HURT รักหลอกลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่2
“ออกไป!”
เสียงหวานเอ็ดตะโร พร้อมกับหมอนนุ่มที่ถูกฟาดลงมาซ้ำๆบนร่างแกร่งที่เปลือยเปล่าของป๊อปปี้
“หยุด!”
ร่างเล็กชะงักเล็กน้อยอย่างตกใจไปกับน้ำเสียงเข้มที่ดุดันและใบหน้าหล่อคมที่ดุดันไปไม่แพ้กัน
มือบางลดหมอนลง ก่อนจะรีบกระถดกายหนีเมื่อเห็นว่าร่างแกร่งเริ่มจะคุกคามสวัสดิภาพของเธอ เธอต้องรีบหนี
ก่อนความเจ็บปวดจะวิ่งตามเธอทัน
“จะไปไหน!”
วงแขนแกร่งตวัดรอบร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวก่อนจะกักกันเธอไว้ภายใต้ร่างของเขา
“ปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงาน”
“ไปขายเรือนร่างของคุณน่ะหรือ”
“หยาบคาย!ฉันไม่ได้ขายตัว ฉันทำงานสุจริต...ไม่ได้โกงใครกินแบบคุณ!”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของหญิงสาวตะโกนก้อง คำว่าโกงกำลังทำให้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า บริษัทของเขา
ทำงานด้วยความซื่อสัตย์และซื่อตรง ไม่ได้โกงใครกินแบบที่เธอกำลังปรามาส!
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”
“มันไม่มากไปหรอก มันคือความจริง คุณมัน...โอ้ย”
น้ำตาซึมที่หางตาทันที ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ทั่วทุกอณูของร่างกาย เธอก้มลงมองจุดที่ชายหนุ่มจงใจจะ
ให้เธอได้รับความเจ็บปวด...
กายแกร่งถูกส่งเข้าหากายสาวอย่างหนักหน่วง เสียงหวานร้องสะอื้นอย่างเจ็บปวด มือเล็กกุมท้องน้อย
แน่นราวกับมันจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มกำลังประเคนให้อย่างถึงพริกถึงขิง น้ำเสียงแหบพร่าครางลั่น
อย่างสุขสมเมื่อความอ่อนนุ่มที่โอบรัดรอบกายแกร่งของเขากำลังขมิบตอดรัดถี่ๆ เขาจัดการพลิกร่างเล็กให้อยู่ใน
ท่าคลานเข่า ก่อนจะส่งกายแกร่งเข้าหาอย่างรัวเร็ว ประสาทสัมผัสเหมือนจะถูกปิดกั้นเมื่อความสุขสมของร่างกาย
กำลังมีอิทธิพลเหนือสิ่งใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงขอร้องอ้นวอนให้ลดหลั่นความเจ็บปวดลง ฝ่ามือแกร่งยังคงหมุน
วนไปตามสะโพกมนอย่างปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมเต้าทรวงงดงามบีบเคล้นเล่นอย่าง
หนักหน่วงและสะกิดยอดอกสีระเรื่อเบาๆเรียกเสียงครางเจือสะอื้นของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ลิ้นหนาไล่ไปตาม
หลังใบหูบอบบางก่อนจะกระซิบเย้ยหยันหญิงสาวที่กำลังหลงเผลอตัวไปตามสัมผัสของเขา
“เสียวดีไหมล่ะ”
“อ๊ะ ไอ้เลว อ๊าๆ ฮึก”
ร่างเล็กทรุดฮวบลงไปกับเตียง เสียงครางหวานหูถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากบางเมื่อร่างกายถูก
ปลดปล่อยจากความทรมานของร่างกาย สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างหมดสิ้น ก่อนวงแขน
แกร่งจะพลิกตัวร่างเล็กให้นอนหงาย ชายหนุ่มจ้องริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงก่ำและบวมเป่ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นสบดวงตา
คู่สวยที่ฉ่ำปรืออย่างคนเมา เขากดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะบดจูบตามอำเภอใจ เขาเลื่อนศีรษะลงสร้างรอยตีตรา
ตามลำคอขาวผ่อง
“อย่า...”เขาไม่นำพาต่อเสียงร้องห้ามของหญิงสาว ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาชีพของเธอต้องอาศัยทั้งเรือนร่าง
และหน้าตา...แต่เขาอยากให้เธออับอายเล่นๆก็เท่านั้น มือใหญ่นวดคลึงไปตามเรือนร่างงดงามของหญิงสาว ก่อน
จะกรีดนิ้วลงไปตามร่องสวาทที่เขายังคงฝากฝังกายแกร่งอยู่ภายในตัวของเธอ ปลายนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มกระสันสี
