HURT รักหลอกลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่12
“คุณจะโล่งไปทำไมกันคะ ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นได้แค่ของเล่นแก้เหงาของคุณ วันนี้คุณพิมประภาก็
กลับมาแล้วนี่คะ คุณจะมาเสียเวลากับผู้หญิงอย่างฉันอยู่อีกทำไม...”
“แล้วผู้หญิงอย่างคุณมันเป็นยังไงฮึ”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบเลยสักนิดเวลาที่หญิงสาวพูดจาดูถูกตัวเอง
“ฉันมันก็เป็นผู้หญิง...ขายตัวอย่างที่คุณว่า ฉันมันไม่มีศักดิ์ศรี”
“อยากเป็นมากนักใช่ไหม...”
มือหนากระชากไหล่บอบบางเข้าหาอย่างแรง ร่างเล็กปะทะเข้ากับอกแกร่งของชายหนุ่มพร้อมๆกับ
หยดน้ำตาที่ร่วงเผาะและหยดลงบนแผงอกแกร่ง ชายหนุ่มหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูถูกตัวเองของ
ฟาง เขาไม่ชอบให้เธอดูถูกตัวเอง...
“ฉันเคยบอกแล้วว่าไม่เคยอยากเป็น...แต่คุณทำให้ฉันต้องเป็น”
ร่างเล็กสั่นระริก ดวงตากลมโตยังคงมีหยาดน้ำตารินไหลลงมาไม่ขาดสาย ฟางไม่เคยคิดว่าจะต้องมา
นั่งร้องไห้ต่อหน้าใครให้เขาคนนั้นต้องมาสมเพช หรือจะพูดให้ถูกเธอไม่เคยต้องมานั่งร้องไห้ต่อหน้าใคร...
ป๊อปปี้มีอิทธิพลสำหรับเธอเกินไป...เธอพลาดแล้ว หัวใจไม่รักดีมันไม่ฟังคำสั่งของเธอ...
เธอไม่อยากยอมรับว่า รักเขา...
“ผมขอโทษ...”
“ไม่จำเป็นค่ะ...ฉันก็เป็นมันมาตั้งสามปีหนึ่งเดือนและสามวันแล้ว...สี่เดือนกับอีกยี่สิบเจ็ดวัน
ข้างหน้า...ฉันจะเป็นอิสระจากคุณ”
“คุณจะไปจากผม...”
“แน่นอนค่ะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน และฉันก็ไม่รู้ว่าคุณจะจับฉันวางไว้ส่วนไหนของชีวิตคุณหาก
ฉันยังจะหน้าด้านหน้าทนอยู่กับคุณต่อ ฉันจะพาครอบครัวไปอยู่ที่อื่นหลังจากสี่เดือนนี้ และหลังจากนั้นคุณก็จะ
แต่งงาน...ฮึก มีความสุข เรื่องราวระหว่างเราก็จะเลือนหายไปตามกาลเวลา...แฟร์จะตาย ฉันมีความสุข คุณเองก็มี
ความสุข”
“ผมไม่มีความสุข...”
“อะไรนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยถามซ้ำเมื่อเขาพึมพำอะไรอยู่คนเดียว ชายหนุ่มส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะพลิกร่างเล็กของ
หญิงสาวให้นอนราบไปกับเตียง ริมฝีปากหยักลึกพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าสวยหวานและลำคอขาวผ่อง รอยแดงระ
เรื่อสีกลีบกุหลาบปรากฏทั่วทุกที่ที่เรียวลิ้นใหญ่ลากผ่าน มือหนายังคงเคล้นคลึงอกอวบเล่นอย่างเบามือ ริมฝีปาก
หยักลึกเลื่อนลงหยอกล้อกับยอดอกสีระเรื่อเรียกเสียงครางหวานหูได้ในทันที นิ้วแกร่งกรีดผ่านหน้าท้องแบนราบ
ก่อนจะหยุดลงตรงกลีบกุหลาบสีระเรื่อ ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นสบดวงตาคู่หวานที่ปรือตามองเขาอย่างเด็กไร้เดียงสา
เขากระตุกยิ้มน้อยๆก่อนจะเข้าครอบครองเรียวปากอิ่ม บดจูบอย่างอ่อนหวานทว่าเร่าร้อน นิ้วแกร่งค่อยๆกดลงให้จม
หายเข้าทักทายกับกายสาว เสียงหวานครางฮือในลำคอ ก่อนร่างเล็กจะดิ้นเร่าเมื่อเขาเพิ่มจังหวะเพลงรัก ลำแขน
เรียวโอบรัดร่างของเขาไว้แน่น เมื่อเขาละจูบจากคนตัวเล็ก ใบหน้าแสนหวานกลับซบลงบนบ่าส่งเสียงครางผะแผ่ว
ข้างหูจนเขาแทบคลั่ง ลิ้นใหญ่ลากผ่านใจกลางความเป็นหญิงเพื่อกักเก็บความหวานของหญิงสาว นิ้วแกร่งไม่ได้
ถอดถอนออกจากกายสาวทว่ากลับถูกส่งเข้าทักทายภายในอย่างเร่าร้อน ลิ้นใหญ่ละเลียดชิมความหอมหวานจาก
หญิงสาวอย่างไม่นึกรังเกียจและเพิ่มจังหวะให้รุนแรงยิ่งขึ้นเมื่อร่างเล็กแอ่นเกร็งก่อนจะกระตุกฮวบ เสียงคราง
หวานๆถูกปลดปล่อยจากเรียวปากอิ่ม ชายหนุ่มกวาดต้อนความหอมหวานของร่างเล็กเข่าสู่อุ้งปาก ก่อนจะลุกขึ้น
เปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรีบร้อน หญิงสาวเบือนหน้าหนีทันทีเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างแกร่งที่เปลือยเปล่า
ของชายหนุ่ม ใบหน้าแสนหวานร้อนผ่าวๆเมื่อร่างแกร่งทาบทับลงบนร่างเล็กของหญิงสาว ริมฝีปากหยักลึกพรมจูบ
ไปทั่วทั้งใบหน้าสวยหวานก่อนจะเลื่อนลงที่ซอกคอขาวผ่องของหญิงสาว
“อย่า”
ชายหนุ่มไม่ฟังคำทักท้วงจัดการสร้างรอยตีตราทับซ้ำรอยเก่าๆ ก่อนจะพลิกร่างเล็กให้ขึ้นคร่อมบนร่างกาย
หญิงสาวหลุบตาลงต่ำเมื่อเผลอไปสบสายตาหื่นกระหายของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง ใบหน้าก็ร้อนผ่าวๆเมื่อรู้ตัวว่า
กำลังนั่งทับอะไรบางอย่างอยู่
“ปล่อยฟาง”
“คงยากแล้วล่ะ...เพราะผมทนไม่ไหวแล้ว คุณทำให้ผมคลั่ง...”
