เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

“น้ำ”ป๊อปปี้สะลึมสลือตื่นขึ้นมาแล้วขอน้ำ ฟางรีบหาน้ำมาให้ชายหนุ่มดื่มทันที

 

 

“ค่อยๆก็ได้”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้รีบดูดน้ำจนสำลักก่อนจะเอาทิชชู่มาเช็ดให้ป๊อปปี้

 

 

“ทำไมถึงเป็นเธอ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อหันหน้ามาเจอฟาง ฟางรู้สึกตัวรีบถอยออกห่างป๊อปปี้ทันที

 

 

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น คือทุกคนเค้ายุ่งเลยฝากแกไว้กับชั้นหรอกน่า”ฟางพูดแล้วเชิดใส่ป๊อปปี้

ชายหนุ่มมองฟางก็ซึมลงไป

 

 

“กลับไปนอนที่อพาร์ทเม้นท์เถอะ ป๊อปอยู่ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น ขืนชั้นทิ้งแกไปนะแล้วแกเป็นอะไรไป พวกนั้นไปว่าแน่ๆว่าทิ้งคน

ป่วย”ฟางว่า

 

“แวบนึงป๊อปแอบดีใจนะที่ตื่นมาแล้วเจอฟาง คิดว่าความจำของฟางจะกลับมา”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เหอะ ถึงจะมาชั้นก็ไม่คิดกลับมาหาแก บอกแล้วไงนี่ถ้าพวกแก้วไม่ขอชั้นก็ไม่อยู่หรอก”ฟางว่า

ก่อนจะนั่งลงข้างๆป๊อปปี้

 

 

“นั่นน่ะสิ ป๊อปฟื้นแล้ว ไม่เป็นอะไรมากหรอก เอาเป็นว่าฟางกลับไปเถอะถ้าฟางไม่เต็มใจดูแลป๊อ

ปน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“อ่านปากของชั้น ชั้น ไม่ กลับ”ฟางพูดก่อนจะหยิบเอาหนังสือมานั่งอ่านข้างๆป๊อปปี้

 

 

“แล้วนี่ทำไมไม่ไปเปลี่ยนชุด ยังสุ่ดที่ถ่ายแบบอยู่นิ”ป๊อปปี้มองนาฬิกาที่บอกเวลา3ทุ่มแล้วแต่ฟาง

ยังคงใส่ชุดเดิม

 

 

“ก็มันไม่มีให้เปลี่ยน รึว่าจะให้ชั้นใส่ชุดคนไข้เหมือนแกรึไง”ฟางว่า

 

 

“ก็ดีนะ เพราะไม่ใช่แค่ป๊อปที่ป่วย ฟางเองเหมือนกันที่ป่วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ชั้นปกติดีหมดทุกอย่าง กะอีแค่ชั้นจำเรื่องราวของชั้นกับแกไม่ได้แค่นี้ก็เป็น

คนป่วยไปแล้วหรอ เหอะ ชั้นจะไม่มีวันรื้อฟื้นเรื่องพวกนั้นให้ชั้นต้องเจ็บปวดอีกต่อไปอีกแล้ว เพราะ

ชั้นอยู่แบบนี้มันก็มีความสุขดี จะต้องความรักจากแกไปทำไม”ฟางกอดอกว่าป๊อปปี้อย่างเยาะๆ

 

 

 

“ป๊อปก็ไม่ได้หวังจะให้ฟางกับป๊อปกลับมารักกัน แต่ป๊อปแค่ขอ ถ้าเราจะจากกัน ขอให้เราจากกันดีๆ

ครั้งสุดท้ายก็ได้ เท่านั้นจริงๆ”ป๊อปปี้สบตาฟางเพื่อขอร้อง ฟางมองป๊อปปี้นิ้งก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี

 

 

 

“ฟางจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางเดินหนีออกจากห้องไป

 

 

“ชั้นก็จะออกไปหาอะไรกินน่ะสิ ละจะเลยเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยเอาเป็นว่าชั้นบอกว่าชั้นไม่ทิ้งแก ชั้นก็