ระเรื่อและต้องคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อร่างเล็กกระตุกเกร็ง เสียงหวานครางกระเส่าก่อนชายหนุ่มจะเริ่มขยับ
กายแกร่งตามห้วงอารมณ์รักของร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาเอื้อมเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมสั่นไหวไป
ตามจังหวะรัก ริมฝีปากหยักลึกเคลื่อนเข้าครอบครองยอดอกสีระเรื่อดูดดึงเล่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวย
หวานที่หลับตาพริ้ม ทว่าริมฝีปากบางกลับส่งเสียงครวญครางอย่างรัญจวนใจ ริมฝีปากอิ่มที่คอยพูดเหน็บแนมอย่าง
เจ็บแสบจนเขานึกอยากจะบีบคอระหงส์นั่นให้แหลกละเอียดคามือ แต่การลงโทษคนตัวเล็กด้วยจูบคุ้มค่ากว่ากัน
เป็นไหนๆ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็กดริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มที่ส่งเสียงครวญครางเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอ
ทำให้เขาไม่พอใจเมื่อครู่นี้ เขาถอนจูบออก ก่อนจะเร่งจังหวะเพลงรักให้เร็วขึ้น มือหนาเอื้อมมือยึดสะโพกมนไว้
ก่อนจะทอดสายตามองคนตัวเล็กที่หอบหายใจถี่ๆและเขาก็พอจะรู้ว่าเธอแซงหน้าเขาเข้าเส้นชัยไปแล้ว เขาเร่ง
เครื่องเสือกกายเข้าหากายสาวอย่างถี่ระรัวก่อนจะทรุดฮวบลงบนหน้าอกนุ่มหยุ่น เป็นอีกครั้งที่เขาปลดปล่อยเข้าสู่
กายสาว กายแกร่งถูกถอดถอนออกจากกายสาว ก่อนร่างแข็งแกร่งจะพลิกตัวลงนอนเคียงข้างร่างบอบบางที่ยังคง
หอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบกับเพลงรักจังหวะรุนแรง ลำแขนแกร่งตวัดเอวคอดกิ่วก่อนจะรั้งเข้าหาตัว มือหนาไล้
เช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นไปทั่วใบหน้าสวยหวานและลำคอระหงส์
“อย่าทำให้ผมโกรธอีก...รู้ไหม”
“คุณมันใจร้าย”หญิงสาวปรามาสเขา ก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่ห้วงนิทราไปเสียดื้อๆ เขารู้ว่าเธอต้องเจ็บ
ปวดไม่น้อยที่เขาทำกับเธอแบบนี้..
.เขาไม่ปฏิเสธว่าพอใจในตัวเธอมาก...
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและมั่นใจในตัวเอง เธอเข้มแข็งพอที่จะประคับประคองครอบครัวที่มีแม่ที่ป่วยหนักและน้อง
สาวที่กำลังศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังด้วยสองมือของเธอเอง ถ้าไม่ใช่เพราะหนี้สินที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้
ก่อนจะตาย เธอกับเขาคงไม่มีวันพบกัน...
จากคุณหนูไฮโซเปลี่ยนเป็นเด็กสาวธรรมดาๆคนหนึ่งไม่พอยังต้องทำงานหาเงินเลี้ยงแม่และน้อง...
รายได้คงไม่มากพอที่จะทำให้เธออยู่รอดในยุคที่ข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ หากเธอไม่เข้าวงการมายา...
และเขาก็อดโมโหไม่ได้เมื่อเห็นฉากละครบางตอนของเธอที่รับบทแสดง
เขาเกลียดมือของผู้ชายพวกนั้นที่คอยกุมมือเล็กที่เขามีสิทธิ์เพียงผู้เดียวไว้ เขาเกลียดที่จะให้ใครต่อใครมา
แตะต้องเธอ...หากวันไหนไม่พอใจมากๆ...เธอก็ต้องรับบทลงโทษหนักหน่อยก็เท่านั้น...เขาไม่ได้หึง
แค่ไม่ชอบ...
เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจและน่าค้นหา แต่เขาคงไม่มีสิทธิ์...
เธอก็เหมือนกับผลไม้ต้องห้ามในสวนเอเดน หอมหวานน่าลิ้มลอง...
แต่เคลือบยาพิษ...
เขาก็เหมือนอดัมและอีวา...พอรู้รส ก็ไม่คิดจะลิ้มลองหาความเจ็บปวดให้ตัวเองอีกเลย...
เรื่องของเธอและเขาก็เหมือนกับภาพมายา...
อีกไม่นานก็หายไป...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