น้ำเสียงแหบพร่าตอบกลับ ก่อนมือหนาจะตรึงสะโพกผายให้เขาและเธอได้สัมผัสซึ่งกันและกัน ร่าง
เล็กสั่นระริกตามแรงอารมณ์ ลมหายใจกลับติดขัดขึ้นมาเสียดื้อๆ เหงื่อเม็ดโตผุดตามร่างกาย ก่อนเสียงหวานจะ
เผลอร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อกายแกร่งถูกส่งเข้าไปภายในกายสาวโดยไม่ทันได้ตั้งตัว มือเล็กจิกลงบน
ผ้าปูที่นอนแน่นเสียจนเส้นเลือดปูดโปน เสียงหวานครางกระเส่าไปตามจังหวะเพลงรักของชายหนุ่มที่รุนแรงขึ้น
เรื่อยๆทว่าไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้แก่ร่างเล็ก หากแต่กลับสร้างความรู้สึกเสียวซ่านหวานแหลมทิ่มแทงไปทั่ว
ทุกอณูของผิวกาย... ร่างเล็กแอ่นเกร็งไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะกระตุกฮวบทรุดลงนอนกับตียงหนานุ่มอย่างเก่า
สายธารแห่งชีวิตถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวจนหมดสิ้น เสียงครางของสองหนุ่มสาวเงียบลงเหลือพียงเสียงหอบ
หายใจของทั้งคู่ ใบหน้าหล่อคมเลื่อนลงกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะละออก
“พอแล้ว...”
ดวงตากลมโตปรือมองใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน มือเล็กตลบผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกาย
ทันทีเป็นการปฏิเสธดวงตากลมโตปิดลงทั้งๆที่ร่างแกร่งของชายหนุ่มยังคงทาบทับอยู่เบื้องบนและทั้งสองก็ยังไม่
ได้ละไปจากกัน... ป๊อปปี้มองดวงหน้าหวานของฟางก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เขาถอดถอนออกมาจาก
กายสาวก่อนจะได้ลักหลับเธอเข้าจริงๆ ก่อนจะพลิกร่างลงนอนเคียงข้างเธอ ลำแขนแกร่งตวัดรอบเอวบางก่อนร่าง
เล็กของฟางจะพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดของเขาอย่างรู้งาน...
แสงแดดอ่อนๆสาดส่องกระทบทั้งสองร่างที่ยังคงตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน หากแต่
หญิงสาวเป็นผู้ตื่นจากห้วงนิทราก่อน สายตาหวานเลื่อนขึ้นมองปลายคางบึกบึนที่มีไรเคราอยู่จางๆก่อนจะเลื่อนขึ้น
มองใบหน้าของชายหนุ่มทั้งหมด... องค์ประกอบของเครื่องหน้าแต่ละชิ้นของเขาไม่ได้โดดเด่นอะไร หากแต่เมื่อ
ทุกอย่างมาอยู่รวมกันบนเค้าโครงใบหน้า...เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาหล่อ...
“ผมหล่อรึเปล่า...”
หญิงสาวหลบตาเป็นพัลวันเมื่อจู่ๆดวงตาคมก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมๆกับรอยยิ้มล้อเลียนนั่นอีก...
ทำให้เธอรู้สึกกระดากอายอย่างอธิบายไม่ถูก
“แหวะ อย่างคุณเนี่ยนะเรียกว่าหล่อ ตัวประกอบบางคนยังหล่อกว่าคุณอีก”
“หึ งั้นคุณจะมองผมทำไมอยู่ตั้งนานเล่า”
“ฉันก็มองหน้าคนไม่มีมารยาทน่ะสิ...กล้าดียังไงมาทำลายข้าวของของฉันฮะ”
“ก็คุณทำให้ผมหึง”
“!!!!!”
ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินโทงๆไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ อย่างไม่สนใจคนตัวเล็กที่ยังประมวลคำพูดของเขาง
ไม่ถูก ไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร…
...............................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
