HURT รักหลอกลวง...

HURT รักหลอกลวง...
 
 
ตอนที่2
 
 
 
 
 
 
              “ออกไป!”
 
             เสียงหวานเอ็ดตะโร พร้อมกับหมอนนุ่มที่ถูกฟาดลงมาซ้ำๆบนร่างแกร่งที่เปลือยเปล่าของป๊อปปี้
 
 
 
             “หยุด!”
 
             ร่างเล็กชะงักเล็กน้อยอย่างตกใจไปกับน้ำเสียงเข้มที่ดุดันและใบหน้าหล่อคมที่ดุดันไปไม่แพ้กัน
 
มือบางลดหมอนลง ก่อนจะรีบกระถดกายหนีเมื่อเห็นว่าร่างแกร่งเริ่มจะคุกคามสวัสดิภาพของเธอ เธอต้องรีบหนี
 
ก่อนความเจ็บปวดจะวิ่งตามเธอทัน
 
 
 
             “จะไปไหน!”
 
             วงแขนแกร่งตวัดรอบร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวก่อนจะกักกันเธอไว้ภายใต้ร่างของเขา
 
 
            “ปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงาน”
 
 
 
            “ไปขายเรือนร่างของคุณน่ะหรือ”
 
 
 
           “หยาบคาย!ฉันไม่ได้ขายตัว ฉันทำงานสุจริต...ไม่ได้โกงใครกินแบบคุณ!”
 
           น้ำเสียงแข็งกร้าวของหญิงสาวตะโกนก้อง คำว่าโกงกำลังทำให้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า บริษัทของเขา
 
ทำงานด้วยความซื่อสัตย์และซื่อตรง ไม่ได้โกงใครกินแบบที่เธอกำลังปรามาส!
 
 
          “มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”
 
 
 
          “มันไม่มากไปหรอก มันคือความจริง คุณมัน...โอ้ย”
 
         น้ำตาซึมที่หางตาทันที ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ทั่วทุกอณูของร่างกาย เธอก้มลงมองจุดที่ชายหนุ่มจงใจจะ
 
ให้เธอได้รับความเจ็บปวด...
 
 
 
 
           กายแกร่งถูกส่งเข้าหากายสาวอย่างหนักหน่วง เสียงหวานร้องสะอื้นอย่างเจ็บปวด มือเล็กกุมท้องน้อย
 
แน่นราวกับมันจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มกำลังประเคนให้อย่างถึงพริกถึงขิง น้ำเสียงแหบพร่าครางลั่น
 
อย่างสุขสมเมื่อความอ่อนนุ่มที่โอบรัดรอบกายแกร่งของเขากำลังขมิบตอดรัดถี่ๆ เขาจัดการพลิกร่างเล็กให้อยู่ใน
 
ท่าคลานเข่า ก่อนจะส่งกายแกร่งเข้าหาอย่างรัวเร็ว ประสาทสัมผัสเหมือนจะถูกปิดกั้นเมื่อความสุขสมของร่างกาย
 
กำลังมีอิทธิพลเหนือสิ่งใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงขอร้องอ้นวอนให้ลดหลั่นความเจ็บปวดลง ฝ่ามือแกร่งยังคงหมุน
 
วนไปตามสะโพกมนอย่างปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมเต้าทรวงงดงามบีบเคล้นเล่นอย่าง
 
หนักหน่วงและสะกิดยอดอกสีระเรื่อเบาๆเรียกเสียงครางเจือสะอื้นของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ลิ้นหนาไล่ไปตาม
 
หลังใบหูบอบบางก่อนจะกระซิบเย้ยหยันหญิงสาวที่กำลังหลงเผลอตัวไปตามสัมผัสของเขา
 
 
              “เสียวดีไหมล่ะ”
 
 
             “อ๊ะ ไอ้เลว อ๊าๆ ฮึก”
 
             ร่างเล็กทรุดฮวบลงไปกับเตียง เสียงครางหวานหูถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากบางเมื่อร่างกายถูก
 
ปลดปล่อยจากความทรมานของร่างกาย สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างหมดสิ้น ก่อนวงแขน
 
แกร่งจะพลิกตัวร่างเล็กให้นอนหงาย ชายหนุ่มจ้องริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงก่ำและบวมเป่ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นสบดวงตา
 
คู่สวยที่ฉ่ำปรืออย่างคนเมา เขากดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะบดจูบตามอำเภอใจ เขาเลื่อนศีรษะลงสร้างรอยตีตรา
 
ตามลำคอขาวผ่อง
 
 
          “อย่า...”เขาไม่นำพาต่อเสียงร้องห้ามของหญิงสาว ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาชีพของเธอต้องอาศัยทั้งเรือนร่าง
 
และหน้าตา...แต่เขาอยากให้เธออับอายเล่นๆก็เท่านั้น มือใหญ่นวดคลึงไปตามเรือนร่างงดงามของหญิงสาว ก่อน
 
