HURT รักหลอกลวง...
9.5
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
39 ตอน
215 วิจารณ์
98.37K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่17
ร่างเล็กพลิกตัวหันหลังให้กับร่างแข็งแกร่งของชายหนุ่ม น้ำตาไหลรินลงอาบสองแก้มนวล หยดแล้ว
หยดเล่า ทั้งแต่วันที่เธอปฏิเสธความรักจอมปลอมของชายหนุ่ม เขาก็ทำท่าว่าจะรุกหนักเข้าทุกวัน
ทั้งเทียวไปรับไปส่ง ตามไปเยี่ยมที่กองถ่าย ไปทานข้าวกับครอบครัวของเธอทุกวัน
เขาทำตัวกลมกลืนราวกับว่าเธอเป็นคนรักของเขาจริงๆและเขาเองก็ไม่มีพันธะ...
ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ เขาทำให้เธอคิดไปไกล เขากำลังทำให้เธอไม่อยากตัดใจจากเขา...
ทั้งที่ก็ใกล้กำหนดที่เธอจะหลุดพ้นจากบ่วงของเขาแล้ว และเธอต้องหาข้อแก้ตัวที่ดีพอสำหรับครอบครัวและคน
รอบข้างว่าทำไมเธอและเขาต้องเลิกรากันไป...
“คุณนอนร้องไห้อีกแล้วนะฟาง เดี๋ยวพรุ่งนี้ตาก็บวมหมดหรอก”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างห่วงใย ร่างแกร่งพลิกนอนตะแคงเพื่อสวมกอดร่างเล็กไว้
“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะเป็นจะตายยังไงมันก็เป็นเรื่องของฉัน”
“ไม่น่ารักเลยนะ คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณเป็นเมียผมน่ะ”
“เมียน้อยค่ะ...ไม่ใช่เมีย”
“ฟาง!”
“อีกหนึ่งเดือน ฉันจะเป็นอิสระจากคุณ ถึงวันนั้นแล้วฉันจะไม่ใช่เมีย เมียน้อย หรือของเล่นแก้เหงา
สำหรับคุณอีก...อย่าลืมสัญญานะคะ”
“ทวงนักทวงหนานะ หรือว่ามีใครรอเคลมต่อจากผมอีก”
“คุณภาณุ!”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างฉุนจัดเมื่อชายหนุ่มพูดจาไม่ให้เกียรติเธอ
“ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องพูดอีก...เพราะคุณอาจจะได้อุ้มท้องลูกของผมในเร็ววันนี้”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอ้อมแอ้มในตอนท้ายของประโยคจนหญิงสาวต้องขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็สงสัยได้ไม่นาน
เมื่อร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยตีตราอย่างเล้าโลม มือหนาสอดใต้ลำแขนเรียวอ้อมมา
เคล้นคลึงอกอวบเบาๆ ก่อนริมฝีปากหยักลึกจะเลื่อนลงครอบครองยอดอกสีระเรื่ออย่างหื่นกระหาย ลำแขนแกร่ง
สอดผ่านเรียวขอสวยไปยังกลีบกุหลายสีระเรื่อ นิ้วแกร่งสะกิดยอดเกสรอย่างไม่ปราณีปราศรัย ทำเอาคนตัวเล็ก
ครางกระเส่า กายแกร่งถูกส่งเข้าทักทายกายสาว ชายหนุ่มขยับโยกจังหวะเพลงรักด้วยความอ่อนหวานทว่าร้อน
แรงและเร้าอารมณ์ มือหนาเลื่อนขึ้นเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมสั่นไหวไปตามจังหวะเพลงรัก ทั้งริมฝีปากร้ายกาจ
ยังจ้องแต่จะลักขโมยความหอมหวานจากเรียวปากอิ่มอย่างไม่ลดละ
“คุณภาณุ ฟางเจ็บ อ๊ะ อ๊า”
มือเล็กดันเอวสอบที่กำลังบรรเลงเพลงรักอย่างรุนแรงโดยไม่สนใจผู้รองรับอารมณ์รักอย่างเธอ มือหนา
ละจากหน้าอกของเธอ ก่อนจะกอดรัดเอวบางไว้ เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะเผลอร้องเสียงหลงเมื่อ
จังหวะเพลงรักถูกเร่งขึ้นให้รุนแรงทว่าวาบหวามทุกวินาที สองหนุ่มสาวครางระงมเมื่อถึงจุดปลดปล่อยของตัวเอง
ร่างเล็กเกร็งกระตุกก่อนจะตอดรัดกายแกร่งถี่ๆ สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างหมดสิ้น หญิงสาว
หอบหายใจก่อนจะเอี้ยวตัวมองชายหนุ่มที่ยิ้มรออยู่ก่อนแล้ว...และรอยยิ้มของเขาไม่น่าไว้วางใจเลยแม้แต่น้อย
