดหรือว่าคุณหญิงจะไม่ทำอะไรสักอย่างเพื่อ
ให้ลูกกับคุณภาณุเลิกกัน...ถือว่าเห็นแก่แม่ เห็นแก่น้อง เห็นแก่ลูกในท้องนะฟาง”
ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองดวงหน้าหวานของมารดาที่ตอนนี้ฉายแววความวิตกกังวลใจไม่ได้ยิ่ง
หย่อนไปกว่าเธอเลย
“ฟางรักเขา...”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นเบาๆ อย่างต้องกรจะบอกมารดาเป็นนัยๆว่าเธอเองไม่ได้ต้องการอย่างที่มารดา
ต้องการ ถึงจะมีปัญหาอีกมากมายแค่ไหนเธอก็พร้อมที่จะต่อสู้ ขอเพียงแค่มีเขาอยู่ข้างๆ...แต่ถ้าในวันใดวันหนึ่ง
เขาไม่ได้อยู่ข้างๆเธออีกต่อไปล่ะ...เธอจะยังสู้ไหวหรือ
“รัก...ไม่ได้หมายความว่าต้องครอบครอง หรือต้องอยู่ด้วยกันไปจนวันตายนะลูก มีคนตั้งมากมายที่
ต้องจากกัน ทั้งที่ยังรัก...ชีวิตจริง มีอะไรอีกหลายอย่างที่เราต้องเรียนรู้ ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบเหมือนอย่างใน
นิยายหรอกนะลูก”
ดวงตาหวานซึ้งมองดวงหน้าหวานของบุตรสาว ก่อนจะเอ่ยขึ้นเพียงเบาๆ
“เอากลับไปคิดดูก่อน แม่จะไม่ถามว่าหลังจากนี้หนูจะตัดสินใจอย่างไร...แต่แม่จะรอดูว่าลูกจะทำ
อย่างไร”
ร่างบางลุกขึ้นยืนอย่างไม่มั่นคงนึกก่อนจะเดินออกมาจากห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนั่น เพื่อหาอากาศ
บริสุทธิ์ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรแล้ว หัวใจที่มืดมน ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบใด
มันก็ไม่มีทางงสว่างขึ้นมาได้หรอก...
แสงสว่างของเธออยู่ที่เขาต้องหาก...
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ขอโทษษษษษ คือเราไม่ค่อยมีเวลาเลย การบ้านก็เยอะ อาทิตย์นี้ต้องสอบแล้ว ยังไงถ้าสอบเสร็จจะมาอัพให้
บ่อยๆนะ ขอโทษที่ทำให้รอน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
