HURT รักหลอกลวง...

HURT รักหลอกลวง...

 

 

ตอนที่2

 

 

 

 

 

 

              “ออกไป!”

 

             เสียงหวานเอ็ดตะโร พร้อมกับหมอนนุ่มที่ถูกฟาดลงมาซ้ำๆบนร่างแกร่งที่เปลือยเปล่าของป๊อปปี้

 

 

 

             “หยุด!”

 

             ร่างเล็กชะงักเล็กน้อยอย่างตกใจไปกับน้ำเสียงเข้มที่ดุดันและใบหน้าหล่อคมที่ดุดันไปไม่แพ้กัน

 

มือบางลดหมอนลง ก่อนจะรีบกระถดกายหนีเมื่อเห็นว่าร่างแกร่งเริ่มจะคุกคามสวัสดิภาพของเธอ เธอต้องรีบหนี

 

ก่อนความเจ็บปวดจะวิ่งตามเธอทัน

 

 

 

             “จะไปไหน!”

 

             วงแขนแกร่งตวัดรอบร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวก่อนจะกักกันเธอไว้ภายใต้ร่างของเขา

 

 

            “ปล่อยฉัน ฉันจะไปทำงาน”

 

 

 

            “ไปขายเรือนร่างของคุณน่ะหรือ”

 

 

 

           “หยาบคาย!ฉันไม่ได้ขายตัว ฉันทำงานสุจริต...ไม่ได้โกงใครกินแบบคุณ!”

 

           น้ำเสียงแข็งกร้าวของหญิงสาวตะโกนก้อง คำว่าโกงกำลังทำให้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า บริษัทของเขา

 

ทำงานด้วยความซื่อสัตย์และซื่อตรง ไม่ได้โกงใครกินแบบที่เธอกำลังปรามาส!

 

 

          “มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”

 

 

 

          “มันไม่มากไปหรอก มันคือความจริง คุณมัน...โอ้ย”

 

         น้ำตาซึมที่หางตาทันที ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ทั่วทุกอณูของร่างกาย เธอก้มลงมองจุดที่ชายหนุ่มจงใจจะ

 

ให้เธอได้รับความเจ็บปวด...

 

 

 

 

           กายแกร่งถูกส่งเข้าหากายสาวอย่างหนักหน่วง เสียงหวานร้องสะอื้นอย่างเจ็บปวด มือเล็กกุมท้องน้อย

 

แน่นราวกับมันจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มกำลังประเคนให้อย่างถึงพริกถึงขิง น้ำเสียงแหบพร่าครางลั่น

 

อย่างสุขสมเมื่อความอ่อนนุ่มที่โอบรัดรอบกายแกร่งของเขากำลังขมิบตอดรัดถี่ๆ เขาจัดการพลิกร่างเล็กให้อยู่ใน

 

ท่าคลานเข่า ก่อนจะส่งกายแกร่งเข้าหาอย่างรัวเร็ว ประสาทสัมผัสเหมือนจะถูกปิดกั้นเมื่อความสุขสมของร่างกาย

 

กำลังมีอิทธิพลเหนือสิ่งใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงขอร้องอ้นวอนให้ลดหลั่นความเจ็บปวดลง ฝ่ามือแกร่งยังคงหมุน

 

วนไปตามสะโพกมนอย่างปลุกเร้าอารมณ์ของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมเต้าทรวงงดงามบีบเคล้นเล่นอย่าง

 

หนักหน่วงและสะกิดยอดอกสีระเรื่อเบาๆเรียกเสียงครางเจือสะอื้นของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ลิ้นหนาไล่ไปตาม

 

หลังใบหูบอบบางก่อนจะกระซิบเย้ยหยันหญิงสาวที่กำลังหลงเผลอตัวไปตามสัมผัสของเขา

 

 

              “เสียวดีไหมล่ะ”

 

 

             “อ๊ะ ไอ้เลว อ๊าๆ ฮึก”

 

             ร่างเล็กทรุดฮวบลงไปกับเตียง เสียงครางหวานหูถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากบางเมื่อร่างกายถูก

 

ปลดปล่อยจากความทรมานของร่างกาย สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างหมดสิ้น ก่อนวงแขน

 

แกร่งจะพลิกตัวร่างเล็กให้นอนหงาย ชายหนุ่มจ้องริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงก่ำและบวมเป่ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นสบดวงตา

 

คู่สวยที่ฉ่ำปรืออย่างคนเมา เขากดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะบดจูบตามอำเภอใจ เขาเลื่อนศีรษะลงสร้างรอยตีตรา

 

ตามลำคอขาวผ่อง

 

 

          “อย่า...”เขาไม่นำพาต่อเสียงร้องห้ามของหญิงสาว ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาชีพของเธอต้องอาศัยทั้งเรือนร่าง

 

และหน้าตา...แต่เขาอยากให้เธออับอายเล่นๆก็เท่านั้น มือใหญ่นวดคลึงไปตามเรือนร่างงดงามของหญิงสาว ก่อน

 