“เมื่อกี้ผมทำให้คุณเจ็บ...ขอแก้ตัวใหม่นะครับ”
“อย่า...” แต่ก็ช้าไป เมื่อร่างเล็กถูกพลิกให้หันหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งของชายหนุ่ม ใบหน้าสวยหวาน
เงยขึ้นสบสายตาคมของชายหนุ่ม ป๊อปปี้เพียงแต่ยิ้มให้เด็กน้อยไร้เดียงสา ก่อนจะตวัดรัดรอบเอวบางให้เข้ามา
แนบชิดกาย ริมฝีปากหยักลึกฉกลงตักตวงความหวานจากเรียวปากอิ่ม ก่อนร่างกายที่สอดประสานกันจะเริ่มขยับอีก
ครั้ง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเสียรู้ให้ชายหนุ่มเข้าแล้ว แต่ก็ทักท้วงไม่ได้เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจกำลังเอา
เปรียบเธออยู่ เสียงครางหวานๆในลำคอเรียกความกำหนัดให้ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี กายแกร่งถูกขยับเข้า-ออก
กายสาวอย่างรัวเร็ว มือหนาบีบเคล้นอกอวบและปลายนิ้วแกร่งไล้วนยอดอกสีระเรื่อที่หดตัวแข็งเป็นไตพร้อมยอม
รับสัมผัสจากเขา ชายหนุ่มถอนจูบจากหญิงสาว ก่อนจะมองดวงหน้าหวานที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านและความ
ปรารถนาที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันแน่น ใบหน้าสวยหวานซบลงบนอกของเขา มือเล็ก
เกาะยึดไว้ที่บ่าของเขา...ร่างกายของเขาและเธอเป็นของกันและกัน
“อ๊า/อ๊าห์” เล็บมนจิกลงบนบ่าแก่งแน่น ดวงตากลมโตปิดแน่น ริมฝีปากอิ่มส่งเสียงครวญครางระงม
เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่กอดรัดร่างเล็กไว้แนบอก เหงื่อเม็ดโตผุดตามร่างแข็งแกร่ง ชายหนุ่มก้มลงมองดวงหน้า
หวานของภรรยาทางพฤตินัยที่บ่งบอกว่าเธอเองก็ไม่ได้มีความสุขน้อยไปกว่าเขา...
“ชอบล่ะสิ” “ทะลึ่ง” “เอ้า เป็นงั้นไป นอนดีกว่า...ก่อนที่คุณจะไม่ได้นอนอีกเลย”
น้ำเสียงปร่าเอ่ยอย่างหยอกล้อ ก่อนจะถอดถอนร่างกายออกจากหญิงสาว ลำแขนแกร่งสวมกอดร่าง
เล็กไว้เช่นเดิมก่อนจะหลับตาลง...
“ถ้าคุณไม่นอน ก็ไม่มีใครอยู่กับคุณได้แล้วแหละ...ไอ้หื่น”
แต่เขาก็ยังได้ยินน้ำเสียงหวานที่เอ่ยประชดประชันได้อย่างชัดเจน
“ก็เพราะคุณทำให้ผมไม่เคยอิ่ม”
“เอ๊ะ ตาบ้า! ยังไม่นอนอีกหรือไง”เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะดึงร่างเล็กให้ซบลงบนอก และข่มตานอน
ให้หลับท่ามกลางความทรมานของร่างกาย...
แสงแดดอ่อนๆส่องกระทบสองร่างที่นอนกอดกันอย่างแนบแน่น หญิงสาวเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาก่อน มือเล็ก
ดันตัวออกจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นของชายหนุ่ม และก็อดแปลกใจไม่ได้เมื่อจู่ๆรอยยิ้มกลับถูกแต้มลงบนเรียว
ปากอย่างไม่มีเหตุผล...หรืออาจจะเป็นเพราะใบหน้าดุๆของชายหนุ่มก็เป็นไปได้
“ทำไมตื่นเช้า...มีงานหรอ” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามอย่างงัวเงีย มือหนายกขึ้นขยี้ตาน้อยๆราวกับเด็กน้อย
ขี้เซา
“ไม่มีค่ะ ไม่มีคนจ้าง”
“เฮอะ ผมเชื่อ”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างประชดประชัน เมื่อชายหนุ่มเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าหญิงสาวไม่เคยมีวันหยุดสักวันแล้วจะ
ไม่มีคนจ้างได้อย่างไร
“วันนี้ทั้งวันเลยรึเปล่า”
“ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน”
“ไปเที่ยวกันไหม”
....................................................................................................................................