ไม่ทิ้งแกหรอกเพราะชั้นไม่ใช่พวกโกหกหลอกลวงเหมือนแก”ฟางพูดก่อนจะเดินออกากห้องไป

แล้วขึ้นแท๊กซี่กลับมาที่อพาร์ทเม้นท์

 

 

 

 

 

“พี่ฟางเป็นไงบ้าง พี่ป๊อปทำอะไรพี่ฟางมั้ย”เฟย์รีบวิ่งมาหาฟาง

 

 

“ไม่นิ”ฟางตอบก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแล้วเก็บเสื้อผ้า

 

 

“นั่นพี่จะไปไหนหรอคะ อย่าบอกนะพ่ะไปเฝ้าพี่ป๊อปน่ะ”เฟย์ถาม

 

 

“อือ เพราะพวกแก้วขอร้องพี่ พี่เลยว่าจะไปเฝ้าเค้า แค่คืนเดียวเท่านั้น”ฟางพูดก่อนจะเดินไปเปิดตู้

เย็นเพื่อทำซุป

 

 

“ให้เฟย์ไปเป็นเพื่อนมั้ยคะ เฟย์ไม่ไว้ใจเลย เฟย์กลัวว่าพี่ป๊อปจะทำร้ายพี่ฟางอีก”เฟย์พูด

 

 

“พี่เฟย์พี่เขื่อนโทรมา บอกว่าตอนนี้หัวแตก”แต้งกิ้ววิ่งมาหาเฟย์ที่ห้องฟางแล้วพูดทันที

 

“เฟย์ไปดูแลเขื่อนเถอะ คนรักกันต้องดูแลกันนะ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ แต่พี่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ มา แต้งกิ้ว ไปกับพี่ ไปว่าเขื่อนกัน อะไรนักหนาเนี่ยคราวก่อน

ตกบันไดคราวนี้หัวแตก เดี๋ยวแม่จะพาไปทำบุญล้างซวยซัก9วัดเลยคอยดู”เฟย์พูดก่อนจะพาแต้

งกิ้วไปหาเขื่อนกับตัวเองแต่ก็ไม่วายบ่นเรื่องเขื่อนตลอดทาง

 

 

 

 

“ป่วยงั้นหรอ ทานซุปละกัน”ฟางพูดก่อนจะลงมือทำซุปให้ป๊อปปี้ แล้วตัวเองก็จัดการไปอาบน้ำ

เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ก่อนจะออกมาแล้วมองดูรูปที่เธอกับป๊อปปี้ถ่ายคู่กันในวันหมั้นที่เธอเอาใส่ใน

กรอบรูปใบใหม่แล้วก็เดินไปหยิบมันมาดู

 

 

 

“ชั้นจะเชื่อใจแกได้มั้ย ว่าแกจะไม่ทำหั้นต้องเจ็บอีก”ฟางพูดก่อนจะวางรูปแล้วเดินออกปากห้อง

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน”ฟางเดินเข้ามาในห้องที่บอกเวลาเกือบ4ทุ่มครึ่งแล้วป๊อปปี้ยังคงนั่งดูทีวี

ไม่ยอมหลับ

 

 

“ก็ป๊อปกลัว ว่าฟางจะทิ้งป๊อปไป”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่เอากระเป๋าเสื้อผ้าและซุปมาก็แอบยิ้ม

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่ใช่คนที่โกหกหลอกลวงแบบแกนะ ชั้นพูดคำไหนคำนั้น จะเฝ้าแกคืนนั้นก็

เฝ้า”ฟางพูดแล้ววางของลงก่อนจะเอาหมอนและผ้าห่มเตรียมตัวจะนอน

 

 

 

“หิวอ่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นฟางดีดตัวลุกขึ้นนั่ง

 

 

 

“นี่พยาบาลไม่ได้เอาอะไรให้แกกินรึไงมาบ่นว่าหิวๆเนี่ย”ฟางว่า

 

 

 

“เอาให้กินที่ไหนน่ะ ป๊อปฟื้นมาตอน3ทุ่มนะ แล้วอีกอย่างฟางเป็นห่วงป๊อปใช่มั้ย เลยทำซุปมาให้