จะกรีดนิ้วลงไปตามร่องสวาทที่เขายังคงฝากฝังกายแกร่งอยู่ภายในตัวของเธอ ปลายนิ้วแกร่งสะกิดปุ่มกระสันสี

 

ระเรื่อและต้องคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อร่างเล็กกระตุกเกร็ง เสียงหวานครางกระเส่าก่อนชายหนุ่มจะเริ่มขยับ

 

กายแกร่งตามห้วงอารมณ์รักของร่างกายที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาเอื้อมเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมสั่นไหวไป

 

ตามจังหวะรัก ริมฝีปากหยักลึกเคลื่อนเข้าครอบครองยอดอกสีระเรื่อดูดดึงเล่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวย

 

หวานที่หลับตาพริ้ม ทว่าริมฝีปากบางกลับส่งเสียงครวญครางอย่างรัญจวนใจ ริมฝีปากอิ่มที่คอยพูดเหน็บแนมอย่าง

 

เจ็บแสบจนเขานึกอยากจะบีบคอระหงส์นั่นให้แหลกละเอียดคามือ แต่การลงโทษคนตัวเล็กด้วยจูบคุ้มค่ากว่ากัน

 

เป็นไหนๆ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็กดริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มที่ส่งเสียงครวญครางเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอ

 

ทำให้เขาไม่พอใจเมื่อครู่นี้ เขาถอนจูบออก ก่อนจะเร่งจังหวะเพลงรักให้เร็วขึ้น มือหนาเอื้อมมือยึดสะโพกมนไว้

 

ก่อนจะทอดสายตามองคนตัวเล็กที่หอบหายใจถี่ๆและเขาก็พอจะรู้ว่าเธอแซงหน้าเขาเข้าเส้นชัยไปแล้ว เขาเร่ง

 

เครื่องเสือกกายเข้าหากายสาวอย่างถี่ระรัวก่อนจะทรุดฮวบลงบนหน้าอกนุ่มหยุ่น เป็นอีกครั้งที่เขาปลดปล่อยเข้าสู่

 

กายสาว กายแกร่งถูกถอดถอนออกจากกายสาว ก่อนร่างแข็งแกร่งจะพลิกตัวลงนอนเคียงข้างร่างบอบบางที่ยังคง

 

หอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบกับเพลงรักจังหวะรุนแรง ลำแขนแกร่งตวัดเอวคอดกิ่วก่อนจะรั้งเข้าหาตัว มือหนาไล้

 

เช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นไปทั่วใบหน้าสวยหวานและลำคอระหงส์

 

 

             “อย่าทำให้ผมโกรธอีก...รู้ไหม”

 

 

             “คุณมันใจร้าย”หญิงสาวปรามาสเขา ก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่ห้วงนิทราไปเสียดื้อๆ เขารู้ว่าเธอต้องเจ็บ

 

ปวดไม่น้อยที่เขาทำกับเธอแบบนี้..

 

 

 

.เขาไม่ปฏิเสธว่าพอใจในตัวเธอมาก...

 

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและมั่นใจในตัวเอง เธอเข้มแข็งพอที่จะประคับประคองครอบครัวที่มีแม่ที่ป่วยหนักและน้อง

 

สาวที่กำลังศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังด้วยสองมือของเธอเอง ถ้าไม่ใช่เพราะหนี้สินที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้

 

ก่อนจะตาย เธอกับเขาคงไม่มีวันพบกัน...

 

 

จากคุณหนูไฮโซเปลี่ยนเป็นเด็กสาวธรรมดาๆคนหนึ่งไม่พอยังต้องทำงานหาเงินเลี้ยงแม่และน้อง...

 

รายได้คงไม่มากพอที่จะทำให้เธออยู่รอดในยุคที่ข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ หากเธอไม่เข้าวงการมายา...

 

และเขาก็อดโมโหไม่ได้เมื่อเห็นฉากละครบางตอนของเธอที่รับบทแสดง

 

 

เขาเกลียดมือของผู้ชายพวกนั้นที่คอยกุมมือเล็กที่เขามีสิทธิ์เพียงผู้เดียวไว้ เขาเกลียดที่จะให้ใครต่อใครมา

 

แตะต้องเธอ...หากวันไหนไม่พอใจมากๆ...เธอก็ต้องรับบทลงโทษหนักหน่อยก็เท่านั้น...เขาไม่ได้หึง

 

แค่ไม่ชอบ...

 

เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจและน่าค้นหา แต่เขาคงไม่มีสิทธิ์...

 

 

 

เธอก็เหมือนกับผลไม้ต้องห้ามในสวนเอเดน หอมหวานน่าลิ้มลอง...

 

 

แต่เคลือบยาพิษ...

 

 

เขาก็เหมือนอดัมและอีวา...พอรู้รส ก็ไม่คิดจะลิ้มลองหาความเจ็บปวดให้ตัวเองอีกเลย...

 

 

เรื่องของเธอและเขาก็เหมือนกับภาพมายา...

 

 

อีกไม่นานก็หายไป...