ตอนที่17
ร่างเล็กพลิกตัวหันหลังให้กับร่างแข็งแกร่งของชายหนุ่ม น้ำตาไหลรินลงอาบสองแก้มนวล หยดแล้ว
หยดเล่า ทั้งแต่วันที่เธอปฏิเสธความรักจอมปลอมของชายหนุ่ม เขาก็ทำท่าว่าจะรุกหนักเข้าทุกวัน
ทั้งเทียวไปรับไปส่ง ตามไปเยี่ยมที่กองถ่าย ไปทานข้าวกับครอบครัวของเธอทุกวัน
เขาทำตัวกลมกลืนราวกับว่าเธอเป็นคนรักของเขาจริงๆและเขาเองก็ไม่มีพันธะ...
ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ เขาทำให้เธอคิดไปไกล เขากำลังทำให้เธอไม่อยากตัดใจจากเขา...
ทั้งที่ก็ใกล้กำหนดที่เธอจะหลุดพ้นจากบ่วงของเขาแล้ว และเธอต้องหาข้อแก้ตัวที่ดีพอสำหรับครอบครัวและคน
รอบข้างว่าทำไมเธอและเขาต้องเลิกรากันไป...
“คุณนอนร้องไห้อีกแล้วนะฟาง เดี๋ยวพรุ่งนี้ตาก็บวมหมดหรอก”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างห่วงใย ร่างแกร่งพลิกนอนตะแคงเพื่อสวมกอดร่างเล็กไว้
“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะเป็นจะตายยังไงมันก็เป็นเรื่องของฉัน”
“ไม่น่ารักเลยนะ คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณเป็นเมียผมน่ะ”
“เมียน้อยค่ะ...ไม่ใช่เมีย”
“ฟาง!”
“อีกหนึ่งเดือน ฉันจะเป็นอิสระจากคุณ ถึงวันนั้นแล้วฉันจะไม่ใช่เมีย เมียน้อย หรือของเล่นแก้เหงา
สำหรับคุณอีก...อย่าลืมสัญญานะคะ”
“ทวงนักทวงหนานะ หรือว่ามีใครรอเคลมต่อจากผมอีก”
“คุณภาณุ!”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างฉุนจัดเมื่อชายหนุ่มพูดจาไม่ให้เกียรติเธอ
“ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องพูดอีก...เพราะคุณอาจจะได้อุ้มท้องลูกของผมในเร็ววันนี้”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอ้อมแอ้มในตอนท้ายของประโยคจนหญิงสาวต้องขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็สงสัยได้ไม่นาน
เมื่อร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยตีตราอย่างเล้าโลม มือหนาสอดใต้ลำแขนเรียวอ้อมมา
เคล้นคลึงอกอวบเบาๆ ก่อนริมฝีปากหยักลึกจะเลื่อนลงครอบครองยอดอกสีระเรื่ออย่างหื่นกระหาย ลำแขนแกร่ง
สอดผ่านเรียวขอสวยไปยังกลีบกุหลายสีระเรื่อ นิ้วแกร่งสะกิดยอดเกสรอย่างไม่ปราณีปราศรัย ทำเอาคนตัวเล็ก
ครางกระเส่า กายแกร่งถูกส่งเข้าทักทายกายสาว ชายหนุ่มขยับโยกจังหวะเพลงรักด้วยความอ่อนหวานทว่าร้อน
แรงและเร้าอารมณ์ มือหนาเลื่อนขึ้นเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมสั่นไหวไปตามจังหวะเพลงรัก ทั้งริมฝีปากร้ายกาจ
ยังจ้องแต่จะลักขโมยความหอมหวานจากเรียวปากอิ่มอย่างไม่ลดละ
“คุณภาณุ ฟางเจ็บ อ๊ะ อ๊า”
มือเล็กดันเอวสอบที่กำลังบรรเลงเพลงรักอย่างรุนแรงโดยไม่สนใจผู้รองรับอารมณ์รักอย่างเธอ มือหนา
ละจากหน้าอกของเธอ ก่อนจะกอดรัดเอวบางไว้ เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะเผลอร้องเสียงหลงเมื่อ
จังหวะเพลงรักถูกเร่งขึ้นให้รุนแรงทว่าวาบหวามทุกวินาที สองหนุ่มสาวครางระงมเมื่อถึงจุดปลดปล่อยของตัวเอง
ร่างเล็กเกร็งกระตุกก่อนจะตอดรัดกายแกร่งถี่ๆ สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างหมดสิ้น หญิงสาว
หอบหายใจก่อนจะเอี้ยวตัวมองชายหนุ่มที่ยิ้มรออยู่ก่อนแล้ว...และรอยยิ้มของเขาไม่น่าไว้วางใจเลยแม้แต่น้อย
“เมื่อกี้ผมทำให้คุณเจ็บ...ขอแก้ตัวใหม่นะครับ”