จะกรีดนิ้วลงไปตามร่องสวาทที่เขายังคงฝากฝังกายแกร่งอยู่ภายในตัวของเธอ ปลายนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มกระสันสี
 
ระเรื่อและต้องคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อร่างเล็กกระตุกเกร็ง เสียงหวานครางกระเส่าก่อนชายหนุ่มจะเริ่มขยับ
 
กายแกร่งตามห้วงอารมณ์รักของร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาเอื้อมเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมสั่นไหวไป
 
ตามจังหวะรัก ริมฝีปากหยักลึกเคลื่อนเข้าครอบครองยอดอกสีระเรื่อดูดดึงเล่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวย
 
หวานที่หลับตาพริ้ม ทว่าริมฝีปากบางกลับส่งเสียงครวญครางอย่างรัญจวนใจ ริมฝีปากอิ่มที่คอยพูดเหน็บแนมอย่าง
 
เจ็บแสบจนเขานึกอยากจะบีบคอระหงส์นั่นให้แหลกละเอียดคามือ แต่การลงโทษคนตัวเล็กด้วยจูบคุ้มค่ากว่ากัน
 
เป็นไหนๆ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็กดริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มที่ส่งเสียงครวญครางเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอ
 
ทำให้เขาไม่พอใจเมื่อครู่นี้ เขาถอนจูบออก ก่อนจะเร่งจังหวะเพลงรักให้เร็วขึ้น มือหนาเอื้อมมือยึดสะโพกมนไว้
 
ก่อนจะทอดสายตามองคนตัวเล็กที่หอบหายใจถี่ๆและเขาก็พอจะรู้ว่าเธอแซงหน้าเขาเข้าเส้นชัยไปแล้ว เขาเร่ง
 
เครื่องเสือกกายเข้าหากายสาวอย่างถี่ระรัวก่อนจะทรุดฮวบลงบนหน้าอกนุ่มหยุ่น เป็นอีกครั้งที่เขาปลดปล่อยเข้าสู่
 
กายสาว กายแกร่งถูกถอดถอนออกจากกายสาว ก่อนร่างแข็งแกร่งจะพลิกตัวลงนอนเคียงข้างร่างบอบบางที่ยังคง
 
หอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบกับเพลงรักจังหวะรุนแรง ลำแขนแกร่งตวัดเอวคอดกิ่วก่อนจะรั้งเข้าหาตัว มือหนาไล้
 
เช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นไปทั่วใบหน้าสวยหวานและลำคอระหงส์
 
 
             “อย่าทำให้ผมโกรธอีก...รู้ไหม”
 
 
             “คุณมันใจร้าย”หญิงสาวปรามาสเขา ก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่ห้วงนิทราไปเสียดื้อๆ เขารู้ว่าเธอต้องเจ็บ
 
ปวดไม่น้อยที่เขาทำกับเธอแบบนี้..
 
 
 
.เขาไม่ปฏิเสธว่าพอใจในตัวเธอมาก...
 
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและมั่นใจในตัวเอง เธอเข้มแข็งพอที่จะประคับประคองครอบครัวที่มีแม่ที่ป่วยหนักและน้อง
 
สาวที่กำลังศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังด้วยสองมือของเธอเอง ถ้าไม่ใช่เพราะหนี้สินที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้
 
ก่อนจะตาย เธอกับเขาคงไม่มีวันพบกัน...
 
 
จากคุณหนูไฮโซเปลี่ยนเป็นเด็กสาวธรรมดาๆคนหนึ่งไม่พอยังต้องทำงานหาเงินเลี้ยงแม่และน้อง...
 
รายได้คงไม่มากพอที่จะทำให้เธออยู่รอดในยุคที่ข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ หากเธอไม่เข้าวงการมายา...
 
และเขาก็อดโมโหไม่ได้เมื่อเห็นฉากละครบางตอนของเธอที่รับบทแสดง
 
 
เขาเกลียดมือของผู้ชายพวกนั้นที่คอยกุมมือเล็กที่เขามีสิทธิ์เพียงผู้เดียวไว้ เขาเกลียดที่จะให้ใครต่อใครมา
 
แตะต้องเธอ...หากวันไหนไม่พอใจมากๆ...เธอก็ต้องรับบทลงโทษหนักหน่อยก็เท่านั้น...เขาไม่ได้หึง
 
แค่ไม่ชอบ...
 
เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจและน่าค้นหา แต่เขาคงไม่มีสิทธิ์...
 
 
 
เธอก็เหมือนกับผลไม้ต้องห้ามในสวนเอเดน หอมหวานน่าลิ้มลอง...
 
 
แต่เคลือบยาพิษ...
 
 
เขาก็เหมือนอดัมและอีวา...พอรู้รส ก็ไม่คิดจะลิ้มลองหาความเจ็บปวดให้ตัวเองอีกเลย...
 
 
เรื่องของเธอและเขาก็เหมือนกับภาพมายา...
 
 
อีกไม่นานก็หายไป...