น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

“ใครบอก นี่ของชั้น ชั้นจะเอาไว้กินเอง แต่ถ้าแกะกินก็ได้ ชั้นให้”ฟางพูดเฉไฉก่อนจะเดินไปหยิบ

ซุปมาให้ป๊อปปี้

 

 

“ถ้ามันเป็นของฟาง ป๊อปไม่กินก็ได้ เดี๋ยวป๊อปนอนดีกว่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่ต้อง อะไร ไม่ได้กินอะไรไม่ใหรอ จะกินก็กินสิ ยังจะเรื่องมากอีก”ฟางดุก่อนจะแกะซุปให้ป๊อปปี้

แล้วเธอจัดการเป่าให้

 

 

“ฟางป้อนให้ป๊อปหรอ”ป๊อปปี้ถามอย่างตื่นเต้นเมื่อฟางยื่นช้อนมาจ่อป๊อปปี้

 

 

“หรือจะกินเอง”ฟางจะวางช้อน แต่ป๊อปปี้รีบเอามือมาจับห้ามไม่ให้วางช้อน

 

 

“ไม่เอาครับๆ ฟางป้อนเนี่ยล่ะดีละ”ป๊อปปี้ตกใจรีบปล่อยมือก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ

 

 

“นี่เห็นว่าแกป่วยนะเนี่ย เลยทำให้”ฟางพูดพลางป้อนซุปให้ป๊อปปี้

 

“งั้นขอยอมป่วยไปชั่วชีวิตเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

“อ๋อ เป็นคนดีๆไม่ชอบใช่มั้ย อยากป่วย ได้ๆ”ฟางพูดจบก็ลอคคอป๊อปปี้แล้วยัดซุปเข้าปากอย่าง

รวดเร็ว

 

 

 

“พะ พอก่อนฟาง ป๊อปกลืนไม่ทันนะๆ”ป๊อปปี้พยายามห้ามก่อนจะดึงฟางมาแนบอก ฟางชะงักเมื่อ

รู้ตัวอีกทีก็ตกอยู่อ้อมกอดของป๊อปปี้แล้ว

 

 

 

 

“แล้วเป็นคู่หมั้นแล้วไม่อยากเป็นแฟนรึไง”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางเหวอเงยหน้ามองป๊อปปี้ทันที

 

“นายพูดงี้นายชอบชั้นหรอ”ฟางถามทันที

 

 

“ไม่รู้สิ แต่ที่รู้ๆคือ ชั้นอยากเลื่อนสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนกับเธอนะฟาง เธอจะตกลงมั้ย”ป๊อปปี้

ขอฟาง ฟางอึ้ง

 

 

 

“อือ อ๊ะ อืมมม”ฟางพยักหน้าบอกป๊อปปี้ดีใจดึงฟางไปจูบอีกครั้งฟางตกใจแต่ก็ตอบรับจูบนั้นแล้ว

เอามือคล้องคอชายหนุ่มไว้เพื่อหาที่ยึด

 

 

 

จู่ๆภาพที่ป๊อปปี้ขอฟางเป็นแฟนก็ผุดเข้ามาในหัว ฟางเอามือกุมขมับตัวเองทันที

 

 

 

“ฟางๆ เป็นอะไรน่ะฟาง”ป๊อปปี้รีบถามฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

“อะ เอ่อ ปวดหัวนิดหน่อย งั้นแกกินซุปเองได้มั้ย ชั้นอยากนอน”ฟางพูดก่อนจะผละออกจากอ้อม

กอดป๊อปปี้ไปที่โซฟา

 

 

 

“ฟาง ตามหมอมั้ย”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นจะนอนล่ะ”ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้ก่อนจะล้มตัวนอนลงันที ป๊อปปี้มองฟางด้วยความเป็น

ห่วงก่อนจะนั่งกินซุปเองต่อจนหมด

 

 

 

“ตอนนั้น นายรักชั้นรึเปล่านะป๊อปปี้”ฟางพูดขึ้นเบาๆโดยไม่ให้ป๊อปปี้ได้ยินก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 ความทรงจำไม่กลับมาซักที งานนี้พวกแก้วต้องแท๊คทีม

 

 

อยากรู้เป็นไงเม้นกับโหวตด้วยนะจ้ะ