“อย่า...” แต่ก็ช้าไป เมื่อร่างเล็กถูกพลิกให้หันหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งของชายหนุ่ม ใบหน้าสวยหวาน
เงยขึ้นสบสายตาคมของชายหนุ่ม ป๊อปปี้เพียงแต่ยิ้มให้เด็กน้อยไร้เดียงสา ก่อนจะตวัดรัดรอบเอวบางให้เข้ามา
แนบชิดกาย ริมฝีปากหยักลึกฉกลงตักตวงความหวานจากเรียวปากอิ่ม ก่อนร่างกายที่สอดประสานกันจะเริ่มขยับอีก
ครั้ง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเสียรู้ให้ชายหนุ่มเข้าแล้ว แต่ก็ทักท้วงไม่ได้เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจกำลังเอา
เปรียบเธออยู่ เสียงครางหวานๆในลำคอเรียกความกำหนัดให้ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี กายแกร่งถูกขยับเข้า-ออก
กายสาวอย่างรัวเร็ว มือหนาบีบเคล้นอกอวบและปลายนิ้วแกร่งไล้วนยอดอกสีระเรื่อที่หดตัวแข็งเป็นไตพร้อมยอม
รับสัมผัสจากเขา ชายหนุ่มถอนจูบจากหญิงสาว ก่อนจะมองดวงหน้าหวานที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านและความ
ปรารถนาที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันแน่น ใบหน้าสวยหวานซบลงบนอกของเขา มือเล็ก
เกาะยึดไว้ที่บ่าของเขา...ร่างกายของเขาและเธอเป็นของกันและกัน
“อ๊า/อ๊าห์” เล็บมนจิกลงบนบ่าแก่งแน่น ดวงตากลมโตปิดแน่น ริมฝีปากอิ่มส่งเสียงครวญครางระงม
เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่กอดรัดร่างเล็กไว้แนบอก เหงื่อเม็ดโตผุดตามร่างแข็งแกร่ง ชายหนุ่มก้มลงมองดวงหน้า
หวานของภรรยาทางพฤตินัยที่บ่งบอกว่าเธอเองก็ไม่ได้มีความสุขน้อยไปกว่าเขา...
“ชอบล่ะสิ” “ทะลึ่ง” “เอ้า เป็นงั้นไป นอนดีกว่า...ก่อนที่คุณจะไม่ได้นอนอีกเลย”
น้ำเสียงปร่าเอ่ยอย่างหยอกล้อ ก่อนจะถอดถอนร่างกายออกจากหญิงสาว ลำแขนแกร่งสวมกอดร่าง
เล็กไว้เช่นเดิมก่อนจะหลับตาลง...
“ถ้าคุณไม่นอน ก็ไม่มีใครอยู่กับคุณได้แล้วแหละ...ไอ้หื่น”
แต่เขาก็ยังได้ยินน้ำเสียงหวานที่เอ่ยประชดประชันได้อย่างชัดเจน
“ก็เพราะคุณทำให้ผมไม่เคยอิ่ม”
“เอ๊ะ ตาบ้า! ยังไม่นอนอีกหรือไง”เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะดึงร่างเล็กให้ซบลงบนอก และข่มตานอน
ให้หลับท่ามกลางความทรมานของร่างกาย...
แสงแดดอ่อนๆส่องกระทบสองร่างที่นอนกอดกันอย่างแนบแน่น หญิงสาวเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาก่อน มือเล็ก
ดันตัวออกจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นของชายหนุ่ม และก็อดแปลกใจไม่ได้เมื่อจู่ๆรอยยิ้มกลับถูกแต้มลงบนเรียว
ปากอย่างไม่มีเหตุผล...หรืออาจจะเป็นเพราะใบหน้าดุๆของชายหนุ่มก็เป็นไปได้
“ทำไมตื่นเช้า...มีงานหรอ” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามอย่างงัวเงีย มือหนายกขึ้นขยี้ตาน้อยๆราวกับเด็กน้อย
ขี้เซา
“ไม่มีค่ะ ไม่มีคนจ้าง”
“เฮอะ ผมเชื่อ”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างประชดประชัน เมื่อชายหนุ่มเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าหญิงสาวไม่เคยมีวันหยุดสักวันแล้วจะ
ไม่มีคนจ้างได้อย่างไร
“วันนี้ทั้งวันเลยรึเปล่า”
“ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน”
“ไปเที่ยวกันไหม”
....................................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
